เอาใจใส่
× 0
× 0
× 0
@มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง
หญิงเดินยิ้มกริ่มออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ เมื่อความใฝ่ฝันของเธอเป็นจริง
"ยิ้มอะไรนักหนาเดี๋ยวเขาก็หาว่าเธอบ้าหรอก"เสียงเรียบเอ่ยขึ้นเบาๆ
"ก็ฉันดีใจนี่นา คุณรู้มั๊ยว่าการได้เรียนต่อเป็นความฝันสูงสุดของฉัน เมื่อก่อนฉันเคยฝันว่าฉันจะเรียนให้จบสูงๆ มีงานดีๆเลี้ยงพ่อกับแม่ แต่มันก็เป็นเพียงแค่ความฝัน เพราะพ่อกับแม่ฉันเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่ฉันต้องปากกัดตีนถีบเพื่อให้เรียนจบม.6เหมือนคนอื่นๆเขา พี่ชายฉันก็อย่างที่คุณเห็น ฉันเลยต้องล้มเลิกความฝันที่จะเรียนต่อเพื่อมาทำงานแต่งานสำหรับวุฒิม.6มันก็หายากจริงๆนั่นแหละ"ดวงคากลมโตทอดมองไปยังเบื้องหน้านิ่ง จู่ๆมือหนาก็เอื้อมมากุมมือเธอแล้วพาไปที่รถหรูที่จอดอยู่ อัญชิสามองเจ้าของมืออย่างสับสน
"เดี๋ยว!!นายท่านจะพาฉันไปไหน"
"ไม่ต้องถามตามมาเถอะน่า ฉันไม่พาเธอไปขายหรอก"ร่างสูงก้าวเดินไปที่รถอย่างรวดเร็วจนร่างเล็กแทบจะวิ่งตามเพราะช่วงขาที่สั้นกว่า
@ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง
ร่างบางขมวดคิ้วมุ่นมองชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ
"พาฉันมาที่นี่ทำไมคะ?"หญิงสาวถามขึ้น
"เลิกถามแล้วตามมา"เขาจูงมือเธอมายังร้านเสื้อผ้าแฟชั่นชื่อดัง
"อุ๊ย สวัสดีค่ะคุณภีม วันนี้รับอะไรดีคะ"ลูกน้ำสาวประเภทสองเจ้าของห้องเสื้อแบรนด์ดังถามขึ้นเมื่อเห็นลูกค้ากระเป๋าหนักเดินเข้ามา ดวงตาที่กรีดอายไลเนอร์สีดำเข้มลอบมองสาวน้อยวัยกระเต๊าะที่ยืนเคียงข้างชายหนุ่มแห่งปีที่สาวๆใฝ่ฝันอย่างประเมิน
"ดูชุดให้เธอด้วย ฝากหน่อย"ชายหนุ่มดันร่างหญิงสาวไปให้ลูกน้ำดูแล
"อุ๊ย!คุณน้องขามาทางนี้เลยค่ะ เดี๋ยวพี่ลูกน้ำจะเนรมิตรหนูให้เป็นซินเดอร์เลร่าผู้เลอโฉมเองค่ะ"ลูกน้ำจับร่างเล็กใส่นู้นใส่นี่เยอะแยะไปหมด
"เออ!พี่ลูกน้ำคะ ชุดนี้มันไม่โป๊ไปเหรอคะ"อัญชิสาจับมือตรงปลายกระโปรงด้วยความประหม่า ชุดที่เธอสวมเป็นเดรสสั้นที่เผยโคนขาขาวเนียนของเธอ
"ไม่หรอกค่ะ เซ็กซี่จะตายค่ะคุณน้อง ใส่ออกไปคุณภีมเห็นต้องตกตะลึงแน่นอนเลยค่ะ"ลูกน้ำเอ่ยอย่างมั่นใจเพราะภีมากรชอบสาวที่เปรี้ยวจนเข็ดฟัน ดูร้อนแรง พึ่งจะมาเห็นควงสาวน้อยวัยกระเต๊าะก็คนนี้แหละ
"ก็ได้ค่ะ"ร่างบางเดินออกไปตามแรงจูงของลูกน้ำ
"มาแล้วค่ะคุณภีมเป็นไงบ้างคะตุ๊กตาตัวน้อยของคุณภีม"ดวงตาสีเข้มกวาดไล่มองตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้าหญิงสาวนิ่งดวงตาฉายแววคุกรุ่นจนอัญชิสาแทบอยากจะวิ่งหนี
"ใครเป็นคนเลือกชุดนี้!!!"เสียงเข้มถามออกมาอย่างห้วนๆ
"เออๆๆลูกน้ำเลือกเองค่ะ มะไม่ถูกใจคุณภีมหรอคะ"ลูกน้ำละล่ำละลักตอบ
"ฉันไม่ชอบชุดนี้ใส่ไปได้ยังไงก้มทีก้นก็โผล่ จะใส่ไปยั่วใคร หา!! ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้"น้ำเสียงดุดันทำให้ลูกน้ำยิ่งฉวยมือคนตัวเล็กวิ่งเข้ามาหลบภัยแทบจะทันที
"อุ๊ย!!!อกอีแป้นจะแตก เปลี่ยนค่ะคุณน้องเดี๋ยวระเบิดจะลงอีก คุณน้องต้องเป็นคนพิเศษของคุณภีมแน่ๆเลยค่ะ ถึงได้หวงขนาดนี้ ขนาดคู่หมั้นของคุณเองไม่เห็นคุณภีมจะเดือดร้อนเลย อุ๊ย!!พี่ลูกน้ำขอโทษนะคะที่พูดมากไป" ลูกน้ำพูดรัวเร็วก่อนจะเงยหน้ามองร่างเล็กที่ใบหน้าจืดเจื่อนลงก็รู้ตัวว่าพูดมากเกินไป จึงเอ่ยขอโทษเบาๆ
"ไม่เป็นไรค่ะพี่ลูกน้ำ"เสียงหวานตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้มบางๆ
หญิงสาวเดินออกมาใหม่ด้วยชุดเดรสเหนือเข่าสีขาว ดูสมวัย ภีมากรปรายตามองเล็กน้อยก่อนจะหยิบบัตรเครดิตยื่นให้เจ้าของร้าน
"หวังว่าชุดที่เธอเลือกให้ผู้หญิงของฉันจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะลูกน้ำ"เสียงเรียบถามขึ้นจนลูกน้ำเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่
"แน่นอนเลยค่ะ ลูกน้ำรับประกันค่ะ"ทั้งคู่เดินออกมาจากห้องผ้าชั้นนำโดยข้าวของต่างๆตกอยู่ในการดูแลของเหล่าบอดี้การ์ดทั้งหลายที่ต่างพากันหอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรัง
"หิวหรือยัง?"คำถามของชายหนุ่มทำให้อัญชิสาหันไปมอง เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกนึกว่าเขาจะโกรธเธอเข้าซะแล้ว
"ยังค่ะ"เธอตอบไปเบาๆ
"ถึงไม่หิวก็ต้องกิน กินข้าวไม่ตรงเวลาดูซิตัวเล็กนิดเดียว"เขาปรายตามองมายังร่างเล็กด้านข้างก่อนจะถือวิสาสะกุมมือเธอเดิรเข้าไปยังร้านหรู อัญชิสาขืนตัวไว้เบาๆ
"เป็นอะไร"ชายหนุ่มหันมาถามด้วยสายตาไม่เข้าใจ
"ฉันสั่งไม่เป็นแล้วก็กินไม่เป็นด้วย"หญิงสาวตอบกลับไปเบา
"ไม่เป็นก็ต้องหัด เร็ว!!ฉันหิว จะเข้าไปกินข้าวหรือจะให้ฉันกินเธอตรงนี้แทน เลือกเอา"เสียงเข้มพูดขึ้นเมื่อเห็นแววตาดื้อดึงของหญิงสาวร่างเล็ก
"กะ..กินข้าวค่ะ"
@คฤหาสน์อรุณโชติสกุล
รถสปอร์ตคันหรูขับเข้ามาจอดหน้าทอยเรซ ร่างระหงของลอเรนก้าวขาลงจากรถ หญิงสาวถอดแว่นตากันแดดอันโตออกจากใบหน้าเผยให้เห็นดวงตาคมหวานของนางแบบสาวชื่อดัง ร่างบางบนรองเท้าส้นสูงหน้าถึง5นิ้วเดินกรีดกรายเข้ามาในตัวบ้าน สายตาของเธอเหลือบไปเห็นแม่บ้านเก่าแก่ของชายหนุ่มเดินมา
"นี่ป้า ภีมไปไหน"ลอเรนถามออกมาเสียงห้วน
"นายน้อยไม่อยู่ค่ะ ออกไปข้างนอก"ป้าจันทร์ตอบคู่หมั้นเจ้านายเบาๆ
"ไม่อยู่ แล้วไปไหน บริษัทก็ไม่เข้า"ลอเรนถามต่อ
"ป้าก็ไม่ทราบจริงๆค่ะคุณลอเรน นายน้อยไม่ได้บอกเอาไว้ค่ะ" ป้าจันทร์ตอบอย่างนอบน้อม
"โง่!!!แล้วทำไมไม่รู้จักถาม"วาจาร้ายกาจที่ออกจากปากหญิงสาวแสนสวยทำให้ป้าจันทร์กัดฟันด้วยความไม่พอใจ
"พอดีป้าไม่ชอบยุ่งเรื่องของเจ้านายค่ะ ป้าว่าคุณลอเรนโทรไปถามนายเองน่าจะดีกว่านะคะ"ป้าจันทร์พูดจบก็เดินออกไปทิ้งให้ลอเรนยืนโกรธกระฟัดกระเฟียดอยู่ลำพัง
"อีแก่ อีขี้ข้า คอยดูนะถ้าฉันได้มาเป็นนายหญิงของที่นี่เมื่อไหร่ ฉันจะเฉียดหัวแกออกเป็นคนแรกเลย ภีมนะภีมไปไหนโทรไปก็ไม่รับ ฉันหวังว่าคุณคงไม่มัวไปกกกอดกับอีนังเข็มอะไรนั่นหรอกนะ"ลอเรนกัดฟันด้วยความกรุ่นโกรธ
ตึ้ง!!
เสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้นทำให้ลอเรนต้องยกขึ้นมาดู เป็นข้อความจากเพื่อนนางแบบของเธอ
"อลิซส่งอะไรมา"ลอเรนพึมพำก่อนกดเข้าไปดู ภาพของคู่หมั้นหนุ่มที่ตักอาหารให้หญิงสาววัยใสดูน่าจะอายุไม่ถึง20อย่างเอาใจ ทำให้หญิงสาวต้องกำมือแน่น เล็บยาวจิกลงบนฝ่ามือตัวเองแรงๆ
"ภีม!!!มันจะมากเกินไปแล้วนะ คุณทำแบบนี้ก็ฉันได้ยังไง ฉันเป็นคนที่คุณต้องแต่งงานด้วยนะ"ลอเรนจ้องมองภาพของทั้งคู่ด้วยใบหน้าเกรี้ยวกราด
"นังหน้าด้าน!!ฉันจะฉีกแกออกเป็นชิ้นเลยคอยดู"ลอเรนมองร่างบางที่อยู่ในรูปภาพด้วยความเกลียด
"ฮัลโหล!!ตอนนี้เธออยู่ไหน โอเคเดี๋ยวฉันจะไปเดี๋ยวนี้"
..................
งานเข้ายัยเข็มแล้ว นางยักษ์น้อนหนีด่วน
