ยิ่งนับวันท่านอรรคเองยิ่งไม่เข้าใกล้กานดาเลย อรรคเองก็บอกไม่ถูกว่าเวลาอยู่ใกล้กานดาแล้วเขารู้สึกเวียนหัว แล้วเหม็นกลิ่นกายของสาวน้อยผู้ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา
อารมณ์ทางเพศที่เขาต้องทำกับกานดาทุกวันก็เลือนหายไป เพราะเขาเวียนหัวเกินกว่าอยากที่จะทำอะไรทั้งนั้น
งานที่บริษัทก็ไม่ได้ไปทำ ได้แต่สั่งงานผ่านทางโทรศัพท์
ทุก ๆ มื้อกานดาอยากที่จะเข้าไปป้อนข้าวท่านอรรค แต่ทำได้แต่นั่งมองอยู่หน้าห้องนอนมีแต่ยายมาเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปทำหน้าที่ป้อนข้าวป้อนยาเท่านั้น
ท่านหมอเองก็ถูกตามมาแทบจะทุกวัน นี่ก็ร่วมสองอาทิตย์แล้ว ท่านอรรคก็เดินเหิรได้สบาย สามารถที่จะไปทำงานได้
แต่อาการที่ไม่อยากเข้าใกล้กานดามีอยู่ทุกวัน เขาทั้งสองคนแทบจะไม่ได้มีโอกาสได้คุยกันเลย
จนกานดาเองเสียใจน้อยใจปะปนกันไปหมด
วันนี้นะหรือที่ท่านอรรคก็เบื่อเธอ ไม่อยากเข้าใกล้เธอ จนท่านอรรคเองก็ไม่สามารถบอกอะไรกับเธอเลย
แต่การที่จะให้เธอมาทนอยู่บ้านเดียวกันกับท่านอรรคที่เธอรัก แต่เขาไม่สนใจเธอเลย มันยิ่งเจ็บยิ่งกว่าสิ่งใด
หรือสิ่งเดียวที่เธอน่าจะทำได้ให้ท่านอรรคสบายใจแล้วไม่เจอเธออีก คือเธอคงอยู่บ้านนี้ไม่ได้
" ยายจ้า กานดาทนอยู่ที่นี้ไม่ได้แล้ว อยู่ไปกานดาก็เจ็บที่หัวใจ ท่านอรรคเบื่อฉันแล้ว "
" โถ่วหลานยาย ถ้ากานดาอยู่แล้วไม่สบายใจเราไปอยู่กันที่อื่นกันเถอะ ไปที่อื่นอาจจะลำบาก แต่หลานสบายใจ ยายว่าเราไปกันก็ได้ "
" เราไปอยู่ข้างนอกกันนะจ้ะยาย นะจ้ะตา ฉันสัญญาจะหางานทำไม่ให้ยายกับตาต้องลำบากนะจ้ะ "
" เราไปเก็บเสื้อผ้าแล้วไปลาท่านกันเถอะ "
ทั้งสามเก็บเสื้อผ้ายืนรอที่หน้าบ้าน รอให้ท่านอรรคมา อยากจะลาแล้วบอกกล่าวว่าเงินที่ติดค้างอยู่จะหามาชำระให้หากว่าเขาทั้งสามไม่อยู่ที่นี้แล้ว
อรรคที่ลงจากรถมาถึงกับต้องตกใจเมื่อเห็นทั้งสามที่ยืนพร้อมมีกระเป๋าเสื้อผ้ารอยู่หน้าบ้าน
" ฉันพาหลานมาลาจ้ะท่านอรรค "
" ลาทำไม ใครจะไปไหน "
" ฉันทั้งสามคนจะขอออกไปอยู่ที่อื่นจ้ะ แต่เงินที่ยายติดท่านอรรคไว้ ยายสัญญานะจ้ะว่าจะหามาคืนให้ทุกเดือน "
" ฉันไม่ได้สนเรื่องเงิน ฉันถามว่าใครจะไปไหน "
" คือกานดาคิดว่าจะพายายกับตาไปอยู่ข้างนอกจ้ะ "
" เหตุผลบอกฉันมาสิว่าทำไมกันกานดา "
" ฉันไม่อยากให้ท่านอรรคอึดอัดใจจ้ะ ในเมื่อท่านอรรคเบื่อฉันแล้ว ไม่อยากแม้นแต่จะมองหน้าหรืออยู่ใกล้ ฉันไปให้พ้นตาท่านอรรคเลยจะดีกว่าจ้ะ "
" ฉันบอกเธอหรอกานดาว่าฉันเบื่อเธอ แล้วฉันก็บอกแล้วว่าเธอเป็นเมียฉัน "
" แต่.... "
" เอาของไปเก็บแล้วขึ้นไปหาฉันบนห้อง อย่าให้รู้ว่าหนีไปไหน ฉันจะให้คนตามกลับมาคอยดู "
กานดาไม่กล้าที่จะขัดคำสั่ง เพราะรู้ว่าท่านอรรคของเธอมีอำนาจมากหากจะตามหาเธอให้เจอ
สาวใช้คนงามนั่งลงบนพื้นพรมหน้าโซฟาในห้องนอน รอท่านอรรคที่อาบน้ำอยู่ ไม่กล้าที่จะนั่งบนโซฟาเพราะตอนนี้สถานะเมียที่เคยเป็นตัวเองก็ไม่ค่อยมั่นใจ ตั้งแต่ท่านอรรคไม่แตะต้องตัวเธอเลย
" พูดมาสิว่าจะหนีจากฉันทำไม "
" กานดาไม่ได้จะหนีจ้ะ แค่คิดว่าตอนนี้ท่านอรรคเบื่อกานดาแล้ว ไม่อยากให้ท่านอรรคอึดอัดใจเวลาที่เจอหน้ากานดา จึงจะขอไปอยู่ที่อื่นดีกว่าท่านอรรคจะได้สบายใจ "
" ฉันไม่ได้อึดอัดใจเลยกานดา แค่ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร ฉันเวียนหัวจะอ้วกทุกครั้งที่เห็นหน้าเธอ แล้วช่วงนี้งานที่โรงแรมก็เยอะ ฉันเลยต้องพยายามไม่พบเธอ เพื่อที่จะได้ไปเคลียร์งานให้เสร็จ แล้วจะรีบมาพักผ่อนแล้วหายจากอาการประหลาดนี้ "
" ...... "
" ฉันรักเธอมากนะกานดา แค่เห็นเธอกับยายถือกระเป๋าจะไปจากฉัน เธอรู้ไหมว่าฉันเสียใจแค่ไหน "
" ฉันขอโทษนะจ้ะ ฉันไม่รู้จริง ๆ ฉันก็รักท่านอรรคมาก อยากให้ท่านอรรคมีความสุขตลอดเวลา เวลาท่านอรรคทุกข์ กานดาทุกข์ใจมากเป็นสิบเท่าพันเท่า "
" ฉันอยากหายจากอาการบ้า ๆ นี้ ฉันอยากมีช่วงเวลาดี ๆ กับเธอทุกวันกานดา ฉันคิดถึงเธออยากกอด อยากลูบอยากคลำเธอตลอดเวลา เธอรู้ไหมว่าฉันปวดใจแค่ไหนที่เห็นเธอแต่ฉันทำอะไรไม่ได้ "
" ท่านอรรค ฮึก กานดาขอโทษ ฮึก มีอะไรที่พอจะให้กานดาทำให้ท่านได้บ้างไหมจ้ะ "
กานดาเองรีบปลีไปซบหน้าลงตรงตักของท่านอรรค ร้องไห้ปานจะขาดใจ ที่ทำอะไรให้คนที่เธอรักมากไม่ได้
แต่เธอสัมผัสได้ว่า ดุ้นเอ็นที่ซ่อนอยู่ในกางเกงมันแข็งขื่นขึ้นมา ตุงอยู่ในนั้นจนเหมือนมันอยากออกมาชมโลก
" ท่านอรรคจ้ะ ดุ้นเอ็นท่านอรรคมันกำลังกลับมาตั้งลำอีกแล้ว "
" ฉันก็อยากทำนะ แต่ฉันกลัวฉันเห็นหน้าเธอแล้วฉันจะเวียนหัว "
" ท่านอยากเอากานดาใช่ไหมจ้ะ "
" อื้ม อยากอาการแบบนี้มันหายไปหลายวันแล้ว "
" งั้นเดี๋ยวกานดาทำให้ท่านอรรคเองนะจ้ะ เผื่อท่าอรรคได้ระบายน้ำออกบ้างอาการอาจจะดีขึ้น "
.....................................................................
- ฝากติดตามเรื่องนี่ด้วยนะสนุกไม่สนุกยังไงฝากติชมกันได้นะครับ