การปรากฎตัวของจอแป วาริน+ชล
× 0
× 0
× 0
เป็นไปตามการคาดเดาของวาริน เมื่อคนจำนวนมากเริ่มเคลื่อนย้ายตัวมาประชิดทางด่านทิศเหนือ ซึ่งมีทหารที่ซุ่มจู่โจมรอท่าอยู่ก่อนแล้ว
“ไม่คิดเลยว่าแผนนี้จะได้ผล ทางโล่ง เดี๋ยวพวกมึง 5 คนไปเบี่ยงเบนความสนใจของหมู่ทหารไทยไปทางฝั่งโน้น เดี๋ยวพวกกูจะข้ามไปฝั่งนี้ รีบไปกันเถอะลูกค้าคงรอแล้ว”เสียงหนึ่งพูดขึ้น คนนับสิบต่างเคลื่อนย้ายตัวมาประชิดเขตแดนไทย เมื่อพวกมันข้ามมาถึง ปืนนับสิบกระบอกถูกขึ้นลำกล้องแล้วเล็งมาที่ร่างของพวกมัน ทำให้พวกมันต้องหยุดนิ่งอยู่กับที่
“ไง!!! คิดว่าจะข้ามมาผืนแผ่นดินไทยเพื่อทำความชั่วได้ง่ายๆอย่างนั้นหรอ”เสียงเข้มของชลดังขึ้น
“ไอ้ชล มึง!!”ชายวัยกลางคนมองชายหนุ่มรุ่นลูกด้วยสายตาเกลียดชัง
“ดีใจที่ได้เจอแก ตาเฒ่าอองซอ ถ้าลูกแกรู้ว่าพ่อถูกจับจะเป็นไงนะ” อองซอคือบิดาของอองที มือขวาคนสนิทของจอแป ถ้ามันรู้พวกมันต้องดิ้นกันเลือดพล่านแน่
“จ่าคุมตัวไปให้หมด รวบรวมของกลางเอาไว้ด้วย”คำสั่งของผู้กองหนุ่มทำให้อองซอกัดฟันกรอดที่เสียท่า
@เขตชายแดนฝั่งเพื่อนบ้าน
ร่างสูงของจอแป นอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงไม้ข้างกายมีสาวสวยคอยปรนนิบัติอยู่ไม่ห่าง
“ท่านจอแป!!! ท่านจอแป” เสียงเรียกอย่างร้อนรนดังขึ้นหน้าบ้านพักทำให้ชายหนุ่มขมวดคิ้วมุ้นขาแกร่งตวัดก้าวลงจากเตียงไม้พร้อมกับหยิบโสร่งมาสวมลวกๆ
“มีอะไรอองที” เสียงดุดันดังขึ้นเมื่อเปิดประตูมาเจอกับลูกน้องคนสนิท
“เกิดเรื่องแล้ว พ่อของข้าถูกรวบตัวได้ที่ฝั่งไทย”คำบอกของอองทีทำให้จอแปเกรี้ยวกราดดุดัน เพราะยาล็อตนี้ถือว่าเป็นล็อตใหญ่ทำให้เขาต้องส่งอองซอคุมไปด้วยตัวเองแทนที่จะเป็นลูกสมุนปลายแถวเช่นทุกครั้ง
“มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง แล้วใครมันเป็นคนจับ”เสียงห้วนดุดันโวยวายลั่น
“ไอ้ผู้กองชลธีร์”ชื่อที่หลุดออกจากปากของอองที ทำให้ชายหนุ่มเดือดดาล
“ไอ้ชลอีกแล้วหรอ ชาตินี้มันกับกูต้องตายเป็นผีกันไปข้างหนึ่ง” จอแปกัดฟันกรอด เขากับชลธีร์เคยปะทะฝีมือกันมาหลายครั้ง ชลธีร์คือคนที่ปลิดชีพพ่อเขาไปต่อหน้าต่อตาเขาเมื่อ 5 ปีก่อน
“มีคนรู้แผนการของเราได้ยังไง ในเมื่อคนที่รู้เรื่องนี้มีเพียงแค่ท่านกับมะโป หรือว่ามะโป?”อองทีถามอย่างสงสัย
“กูไม่คิดว่า มะโปมันจะหักหลังเราหรอก นอกเสียแต่ว่าตอนที่กูคุยกับมะโปมันจะมีบุคคลที่สามอยู่ตรงนั้นด้วย และคนๆนี้ต้องไม่ธรรมดา เพราะมันสามารถมองแผนของกูออกเป็นฉากๆแล้วเตรียมตั้งรับเราได้แบบนี้ อย่าให้กูรู้เชียวว่ามันเป็นใคร” จอแปกล่าวอย่างดุดัน
“เราจะเอายังไงต่อไป”อองทีพูดขึ้น
“เราต้องปล่อยไปก่อน เรียกคนของเรามาให้พร้อม เราจะวางแผนเอาคืนพวกมัน”คำสั่งของจอแปทำให้อองทีรู้ทันทีว่าต่อแต่นี้ไป เหตุการณ์ข้างหน้าจะต้องนองเลือดแน่นอน
@ ฝั่งประเทศไทย
การจับกุมคนสนิทของพ่อค้ารายใหญ่ ของกระบวนการจอแปถูกเผยแผ่ออกไปทันที รวมถึงการจับตัวปายีด้วย
“ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนร้ายจะแฝงตัวอยู่ในหมู่บ้านนานขนาดนี้โดยที่พวกเราไม่รู้” ผู้ใหญ่ถมพูดขึ้นอย่างคาดไม่ถึง ที่คนที่เขาคิดว่าเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งจริงๆแล้วคือคนของจอแปแฝงตัวเข้ามาเพื่อบ่อนทำลายประเทศ
“คนเราเดี๋ยวนี้ รู้หน้าไม่รู้ใจครับ ผู้ใหญ่ทำดีที่สุดแล้วครับ”ชลพูดขึ้น
“งานนี้ต้องขอบคุณคุณวารินนะครับ ที่สามารถช่วยคลี่คลายเรื่องราวต่างๆได้อย่างทันเวลา”ผู้ใหญ่ถมเอ่ยชมวารินผ่านผู้กองหนุ่ม
“หึ!! ถ้ารู้ว่าผู้ใหญ่เอ่ยชม คงจะหน้าบานเลยล่ะครับรายนั้น”ชลหัวเราะออกมาเบาๆแล้วพากันเดินทางกลับไปยังหมู่บ้าน
“วารินหรอ!!! ผู้หญิงชาวกรุงคนนั้นซินะคือตัวแปรสำคัญ”ชายหนุ่มนิรนามที่นั่งหันหลังให้ผู้กองหนุ่มและผู้ใหญ่ถมพึมพำออกมาเบาๆ
@ หมู่บ้านชายแดน
เกสรนั่งมองวารินเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าด้วยตาละห้อย เธอทำงานเสร็จสิ้นแล้ว และพรุ่งนี้เธอก็จะเดินทางกลับกรุงเทพฯ เพื่อรับงานใหม่
“เกสร เป็นอะไร ทำไมทำหน้าอย่างงั้น ไม่อยากให้พี่กลับหรอ” วารินพูดขึ้น เกสรพยักหน้าลงน้อยๆ
“ไว้พี่กลับมาเที่ยวหานะ พี่จะส่งรูปมาให้เกสรด้วย”วารินกุมมือเล็กมาไว้ในมือ เกสรยิ้มส่งมาให้ เธอยื่นนิ้วก้อยของเธอมาให้วาริน หญิงสาวมองเล็กน้อย แล้วยกนิ้วก้อยของตนไปเกี่ยวกระหวัดเอาไว้
“พี่สัญญา”
งานเลี้ยงส่งหญิงสาวชาวกรุงถูกจัดขึ้นที่บ้านผู้ใหญ่ ชาวบ้านชายหญิงต่างร้องรำทำเพลงกันอย่างสนุกสนาน
“ไว้มาเที่ยวที่นี่ใหม่นะแม่หนู เกสรคงจะเหงาน่าดูที่แม่หนูกลับไปแล้ว”ผู้ใหญ่ถมพูดขึ้น
“ค่ะ ผู้ใหญ่ ไว้หนูจะกลับมาเที่ยวอีกนะคะ”วารินตอบกับด้วยท่าทีเป็นกันเอง
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา สองหนุ่มสาวเดินกุมมือกันเดินมาท่ามกลางเสียงขับกล่อมของแมลงราตรี
“ปะปี๊ คิดอะไรอยู่คะ”วารินกระตุกแขนชายหนุ่มเบาๆ ชลหยุดเดินแล้วหันมามองใบหน้าจิ้มลิ้มของหญิงสาวข้างกาย
“ใจหาย!!”คำพูดสั้นๆของผู้กองหนุ่มทำให้วารินมองเขาอย่างพินิจ
“จะเล่นมุกใช่มั๊ย ว่าใจหายมาอยู่กับหนู” ริมฝีปากจิ้มลิ้มส่งยิ้มแฉ่งจนเห็นฟันครบ 32 ซี่มาให้เขา
โป๊ก!!!
“โอ๊ย! ปะปี๊เขกหัวหนูทำไมเนี่ย มันเจ็บนะ”วารินโวยวายลั่น มือก็ลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ
“ไม่ต้องมาโวยวายเลย ไม่ได้เขกแรงขนาดนั้น คนพูดจริงจังยังจะดึงมาเล่นอยู่ได้”ชลส่งค้อนมาให้หญิงสาวที่เจ็บได้โอเวอร์แอ็คติ้งมาก
“คริ คริ รู้ทันหนูอีก ไหนใจหายเรื่องอะไร ไหนบอกหนูซิ”วารินสอดแขนเรียวเข้ากับแขนชายหนุ่มพร้อมกับแนบหน้าลงไป ใบหน้าเนียนยามต้องแสงจันทร์ดูน่าหลงใหล ดวงตากลมที่มองมาที่เขาทำให้ชายหนุ่มหัวใจเต้นแรง
“อย่าไปทำแบบนี้กับใครได้มั๊ย?”ดวงตาคมเข้มมองหญิงสาวราวกับคนละเมอ
“หวงหนู?”เธอเลิกคิ้วน้อยๆเป็นเชิงถาม
“มาก”คำตอบสั้นๆ ทำให้ใบหน้าเนียนสวยที่ซ่อนแววทะเล้น แดงซ่านขึ้นมาด้วยความเขินอายทันที
“หนูไม่ไปทำแบบนี้กับใครหรอก พรุ่งนี้หนูกลับบ้านแล้ว ปะปี๊จะคิดถึงหนูมั๊ย”วารินเงยหน้ามองชายหนุ่มอีกครั้ง ชายหนุ่มระบายยิ้มอ่อนๆกลับมาให้ มือหนายกขึ้นมาสางผมสั้นยุ่งเหยิงของเธออย่างเบามือ
“ไม่!!!!” คำตอบที่ออกจากริมฝีปากหนา ทำให้ใบหน้าที่ยิ้มหวานหุบฉับลงทันที
“หึๆๆ ไม่คิดถึงก็บ้าแล้ว”ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆก่อนจะรวบร่างบางมากอดแนบอก
“เฮ้อ!! อีกนานแค่ไหนจะได้กอดเบบี๊แบบนี้อีก”ชลถอนหายใจเฮือก
“งั้นหนูไม่กลับเอามั๊ย?”
“กลับบ้านนั่นแหละ ที่นี่อันตราย ปะปี๊ไม่มีเวลาดูแลเบบี๊ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงหรอกนะ”ชลลูบผมหญิงสาวแผ่วเบา
“ไม่คิดเลยนะคะ ว่าปะปี๊จะมีมุมนี้กับเขาด้วย”
“มุมไหน?”
“มุมอ่อนโยนแบบนี้ไง เมื่อก่อนที่เจอกันครั้งแรก ปะปี๊ทำให้หนูกลัวมากเลยนะ กับใบหน้านิ่งๆ น้ำเสียงดุดัน เวลาสั่งลงโทษแต่ละที นึกว่าเสียงยมทูตเถอะ!! ขัดฉาก!! ตบฉาก!! กลิ้งซ้าย!!กลิ้งขวา!! จนหนูแขนขาถลอกหมดเลย หน่ำซ้ำยังอุ้มหนูโยนลงมาจากหอกระโดดด้วย” วารินทำเสียงเลียนแบบชายหนุ่มทำให้ชลอดขำไม่ได้
“แต่เพื่อนหนูเขาบอกว่าปะปี๊เป็นครูฝึกที่หล่อมากกก” วารินพูดต่อ
“แล้วเบบี๊ตอบเพื่อนว่าไงล่ะ?”
“หนูบอกกับเพื่อนว่า หน้าตาก็หล่ออยู่หรอก แต่ดุยังกับล็อตไวเรอร์ ฮ่าๆๆ หนูไม่เอามาทำผัว เอ๊ย!! สามีหรอก”คำพูดของหญิงสาวทำให้ใบหน้าที่ส่งยิ้มละมุนมาให้หุบฉับลงทันที เขาชำเลืองมองหญิงสาวด้วยใบหน้าบึ้งตึง
“แล้วมาเอาทำไมล่ะ”น้ำเสียงสะบัดน้อยๆทำให้วารินหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ
“ก็เดี๋ยวนี้ ปะปี๊น่ารักขึ้นตั้งเยอะ หนูยอมนับขวดขายก็ได้” เธอวางคางลงบนหน้าอกแกร่งของเขาพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้
“ทำไมต้องนับขวด?”ชลเลิกคิ้ว มองหญิงสาวอย่างไม่เข้าใจ
“อ้าว!! ปะปี๊ไม่เคยได้ยินเพลงนี้หรอ เป็นแฟนทหารต้องนอนนับขวด เป็นแฟนตำรวจต้องนอนนับแบงค์ ฮ่าๆๆ หนูเตรียมเปิดร้านรับซื้อของเก่าไว้รอเลย ฮ่าๆๆ”วารินร้องเพลงขึ้นมาทำให้ชลถึงกับขำกลิ้ง เพลงที่เธอร้องสมัยไหนกัน
“ถ้าไม่อยากนับขวด ก็ไปเป็นแฟนตำรวจซิ!!”ดวงตาคู่คมเต้นระริกอย่างขบขัน
“ม่ายยย!! รักคนนี้ จะเป็นแฟนคนนี้ “ เสียงใสชี้นิ้วชี้มาที่อกข้างซ้ายของเขา ชลยิ้มกริ่มกับความน่ารักของเธอ ใบหน้าคมค่อยๆโน้มลงมาจนได้กลิ่นลมหายใจของกันและกัน วารินค่อยๆปิดเปลือกตาลงช้าๆๆเพื่อรอรับสัมผัสที่อ่อนโยนจากชายหนุ่ม
บึ้ม!! บึ้ม!!
“กรี๊ด!! เสียงระเบิด” หญิงสาวกรีดร้องเสียงดังลั่นด้วยความตกใจ
“เบบี๊ รีบขึ้นบ้าน ปิดล็อคประตูให้แน่นหนา ใครมาเคาะห้ามเปิดเด็ดขาด จนกว่าปะปี๊จะเป็นคนมาเรียก เข้าใจมั๊ย?”ชลมองใบหน้าของหญิงสาวอย่างเป็นห่วง ชายหนุ่มพาหญิงสาวมาส่งบ้านพักเรียบร้อยก่อนกำชับร่างบางอีกครั้ง
“ปะปี๊ต้องปลอดภัยกลับมาหาหนูนะ” วารินมองชายหนุ่มอย่างเป็นห่วงไม่แพ้กัน
“สัญญาครับ”ชายหนุ่มพูดขึ้น พร้อมกับก้มลงจุมพิตหน้าผากเกลี้ยงเกลาของหญิงสาวแผ่วเบาแล้วรีบผละไป วารินรีบปิดประตูหน้าต่างอย่างแน่นหนาเธอนั่งรออยู่ในบ้านด้วยใจระทึก
“นี่มันเกิดเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย” หญิงสาวพึมพำขึ้นมา มือบางค้นกระเป๋าสัมภาระ ของเธอ หญิงสาวเหน็บเครื่องมือที่พอเป็นประโยชน์สำหรับตัวเธอเองไว้ติดตัว เพื่อป้องกันตัวเอง
แกรก!!!
เสียงที่ดังมาจากประตูบ้านทำให้ดวงตากลมโตมองไปอย่างหวาดกลัวหญิงสาวหาไม้ขนาดย่อมมาถือไว้ในมือเธอกระชับไม้ท่อนนั้นไว้แน่น วารินค่อยๆเดินไปใกล้ประตู เมื่อเห็นว่าประตูบ้านของเธอกำลังถูกงัด
ผลั๊วะ!!!!
ประตูที่เปิดผางเข้ามาทำให้ร่างบางกระตุกเฮือก เธอเงื้อไม้ในมือขึ้นแทบจะทันทีที่บุรุษคนหนึ่งเดินก้าวเข้ามา
“ย๊ากกส์” ไม้ท่อนหนาถูกฟาดลงอย่างแรงแต่ชายคนดังกล่าวกลับหลบได้อย่างว่องไวทำให้ไม้พลาดเป้าฟาดได้แต่ลม ร่างบางจึงเสียหลักหน้าขะมำไปด้านหน้า ทำให้ชายหนุ่มตวัดร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดได้สำเร็จ หญิงสาวดิ้นรนขัดขืนไปมา
“ไอ้บ้า!! แกเป็นใครปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ นี่มาจับฉันไว้ทำไมเนี่ย” วารินโวยวายลั่น
“หึ!! เธอเองหรอที่ชื่อวาริน เธอนี่มันแสบใช่เล่นเลยนะ”น้ำเสียงเย็นชาติดจะดุดันดังขึ้นข้างหูเธอทำให้เธอรู้สึกเย็นยะเยือกราวกับถูกแช่แข็ง
“แกเป็นใคร รู้จักฉันได้ยังไง”วารินถามออกไปในขณะที่ร่างกายของเธอยังคงอยู่ในอ้อมกอดที่แน่นหนาของเขา
“ฉันก็คือว่าที่ผัวเธอในอนาคตไง วาริน”คำพูดชวนขนหัวลุกทำหันหญิงสาวหันขวับไปมอง ดวงตาคมดุที่มองสบตากับเธอทำให้หญิงสาวเบิกตากว้าง เพราะเขาคือคนเดียวกันกับที่เธอเห็นที่น้ำตา ตอนที่คุยกับลุงปายี
“นาย!!!!”
“เคยเห็นฉันแล้วซินะ?”น้ำเสียงเรียบที่พูดออกมาทำให้หญิงสาวหยุดดิ้น
“จอแป!!!!”
............................
งุ๊ยยย!! ลุงชลมาช่วยน้องด่วน จอแปบุกตีท้ายครัวฉกน้องไปแล้ว
ช่วยคอมเม้นท์ และกดถูกใจเพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์กันด้วยนะคะ
