ตอนพิเศษ : หมูกระทะเป็นเหตุสังเกตได้
× 0
× 0
× 0
หมูกระทะเป็นเหตุสังเกตได้ 30%
หมายเหตุ : เหตุการณ์นี้เกิดก่อนที่จะมีการฆาตกรรนายคฑายุทธในเรื่องหมอครับ ฯ 2 นะฮ้าฟฟฟฟ
ความรู้สึกว่ามีใครบางคนเขย่าตัวทำให้วิษุวัตงัวเงียตื่นหลังจากที่ฟุบหลังไปตอนไหนไม่รู้เพราะความเหนื่อยอ่อนจากการรบกับงานมากว่า 72 ชั่วโมงบ้านช่องไม่ได้กลับ
“ฮ้าวววว ง่วงงงง” พอตื่นขึ้นก็หาวหวอดๆจนน้ำตาไหล
“นอนได้นี่แปลว่างานเสร็จ ใช่ไม่ใช่?” คนปลุกก็เป็นเจธนินที่ในมือยังถือสัปปะรดเสียบไม้เปื้อนพริกเกลืออยู่
“เสร็จ”
“จริงดิ ?”
“เสร็จก็ดีสิไอ้เหี้ย!!”
“กูก็ว่า” เจธนินมันว่าแล้วกัดสัปปะรดที่เหลือเข้าปาก
“แล้วมึงถึงไหนแล้วถึงได้มีเวลาไปซื้อของมากิน” ปากถามไปมือก็คุ้ยถุงของกินที่เพื่อนซื้อมาด้วย
“ถึงแถวๆหน้าโรงพักนี่แหละ ไม่ได้ไปไหนเลยไอ้เหี้ย!! กูเป็นเศร้า”
“ไม่ได้กลับบ้านมาสามวันแล้ว ไม่รู้เมียลืมหน้ากูยัง” เตธวัชเป็นอีกคนที่เพิ่งเงยหน้าจากกองหลักฐานและผลชันสูตรที่หมอชินส่งมาให้
“อย่างมึง หมอชินไม่ได้ลืมแค่หน้าเขาลืมไปเลยด้วยซ้ำว่ามีมึงอยู่ในชีวิต”
“ปากดีไอ้วัต กูว่าป่านนี้พี่พีหาผัวใหม่แล้วมั้ง ไอ้สัส!!” จบประโยคด้วยการด่า กล้าดียังไงมาบอกว่าหมอชินลืมเขา
“ไม่มีทาง คนอย่างพีรกานต์รักเดียวใจเดียว”
“แต่ไม่แน่ว่าจะไม่มีใครเข้ามาวุ่นวายกับเขานี้หว่า”
“จริง ยิ่งพีรกานต์นะหน้าตาก็ดูสวยกว่าผู้หญิงบางคนอีก ตัวเล็กๆน่ารัก แถมหน้าที่การงานสถานะที่บ้านก็ไม่ใช่ว่าจะขี้ริ้วขี้เหร่ เผลอๆช่วงมึงยุ่งๆแบบนี้มีคนรอเสียบเมียมึงทีเผลอเป็นฝูงแน่ๆ”
“ใช่มึง แล้วเวลาพี่พีว่าความที ลูกความบางคนก็ทั้งหล่อทั้งรวย ไหนจะเวลาไปศาล ทั้งอัยการทั้งทนายด้วยกัน กูว่ามันต้องมีสักคนแหละเว้ยที่เล็งเขาอยู่ๆ”
“ยิ่งมึงนะหมกอยู่กับคดีแบบนี้ยิ่งทำให้คนอื่นอาจจะคิดว่าพี่พีโสดก็ได้นะมึง มึงคิดดูดีๆ” พรวด...วิษุวัตไม่ได้ตอบอะไรแต่ลุกคว้าโทรศัพท์แล้วเดินออกไปจากห้อง แปะ พอรับตาเพื่อนเตธวัชก็ยกมือขึ้นแปะกับเจธนินอย่างรู้กัน
วิษุวัตเป็นพวกปากแข็ง เมื่อก่อนกว่าจะยอมรับว่าชอบพีรกานต์ก็ต้องถึงขนาดให้มิ่งกัลยาลงไม่ลงมือ เผาบ้านมันวอดไปเกือบครึ่งหลัง ไหนจะล้อบีเอ็มสุดรักที่โดนถอดเอาไปขายนั่นอีก อย่างวันนี้ไม่มีอะไรมากแค่รวมหัวกันแกล้งปั่นมันเล่นแก้เซ็ง
สีหน้าตอนกลับมาของวิษุวัตดูสบายใจขึ้น แถมยังเดินมาแย่งผลไม้ในถุงของเจธนินกินอย่างอารมณ์ดีอีกต่างหาก
“แหม...อยู่กันครบเลยนะครับเนี่ย” จ่ายอดที่เดินเข้ามาทักขึ้นเมื่อเห็นว่าในห้องมีลูกพี่ตัวเองอยู่กันครบ
“ไปไหนมาวะ” เตธวัชเป็นฝ่ายหันกลับไปถาม
“ไปดูกล้องกับพวกไอ้อาร์ทมา เอ้อ จริงสิครับหมวด ผมว่าจะมาชวนพวกหมวดไปกินหมูกระทะเย็นนี้ เราสุมหัวกันอยู่ที่กองมาสามวันแล้ว ผมว่าเราออกไปหาแสงสีกันดีมั้ยครับ”
“แสงสีในร้านหมูกระทะ?” เจธนินเลิกคิ้วถาม ประโยคเหมือนชวนไปร้านเหล้ามากว่าไปนั่งกินหมูกระทะ
“สาวเชียร์เบียร์โคตรแจ่มอ่ะหมวด”
“ใช่ๆๆๆ พวกผมเคยไปกันทีหนึ่งครับ น้องๆน่ารักมาก” จ่าสนเดินเข้ามาสมทบอีกคน เหมือนว่าพวกจ่าๆจะนัดกันมาเรียบร้อยแล้ว
“ซิกเนเจอร์ร้านเสี่ยงได้เป็นหนึ่งในรายชื่อชันสูตรของเมีย”
“อย่างหมอชินเขาไม่เหลือไว้ชันสูตรหรอกกูว่า” เจธนินบอก
“เขาน่าจะทำลายทิ้งไม่เหลือแม้แต่ศพมากกว่า” วิษุวัตชวนเสริม
“...” เตธวัชทำหน้าเซ็งแล้วหันไปขยับปากด่าแบบไม่ออกเสียง
“เดี๋ยวกูลองโทรชวนปีย์ดีกว่า เผื่อน้องอย่าไปกิน” ว่าแล้วเจธนินก็หายไปโทรหาปีย์วราอย่างปากว่า
“เออจริง กูถามหมอชินมั้งดีฟ่า”
“งั้นรอแป๊ปพวกกูโทรชวนเมียก่อน เดี๋ยวมา” จ่ายอดหันไปมองหน้าจ่าสนก่อนจะพยักเพยิดหน้าให้กันอย่างเข้าใจ หัวหน้าพวกเขาอยู่ในโอวาทเมียกันถ้วนหน้า
ร้านหมูกระทะในคืนเดือนเพ็ญ ตำรวจเจ็ดนายกำลังนั่งล้อมวงตั้งหน้าตั้งตากินพร้อมกับสนทนาพาทีเกี่ยวกับเรื่องสัพเพเหระกันอย่างออกรส
“เสียดายพีไม่มาด้วย” วิษุวัตบ่นงึมงำแล้วคีบหมูสามชั้นเข้าปาก
“หมอชินก็ติดเวร”
“ปีย์ก็เข้าเวรดึก กูนี่เป็นเศร้า”
“พวกหมวดท่าทางจะติดแฟนกันนะครับ” จ่าทศว่าขึ้นมาเมื่อเห็นสีหน้าท่าทีของลูกพี่
“เอ้อ!” แล้วก็ต้องโดนว่ากระแทกหน้ากับมา เมื่อสามหมวดพร้อมใจกันตอบ
“แหม...บางทีผมก็สงสัยนะครับว่า ทำไมพวกหมวดถึงธีสพวกหมอๆกับคุณพีอย่างกับผู้หญิง” คนเป็นลูกน้องถามขึ้น
“จะบอกอะไรให้รู้กันนะเว้ยพวกจ่า ฟังนะ...เวลาเรารักใครสักคน เราไม่สนหรอกว่าเขาจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง รักมันก็คือรัก รักแล้วก็อยากดูแลให้เขามีความสุข อบอุ่นปลอดภัย ดูอย่างฉัน...ฉันดูแลเทคแคร์หมอชินตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นแฟน แล้วตอนที่หมอเจ็บนะ ไม่ต้องพูดถึงมันเจ็บไปทั้งใจเลยจะบอกให้” เตธวัชเล่า
“คงจริง ตอนนั้นผมเนี่ยสงสารหมวดมากกกก”
“แต่ผมว่าคงใช้ไม่ได้กับหมวดวัต เพราะกว่าจะเอ่ยปากบอกชอบคุณพีได้ บ้านเกือบไหม้ทั้งหลัง”
“พูดถึงเรื่องนี้แล้วกูล่ะปวดกระบาล” เจ้าของบ้านส่ายหัวไปมา
“ทำไงได้ครับหมวด มิ่งเขามีแบล็คดี”
“แต่ได้แค่แบล็ค สุดท้ายอีธานคาบไปแดก”
“อย่าว่างั้นว่างี้ ผมว่าสารวัตรอกหักได้ไม่นานหรอกครับ”
“หือ” พอจ่ายอดพูดขึ้นมาทั้งโต๊ะก็หันไปให้ความสนใจทันที
“แฮ่...” พอเห็นสายตาเพื่อนร่วมงานทั้งโต๊ะคนพูดก็ได้แต่ยิ้มแห้งส่งไปให้
“ที่พูดมา หมายความว่าไง”
“ก็...ผมแค่คิดเฉย...ครับ”
“อย่าให้รู้ว่ารู้อะไรมาแล้วไม่บอกนะ!” เจธนินคาดโทษ
“แต่พูดก็พูด กูก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่าคนอย่างสารวัตรจะชอบใครได้นอกจากไอ้มิ่ง” เจธนินว่า
“สวัสดีค่ะ...พวกพี่ๆสนใจรับเครื่องดื่มเป็นเบียร์xมั้ยคะ วันนี้เรามีโปรโมชั่นด้วยนะคะ” ระหว่างที่สนทนากันอยู่ก็มีสาวสวยในชุดรัดรูปลวดลายยี่ห้อเบียร์ที่เจ้าตัวดูแลอยู่เข้ามาทักทายสีหน้ายิ้มแย้ม ที่หน้าอกมีป้ายเล็กๆที่บอกชื่อของเธอติดอยู่
“วันนี้มีโปรอะไรบ้างค้าบบบบ น้องพราว” จ่าทศหันไปมองพีอาร์สาวพร้อมเอ่ยถามเสียงนุ่ม สี่จ่าสายตาวิบวับขึ้นมาทันที
“วันนี้เรามีเบียร์สดมานำเสนอค่ะ สั่งหนึ่งทาวเวอร์แถมเพิ่มอีกหนึ่งเหยือกไปด้วยกันเลยค่ะ”
“แล้วถ้าพี่สั่งมาสักสองชุด จะมีน้องพราวมาช่วยรินให้มั้ยน๊า” คราวนี้เป็นจ่าสนบ้าง
“ได้เลยค่ะ ถ้าพวกพี่ๆจะให้พราวช่วยนั่งรินให้วันนี้พราวบริการเต็มที่เลยค่ะ” หญิงสาวบอกอย่างอารมณ์ดีพร้อมรอยยิ้มสดใส
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามนี้เลยจ๋ะ แต่เอามาสักชุดก่อนแล้วกันเนอะ” ท่าทางของลูกน้องทั้งสี่ทำให้ผู้เป็นนายมองหน้ากันอย่างนึกขำ เพราะนานๆถึงจะเห็นอะไรแบบนี้ ปกติเห็นแต่คดี
จากที่ตอนแรกนั้นมีเพียงพราวที่เข้ามาดูแลโต๊ะของพวกวิษุวัต ดึกมาหน่อยคนน้อยลงก็มีเพื่อนๆของเธอมาเพิ่มอีกสองคือ น้ำใสกับโบว์
“ขอบคุณครับ” วิษุวัตบอกเมื่อน้ำใสยื่นแก้วเครื่องดื่มส่งให้
“พวกพี่ๆทำงานอะไรกันหรือคะ”
“พวกพี่เป็นตำรวจค้าบบบบ”
“คนนี้ผู้หมวดวัต คนนี้ชื่อหมวดเต ส่วนคนที่เดินไปห้องน้ำชื่อหมวดเจค้าบบบบ” เหล่าลูกน้องที่ได้ที่แล้วเริ่มรายการ ‘ขาย’ ลูกพี่
“เพิ่งรู้ว่าตำรวจไทยหน้าตาหล่อเหลากันขนาดนี้” น้ำใสบอกพร้อมส่งสายตาสื่อความหมายมายังวิษุวัต หากแต่คนรับกับเมินเฉย
“อิจฉาแฟนพวกหมวดจังนะคะ” น้ำใสที่เลือกนั่งข้างวิษุวัตใช้ศอกค้ำโต้ะเอามือเท้าคางพร้อมเอียงหน้ามองชายหนุ่มด้วยแววตาอ่อนเชื่อมอย่างรู่สึกถูกใจ
“ได้แฟนหล่อ แถมหน้าที่การงานก็ดีอีกด้วย”
“ครับ” วิษุวัตรับคำแต่ไม่ได้ออกความเห็นอะไร
“เฮ้ยเดี๋ยวกูกลับก่อนนะเว้ย หมอชินตามว่ะ” เตธวัชที่ก่อนหน้านี้มีเสียงไลน์เด้งมาถี่ๆเอ่ยขึ้น
“งั้นกูไปด้วยเดี๋ยวไปส่งมื้อดึกให้ทีมอีอาร์ก่อน” เจธนินที่เดินกับมาพอดีจึงเอ่ยลาอีกคน
“แล้วมึงล่ะวัต”
“เดี๋ยวกลับเลย” ชายหนุ่มตอบเพราะรู้สึกไม่ชอบสายตาที่สาวพีอาร์มองมา
“แล้วพวกจ่าล่ะ”
“หมดนี่ก็กลับครับ”
“อ่ะนี่ ค่าอาหารวันนี้เลี้ยง” เตธวัชควักเงินจำนวนหนึ่งให้ กะว่าน่าจะพอค่าอาหาร หรือถ้าไม่พอก็คงออกเพิ่มไม่มาก
“ขอบคุณค้าบบบบ” สี่จ่าพนมมือไหว้เหนือหัว
“อย่าเมาให้มาก อย่าลืมว่ายังมีงาน”
“ครับ” ไม่พูดเปล่ายังพากันตะเบ๊ะใส่ จนคนบอกส่ายหน้า
“พวกหมวดเขาแต่งงานแล้วหรือพี่” น้ำใสที่มองตามหลังทั้งสามไปจนรับตา หันมาถามพวกจ่าที่นั่งอยู่
“ยัง” จ่าสนเป็นคนตอบ ไม่ทันมองรอยยิ้มที่กระตุกเบาๆที่มุมปากคนถาม
ไรท์ /// ว่าด้วยเรื่องเหตุการณ์หัวแตกของวิษุวัต และความขี้หวงของพีรกานต์ที่พวกหมวดเคยเอ่ยถึงในหมอครับฯ 2 เรามาดูกันว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้
ปล.เช่นเดิม ส่วนที่เหลือขอติดเหรียญเช่นเดิมนะคะ ส่วนใครมีเล่มอีบุ๊คถ้ารอได้เดี๋ยวอัพในเมพให้จ้า แต่รอนิดเตรียมไฟล์ให้อยู่ค้าบบบบ แต่ถ้าขี้เกียจรอบวกไม่ข้องเรื่องเหรียญ ก็จัดไปจ้า!!
