กูคุยกับอาจารย์แปปนะอร

รออยู่ตาบัคก็ได้

เออ นั่งแดกๆอ่านหนังสือไปก่อน

อย่าเร่งกูสิ!

แปปนึง!

น่านมึงอยู่ไหนวะ

อาจารย์ถามหา

บอกไม่เห็นหน้ามึงหลายวันเเล้ว

มึงเห็นเลนส์เเว่นอาจารย์ป่ะ

สั้น800ละมั้ง

ตาบอดเลยเถอะ

เเล้วมึงอยู่ไหน

ฝากอเมริกาโน่ เพิ่มวิป เเกรนเดหน่อยครับ

สตอเบอรี่ปั่นเพิ่มวิปเเกรนเดจ้า

ไม่ๆ

วันนี้กูจะกลับไปกินเเกงสายบัวเเม่

ลูกแหง่

เด็กติดเเม่เฉย

ธรรมดา

นายๆ

โทรศัพท์เราสลับกันป่าว;_;

เเง

เราขอโทษนะ

รีบมากๆสงสัยหยิบผิด

ตอนนี้นายอยู่ไหนอ่ะ

โอ้ โอเค

เดี๋ยวเราเอาไปคืนนะ

เหมือนกูจะเห็น

เห็นไร

เห็นไอ้น่านกับใครไม่รู้

ไอ้ดอนป่าว

กูพึ่งถึงหอ

อ้าว

เเล้วใครวะ

เพื่อนคณะอื่นป่าว

นอกจากเรามันจะไปมีเพื่อนที่ไหน

งั้นก็คงต้องถามมัน

เพื่อนอยากรู้ไม่ไหว

เอ้า

เเล้วทำไงได้ไปยืนอยู่ร่มอันเดียวกัน

สลับ?

เหมือนกันหรอ

อ๋อ

เเล้วทำไงได้คืน

โชคดีของไอ้น่าน

ที่เป็นคนขี้ลืมเลยไม่อยากตั้งรหัสโทรศัพท์

ขอดูหน้าชัดๆได้ป่ะ

โปรไลน์เขาไงไอ้โง่

เอามาเถอะน่า

ดิอรหรอวะ

น่าจะดิอรนะ

ดิอรไหนวะ

มอ.เราคนเป็นหมื่น ดิอรจะมีคนเดียวซ่ะที่ไหน

เเต่ดิอรเภสัชมีคนเดียว

เพื่อนไอติมไง

อ๋อคนคุยเก่ามึงอ่ะหรอ

ที่ชอบเขาเเทบตายอ่ะหรอ

เเค่เพื่อนอ่ะหรอ

ดูก็รู้

ว่ารักกูเเค่ไหน

ถึงโคราชยัง

ยังเลย

อยู่สระบุรี

พักเครื่องอยู่

เสียใจว่ะ

ปีนี้ไม่ได้ไป

6ปีเเล้วเนาะ

เวลาผ่านไปไวมาก

ถึงบ้านอรเเล้วบอกกูด้วย

เเวะซื้อดอกทิวลิปเข้ามาหน่อย

สีชมพู?

ยังจำได้ด้วยหรอ

มึงมันคลั่งรักดิอร

เขารู้กันหมดละ

มันก็รู้

มันรู้ตลอดแหละ

เลิกเสียใจได้เเล้ว

พูดเเล้วก็เเอบโมโหมันไม่ได้

เป็นขนาดนั้นไม่บอกใครสักคน

แม่มันเลี้ยงเเต่เกิดยังไม่รู้เลย

ทุกคนก็มารู้ตอนสุดท้ายเเล้วเเบบมึงนั่นแหละ

ทุกคนก็คิดถึงดิอรเหมือนมึงน่าน

เเละกูเชื่อว่าดิอรก็คิดถึงมึง

ไปดูน่านหน่อยนภ

มันยังไม่เลิกโทษตัวเองเลย

มันไม่ใช่ความผิดไอ้น่าน

มันไม่คิดจะมีเเฟนใหม่อะไรเลยหรอ

ก็จริง

มันคบกันนาน

ปีนี้13ป่ะ

กูอยู่กับมันมาครึ่งชีวิต

สรุปก็ทุกข์อยู่ดี

ใช่สิ

ตายไปเเล้วนี่

ไม่รับรู้อะไรเเล้ว

กูล่ะโกรธนัก

ไปตามเพื่อนมึงนู้น

นั่งร้องไห้ตัวโยกละ