/

ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าบ้านหลังนั้นแล้วครับ ผมล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดโทรหาไอ้ต้นทันทีแต่มันก็ไม่รับสาย ระหว่างทางที่ผมขับรถมาที่นี่ผมก็โทรหามันตลอดย้ำโทรเป็นสิบยี่สิบสายแต่มันก็ไม่รับ

มองจากด้านนอกนี้ก็จะรู้เลยว่าบ้านหลังนี้ปล่อยร้างมาประมาณนึงแล้ว เพราะสภาพบ้านเริ่มผุผังแล้วครับ ผมรีบล้วงไฟฉายในกระเป๋าเสื้อออกมาแล้วรีบปีนข้ามกำแพงเข้ามาในบ้านหลังนี้ทันที

ตอนนี้ในหัวผมไม่กลัวอะไรทั้งนั้นครับ เพราะผมเป็นห่วงเพื่อนมากกว่า ตอนนี้ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไงบ้าง ติดต่อก็ไม่ได้ ทางเดียวที่ผมทำได้คือรีบเข้าไปข้างในนั้นให้เร็วที่สุด

.

ผมปีนเข้ามาข้างในนี้ได้สำเร็จครับ ตอนนี้ทุกอย่างเงียบสนิทมีแต่เสียงลม เสียงใบไม้ที่กระทบกันในเวลาที่มีลมพัดมา ผมเดินเข้ามาในโถงบ้าน ส่องไฟฉายหาพร้อมกับเรียกชื่อไอ้ต้นก็ไม่มีเสียงตอบรับ

ผมตะโกนเรียกชื่อมันดังก้องไปทั่วทั้งบ้านแต่ก็ไม่มีเสียงมันตอบกลับมา เอาไงดีครับ ผมไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนไม่รู้ว่าต้องทำยังไง

ผมตัดสินใจล้วงโทรศัพท์ออกมาอีกครั้งแล้วกดโทรออกหาไอ้ดิน มีเพื่อนมาช่วยตามหามันน่าจะดีกว่าผมตามหาแค่คนเดียว ผมกดโทรออกหาไอ้ดินไม่ถึง10วิมันก็รับสายผม

"ว่าไงวะ มีไรโทรมาเวลานี้เนี่ย"

"มึงไม่หลับไม่นอนเลยรึไง"

"ทำไมวะ เกิดอะไรขึ้น"

"เคมึง"

ผมกดวางสายเพื่อนไปแล้วเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าเสื้อทันที

ผมเดินไปดูในแต่ละจุดก็ตะโกนชื่อมันไม่ด้วย ผมเดินไปเปิดประตูห้ออวเก็บของที่ตอนนี้ปิดอยู่

ผมพยายามปิดประตูห้องๆนี้แต่ก็เปิดประออกก่อนที่ผมจะดึงสุดแรงอีกครั้ง และประตูก็เปิด

ทันทีที่ผมเปิดประตูออกมาไม่มีเพื่อนผมอยู่ในนี้ครับ แต่มีหนูประมาณ5ตัววิ่งออกมาพร้อมกับกลิ่นอับในห้อง

ผมเดินออกจากห้องนั้นและตะโกนชื่อมันซ้ำๆ ผมใช้ไฟฉายส่องและเดินไปดูในแต่ละจุดของห้องโถงนี้ก็ไม่มีอะไรเลยครับ

ผมจึงตัดสินใจเดินขึ้นไปที่ชั้น2ของบ้าน บนชั้นนี้จะมีห้องอยู่3ห้องครับ ห้องเล็กจะอยู่ขวามือ ห้องกลางจะอยู่ซ้ายมือ ส่วนห้องที่ใหญ่ที่สุดจะอยู่ตรงกลาง สักพักผมก็ได้ยินเสียงรถขับเข้ามา น่าจะเปิดไอ้ดิน

ครื้ด~ ครื้ด~📲

"มึงกูถึงแล้ว"

"มึงอยู่ไหนเห็นแต่รถมึงเนี่ย"

"เคๆ"

ผมพูดกับไอ้ดินแค่นั้นก่อนจะกดวางสายไป ผมยืนรอให้ไอ้ดินขึ้นมาก่อนค่อยตามหาไอ้ต้นต่อ

ไอ้ดินขึ้นมาแล้วครับใช้เวลาประมาณ2นาทีได้

พูดจบผมกับไอ้ดินก็แยกกันตามหาไอ้ต้นทันที ผมเปิดเข้ามาในห้องสิ่งแรกที่ผมเจอคือหนู แมลงสาบ และกลิ่นเหม็นอับของห้อง

ครืด!ครืด!

เสียงดังมาจากตู้เสื้อผ้าครับ

ผมค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆตู้เสื้อผ้าและถามออกไป ก่อนจะค่อยๆเปิดตู้เสื้อผ้า

ครืด!ครืด!

ไม่มีอะไรเลยครับ ว่างเปล่ามีแค่เสื้อตัวเดียวที่วางอยู่ในนี้ แต่เสียงที่ดังอยู่ก็ยังไม่เงียบครับ ผมใช้ไฟฉายส่องรอบๆทั้งตู้เสื้อผ้า และมันก็ดังมาจากในตู้นี้ เหมือนเสียงคนฝนเล็บกับตู้

ผมปิดตู้อย่างเบามือแต่ก่อนที่จะปิดสายตาผมมันดันไปเจอกับอะไรเข้า ผมรีบถอยห่างจากตู้เสื้อผ้านี้ทันที

ผมค่อยๆเดินถอยหลังไปที่เตียงนอน แต่ผมก็ยังไม่ละสานตาจากตู้เสื้อผ้านั้น

ผมใช้ไฟฉายส่องไปยังเตียงนอนก็ไม่เจอครับ ก้มลงมองข้างล่างเตียงก็ไม่มี ผมจึงรีบเดินออกมาจากห้องนี้ให้เร็วที่สุดและปิดประตูทันที

ผมเดินมายืนอยู่ที่หน้าห้องนอนห้องใหญ่สักพักไอ้ดินก็เดินออกมา

ผมหันไปมองที่ห้องใหญ่ตรงหน้านี้ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆและถามเพื่อนออกไป

เปิดมาสิ่งแรกที่พวกผมเจอคือลมที่ปะทะเข้ากับหน้าพวกผมแรงมากและมาพร้อมกับกลิ่นอับของห้องและกลิ่นสาบของของบางสิ่ง

ผมกับไอ้ดินแยกกันหามันไปอีกฝั่งผมไปอีกฝั่ง และผมก็ไปสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง นั่นคือห้องน้ำครับ

แปลกที่ห้องนี้มีห้องน้ำในตัวทั้งๆที่ก่อนหน้าที่ผมมากับเพื่อนมันไม่มี และห้องเล็กที่ผมเพิ่งเข้าไปเมื่อกี้ก็ไม่มีห้องน้ำในตัว

ผมยืนส่องไฟฉายไปที่ประตูห้องน้ำก่อนจะถาม ไอ้ดินขึ้น

ผมพูดจบไอ้ดินก็เดินมาตรงจุดที่ผมยืนอยู่ทันที

ผมพูดกับมันทั้งๆที่ยังไม่ได้หันไปมองมัน ตอนนี้บรรยากาศเงียบสนิทมีแค่เสียงลมและเสียงใบไม้

บรรยากาศเงียบไปสักพักก่อนที่ไอ้ดินจะพูดขึ้นมา

ทันทีที่ผมเปิดประตูห้องน้ำกลิ่นเหม็นสาบกลิ่นอับที่เหม็นกว่าตอนที่เปิดประตูห้องนี้ก็ตีเข้ามาที่หน้าผมสองคนทันที

ผมรีบปิดประตูห้องน้ำแล้วถอยห่างออกมาทันทีและเดินตาหาไอ้ต้นทันที

ผมกับไอ้ดินหาได้สักพักก็ไม่เจอครับหาทุกซอกทุกมุมหาจนทั่วก็ไม่เจอ

ไอ้ดินกดโทรหาไอ้ต้นทันทีที่ผมพูดจบ

ไอ้ดินมันพยักหน้าให้ผมก่อนที่จะก้มลงไปกดโทรหาไอ้ต้นอีกรอบ

สายแรกก็ไม่รับ สายทีี2ก็ไม่รับครับ 3 4 5 6 ก็ไม่รับ

ผมสองคนมืดแปดด้านเลยครับ ไม่รู้จะไปตามหาเพื่อนที่ไหน ตอนนี้ก็เป็นเวลาตี4กว่าแล้วครับแต่ก็ยังตามหามันไม่เจอ

ผมตอบเพื่อนแค่นั้นและเดินลงมายังห้องโถงชั้นล่างของบ้านทันที

แล้วค่อยๆปีนผ่านกำแพงบ้านออกมา

ตอนนี้ผมสองคนยืนอยู่ที่นอกกำแพงบ้านหลังนี้ แล้วครับ

ผมมองไปยังบ้านหลังนี้ก่อนที่ไอ้ดินจะมองตาม

ผมหายใจเข้าแรงๆหนึ่งที่ก่อนจะตอบไอ้ดินไปว่า

ผมไม่ใช่คนมีสัมผัสอะไรทั้งนั้นแต่ตั้งแต่ที่ผมมาที่บ้านหลังนี้กับเพื่อนทั้งกลุ่มแล้วกลับไปที่ห้องที่ผมได้กลิ่นดอกไม้ประจำวันเกิดของผมที่ฟุ้งไปทั่วทั้งห้องนั้น

เหมือนกับว่าผมได้เปิดรับมิติอีกมิตินึง ทำให้ผมสามารถมองเห็นอะไรแบบนี้แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าเพื่อนผมมันเห็นเหมือนผมไหม

ผมหันไปมองไอ้ดินทันที

ทำไมมันถึงถามแบบนั้น

ไรท์📍:ศาสตร์ต่อไปนี้ไม่ได้มีอยู่จริงนะคะเป็นเพียงสิ่งที่เราแต่งขึ้นมาเท่านั้น

พระจันทร์สีเลือดจะเกิดขึ้นในทุกๆ100ปี โดยชนเผ่ากลุ่มนึงเชื่อว่าจะมีปีศาจ7ตนบุกรุกมายังโลกมนุษย์และเชื่ออีกว่าพระจันทร์มีพลังทางด้านจิตวิญญาณวิเศษ บันดาลสิ่งมหัศจรรย์ให้เกิดขึ้น และในระหว่างที่เกิดปรากฏการณ์

มนุษย์บางคนจะสามารถสัมผัสได้ถึงความสงบขั้นสูงสุด สามารถรับรู้ทุกสิ่งได้ในระดับที่เหนือกว่าการเข้าฌาน และหนึ่งในนั้นก็คือการสัมผัสกับโลกของวิญญาณ...

/

ผมกับไอ้ดินขับออกมาจากบ้านหลังนั้นด้วยกันก่อนจะแยกกันคนละทาง และตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนมีใครจ้องมองผมอยู่

แต่ผมก็ไม่ได้หันไปมองหรือจอดรถอะไรผมยังขับรถไปต่อ มีสมาธิในการขับรถเท่านั้น

.

ตอนนี้ผมถึงห้องแล้วครับ ทันทีที่ถึงห้องผมก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำทันที เพราะกลิ่นสาบกลิ่นอับของบ้านหลังนั้นยังติดตามเสื้อผ้าผมอยู่เลยครับ

LINE 🔔

ผมหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างหัวเตียงก่อนจะกดเข้าไปดู เป็นไอ้ดินครับมันบอกห้องมันแอร์เสียมันจะมานอนด้วย ผมก็ตอบตกลงมันบอกไม่เกิน10นาทีถึง

ผมก็อ่านแค่นั้นไม่ได้ตอบอะไรมันกลับไป ตอนนี้สิ่งที่ผมกังวลมากที่สุดคือไอ้ต้นมันอยู่ไหน

ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!

เสียงดังมาจากหน้าประตูผมครับ แต่ผมก็ไม่สนใจเพราะน่าจะเป็นป้าแม่บ้านที่มาทำความสะอาดหอพักทุกๆเช้า เพราะผมเห็นเงาตะคุ่มๆตรงประตู

แกอาจจะถูพื้นแล้วไม้ถูพื้นมันชนกับประตูผม

ปั้ง ปั้ง ปั้ง

LINE 🔔

Din Naruebodin'n

เป็นไอ้ดินไลน์มาครับ มันน่าจะถึงแล้วแต่ผมก็ไม่ได้กดเข้าไปอ่านเพราะรู้ว่ามันคงไลน์มาบอกว่ากำลังขึ้นมา มาเปิดประตูให้มันด้วย

ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง

แต่เสียงป้าแม่บ้านถูพื้นก็ยังไม่หายไปครับแกถูนานมากแล้วนะ แล้วทำไมแกถึงมาถูแค่ตรงหน้าห้องผมเท่านั้นล่ะ

ผมจับไปที่ลูกบิดประตูกำลังจะเปิดประตูออกแต่ดันมีเสียงๆนึงที่ทำให้ผมหยุดชะงักทันที

"อย่าเปิด!"

ผมหยุดนิ่งไม่ขยับตัวไม่พูดอะไรเพื่อฟังให้แน่ใจว่าสิ่งที่ผมได้ยินนั้นผมไม่ได้คิดไปเอง

"อย่าเปิดนะ"

เสียงห้ามไม่ให้ผมเปิดดังขึ้นข้างในห้องผมครับซึ่งเสียงมันดังมาจากตู้เสื้อผ้า และเสียงป้าแม่บ้านถูพื้นก็ยังดังขึ้นเรื่อยๆไม่มีท่าทีจะหยุด

ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้งๆๆๆ

ผมจึงตัดสินใจพูดออกไป ถ้าไม่มีอะไรตอบกลับมานั่นคือจิตผมอาจปรุงแต่งขึ้นมาเอง

ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้งๆๆๆๆๆๆๆ

"อย่าเปิดนะ"

ยิ่งผมถามแบบนี้ออกไปเสียงป้าแม่บ้านถูพื้นจากด้านนอกยิ่งดังมากขึ้นเรื่อยๆ

เรื่อยๆจนผมปล่อยมือจากลูกบิดประตูและเดินกลับมาที่ตู้เสื้อผ้าพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเปิดเข้าไปอ่านไลน์ไอ้ดิน

.

Din Naruebodin'n

🚨คำเตือน:มีภาพประกอบ

.

ผมอ่านแค่นั้นไม่ได้ตอบอะไรไอ้ดินกลับไป งั้นแสดงว่าตอนนั้นที่ผมรู้สึกเหมือนมีคนมองผมอยู่ก็คือสิ่งนี้?

เขาตามผมมางั้นหรอ?

"เกือบไปแล้วไหม"

สักพักเสียงในตู้เสื้อผ้าก็ดังขึ้นมาอีกครั้งครับแต่เสียงข้างนอกก็ยังดังอยู่เหมือนเดิม

ผมก็เลยตัดสินใจเปิดตู้เสื้อผ้าออก ทันทีที่เปิดออกก็มีลมมาปะทะเข้ากับหน้าผมทันที แต่ไม่ได้มีกลิ่นเหม็นสาบหรือกลิ่นอะไร นอกจากกลิ่นหอมของดอกมะลิอ่อนๆ

/

-TBC-