/

ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง

"ช่วยด้วยหิวข้าววววว"

ครืด!ครืด!

ปั้ง ปั้ง ปั้ง

"ซัน!!"

"ซันหรอ ซันช่วยพี่ด้วยพี่อยู่ในนี้"

"พี่อยู่ในตู้เสื้อผ้า พี่หิวข้าวช่วยพี่ด้วย!!!"

ผมคงไม่ได้หูแว่วแล้วแหละครับ นี่มันคือเสียงของเขาจริงๆ

ผมรีบเดินเข้ามาในห้องและตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าทันที

"ซานนนนนน"

ทันทีที่ผมกำลังจะเอื้อมมือไปเปิดตู้ไอ้ต้นก็ตะโกนถามผมทันที

ผมไม่สนใจเสียงห้ามของไอ้ต้นและรีบเปิดประตูตู้ออก

ทันทีที่ผมเปิดประตูตู้ออกกลิ่นเหม็นสาบและกลิ่นอับตีเข้าหน้าผมทันทีบวกกับกลิ่นอ่อนๆของดอกมะลิ

และมาพร้อมกับสิ่งไม่มีชีวิตที่เราเรียกว่าวิญญาณผู้หญิงที่นั่งชันเข่าขึ้นและกำลังฝนเล็บกับตู้

ผมสตั้นไป5วิ ก่อนจะเรียกสติตัวเองกลับมาได้และรีบปิดประตูทันที

ผมยังไม่ตอบอะไรเขากลับ เสียงเขาก็เงียบไปแล้วครับนี่เขาอยู่ในตู้นี้ตั้งแต่เมื่อวานก่อน?

ผมเอาแหวนไปวางไว้ที่เดิมและรีบขอขมาก่อนจะรีบพากันออกมาจากบ้านร้างหลังนี้ทันที

ทันทีที่ออกมากันได้แล้วนั้น สิ่งที่ต้องทำให้พวกผมหนักใจก็คือจะกลับกันยังไง

เพราะตอนนี้มีแค่รถผมแค่คันเดียว เพราะก่อนหน้านี้ที่ออกตามหาพวกมันผมกับไอ้แฟรงค์ได้ขับรถพวกมันกลับไปไว้ที่หอพวกมันทั้งหมดแล้วครับ

/

พวกผมขับรถออกมาจากบ้านร้างหลังนั้นได้สักพักแล้วครับ ตอนนี้อยู่บนถนนใหญ่

/

ตอนนี้ผมอยู่ที่ตลาดเช้าครับเพราะตอนนี้เป็นเวลาตี5แล้วครับ ผมไปส่งพวกนั้นที่หอพวกมันทีละคนจนครบทุกคนก็ปาไปตี4ครึ่งแล้วครับ

ทุกคนคงรู้ว่าผมจอดที่ตลาดทำไม ผมคงไม่ต้องบอกนะครับ

ผมซื้อโจ๊กหมู ปลาท่องโก๋ น้ำเต้าหู้และของอีก2-3อย่าง

ผมไม่รู้ว่าเขาจะกินอะไร ผมก็เลยซื้อแบบนี้ไปเลยแล้วกัน

/

ตอนนี้ผมถึงห้องแล้วครับ ผมเปิดไฟและเดินเข้าห้องทันทีก่อนที่จะโยนกระเป๋าเป้ไปที่เตียง

ผมเดินตรงไปที่ห้องครัวทันทีและเทอาหารใส่จานเสร็จสรรพเรียบร้อยก่อนจะเดินเอาออกมาวางที่โต๊ะกินข้าว

คำพูดเขาเมื่อกี้มันดูทะแม่งๆยังไงไม่รู้ครับ

ทำไมใจผมเต้นเร็วแปลกๆแฮะ

.

สักพักผมก็จัดการจุดธูปทำอะไรเสร็จเรียบร้อยทุกอย่าง

ตอนนี้บรรยากาศเงียบมากครับ น่าจะหิวจริงไม่พูดไม่จาสักคำ

ผมนั่งฟังเขาพูดอย่างตั้งใจ เพราะมันมีอะไรหลายๆอย่างที่ผมยังสงสัยเกี่ยวกับตัวเขาและบ้านร้างหลังนั้น

/

LINE 🔔

ผมล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงทันที เป็นไอ้แจ็คน้องรหัสผมไลน์มาเองครับ

Jack Jakkarin

อันตรายอะไรล่ะนั่งกินโจ๊กสบายใจเฉิ่มอยู่เนี่ยแถมดันกลัวผีอีกทั้งๆที่ตัวเองก็เป็นผี

ผมก็อ่านแค่นั้นไม่ได้ตอบอะไรมันกลับไป มันก็เว่อร์เกินเงินค่าเสียขวัญอะไรล่ะ เฮ้อ~

/

LINE 🔔

ผมหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะกินข้าวขึ้นมาดูทันที

ไลน์กลุ่มครับ ทิวมันไลน์มา

/

ปลาหยุด

🚨คำเตือน:มีภาพประกอบ

/

ผมกดปิดหน้าจอก่อนที่จะคว่ำวางไว้บนโต๊ะกินข้าว

ตั้งแต่วันนั้นมาทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไปหมดเหมือนกับว่าพวกผมได้เปิดรับอะไรบางอย่างทำให้พวกเรา7คนสัมผัสได้ถึงโลกของวิญญาณ

ผมเสียเปรียบเขาอย่างนึงก็ตรงนี้แหละครับ

เขามองเห็นผมแต่ผมมองไม่เห็นเขา...

บรรยากาศเงียบอีกครังครับ เราต่างคนต่างเงียบ เงียบจนได้ยินแค่เสียงเครื่องปรับอากาศ

และเงียบจนได้ยินเสียงเต้ยของหัวใจของผมเอง....

/

-TBC-