ปะทะอารมณ์
× 100
× 0
× 0
ตอนที่9
21.20 น.
ณ ภัตตาคารหรู
"อิ่มจังเลย" ไมล์ร่าเดินลูบหน้าท้องมาอย่างอารมณ์ดีหลังจากที่มาคุยงานกับมาคัสเสร็จเรียบร้อย
"นี่มาศึกษางานหรือมากิน...แก้มจะแตกอยู่ละ" มาคัสบอกอย่างเหนื่อยหน่าย เพราะระหว่างที่เขาเจรจาธุรกิจเธอก็เอาแต่นั่งกิน ไม่สนใจงานเลยแม้แต่น้อย
"ช่วยไม่ได้ พี่หิ้วไมล์มาด้วยทำไมละ...อ่าวแล้วหยุดเดินทำไม?" ไมล์ร่าเงยหน้าถามคนตัวสูงที่จู่ๆเขาก็หยุดเดิน และเพ่งเล็กไปที่ผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ไม่ไกลมาก
"กูไม่คิดว่าจะเจอมึงนะ บังเอิญจริงๆ" ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายมาคัสพร้อมกับชายฉกรรจ์อีกสองคนซึ่งดูแล้วน่าจะเป็นลูกน้องมากกว่า
หมับ!
มาคัสรีบคว้าข้อมือเธอและดึงไปหลบที่ข้างหลังของเขาทันที ทำให้ไมล์ร่ามึนงงเล็กน้อยกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
"ไอ้เจมส์ วันนี้กูไม่สะดวกที่จะต่อปากต่อคำกับมึง ถอยไป!" มาคัสพูดด้วยน้ำเสียงดุดันอย่างน่าเกรงขาม ทำให้ไมล์ร่าที่ยืนหลบอยู่ด้านหลังขนลุกขึ้นมาทันที
"ฮ่าๆ ทำไมวะอุตส่าห์บังเอิญเจอทั้งที...ไม่คิดจะพูดคุยกับเพื่อนเก่าหน่อยเหรอ" เจมส์พยายามพูดจายั่วยวนมาคัส "แต่เอ๊ะ...วันนี้มึงมากับผู้หญิง ใช้เบื่อหรือยังวะ ถ้าเบื่อกูขอต่อนะกูไม่ถือ"
"มึงจำใส่หัวมึงไว้นะ อย่ายุ่งกับผู้หญิงของกู!" มาคัสฟิวขาดก่อนจะยื่นมือไปกระชากคอเสื้อเจมส์อย่างแรงทำให้ลูกน้องของทั้งสองฝ่ายต่างชักปืนออกมาเล็กอีกฝ่ายทันที
"ฮ่าๆ ดูท่ามึงจะหวงผู้หญิงคนนี้จริงๆซะด้วย น่าสนุกจังโว้ย!!!" เจมส์ทำหน้าตาเฉยพร้อมกับพูดยั่วยวนมาคัสไม่หยุด
"ไอ้เจมส์!!!" มาคัสง้างแขนกว้างกำหมัดแน่นด้วยความเดือดดาล
"พี่มาคัสคะ!" ไมล์ร่าจับแขนใหญ่ไว้แน่นเพื่อห้ามปราม "กลับกันดีกว่าค่ะ นะคะ" ไมล์ร่าพยายามห้ามปรามมาคัสที่ตอนนี้กำลังโมโห เธอกลัวว่ามันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่
"แหวนสวยหนิ หน้าตาก็สวยดี" เจมส์สังเกตแหวนที่นิ้วของไมล์ร่า ซึ่งเป็นแหวนประจำตระกูลของเธอ เขาเอ่ยชมไมล์ร่าทันทีที่เห็นใบหน้าเธอ แต่คำชมของเขามันทำให้เธอขนลุกแปลกๆ "ไมล์ร่า...ลูกสาวของเคสิลมาเฟียอันดับต้นๆ หึหึ ฉันเคยได้ยินแต่ชื่อแต่ไม่เคยเห็นตัวจริงๆ สวยใช้ได้เลยนะ เบื่อมันเมื่อไหร่ก็มาหาฉันได้นะ"
"กูขอย้ำมึงไว้อีกทีนะ อย่ายุ่งกับเธอไม่งั้นกูเอามึงตายแน่" พูดจบมาคัสก็กุมมือไมล์ร่าและจูงเธอออกมาจากตรงนั้นทันที
หลังจากที่ทั้งคู่ขึ้นมาบนรถ ต่างฝ่ายก็ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา เธอรู้ว่าตอนนี้มาคัสกำลังโมโหกับเหตุการณ์เมื่อกี้ เธอจึงปล่อยให้เขาอยู่เงียบๆเพื่อสงบสติอารมณ์
ณ คอนโดไมล์ร่า
เมื่อถึงคอนโดมาคัสก็เดินขึ้นมาส่งเธอ แต่ก็ยังไม่มีใครพูดอะไรเหมือนเคยจนกระทั่งเข้าห้องมา ไมล์ร่าก็เดินเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นก่อนจะวางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะ
"พี่ขอสั่งเลยนะว่าห้ามไปยุ่งกับมัน!" มาคัสที่เดินตามหลังมาจู่ๆก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์
"แล้วพี่มีสิทธิ์อะไรมาสั่งไมล์" ไมล์ร่าหันกลับมาโต้ตอบ
"อย่าพูดจากวนพี่นะไมล์" มาคัสกดเสียงต่ำ
"พี่นั่นแหละเป็นอะไรมาตะคอกใส่ไมล์ อีกอย่างไมล์เพิ่งเคยเจอเขาครั้งแรกไม่ได้รู้จักอะไรเลยด้วยซ้ำ" ไมล์ร่าตอกกลับด้วยความไม่พอใจที่จู่ๆเขามาตะคอกใส่เธอทั้งๆที่เธอยังไม่ได้ทำอะไรผิด
หมับ
"โอ้ย!" ไมล์ร่าเดินหนีเขาเพราะไม่อยากทะเลาะแต่ก็โดยมือใหญ่คว้าแขนเธอไว้เสียก่อน
"แต่ไมล์เป็นของพี่ ไมล์ต้องเชื่อฟังพี่!"
"อะไรที่บ่งบอกว่าไมล์เป็นของพี่ เซ็กส์เหรอ? หึ การที่ไมล์นอนกับพี่มันไม่ได้หมายความว่าไมล์เป็นของพี่ คนที่ได้หัวใจไมล์ต่างหากที่เขามีสิทธิ์ในตัวไมล์ ซึ่งไม่ใช่พี่! อื้อ!!" มาคัสใช้มือประคองใบหน้าหวานก่อนจะก้มลงจูบอย่างดุเดือดจนเธอรู้สึกเจ็บ
เพี๊ยะ!
"หยุดบ้าได้แล้ว ไมล์ไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ของพี่นะ!" ไมล์ร่าผลักคนตัวโตออกด้วยแรงทั้งหมดที่มีก่อนจะฟาดฝ่ามือลงบนแก้มสากอย่างแรง "ถ้าจะใช้อารมณ์แบบนี้ก็ออกไป ไมล์อยากอยู่คนเดียว!" ไมล์ร่าเดินเข้าไปในห้องนอนทันทีหลังจากที่พูดจบทิ้งมาคัสอยู่ในห้องนั่งเล่นเพียงลำพัง
มาคัสยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองเบาๆเมื่อได้สติ ที่เขาโมโหมากขนาดนี้ มากจนไม่คิดว่าตัวเองจะสติหลุดได้ก็เพราะเขาห่วงและหวงเธอมาก เขาไม่อยากให้ใครเข้าใกล้เธอ แต่เขากลับใช้วิธีที่ผิดกับเธอแทนที่จะพูดดีๆ
1 ชั่วโมงต่อมา
แกร๊ก! แอ๊ดด...
เสียงเปิดประตูดังขึ้นภายในห้องนอนมีเพียงแสงไปสลัวๆจากข้างนอกที่ส่องเข้ามา ไมล์ร่าหลังจากที่อาบน้ำเสร็จตอนนี้นอนตะแคงอยู่บนเตียงเธอลืมตาขึ้นมาเมื่อรับรู้ว่ามีคนเข้ามาในห้อง
มาคัสย่องเข้ามาเบาๆก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงข้างๆไมล์ร่าที่นอนหันหลังให้เขาอยู่ เขาค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ๆเธออย่างช้าๆ ก่อนจะสวมกอดเธอจากข้างหลัง และกระชับอ้อมกอดจนแผ่นหลังเนียนชิดกับอกแกร่ง
"พี่รู้ว่าไมล์ยังไม่หลับ" มาคัสกระซิบข้างๆใบหูเล็ก
"ทำไมยังไม่กลับไปอีก" ไมล์ร่าถามทั้งที่ยังหลับตาอยู่
"..."
"..."
"พี่ขอโทษ"
"..."
"วันนี้ให้พี่นอนด้วยนะ พี่สัญญาว่าแค่นอนพี่จะไม่ทำอะไร" ไมล์ร่าไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างใด แต่เธอค่อยๆหลับตาลงช้าๆก่อนจะหลับไปพร้อมกัน เพราะเธอขี้เกียจจะต่อปากต่อคำกับเขา
**************************
เห็นละเหนื่อยแทนน้องต้องมาอยู่กับคนแบบนี้ พาลเก่งงงง หวงเก่งงงง หัวร้อนเก่งงงง
