ผ่านไปแล้วหนึ่งอาทิตย์

เวกัสยังมืดแปดด้านเรื่องพาผู้หญิงไปให้แม่ดูตัว

ที่น่ากลัวที่สุดก็..เรื่องที่ว่า ถ้าเขาไม่มีใครเป็นตัวเป็นตน แม่ของเขาจะนัดดูตัวให้

ก็นะ..ผู้หญิงที่แม่ว่า ส่วนใหญ่เขาก็'เคยๆ'มาแล้วทั้งนั้น

ไม่มีใครเหมาะสมมาเป็นภรรยาตัวจริงของเขาหรอก

ความหงุดหงิดวันนี้ ทำให้เวกัสต้องมาหาที่นั่งดื่มสักหน่อย

สถานที่คุ้นเคยที่เขาเคยมากับเมธัสและราชันย์คือทางเลือกที่ดีที่สุด

ที่นี่..โซนชั้นบน มีแต่ลูกค้าระดับวีไอพีเท่านั้น

ไม่ต้องวุ่นวาย ไม่ต้องมีสาวที่ไหนมาตามจิกให้รำคาญ

ทว่ายังไม่ทันจะได้ดื่มด่ำกับบรรยากาศดีๆสักเท่าไหร่

โต๊ะที่เวกัสนั่งกลับมีกลุ่มชายฉกรรจ์ชุดดำหลายคนเดินตรงเข้ามาหา

"ไง? รุ่นพี่"

เวกัสมองหน้าบุคคลที่ไม่ได้รับเชิญนั่งลงตรงข้ามกับเขา

แผ่นดิน กีรติธีราสกุล..

มาเฟียมือใหม่ที่ฝีมือไม่ใหม่เลย..

มันมาทำอะไรที่นี่?

"มึงมาขัดความสุนทรีย์ของกูงั้นเหรอ?"

เวกัสถามเบาๆ

เขาไม่ได้กลัวหรอกนะ พวกที่ยืนล้อมอยู่ตอนนี้น่ะ

"ก็ไม่เชิง..แค่มีเรื่องข้องใจ"

แผ่นดินส่งสายตาให้ลูกน้องออกไปจากห้องนี้ก่อนที่เขาจะพูดอะไรกับมาเฟียรุ่นพี่

"เรื่อง?"

"ได้ข่าวจีนบ้างไหม? จิณห์วราน่ะ"

แผ่นดินถาม

เขาได้ยินว่าจิณห์วรานั้นยังติดต่อกับพวกของเวกัสอยู่

และเขามีเรื่องต้องเคลียร์กับเธอด้วย

"ก็เห็นวนๆเวียนอยู่กับไอ้ริคนะ"

ไม่มีเหตุผลใดที่เวกัสต้องโกหก

จิณห์วราคงมีความสำคัญกับแผ่นดินมากละมั้ง

"กูฝากเตือนไอ้ริคด้วย..ยัยจีนน่ะ..อย่ากลับไปหาเด็ดขาด"

"มึงหมายความว่าไง?"

แผ่นดินหันซ้าย หันขวาแล้วบอกเบาๆ

"ยัยนั่นทำบริษัทพวกมึงแปดเปื้อนได้ทุกเมื่อ รอดูเถอะ"

พูดจบแล้วแผ่นดินก็เดินออกไปเลย

เวกัสไม่ได้สนใจอีก

ยังไงเขากับจิณห์วราก็ไม่มีความเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว

แล้ว..ถ้าเป็นราชันย์ล่ะ?

เขาควรต้องไปเตือนเพื่อนใช่ไหม?

 

"เฮียเว..ใจเย็นจริงๆนะ ไม่รีบหาผู้หญิงมาเป็นแฟน เดี๋ยวก็ต้องไปดูตัวอีกหรอก"

เวนิสผู้เป็นน้องสาวอดแซวไม่ได้

เมื่อวันนี้พี่ชายอุตส่าห์ซื้อดอกไม้ช่อใหญ่มาให้ถึงโรงพยาบาล

"มันง่ายที่ไหนล่ะ? ถ้าแค่คู่นอนอะเยอะแยะ"

เวกัสแย้ง

เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะ

ถึงขนาดว่ามารดาของเขาเอ่ยปากเอง แปลว่าเรื่องใหญ่เลยแหละ

"เฮียไม่รู้จักสาวๆที่ไหนบ้างเหรอ?"

คำถามของน้องสาว ทำเอาเวกัสนึกไปถึงสาวรุ่นน้องที่เขาเจอที่บริษัทของราชันย์

เธอน่ารัก คุยเก่ง แต่ก็แค่นั้นอะ

ยิ่งจะให้ชวนมาเป็นแฟนหลอกๆเพื่อตบตามารดาของเขาก็ยิ่งยาก

ไหนจะเพิ่งรู้จักกัน นิสัยใจคอเป็นยังไงก็ยังไม่รู้เลย

เกิดชวนๆแล้วเธอตกลงก็ใช่ว่าจะไม่เกิดปัญหาตามมา

ผู้หญิงสมัยนี้หาที่ไว้ใจได้ค่อนข้างยาก

"เพื่อนๆนิด ม๊าก็รู้จักหมดแล้ว"

เวนิสเคยคิดจะขอให้เพื่อนๆมาช่วยพี่ชาย

แต่นั่นแหละ มารดาของเธอรู้จักหมดทุกคน ก็อดไป

หรือว่าบางทีเวกัสอาจจะได้เจอเนื้อคู่จากการนัดดูตัวก็ได้มั้ง

"อีกสองอาทิตย์เอง จะไปหาที่ไหนวะเนี่ย?"

เวกัสเป็นเครียด

หาผู้หญิงมาช่วยน่ะไม่ยาก

เขาแค่กลัวว่าพอถึงเวลาแล้วพวกที่เคยบอกว่าเต็มใจช่วยจะมาเรียกร้องอะไรทีหลัง

อันนี้น่ากลัวสุดแล้ว

"ว่าแต่..ดอกไม้สวยจังนะเฮีย ซื้อที่ไหนเหรอ?"

เวนิสหันไปสนใจเรื่องดอกไม้ที่ถูกจัดเข้าช่ออย่างสวยงาม

เป็นการจัดดอกไม้ที่ไม่ค่อยซ้ำใคร

"เห็นมีร้านมาเปิดใหม่ ก่อนถึงที่นี่แหละ"

"อ๋อ..ร้านหงส์หยก"

"รู้จักด้วยเหรอ?"

เวกัสไม่ทันได้ดูชื่อร้านด้วยซ้ำ แต่น้องสาวของเขากลับรู้จักซะงั้น

"ก็ร้านนั้นน่ะ เจ้าของร้านสวยมาก แถมยังมีน้องสาวน่ารักมากๆด้วย"

เวนิสเล่าตามที่เธอเคยได้ยินมา

"สนใจเรื่องชาวบ้านกับเค้าด้วย"

เวกัสแซว เพราะนานๆทีน้องสาวจะมีโมเม้นเป็นผู้หญิงเหมือนชาวบ้านชาวช่อง

"ไม่ตั้งใจหรอกค่ะ พวกที่โรงพยาบาลเค้าคุยกัน"

"จะว่าไป..เมื่อกี้เฮียไม่เห็นมีคนสวยๆในร้านเลยนะ"

เรื่องคนสวยๆเวกัสไม่พลาดหรอก

"พรุ่งนี้ค่อยไปอีกสิ เผื่อเจอแล้วถูกใจเฮียก็อ่อยเลย"

เวนิสแนะนำได้เท่านี้แหละ

 

ลินนานั่งลุ้นผลการสัมภาษณ์ของน้องสาวไปด้วย

ลลดาน้องสาวของเธอเข้ารับการสัมภาษณ์ที่โรงเรียนระดับมัธยมศึกษาแห่งหนึ่ง

และการประกาศผลก็จะประกาศวันนี้ ตอนบ่ายสองโมงตรง

"ไม่มี..สงสัยไม่ผ่านแน่เลยพี่หงส์"

ลลดาหันมาบอกพี่สาวด้วยความเสียดาย

เรื่องนี้เธอโทษใครไม่ได้

วันนั้นที่ไปสัมภาษณ์ ลลดายอมรับว่าสติไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวสักเท่าไหร่

ถ้าจะพลาด ก็คงเป็นจุดนั้นแหละ

"ไม่ผ่านก็ช่างสิ ไว้ค่อยสมัครที่อื่นก้ได้"

พี่สาวให้กำลังใจ

นักศึกษาที่เพิ่งเรียนจบใหม่ๆ ใครว่าหางานทำง่าย ไม่จริงหรอกนะ

ที่ไหนๆก็มักจะระบุว่าต้องการคนที่มีประสบการณ์ทั้งนั้น

"หยกเสียดายเพราะว่าที่นี่ค่าจ้างสูงเฉยๆอะ อยากเอาเงินมาให้พี่หงส์เยอะๆ"

ลลดาอยากช่วยแบ่งเบาภาระของพี่สาวบ้างก็แค่นั้น

ที่ผ่านมาลินนาเป็นทั้งพ่อและแม่ให้กับเธอ

ทำงานเลี้ยงดู ส่งเสียเธอให้เรียนจนจบปริญญา

"พี่ไม่ได้ลำบากอะไรเลยหยก เห็นไหมว่าพี่เปิดร้านดอกไม้เหมือนที่เคยฝันไว้ด้วย"

ลินนารู้ว่าน้องสาวมักจะเอาเรื่องนี้มาคิดเสมอ

จริงๆเธอก้ไม่ได้ยากจนขนาดนั้นหรอก

พ่อกับแม่ที่เสียไปก็ทิ้งมรดกไว้ให้ตั้งเยอะแยะ

ชาตินี้อาจจะใช้ไม่หมด ถ้ารู้จักใช้น่ะนะ

"ร้านดอกไม้..ที่มีแต่ลูกค้าหนุ่มๆมาซื้อไปให้ภรรยาอะนะ"

ลลดารู้ว่าเรื่องนี้แทงใจกำพี่สาวมากเพราะพี่หงส์ของเธอไม่เคยมีแฟนเลย

วันๆเอาแต่คิดว่า จะทำยังไงให้เธอได้เรียนสูงๆ

เสียดายช่วงชีวิตวัยเด็กของพี่สาวจัง

 

เวกัสบอกให้ราชันย์กับเมธัสรับรู้เรื่องวีรกรรมของจิณห์วรา

เขาเตือนเพราะความหวังดีล้วนๆ

ในใจยังนึกขอบคุณแผ่นดินที่อุตส่าห์แวะมาเตือนเขาเรื่องนี้

"เมียกู!"

ราชันย์เพิ่งหลุดปากออกมา ว่าน้องสาวที่เวกัสถูกชะตานั้น

เป็นเมียของมันซะแล้ว

แถมสาวสวยที่ว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอก็..เหมือนจะมีคนจองด้วย

งั้นเรื่องสองสาวที่เขาสามารถขอให้มาช่วยเรื่องนั้นได้เป็นอันตัดไป

ไม่มีใครว่างสำหรับเวกัสเลย

ชีวิตช่างน่าเบื่อ

ทว่าวันนี้เหมือนจะมีเรื่องน่าตื่นเต้นเกิดขึ้นซะแล้วสิ

เมื่อแผ่นดินบุกมาหาราชันย์ถึงถิ่น

มันมาเพื่อตามหาตัวจิณห์วรา ที่คงไปสร้างวีรกรรมอะไรไว้

ท่าทางของแผ่นดินนั้นแค้นมาก

"จิณห์วราไม่ได้อยู่ที่นี่"

เมธัสเป็นคนบอกกับแผ่นดิน

ราชันย์แค่ยืนดูนิ่งๆ

"ทำไมมึงอยากเจอตัวจีนขนาดนั้นวะ?"

เวกัสอดถามไม่ได้

หรือว่าแผ่นดินกับจิณห์วราจะถ่านไฟเก่าคุ!

"กูมีเรื่องต้องเคลียร์ มันเกี่ยวกับชีวิตแสนสนุกของกูไง ไอ้รุ่นพี่"

แผ่นดินบอกแบบยียวนกวนอวัยวะเบื้องล่าง

เวกัสอดคิดไม่ได้

ถ้าจะเรียกเขาว่าไอ้ละก็..คำว่ารุ่นพี่ไม่น่าจะตามมาด้วยนะ

แต่แล้ว..ขณะที่ทุกคนยังยืนนิ่งกันอยู่

กลับมีสาวสวยคนหนึ่งเดินปรี่เข้ามากลางวงผู้ชายนับสิบคน

เธอสวย และเธอมั่นใจมาก

เธอเดินมาแล้วตบหน้าเวกัสซะจนหน้าหัน

"กูไม่รู้เรื่อง"

เวกัสผู้ถูกกล่าวหาว่าทำให้เด็กสาวคนหนึ่งท้องแล้วไม่รับผิดชอบ

กว่าความจริงจะกระจ่างว่าเธอตบสั่งสอนผิดคน

ตัวต้นเหตุที่แท้ทรูก็ไม่อยู่แล้ว

ส่วนเธอคนนั้นก็พูดแค่คำว่าขอโทษแบบสั้นๆแล้วก็หายไปเลย

อย่าให้เวกัสได้มีโอกาสเจอเธอนะ

เขาจะสั่งสอนให้เธอรู้ซะบ้าง

ว่าไม่ควรใช้อารมณ์อยู่เหนือสติแบบนี้

 

........................

สองตอนแรกไรท์แค่เกริ่นๆเอาไว้นะ 

เผื่อมีคนที่ไม่เคยอ่าน 

แต่บางทีไรท์ก็ลืม ว่าตัวละครของไรท์ไปทำอะไรไว้ในเรื่องอื่น 

บางทีอาจจะผิดพลาดไปก็ขออภัยนะคะ 

ตอนต่อไปก็เรื่องเฮียเวล้วนๆ 

พักเรื่องของราชันย์กับเมธัสไปเลยดีกว่า 

ฝากติดตามเฮียด้วยเด้อ