ตอนที่1
@ผับแห่งหนึ่ง
ร่างสูงเพรียวระหงอยู่ในชุดเดรสสีแดงสุดสั้นกำลังก้าวเข้ามาเหยียบที่นี้เป็นครั้งแรก เธอเข้ามาในผับที่เปิดใหม่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่บ้านของหล่อน สาวสวยระดับดีกรี เธอมีชื่อว่าปานแก้ว ปราการนุกูล!
"กูว่ากูมาช้าสุดกว่าเพื่อนแล้วนะ อีแรดหน่อสองตัวอยู่ที่ไหนของมัน" หญิงสาวบ่นพึมพำอย่างหงุดหงิดนิดหน่อยก่อนจะสอดส่องหาเพื่อนสองคนที่น่าจะนั่งอยู่ที่ไหน
"อีปาน ทางนี้ย่ะชะนี"
"อ้าว อีห่านั่งอยู่ตรงนั้นก็ไม่ไลน์บอกกูเลยนะ มัวแต่ส่องผู้ชายอยู่หรือไง" พริ้ง เพื่อนกลุ่มชะนีอีกคน คนนี้มันมีผัวเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วแต่อยากมาหาผ่อนคลายบ้าง
"โอ้โห นี่มึงเห็นกูเป็นอะไรคะ วันๆคิดแต่เรื่องผู้อย่างเดียวเหรอ กูก็เป็นคนสวยที่มีจริยธรรม ผู้ดีอยู่นะย่ะ" ปานแก้วสะบัดเชิดก่อนจะนั่งลงข้างๆพวกเพื่อน
"ว่าแต่ผับใหม่นี้จะมีอะไรที่ตื่นเต้น เร้าใจบ้างไหมว่ะ" พิณ เพื่อนอีกคนหนึ่งของเธอเองก็มีนิสัยรักสนุกไม่แพ้กัน เล่นๆแต่ซีเรียสในบางเรื่องก็มี!
"ไม่รู้สิ ถึงยังไงเราก็ต้องออกมาแดนซ์มันส์ให้กระจายแน่นอน"
"นั่นสิ เผื่อว่าจะมีอาหารตามาให้พวกเราบ้าง"
"แล้วพวกเราจะรอช้าทำไมล่ะ รีบไปกันเลย"
สามสาวสุดแซ่บรีบออกมาแดนซ์ แต่ละคนต่างงัดลีลาการเต้นสุดซี้ดซ้าด โยกย้ายส่ายสะโพกตามจังหวะเสียงเพลงสุดมันส์
"ทำไมมันสนุกอย่างนี้ กูเนี่ยเต้นจนขาลากแล้ว" สามสาวกลับมานั่งที่เดิมหลังจากที่โยกย้ายเต้นสุดเซ็กซี่จนเหนื่อยแล้วโดยเฉพาะพิณที่ลีลาเด็ด แซ่บไม่แพ้ปานแก้ว
"แดนซ์ไปแดนซ์มาก็เริ่มชักจะปวดฉี่แล้ว กูขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" เธอเริ่มจะปวดเบาเลยขอตัวไปเข้าห้องน้ำซึ่งอยู่ด้านหลังผับใหม่
ปานแก้วจัดการทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวสุดเซ็กซี่กำลังจะกลับเข้าไปนั่งกับเพื่อน แต่กลับมีผู้ชายคนหนึ่งใส่แว่นกำลังเดินมาอย่างรีบร้อนแถมไม่ได้ดูทางจึงสวนเข้าไปชนหล่อนเข้าอย่างจัง
ผลั่ก! ตุ้บ!
"โอ๊ย!"
"คุณ! เอ่อ...ผมขอโทษจริงๆครับ" อานนท์หรือเอ็มรีบขอโทษขอพายหญิงสาวอย่างไม่ได้ตั้งใจ เมื่อกี้นี้เขาคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนไม่ดูทาง
"ขอโทษเหรอ! คิดว่าขอโทษแล้วมันจบเหรอ....คุณ" เสียงสองเปลี่ยนไปทันทีที่เห็นใบหน้าหล่อเหลาฉุดกระชากใจเธอ ขัดใจแต่แว่นบ้าๆนั่นอยากดึงมันออกมาให้รู้แล้วรู้รอด!
"เอ่อ ต้องผมทำยังไง คุณถึงจะไม่เอาเรื่องผม" เขามีเวลาไม่มาก อีกอย่างเพื่อนบ้าของเขาหายหัวไปไหน
อานนท์รู้สึกใจเต้นแรง ชนิดที่ว่าเห็นผู้หญิงสวยแค่ไหนก็ไม่เท่าผู้หญิงที่อยู่ยืนตรงหน้านี้ หรือมันจะเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้เรามาเจอกัน
ปานแก้วเองก็รู้สึกว่าอยากได้ขึ้นมาดื้อๆตามฉบับที่เธอเห็นผู้ชายหล่อๆไม่ได้ก็ต้องอยากได้ไปควงเล่นสักอาทิตย์หนึ่ง และเขาก็เป็นหนึ่งในสต็อกของหล่อนเช่นกัน ต้องทำยังไงถึงจะได้ตัวเขามา!
"มันก็ไม่ได้ยากหรอก คุณ..." สายตาหวานแฝงความเร่าร้อนส่อประกายแก่เขาตรงหน้า อานนท์เริ่มใจไม่ดีที่เธอกำลังจะเดินเข้ามา แต่ทว่า...
"ปาน อยู่นี้นี่เอง เพชรตามหาปานอยู่ตั้งนาน" เพชร คือคนที่ตามจีบเธอ ทั้งๆที่ตนเองก็มีแฟนสาวเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วแถมแฟนเขายังเป็นเพื่อนเก่าของปานแก้วอีกต่างหาก
"มาตามหาฉันทำไม! อ้าว เขาหายไปไหนแล้ว" พอเผลอแป๊บเดียว ผู้ชายคนนั้นที่ตนสนใจหายไปแล้ว เธอก็เลยอารมณ์เสีย
"ว่าแต่ใครกัน เพชรเห็นนะว่าปานคุยอยู่กับใคร"
"ฉันจะคุยหรือไม่คุยกับใครมันก็ไม่เกี่ยวกับนาย ฉันว่าเอาเวลาไปหายัยกิ่งแก้วแฟนของนายดีกว่า ฉันไม่อยากมีปัญหากับมันอีก นายก็รู้ดีนี่!"
เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่ระหว่างอดีตเพื่อนสมัยมัธยม กิ่งแก้วเป็นคนที่ขี้หวง หึงแฟนมาก แต่แฟนหล่อนกลับชอบเธอเลยมาตามตื้อตามจีบ ยัยกิ่งหึงมากหาว่าเธอจะมาแย่งแฟนเพื่อน จากนั้นความสัมพันธ์เพื่อนก็แตกหักเพราะความหึงหวงของยัยกิ่งแก้ว!!
"เพชรไม่ได้รักกิ่งแล้ว แต่กิ่งเขาไม่ยอมเลิก จะให้เพชรทำยังไง ตอนนี้คนที่เพชรรักก็คือปานเท่านั้น"
"อย่าเอามือสกปรกมาจับมือฉัน ปล่อย!" เธอรังเกียจผู้ชายจอมเจ้าชู้ เห็นแก่ตัวที่สุด ไม่เชื่อหรอกว่ามันจะพูดจริง ตอแหล!
"เชื่อใจเพชรเถอะ เพชรรักปานแค่เพียงคนเดียว"
"ฉันไม่เชื่อ!😠" เธอพยายามจะสะบัดข้อมือเรียวขาวจากการเกาะกุมคนเจ้าชู้ แต่เพชรจับมือเธอแรงมากจนเจ็บข้อมือไปหมด
แต่ยังดีที่โชคเข้าข้างเธอ...
"ยัยปาน...ปล่อยมือยัยปานเดี๋ยวนี้ เพชร"
"ยัยพริ้ง ยัยพิณ" หญิงสาวดีใจที่อย่างน้อยก็มีเพื่อนยัยแฝดคอยช่วยเหลือ เพชรหงุดหงิดที่มีตัวมาขัดจังหวะ
"ปล่อยมือเพื่อนฉันได้แล้ว!"
"ปล่อยก็ได้ว่ะ" เพชรปล่อยมือจากปานแก้วอย่างจำใจ ฝากไว้ก่อนเถอะ!
"ยัยปาน เราไปกันเถอะ กูว่าแถวนี้มันไม่ปลอดภัย"
"งั้นเรารีบไปกันเถอะ ลาก่อนเพชร หวังว่าเราคงไม่ต้องเจอกันอีกในสภาพนี้" เธอหันมายิ้มเยาะเย้ยก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนสองแฝด
"คิดเหรอว่ากูจะยอมแพ้งั้นเหรอ ไม่มีทาง!" เขามุ่งมั่นไว้ว่าอย่างไร ก็ต้องได้แบบนั้น ปานแก้วคือของเล่นชิ้นใหม่ พอได้แล้วก็ทิ้งเป็นธรรมดาของคนเห็นแก่ตัว!!
.
.
.
@คฤหาสน์ปราการนุกูล
เมื่อรถสปอร์ตคันหรูแล่นเข้ามาจอดในหน้าบ้าน หญิงสาวที่เป็นยัยคุณหนูก็ก้าวลงมาจากรถที่อยู่ด้านหลัง ส่วนด้านหน้าจะเป็นลูกน้องของคุณพ่อที่เป็นสารภีขับรถให้ตามคำสั่งประมุขของบ้านหลังนี้
"คุณพ่อ ยังไม่นอนอีกเหรอคะ" เธอเริ่มชินแล้วที่พ่อมานั่งรอ ในวันที่เธอดื่มเหล้าไปผับบาร์อย่างสนุกสนาน แต่ก็ทักถามไปตามมารยาทลูกผู้ดี
"ถ้าเห็นฉันนอน ก็ต้องไม่เห็นสิ ถามแปลก"
คุณอภิชาติ นักธุรกิจใหญ่ที่มีชื่อเสียงดังในแถบเอเชีย ธุรกิจเกี่ยวกับการอสังหาริมทรัพย์ จึงได้กำไรหลักหมื่นล้านต่อปี ทำให้ตระกูลนี้ร่ำรวยยิ่งๆขึ้นไปแถมยังเป็นเจ้าของมหาวิทยาลัยที่ลูกกำลังเรียนอยู่อีกด้วย เขามีลูกสาวคนเดียวก็ต้องเป็นห่วงธรรมดา ยิ่งภรรยาตน แม่ของเธอเสียชีวิตแล้ว คนเป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวก็ต้องอบรมสั่งสอนลูกสาวเดียวเป็นพิเศษ
ยิ่งทำตัวเกเรอยู่ด้วย....
"แหม คุณพ่อ ปานก็กลับบ้านตรงเวลาที่กำหนดไว้ ปานง่วงนอนแล้วขอตัวไปนอนก่อนนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณพ่อ" เธอเข้าไปหอมแก้มบิดาพลางเดินขึ้นไปข้างบนบ้าน
"ไอ้ลูกคนนี้ เฮ้อ!" สงสัยต้องหาครูพิเศษเพื่อมาสั่งสอน อบรมและก็ดูแลลูกสาวเขาให้เป็นคนดี ไม่เหลวแหลกเมื่อครั้งก่อน ต้องหาคนที่กำราบลูกปานลงได้
มันจะมีไหม คนคนนั้น!
................
[เช้าวันต่อมา]
วันนี้เธอมีเรียนแต่เช้า หญิงสาวในชุดนักศึกษาปี2 สาขาธุรกิจและการจัดการเดินลงมาตรงไปยังโต๊ะอาหารที่มีคุณพ่อรอก่อนแล้ว
"ทำไมวันนี้ถึงตื่นแต่เช้าจัง มีเรียนเช้าเหรอ"
"ใช่ค่ะพ่อ ปานมีเรียนแต่เช้า" เธอตอบบิดาอย่างอารมณ์ดีเพราะเมื่อคืนพักผ่อนเต็มที่แล้ว เธอเป็นคนคอแข็งเรื่องแอลกฮอล์ (ดื่มบ่อยจนชิน)
"อืม ตั้งใจเรียนแล้วกัน แกคือทายาทคนเดียวของบริษัทนุกูล มหาชนที่จะต้องรับช่วงต่อจากพ่อ อย่าทำให้พ่อต้องผิดหวัง"
"ปานจะไม่ทำให้พ่อผิดหวังอย่างแน่นอนค่ะ"
.
.
.
@มหาวิทยาลัย
"ว่าไง พิณ ว่าแต่ยัยพริ้งล่ะ"
"รายนั้นเขาคออ่อน ตอนนี้ยังไม่ตื่นเลยจ๊ะก็เลยมาลาสักหนึ่งวัน" พิณ แฝดพี่ผู้ตอบแทนน้องแฝด ส่วนตนคอแข็งชำนาญเรื่องนี้อยู่แล้ว จิ๊บแค่นี้สบายมาก
"ไม่เป็นไร งั้นเราไปเข้าเรียนกันเถอะ" สองสาวเพื่อนสนิทจับมือกำลังจะเข้าไปตึกคณะเรียน แต่ทว่า
"เดี๋ยวก่อนสิ! นังปานแก้ว ชอบมากนักหรือไงที่อยากแย่งแฟนเพื่อนตัวเอง" เสียงหวานดุดังจากด้านหลังที่คุ้นเคยและจำได้แม่น
"กิ่งแก้ว!" เจ้าของชื่อแสยะยิ้ม มาเพียงแค่คนเดียวพลางเดินเข้ามาเผชิญหน้าตรงๆด้วยความโมโหที่รู้ข่าวเมื่อคืนแล้ว คราวนี้เธอไม่ยอมเด็ดขาด!
"ถ้าจะมาหาเรื่องกัน ฉันว่าเธอควรไปหาเวลาดูแลแฟนของเธอก่อนดีไหม จะได้มาระรานคนอื่น" [ยัยพิณ]
"ไม่ใช่เรื่องของแก อย่ามาสาระแน!" กิ่งแก้วหันไปตวาดใส่เธอ พิณเงียบลงทันทีเพราะกลัว
"มีเรื่องอะไรก็บอกมาเลยดีกว่ากิ่ง ฉันมีเวลาไม่มาก"
"ฉันก็อยากจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แกจะว่ายังไงกับข่าวนี้แหล่ะ อีปานแก้ว!" หล่อนกำหนังสือพิมพ์ที่ยัยยู่ยี่ก่อนจะฟาดใส่หน้า เนื้อข่าวในนั้นทำให้เธออยากฉีกหน้าเพื่อนทรยศเป็นชิ้นๆ
"นี่มัน...!"
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น