ผัวของมึงชื่อเด่นคุณ...

CHAPTER 11 : ถ้ามีลูกกูเลี้ยงเอง

 

นั่งเล่น นอนเล่น ตะแคงเล่น เหมือนอยู่ในคุกไม่มีผิด แต่ติดอยู่ที่ว่าที่นี้ดูหรูกว่าเท่านั้นเอง เอื้อยขวัญลุกขึ้นจากเตียงนุ่มไปเก็บปูเตียงด้านนอกเพราะกลัวว่าฝนจะตก ก่อนจะกลับเข้ามานอนต่อ แต่พอนึกได้ว่าต้องไปซื้อยาคุมฉุกเฉินก็เลยหอบสารร่างออกมาจากห้องอีกครั้ง

 

"เงินไม่มีนี่หว่า"

 

พึมพำกับตัวเอง แต่พอเห็นการ์ดชุดดำหน้าห้องก็คิดว่าจะขอเงินการ์ดเนี้ยแหละ ถ้าเจ้มาค่อยคืนก็ได้ แค่ร้อยสองร้อยเจ้ไม่ด่าหรอก อีกอย่างยาคุมมันก็ไม่ได้แพง

 

"นี่นาย"สะกิดการ์ด

 

"ครับ?"ไม่ใช่คนเมื่อวาน

 

"มีตังค์ให้ยืมสักร้อยไหมอ่ะ?"

 

"มีครับ ว่าแต่จะเอาไปซื้ออะไรเหรอครับ ให้ผมไปซื้อให้ได้นะ"เธอรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที ขืนให้ไปซื้อก็ซวยดิ

 

"ฉันไปซื้อเองได้ ไม่รบกวนนายหรอก"

 

"อ่า...งั้นก็นี้ครับร้อยหนึ่ง"ยื้นเงิน

 

"ขอบใจมาก เดี๋ยวผัวฉันมาเดี๋ยวฉันคืนให้"

 

"ครับผม"

 

พอได้ตังค์ เธอก็รีบเดินไปที่ลิฟท์แล้วกดลงไปชั้นล่าง โรงแรมนี้เหมือนเป็นโรงแรมปิดมากกว่า มีแต่คนในแก๊งมังกรดำเท่านั้นที่จะเข้ามาได้ และส่วนใหญ่ก็จะมีการ์ดชุดดำยืนคุมตลอดทาง ไม่วางจะเป็นชั้นหนึ่ง หรือชั้นที่ สามสิบก็ตาม(โรงแรมนี้มีสามสิบชั้น ห้องพักเธออยู่ชั้นสิบ เหนือกว่านั้นก็ห้องพักน้าเด่นคุณ คือชั้นสิบเอ็ด)

 

"คุณหนูจะไปไหนครับ?"การ์ดอีกคนถาม

 

"คุณหนู?"ทำหน้างง

 

"ก็เมียนายหญิงนั่นแหละครับ"

 

"อ๋อ ฉันจะไปร้านขายยา"

 

"ให้ผมตามไปคุ้มกันนะครับ"

 

"ไม่เป็นไร ฉันไปเองได้"

 

"ไม่ได้ครับ คนที่อยู่ที่นี้ห้ามออกไปข้างนอกคนเดียวเด็ดขาด เดี๋ยวถ้าเกิดอันตรายขึ้นมาผมจะซวยเอา"

 

"อ่า...ต้องขนาดนี้เลยเหรอ?"

 

"ต้องขนาดนี้เลยครับ"

 

"งั้นก็ได้ นายพาฉันไปร้านขายยาแล้วกัน"

 

"ได้เลยครับ"

 

การ์ดหน้าเข้มเรียกชายตัวสูงมาอีกสองคนเพื่อตามเธอไปยันร้านขายยา เธอไม่รู้ว่าเฮียเป็นมาเฟียที่น่าดลัวในระดับไหน ถึงต้องคุ้มกันคนในโรงแรมถึงขนาดนี้ แต่ในเมื่อไม่รู้ เธอก็จะไม่เสี่ยง อะไรที่การ์ดบอกว่าควรทำ เธอก็จะทำ เพราะจริงๆแล้วก็ก็แอบเป็นเด็กดีพอสมควร

 

เหร๊อ!!(ไม่เอาไม่แกงนางเอก)

 

#ร้านขายยา

 

เอื้อยขวัญให้การ์ดรอข้างนอก เธอจะได้ซื้อยาคุมได้สะดวกยิ่งขึ้น ผู้หญิงกับผู้หญิงคบกันไม่มีทางท้องได้ แต่เธอดันไปมีอะไรกับน้าคุณนี้สิ ถ้าเกิดพลาดท้องขึ้นมาได้ฉิบหายแน่ๆ เพราะเจ้ยิหวามั่นหน้าน้าคุณมาก ถึงจะไม่เคยเจอกันมาก่อน แต่เจ้กลับแอนตี้การกระทำของน้าคุณแบบสุดๆ (เขาเคยทำให้เธอเสียใจและผิดหวังมาก)

 

"กินหลังมีเพศสัมพันธ์หนึ่งเม็ด แล้วก็กินอีกเม็ดหลังจากผ่านไป 12 ชั่วโมง ห้ามลืมนะคะ"เภสัชสอนกินยาคุม

 

"ไม่ลืมแน่นอนค่ะ ขอบคุณนะคะ"ยกยิ้มให้

 

"ว่าแต่ต้องการยาคุมปกติด้วยไหม หรือถุงยางสักกล่อง"นางคงเห็นผู้ชายที่ตามมาหลายคนสินะ ไหนจะการแต่งตัวของเธออีก แต่อยากจะบอกว่ามันไม่ใช่!!

 

"รับยาคุมสักแผงก็ได้ค่ะ แหะๆ"

 

เอ้า! ก็เผื่อพลาดไปมีอะไรกับน้าคุณอีกไง จะได้ไม่ต้องออกมาซื้อบ่อยๆ การตั้งท้องมันคือความเสี่ยง ถ้าเราไม่สามารถคุมความกระเหี้ยนกระหือรือของตัวเองได้ ก็ควรคุมกำเนิดให้มันจบๆไป

 

"ถุงยางด้วยไหมคะ?"เภสัชนี้ก็ขายเก่งเหลือเกิน

 

"ไม่ค่ะ มันไม่มีไซส์"

 

"ใหญ่มากเลยเหรอคะ?"

 

"ก็...เออ...ประมาณนี้ค่ะ"ทำมือเป็นวงรอบ แต่พอมันไม่เท่ากับที่เคยเห็นก็เอาสองมือประกบกัน ทำเอาเภสัชหน้าแดงไปเลย นี้เขินหรืออยากได้เหมือนกันค่ะเนี้ย!?

 

"จุกไหมคะคุณน้อง?"เริ่มตีสนิท

 

"ขายังสั่นอยู่เลยค่ะ"

 

"ฝรั่งเหรอคะ?"

 

"คนไทยนี้แหละค่ะ แต่สูงยาวเข่าดี"

 

"ไม่ทราบว่า ผัวคุณน้องรับเมียเพิ่มไหมคะ?"

 

"...."ทำน่านิ่ง

 

"คุณพี่ล้อเล่นค่ะ อย่าซีเรียสเนอะ~"

 

เอื้อยขวัญหยิบยาตรงหน้ายัดใส่ไปในเกาะอกก่อนจะเดินออกจากร้าน มาซื้อยาคุมเสือกจะโดนเภสัชเคลมผัวซะงั้น เห็นอย่างงี้ก็ห่วงเหมือนกัน ถึงจะไม่มีสิทธิ์ก็เถอะ

 

"เสร็จแล้ว กลับกันเถอะ"บอกการ์ด

 

"ครับ"ในชีวิตไม่เคยมีใครเดินตามแบบนี้มาก่อน แต่ก็ถือซะว่าเป็นการปรับตัวในชีวิตใหม่ เจ้อุตส่าห์มอบชีวิตนี้ให้ เพราะฉะนั้นใช้ไปค่ะ อย่าบ่น ไม่เจอเรื่องแย่ๆแบบที่ผ่านมาก็บุญหัวแค่ไหนแล้ว

 

"นั่นมันอีเอื้อยขวัญใช่ไหม!?"

 

คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตแห่งความบัดซบไหม ถ้าคุณไม่เชื่อ ตอนนี้มันจะทำให้คุณเชื่อเอง อะไรที่ไม่อยากเจอ มักจะกลับไปเจอเสมอ

 

"นี้แกออกมาจากคุกได้ไงห่ะอีนังเด็กนรก!?"

 

แม่ชี้หน้าตะโกนด่าโดยที่ไม่คิดว่าเธอจะอายสายตาคนที่เดินผ่านไปผ่านมาหรือเปล่า การ์ดที่ยืนอยู่ด้านหลังสามคนรีบเข้ามาคุ้มกันเธอตามหน้าที่ทันที

 

"ปล่อยฉันนะ!! อีนี้มันไม่ควรออกมาเดอนลอยหน้าลอยตาในสังคม มันฆ่าคนตาย พวกแกได้ยินไหม มันเป็นเด็กนรก!"

 

"ปั๊กก! ซ่าา!"

 

น้ำโอเลี้ยงที่อยู่ในถุงถูกโยนเข้ามาใส่หัวเธอ ด้วยฝีมือแม่ เธอมักจะถูกกระทำแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วนเมื่อตอนที่อยู่ด้วยกัน เด็กผู้หญิงคนนั้นมีควาทอดทนมาก ยอมทุกอย่างถึงแม้จะถูกตบ ถูกตี ถูกทำร้ายร่างกายเป็นการตอบแทนก็ตาม

 

"เอาแม่งไปเก็บดิ๊!!"การ์ดลากตัวแม่เธออกไป

 

มือเล็กหยิบถุงออกจากไหล่บางแล้วยกมือลูบน้ำโอเลี้ยงบนใบหน้าตัวเอง ที่เธอไม่โต้ตอบก็เพราะว่านั้นคือแม่ ถ้าเป็นคนอื่นเธอยังพอสู้ได้ แต่กับคนนี้ ไม่ว่ายังไงเธอก็ทำไม่ลงอยู่ดี สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้คือทำใจยอมรับมันเท่านั้น

 

"สวยขนาดนี้เคยฆ่าคนเลยเหรอ?"

 

"ได้ยินว่าเคยติดคุกด้วยนะ"

 

"ไม่น่าเลย คนเราสวยแต่รูปจริงๆ"

 

"พวกเด็กเจ้าพ่อหรือเปล่า อย่าพูดไป"

 

น้ำเสียงนินทาของคนแถวนั้นกระซิบกระซาบกันจนเธอได้ยิน มันเป็นแค่ขี้ปากคนทั่วไป พวกเขาไม่รู้หรอกว่าเธอเจออะไรมาบ้างถึงได้เคยติดคุกแบบนี้ ชอบตัดสินคนที่ภายนอกอยู่เรื่อย พวกสังคมจอมปลอม

 

"ตึกๆๆๆ"

 

ร่างเล็กเดินกลับไปที่โรงแรมหรู ส่วนพวกการ์ดก็คุมแม่เธอออกไปไกลมากแล้ว ไม่รู้ว่าทำร้ายไหมเพราะเธอไม่ได้สนใจ แค่เธอไม่ได้เป็นคนทำร้ายเขาก็พอ

 

"ติ้ง!"

 

พอลิฟท์มาเธอก็เดินเข้าไปในสภาพหัวเปียกโชก ตัวมีแต่กลิ่นโอเลี้ยงที่ถูกแม่ปาใส่ แต่พอประตูลิฟท์จะปิด ก็มีมือของใครบางคนสอดเข้ามาขวางไว้

 

"ตึกๆๆ"

 

รองเท้าหนังสีดำทมิฬเดินเข้ามาในลิฟท์ เธอไม่ได้เงยหน้ามอง เพราะเอาแต่ก้มหน้าคิดแต่เรื่องวันเก่าๆที่ผ่านมา มันแย่จนไม่มีกะจิตกะใจไปสนใจใครอีกแล้ว

 

"ติ้ง!"

 

พอถึงชั้นที่เธอต้องออกก็มาฝ่ามือหนามารั้งมือเล็กเอาไว้ นั่นทำให้เอื้อยขวัญต้องเงยหน้าไปมองคนตัวสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าตอนนี้

 

"ใครทำ?"ถามเสียงเข้ม

 

"น้าคุณ..."

 

"กูไม่ได้ทำมึง...พรึบ!"ร่างเล็กหันไปสวมกอดเขาทันที ความรู้สึกมันดีใจมากที่เป็นเขา เพราะเวลาที่เธอเจอเรื่องแย่ๆมักจะหันไปไม่เจอใครเลยสักคน

 

"ติ้ง!"เขาเอื้อมมือไปกดลิฟท์ขึ้นไปชั้นสิบเอ็ด

 

เมื่อประตูลิฟท์เปิดออกอีกครั้งก็ทำให้เธอรู้ว่าตั้งแต่ชั้นสิบเป็นต้นไปเป็นห้องส่วนตัวของใครคนหนึ่งทั้งชั้น นั่นก็แสดงว่าชั้นสิบเอ็ดเป็นของน้าคุณทั้งหมด ห้องหรูห้องเดียว และห้องใหญ่มาก!(จะเศร้าหรือตกใจก่อนดี)

 

"พรึบ!"เขาไม่ได้พูดอะไรก็จับมือเล็กพาเข้าไปในห้อง แต่ก่อนจะเข้ามันมีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดีที่จะไม่ให้คนอื่นเข้าไปได้ง่ายๆ พอประตูห้องเปิดออกเธอก็ยิ่งตกตะลึงเพราะในห้องนี้มีแต่กระบอกปืนนับพัน!

 

นี้ห้องคนปกติหรือคลังเก็บอาวุธกันแน่!

 

"ซ่าา!"

 

คนตัวสูงพาเธอเข้ามาในห้องน้ำแล้วเปิดฟักบัวให้น้ำอุ่นๆชำระล้างคราบน้ำโอเลี้ยงออกไปจากหัว เขาไม่ถามหรือไม่ชักอะไรสักคำ ได้แต่ยืนอาบน้ำให้เธอด้วยสีหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์

 

"ถุงอะไร?"อ่ะ อันนี้เริ่มถามแล้ว

 

"ถุงยา"หยิบออกมาจากเกาะอก

 

"ยาอะไร?"

 

"ยาคุมฉุกเฉิน หนูกลัวท้องเลยไป...พรึบ!"

 

เขาแย่งถุงไปจากมือเธอแล้วทิ้งลงชักโครกก่อนจะกดมันลงไปทั้งถุง ทำเอาเธออ้าปากพะงาบๆด้วยความตกใจ เพราะเธอยังไม่ได้กินมันเลยสักเม็ด!(งานเข้าแน่!)

 

"ครืน!"ยาไหลลงท่อไปแล้ว

 

"หนูยังไม่ได้กินเลยนะ!"เธอรีบท้วง

 

"ไม่ต้องแดก"

 

"ไม่ได้ หนูกลัวท้อง"

 

"ก็บอกว่าไม่ต้องก็ไม่ต้องไง!"ตะคอกใส่ จะดุไปไหนครับคุณน้า นี้สายตาเหมือนจะแดกหัวหลานสาวคนนี้แล้วนะ

 

"แล้วถ้าหนูท้องอ่ะ..."พูดเสียงหง๋อยๆ

 

"กูเลี้ยงเอง ถ้ามีลูกกูเลี้ยงเอง ชัดเจนไหม?"

 

"เลี้ยงแต่ลูกไม่เลี้ยงแม่เหรอ?"

 

"แม่มันมีผัวแล้ว กูไม่เลี้ยง"

 

เอิ่ม...อะไรของเขาอ่ะ ถ้าบอกว่าเจ้ไม่ใช่ผัวเขาก็จะไม่เป็นแบบนี้ใช่ไหม แต่ไม่ได้! เพราะเจ้ยิหวาไม่ชอบน้าคุณ ถ้าเรากับน้าคบกัน เจ้ต้องโกรธเธอมากๆแน่ เผลอๆอาจจะทุบตายด้วยที่ไม่ยอมเชื่อฟัง ทั้งที่ก่อนออกจากคุกเจ้ก็กำชับมาโดยตลอดว่าอย่าไปคาดหวังกับผู้ชายคนนี้อีก

 

"กูไม่อยากแย่งเมียใคร แต่ลูกคือของกู"

 

"อ่า..."ไม่รู้จะพูดอะไร

 

"ถ้ามึงให้ลูกกับกูไม่ได้ กูจะฆ่ามึง"

 

"เดี๋ยวน้าเดี๋ยว ไปกันใหญ่แล้ว"

 

ร่างเล็กไปกอดแขนแกร่งไม่ให้เขาโมโหไปมากกว่านี้ ที่จริงเขาไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ เพราะเธอไม่ได้เป็นอะไรกับเจ้ยิหวา แล้วที่มีอะไรกันเธอก็เป็นคนเสนอตัวเอง ถ้าเขาจะอยากได้ลูกเธอก็ไม่แปลกใจ เพราะเขาอยู่ตัวคนเดียวมาโดยตลอด หลังจากที่ถูกทรยศหักหลังเขาก็เป็นคนที่น่าสงสารมาก ทั้งโดนจับ ทั้งสูญเสียคนที่รักที่สุดไป ถึงน้าสองคนนั้นจะทำผิดมหันต์ แต่เธอเชื่อว่าลึกๆน้าคุณก็คงยังรู้สึกเสียใจอยู่เหมือนกัน...

 

🔥[โปรดคอมเมนต์]🔥

 

❤️ไลท์+เมนต์=กำลังใจ❤️👉อัปเพิ่ม👈

 

🖤นามปากกา : ไรท์หมอก 🖤(แอดเตย)

 

#Composed by Wright Mok

 

#คนในรูปไม่เกี่ยวข้องใดๆทั้งสิน

 

🚫งดก๊อปงดแคปทุกกรณี🚫