บทนำ
บทนำ
…ปัง!!! ... กระสุนปืนเฉียดผ่านศีรษะไปเพียงไม่ถึงหนึ่งเซน ส่งผลให้ดวงตาของคนที่เพิ่งจะก้าวพ้นลงจากตัวรถต้องเบิกกว้าง ชายหนุ่มวัยยี่สิบหกปี ร่างกายสูงกำยำเจ้าของใบหน้าคมคาย ผิวกายขาวเนียนละเอียดที่ในตอนนี้กำลังเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเมื่อถูกลอบทำร้าย เมธมาในครั้งนี้เพื่อเจรจาเรื่องสำคัญ ดังนั้นเขาไม่คาดคิดว่าจะมีการปะทะ
แต่ก็ใช่ พลาดเอง
ไม่ควรไปไว้ใจหมาลอบกัดแบบติณ
..ปัง!! ปัง!! ปัง!! .. กระสุนปืนพุ่งออกมาจากหลายทิศทาง หากไม่มีทักษะการหลบเอาตัวรอดแน่นอนว่าตายไปตั้งแต่นัดแรก เมธสบถ คิ้วหนาขมวดมุ่นเพราะรอบนี้เขาพลาดมากอย่างจริงจัง มือหยิบปืนออกมาเพื่อเตรียมจะยิงสวน
…แปะๆๆ … แต่แล้วทุกอย่างเงียบสงบ มีเพียงเสียงปรบมือและฝีเท้าคุ้นเคยที่กำลังย่างกรายเข้ามา
“เก่งมาก ก็ว่าทำไมรอดตายจากคนของฉันได้ตั้งหลายรอบ” เสียงชมดังขึ้น เมธเริ่มสงสัยว่าที่เกิดขึ้นตอนนี้คือเหตุการณ์อะไร เมื่อเหลือบไปมองด้านหลังพบว่าติณยืนล้วงกระเป๋า แววตาเฉยชาคู่นั้นที่พราวระยับ
“แค่ต้อนรับเอง กลัวนายจะเหงาเลยสั่งลูกน้องไว้” ได้ยินแบบนี้เมธถึงขั้นชักสีหน้า
“นี่มันใช่เวลาที่คุณจะมาเล่นสนุกหรือไง” ลุกยืนเต็มความสูง เดินเข้าไปประชันหน้ากับชายตรงหน้าที่อายุมากกว่าเขา ติณคือมาเฟียที่ขึ้นชื่อเรื่องความฉลาดเป็นกรด ชายวัยสามสิบสองปีที่อยู่ในวงการมานานโดยที่ไม่ว่าใครต่อใครก็ไม่สามารถโค่นล้มอำนาจลงได้เลยเสียที รูปร่างสมส่วน ใบหน้าเรียบนิ่ง ดวงตาคู่คมพราวระยับและผิวกายสีแทนที่สาวน้อยใหญ่ต่างอยากยอมพลีกายให้ แต่ช่วงสองสามปีให้หลังมานี้ชีวิตที่น่าเบื่อของติณสนุกขึ้นมาก ตั้งแต่ที่เมธเข้ามาเป็นหนึ่งในศัตรูของเขา ไอ้ความรู้สึกที่ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าจะตายวันไหนนี่มันเร้าใจชะมัด
“ผมมาวันนี้เพื่อจะคุยเรื่องของธาร ตามที่เราตกลงกันไว้” แต่เพียงชื่อของบุคคลที่สามดังออกมาจากปากของเมธ
คนฟังอย่างติณเองมีท่าทีที่นิ่งและจริงจัง
“…………..” ภายในโกดังใหญ่มีสองร่างกายที่นั่งอยู่บนโซฟา เพียงเป็นเรื่องของธารเท่านั้นที่ศัตรูแบบพวกเขายอมที่จะรามือให้กัน คุณนักสืบตัวเล็กคนเก่งที่เข้ามาคว้าหัวใจของมาเฟียทั้งสองไว้ได้อย่างอยู่หมัด…
ธารปรากฏตัวในชีวิตของติณช่วงประมาณห้าปีก่อน เขาตกหลุมรักอย่างจัง
แต่สุดท้ายก็จบลงที่ความสัมพันธ์ไม่สามารถไปต่อได้ มาเฟียแบบเขาไม่ควรจะดึงใครเข้ามาให้เป็นอันตรายทั้งนั้น
ส่วนในกรณีของเมธคือเพิ่งจะเลิกกับธารไปได้ไม่ถึงสามเดือน ยังคงรักมาก แม้จะรู้ว่าทุกอย่างคือทางตันก็ตาม
…ทุกอย่างคือเส้นขนาน พวกเขาไม่ควรมีความรัก ไม่ควรที่จะรักใครเลยทั้งนั้น…
“เด็กนั่นโดนลอบทำร้าย เหมือนจะมีการต้องการลักพาตัว” เมธที่รู้ข้อมูลมากกว่าเป็นคนเปิดประเด็น
“แล้วช่วงนี้ธารไปขัดขาใคร เดาไม่ได้ซะด้วยสิ…เล่นไปป่วนทุกวงการขนาดนั้น” ประโยคนี้ติณมีรอยยิ้มมุมปาก แม้แต่คนฟังอย่างเมธยังแอบลอบยิ้มตาม อาชีพของธารอันตรายไม่ต่างจากพวกเขา การเป็นนักสืบทำให้ต้องคอยเข้าล้วงความลับของหลายองค์กร ธารคือคนเก่ง รอยยิ้มสดใสน่ารักที่ช่างขัดกับความสามารถ
เพราะแบบนี้มันเลยทำให้พวกเขาตกหลุมรักแบบแทบจะหัวปักหัวปำ…
“เป็นไปได้ไหมว่าคือไอ้เบนจามิน” พอเมธพูดแบบนี้ติณเลิกคิ้ว
เบนจามินคือรายชื่อของมาเฟียที่คุมแถบโซนตะวันออกกลาง
“ทำไมถึงคิดว่าคือมัน”
“เพราะล่าสุดธารเพิ่งจะปลอมตัวเข้าไปเพื่อหาข้อมูลบางอย่าง และที่สำคัญ มันคือศัตรูของทั้งผมและคุณ”
“นายจะบอกว่าการที่ธารมีอันตราย มีพวกเราเป็นสาเหตุด้วยงั้นเหรอ?” เมื่อติณตั้งคำถามเมธพยักหน้ารับ
“ไอ้เบนจามินค้ามนุษย์ และตัวมันหลงไหลผู้ชายเอเชียมาก…เป็นไปได้ไหมว่ามันอยากได้ตัวของธาร”
“ฉันเคยได้ยินมาบ้างว่ามันชอบจับคนไปทรมานมีเซ็กส์ก่อนจะฆ่าทิ้ง แล้วนำชิ้นส่วนของผู้ชายพวกนั้นเก็บไว้เป็นคอลเลคชั่น วิปริต”
“ใช่ และตอนนี้ธารกำลังโดนมันหมายหัว” จบประโยคนี้ที่พวกเขาทั้งสองมองหน้ากัน
“ถึงจะชวนอ้วกไปบ้าง แต่ผมก็คงจะต้องพูดตรงนี้…ว่าคงต้องทำงานร่วมกับคุณ” เมธใช้น้ำเสียงไม่ไหวเต็มที
ส่วนติณยิ้มมุมปาก มือที่ยกปืนสั้นจ่อเข้ากลางหน้าผากของคนตรงหน้า
“แม้จะร่วมมือกัน แต่จำใส่หัวไว้ ว่าฉันพร้อมฆ่านายได้ทุกเมื่อ”
“หึ คุณเองก็เหมือนกัน อย่าเผลอหละ…เพราะอาจจะตายเมื่อไหร่ก็ได้”
สองสายตาจ้องนิ่งอย่างไม่มีใครยอมใคร ติณลดปืนลงแล้ว กลับมานั่งนิ่งอีกครั้ง
“ได้ข่าวว่านายกำลังตามง้อธาร สงสัยจะมีคู่แข่งแล้วหละเมธ” เมื่อติณพูดแบบนี้เรียกแววตาแข็งกร้าวจากคนอายุน้อยกว่า
ภารกิจหลักคือดูแลธาร ส่วนภารกิจรองก็คือการดึงธารกลับเข้ามาในชีวิตอีกครั้ง
…ใครจะชนะใครจะแพ้ และในรอบนี้คงต้องมีคนตายไปข้าง ไม่มัน ก็เขา! …
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # #
เดือดมากค่ะพูดเลยยพูดเลยยยยย><
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น