บทที่ 5 ล่อลวง 20% เกิอบ NC++

แบบอักษร

บทที่ 5 ล่อลวง 20% เกือบ NC

ขอบคุณนะค้า พี่แทนแสนดี 1000++ โหลดแล้วจ้า ^/\^

*** อัป 60%****

บทที่ 5

ล่อลวง

สมองของณัฐนรีขาวโพลนไปหมดแล้วในตอนนี้ มันนึกอะไรไม่ออก คิดอะไรไม่ได้ รู้แต่ว่าตัวเองเป็นผู้หญิงใจง่ายที่กำลังจะทอดกายให้ชายเชยชม ก็อยากขัดขืนให้เต็มกำลัง แต่กำลังที่ว่านั้นถูกลดทอนด้วยจูบของเขา ฝ่ามือเขา และปลายจมูกที่สูดดมอยู่ข้างซอกคอ วินาทีถัดมากางเกงของเธอก็หลุดจากเรียวขา เขารั้งบั้นท้ายเธอขึ้นมา ให้มันวางเกงบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า มันมิได้กว้างมากมาย พอเธอขึ้นไปนั่งเบียด เครื่องสำอางน้อยชิ้นของเธอจึงได้หล่นร่วงลงเบื้องล่าง ทว่าพวกเธอหาได้แยแส ยิ่งตอนที่สิปปกรถอดเสื้อเขาออกด้วยความรีบร้อน เธอก็แทบลืมหายใจ เขาออกกำลังากายด้วยสินะ ลอนกล้ามตรงหน้าท้องนั้นเธอไม่อาจละสายตาจากมันได้เลย แผงอกเรียบตึงนั่นก็ด้วย ไหนจะต้นแขนที่อุดมด้วยก้อนกล้ามนั่นอีก ละลานตาไปหมดแล้ว เธอกำลังถูกล่อลวงใช่ไหม ถูกล่อลวงด้วยความยินยอมพร้อมใจ ช่างน่าเวทนานัก

“จับสิ” เขาสั่งด้วยเสียงอันแหบพร่า ดึงฝ่ามือของณัฐนรีไปหาแผงอกตน พามันลากไล้ผ่านแผ่นอกเรียบตึง ปลายถันอันหดเกร็ง ลอนกล้ามตรงหน้าท้อง และหยุดไว้ตรงนั้น ให้หล่อนใคร่รู้ว่าใต้กางเกงที่เขาสวมอยู่ มันจะน่าตื่นตาตื่นใจเพียงไร เขาวกกลับไปจูบหล่อนอีก ได้ยินเสียงหายใจหอบแรงแล้วรู้สึกดีนัก มันเร่งเร้าแรงปรารถนาให้ลุกฮือทีเดียว “ถอดออก” เขาสั่งอีกคราเมื่อหล่อนยังรั้งกางเกงตัวจ้อยจิ๋วไว้ด้วยมือสั่นๆ คู่นั้น

“เรา...ควรจะหยุด ฉะ...ฉัน...แฟนฉัน?”

เขาปัดมือหล่อนทิ้งอย่างรู้ทัน หล่อนแค่พูดไปอย่างนั้นเอง เขารู้ ลองให้เขาพิสูจน์ดูก็ได้

“ตรงนี้มีแค่เรา” เขาย้ำเตือนถึงความจริง วางมือลงกับความอวบอูมที่ซ่อนอยู่ใต้กางเกงชั้นในตัวจิ๋ว บรรจงกรีดปลายนิ้วผ่านรอยแยกอันนุ่มอ่อน มิหนำใจยังถูไถนิ้วอุ่นร้อนขึ้นลงเพื่อเร่งเร้ากิเลศราคะของหล่อนให้ลุกฮือ

ณัฐนรีไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไนแน่ ช่วงนี้เธออาจเครียดเกินไป เลยถูกเขาล่อลวงโดยง่าย หรือไม่ก็เพราะเสน่ห์อันมากล้นกับมืออันว่องไวของเขาที่ทำให้เธอยากจะต่อกร ในยามที่เขาหยอกล้อกับส่วนนั้นของเธอด้วยปลายนิ้ว เนื้อตัวเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมา ราวกับกำลังจะบอกเจ้าของว่ามันต้องการสิ่งนี้

วูบหนึ่งที่ใบหน้าของตุลย์ลอยแวบเข้ามาในหัว ทว่าเป็นช่วงเวลาสั้นๆ เพียงเสี้ยวนาที เพราะตอนที่สิปปกรรั้งกางเกงชั้นในของเธอออกไปด้วยปลายนิ้ว เธอก็คิดเรื่องอื่นใดไม่ได้อีก

“โอ...ทำไมมันถึงได้?...” เขาไม่รู้จะเอ่ยคำใดกับสิ่งที่แลเห็น ในสิ่งที่เขารับรู้นั้น ณัฐนรีมีอาชีพไม่ต่างจากนางบำเรอ ร่างกายของหล่อนถูกใช้งานมาอย่างโชกโชน แต่เหตุใดเล่า เหตุใดเนินเนื้อแห่งความสาวถึงยังปิดสนิท กลีบเนื้อที่แลดูนุ่มอ่อนนั้น ก็ราวกับว่ามิมีผู้ใดเคยแตะต้องสัมผัส หรือความงดงามนี้คือศิลปะที่ผ่านมีดหมอมาอย่างนั้นหรือ ช่างงดงามยิ่งนัก เขาย่อกายลงตรงหน้าหล่อน จับสองขาหล่อนให้ตั้งชัน ก่อนจะจุมพิตบนเนินเนื้อนั้น เสียงหายใจของหล่อนหอบแรง ช่างเป็นการแสดงที่สมบทบาท มันช่วยเขาได้มากเหลือเกิน ดูเอาเถิด เขาไม่เคยคิดว่าจะทำสิ่งนี้กับผู้หญิงอย่างว่าหรอกนะ แต่เขาหยุดมันไม่ได้ เขาไม่อาจรั้งปลายลิ้นมิให้สัมผัสส่วนนั้นของณัฐนรีได้เลย

“คุ...คุณ...จะทำอะไร...โอ้ว...” เธอหลุดเสียงครางเมื่อรับรู้ถึงบทเรียนแรกของรสสวาท ความรู้สึกวูบวาบแล่นพล่านไปทั่วร่างอย่างน่าละอาย มันซ่านสยิวทั่วผิวเนื้อ พุ่งตรงสู่ศีรษะแล้วดิ่งลงสู่ปลายเท้าอย่างรวดเร็ว เธอได้ยินเสียงครางของตัวเอง มันช่างน่ารังเกียจนัก แต่กลับหยุดไม่ได้ ยิ่งตอนที่ปลายลิ้นเขาพลิกพลิ้วยังยอดเกสรอันเล็กจ้อย ความรู้สึกคล้ายๆ กุหลาบงามกำลังเบ่งบานในช่องท้องก็เด่นชัดขึ้นมา เธอไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน สมองสับสนวุ่นวาย และภาพที่ปลายลิ้นเขาแตะต้องสัมผัสร่างกายกันนั้น กลับกระจ่างอยู่ท่ามกลางสมองอันสับสนของเธอ

สิปปกรไม่อาจละริมฝีปากจากส่วนสงวนของอิสตรี ความนุ่มอุ่นที่ปลายลิ้นได้สัมผัส เหตุใดจึงชวนให้ตื่นตะลึงนัก เขาหยอกล้อกับปุ่มกระสันต์จนพอใจ จึงได้ลากปลายลิ้นลงไปต่ำกว่านั้น สอดแทรกปลายลิ้นร้อนเข้าสู่ร่องรูสีชมพูสะอาด เก็บกวาดเอาหยาดธาราแห่งปรารถนาที่ผุดซึมออกมาจนอิ่มเปรม เสียงครางของหล่อนคือรางวัลที่เขาควรได้รับ แรงของมือที่ขยุ้มขยำบนศีรษะเขา บอกได้ดีว่าตอนนี้หล่อนรู้สึกเช่นไร

“ฉะ...ฉัน...หายใจ ไม่ทันแล้ว โอ้ว...”

เสียงร้องอย่างลืมอายพาให้สิปกรชื่นใจนัก เขาวางปากคาบอยู่กับส่วนนั้นของหล่อน บำรุงบำเรอหล่อนด้วยปลายลิ้นอันพลิกพลิ้ว ทั้งเฝ้าฟังเสียงครางกระเส่าที่เร่าร้อนเกินบรรยาย เสียงครางของหล่อนช่างเพราะพริ้ง เนินเนื้อสาวนุ่มเนียนก็ยิ่งน่าจูบลูบไล้ด้วยว่าไร้แพรไหมสีนิลคลี่คลุม อาจเรียกได้ว่าเนินเนื้อนุ่มนูนที่เขาลิ้มรสอยู่ เป็นงานศิลปะที่อาจหาที่ใดไม่พบอีกแล้ว แล้วทำไมเล่า ทำไมจึงเกิดแต่กับณัฐนรี ผู้หญิงที่ทอดกายให้ชายเชยชมมานับร้อยนับพัน!

“โอ้ว!? คุณสอง! อ๊า!!!” สองมือเธอขย้ำขยำศีรษะเขา เมื่อปลายลิ้นอันเร่าร้อนพาเธอแตะขอบสวรรค์ที่มิเคยพบพาน ร่างเธอเกร็งกระตุกมิหยุดหย่อน ผิวเนื้ออันรุ่มร้อนค่อยๆ เย็นลง

สิปกรเท้ามือกับเคาน์เตอร์เล็กๆ มองณัฐนรีที่กำลังขับหยาดหยดแห่งความปรารถนา ดั่งกุหลาบป่ากลีบบางที่กำลังขับหยาดน้ำหวานออกมา ช่างน่าดูชมยิ่งนัก

“เธอชอบทำให้ฉันอึ้ง” เขาเอ่ยแล้วลูบแตะเนินเนื้อนุ่มนูน หล่อนปัดมือเขาออก สีหน้าเหมือนหลุดออกจากมนตร์สะกดอันรุนแรง หล่อนขยับลงจากเคาน์เตอร์ สองตาแลหาอะไรสักอย่าง

“อยู่ไหน”

“อะไรล่ะ” เขาย้อนถามทั้งที่รู้ มือข้างหนึ่งดึงกางเกงชั้นในตัวจิ๋วออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วแกว่งมันเล่นต่อหน้าเจ้าของ

“เอาคืนมา!”

“แหม...พอเสร็จนี่เสียงเขียวเชียวนะ ไม่คิดจะตอบแทนกันบ้างเหรอ”

พอถูกทวงบุญคุณ ใบหน้าก็ร้อนวูบขึ้นมา นี่เธอทำเรื่องบ้าบอลงไปอีกแล้วสินะ เอามีดมาแทงกันก็ได้ แต่ช่วยส่งกางเกงชั้นในคืนมาก่อนเถอะ

“เอามา ขอร้อง”

“จับมันก่อนสิ” เขาต่อรอง ขยับเข้าหาณัฐนรี รั้งร่างหล่อนขึ้นมาอีกนิด ให้ส่วนที่แข็งขึงอยู่ในเป้ากางเกง ถูไถกับเนินเนื้ออวบอูมที่ไร้อาภรณ์หุ้มห่อ