คฤหาสน์

คริส: ผมเดินเข้ามาในบ้านเบาๆ เพราะไม่อยากให้ใครได้ยินโดยเฉพาะ....

คริส :เห็นไหมครับเจอจนได้ แถมยังอยู่กับตัวจริงของเค้าอีก เห้อออออดูหน้าเค้าสิไม่มีความรู้สึกอะไรเลย แล้วยังงี้ทุกคนจะให้ผมบอกเรื่องลูกกับเค้าเหรอ คงได้โดนหาว่าเป็นลูกคนอื่นนะสิ

18.00

เวลาทำงาน. เพล้ง!!!

สิงโตเดินออกไป

คริส:ผมกำลังเก็บเศษแก้ว อยู่ๆเค้าก็ถามขึ้นทำให้ผมถึงกับสะอึกพูดอะไรไม่ถูก แล้วเค้าก็เอามือผมกดลงไปที่เศษแก้ว

สิงโต:หลังจากพูดกับพริ้งเสร็จ ผมก็เห็คริสเลือดไหลเต็มมือพร้อมน้ำตาผมเลยพาเขาไปทำแผล

คริส: ผมเดินตามเขาไป(แบบไม่เต็มใจเท่าไร)แต่ไม่รู้ทำไมผมรู้สึกอบอุ่นเวลาที่เขาทำดีด้วย แต่เขาทำไปทำไมผมไม่รู้เลย

ทำแผลเสร็จ

สิงโต: ผมไม่รู้จะตอบยังไงกับสิ่งที่เขาถาม ในเมื่อผมเองก็ยังไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไปทำไม ผมรู้แค่ว่าผมอยากดูแลแค่นั้นเอง

คริส: 'แค่รับผิดชอบ'เป็นไงละจุกละสิ เจ็บเนอะนี่สินะคำตอบที่ผมอยากได้ ทั้งที่รู้ว่าเขาไม่คิดอะไรทั้งที่รู้ว่าถามไปต้องได้คำตอบแบบนี้ แต่ผมก็ยังถาม (หวังว่าขาจะตอบอย่างอื่น)

คริส:เขาเดินออกจากห้องไป

ติ้ง...ติ้ง

ไลน์กัน

คริส:ผมลืมบอกไปว่าพี่ออฟเขามีผับเป็นของตัวเอง เป็นของขวัญวันเกิดของเขาจากครอบครัวน่ะคับ

ข้างล่าง

คริส:ผมเดินลงมาหาพี่สิงแต่ผมไม่กล้าเดินเข้าไปอ่ะ

สิงโต:ผมกำลังดูโทรทัศน์อยู่ข้างล่างแล้วก็หันไปเจอคริสยืนอยู่นานแล้ว แต่ทำไมเขาไม่เข้ามาละ

คริส:พอได้ยินคำนั้นผมก็ขึ้นห้องมาเลย

ไลน์กัน

จบการสนทนา

21:00

ผับofg

คริส:ผมกับพี่สิงเดินมาที่โต๊ะแต่เหมือนพี่เขาจะไม่ค่อยเต็มใจมาเท่าไร ผมก็ไม่รู้ว่าจะมาทำไม

คริส:จะบอกยังไงดีละ จะบอกว่าพี่พริ้งทำไอพวกนี้เล่นงานพี่สิงแน่

ทุกคน: ห้ะ!!! แต่งงาน

คริส: ผมได้แต่ส่ายหน้าเพราะนี่คงเป็นคำตอบเดียวที่ผมจะตอบได้ในตอนนี้

End