เล่ห์รัก รันเวย์ร้อน (วรรณกรรมสำหรับผู้ใหญ่)

บทนำ  

ปล. ยังไม่แก้คำผิดและปรับคำตกหล่นค่ะ

- การเฟ้นหานางแบบภายใต้สังกัด 'วิคตอเรีย โมเดลลิ่ง' -

เอเยนซี่(น้องใหม่)จากประเทศสหรัฐอเมริกา

      ภายในสตูดิโอใจกลางเมืองกรุงเทพมหานครคลาคล่ำไปด้วยบรรดาหนุ่มสาวหน้าตาดี อายุอานามเฉลี่ยไม่น่าจะเกินยี่สิบห้า บ้างเป็นไทยแท้ บ้างเป็นลูกครึ่ง หรือแม้แต่ฝรั่งตาน้ำข้าวก็ยังมี แต่ละคนต่างพากันแต่งตัวด้วยเสื้อผ้ายี่ห้อหรู แต่งแต้มสีสันบนใบหน้าด้วยเครื่องสำอางราคาแพงกันทั้งนั้น พอกวาดสายตามองดูดีๆ คงมีแต่เธอกระมังที่สวมใส่เสื้อผ้าไร้แบรนด์เนมอยู่คนเดียว

       “น้องมีมี่ เชิญด้านในค่ะ”

มีมี่ หรือเมษา อริบุญตา หยัดตัวลุกขึ้นเมื่อชื่อที่ถูกเรียกในลำดับต่อมาคือชื่อของเธอ หญิงสาวสลัดความคิดที่กำลังเปรียบเทียบถึงความด้อยกว่าของตัวเองกับคนอื่นทิ้ง เจ้าของหุ่นเพรียวประหนึ่งนางแบบต่างชาติ นำพาร่างระหงก้าวฉับๆ ไปหาสตาร์ฟสาวที่ยืนยิ้มรอเธออยู่หน้าห้องออดิชั่นด้วยความมั่นใจ

เมษาก้าวเข้าไปในประตูบานใหญ่ ตลอดทางเดินตั้งแต่จุดเริ่มต้นจนถึงจุดเชื่อมต่อหน้าเวทีเกือบมืดสนิท มันสลัวจนเธอแอบผวากับการก้าวเดินต่อไปข้างหน้า ทว่าในความมืดเกือบสนิทนั้นยังคงมีแสงสว่างดวงเล็กๆ รอเธออยู่ปลายทาง เมษาเดินมาหยุดอยู่ตรงตำแหน่งใจกลางเวที ดวงตากลมโตฉายแววมุ่งมั่นจับจ้องไปยังกรรมการเบื้องหน้าพลันแสงไฟสีขาวสว่างจ้าก็กระทบร่างเธอ

พึ่บ!

 “Please introduce yourself! / เชิญคุณแนะนำตัว! ”

เมษาสะดุ้งเฮือกในจังหวะที่แสงไฟกระทบกับดวงหน้าพร้อมประโยคของชาวตะวันตกที่โพล่ขึ้นมา ใจดวงน้อยหล่นวูบไปอยู่ตาตุ่ม พอๆ กับความมั่นใจเต็มร้อยที่หล่นหาย สายตาสี่คู่ของบุคคลเกือบแปลกหน้ามองมาราวกับคาดหวังในตัวเธอ สำหรับเมษาแล้วสถานการณ์เช่นนี้ช่างละม้ายคล้ายกับการถูกกดดันเสียเหลือเกิน

จะว่าไป...เธอยังโชคดีอยู่บ้าง เพราะเจ้าของไหล่กว้างแบบชายชาวตะวันตกคนที่นั่งอยู่ริมขวามือสุดคนนั้นไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอเฉกเช่นกรรมการท่านอื่นๆ และดูเหมือนว่าเขาให้ความสนใจกับเจ้ากระดาษขนาดเอสี่ในมือมากกว่าการมาของหญิงสาวตรงหน้าเสียอีก

เมษาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ตอนนี้เธอต้องปัดความกังวลออกไปจากใจให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะทุกวินาทีต่อจากนี้คือสิ่งมีค่า ยิ่งเมษาทำคะแนนรอบออดิชั่นได้มากเท่าไหร่ เธอยิ่งมีโอกาสผ่านการคัดเลือกในรอบแรกมากขึ้นเท่านั้น และแล้วเจ้าของร่างบางก็ตัดสินใจยึดตำแหน่งที่กรรมการหนุ่มตาน้ำข้าวคนนั้นนั่งเป็นจุดโฟกัสของสายตา ก่อนจะเปล่งภาษาสากลออกมาจากริมฝีปากสวยได้รูปอย่างคล่องปรื๋อ

สำเนียงที่เล็ดลอด ทำให้บุรุษที่เธอพึ่งพิงอาศัยเงยหน้าขึ้นมาดูด้วยความสนใจ นัยน์ตาสีน้ำตาลทองพราวระยับสบเข้ากับดวงตากลมโตสุกใส มันเนิ่นนาน...นานเสียจนความมุ่งมั่นที่ถูกปลุกปั้นขึ้นมาเสียดิบดีเมื่อสักครู่มลายหายไป

ไรอัน เจมส์ กาเร็ตต์ ผู้ชายคนนี้กำลังทำให้หัวใจเธอเต้นแรง!

“What is your inspiration for you coming and why do you pick to audition with Victoria Modeling? /แล้วคุณมีแรงบันดาลใจอะไร ทำไมถึงเลือกมาออดิชั่นกับวิคตอเรีย โมเดลลิ่ง”

       ท่ามกลางเสียงโครมครามของหัวใจ เมษาแทบไม่ได้ยินอีกหนึ่งประโยคที่ถูกถาม หญิงสาวยังคงจ้องมองใบหน้าอันหล่อเหลาราวกับเทพบุตรตะวันตกอย่างไม่อาจละสายตาจากเขาได้ หนำซ้ำระดับการเต้นของหัวใจยังรัวเร็วและถี่ขึ้นไปอีกต่างหาก และดูเหมือนนายแบบมากประสบการณ์อย่างไรอันจะรู้ทันความนึกคิดของเธอ เขาจงใจแกล้งสาวน้อยตรงหน้าด้วยการตวัดปลายลิ้นขึ้นแตะริมฝีปากบนของตัวเองช้า...ช้า...อย่างเย้ายวน พลางส่งสายตาพราวระยับสุดแสนเซ็กซี่และเร่าร้อนที่สาวๆ คนไหนเห็นแล้วต้องใจละลาย

       “Miss, are you hear me?!/ คุณเมษา คุณได้ยินที่ผมถามไหม!”

       เมษาสะดุ้งเฮือก เธอตกใจสุดขีดกับน้ำเสียงกระแทกของกรรมการหน้าโหด เช่นเดียวกับเอญ่า โฮมเวิร์ด นางแบบสาวลูกครึ่งไทย-อังกฤษ กรรมการคนไทยหนึ่งเดียวในนั้น หล่อนก็มีสีหน้าตกใจไม่ต่างจากอะไรจากเมษา

“Er…ma…my inspiration is… / เอ่อ...ระ...แรงบันดาลใจของฉันคือ...” เมษาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดอีกครา คราวนี้เธอพยายามอย่างยิ่งยวดในการสู้หน้ากับเจ้าของคำถามพร้อมสลัดใบหน้าคมของคนช่างยั่วออกจากหัว “แรงบันดาลใจของฉันคือ...”

คราวนี้ความมั่นใจถูกสร้างขึ้นมาใหม่อีกครั้งผ่านสำเนียงภาษาต่างถิ่น เมษาเล่าถึงแรงบันดาลใจของเธอด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม พร้อมกับสบมองกรรมการทั้งสี่คนเป็นระยะๆ ส่วนกรรมการที่เธอหวังพึ่งพิงในคราแรกน่ะหรือ ตอนนี้กลายเป็นอากาศธาตุหลุดออกจากกรอบสายตาของเธอแล้วล่ะ

 กรรมการต่างพากันพยักหน้าราวกับพอใจในการตอบคำถามของเมษา ทว่าการพูดคุยไม่ได้ตัดสินคุณสมบัติของนางแบบมืออาชีพได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ฉะนั้น ซีอีโอของวิคตอเรียฯ  ผู้ค่ำหวอดในวงการแฟชั่นมามากกว่าสิบปีอย่างอีธาน  วิคเนอร์  จึงงัดบททดสอบอีกหนึ่งข้อซึ่งนับว่าหินเอาการ มาเป็นบทพิสูจน์ความสามารถของหญิงสาว

 ทว่าบททดสอบนี้กลับทำให้ใจของคนฟังกระตุกวูบขึ้นมาในทันที เพราะอีธานให้เวลาหญิงสาวเพียงสามสิบวินาทีเท่านั้นในการออกแบบท่าเดินบนรันเวย์ หนำซ้ำยังส่งนายแบบหุ่นขยี้ใจสาวอย่างไรอัน เจมส์ มาเดินแบบคู่กับเธออีกต่างหาก

'พระเจ้า! แค่คุมสติไม่ให้ใจเตลิดไปอยู่ที่เขายังใช้เวลามากโข แล้วนี่อะไร...ยังต้องมาดีไซน์ท่าเดินคู่กับผู้ชายสุดเร่าร้อนอีก ตายๆๆ เจอแบบนี้แล้วเธอจะรอดไหมเนี้ยยัยมีมี่!'

……- - - - - - - - - - -