"แทนคุณ"
"ค..ครับ?"
"อย่าเกร็งนะคนดี"
"อึก!"
คนใต้ร่างผวาเฮือกเมื่อยามนิ้วเรียวยาวสอดแทรกเข้าไปในโพลงนุ่มที่ถูกปิดตายมานานนับ 4 ปี ไม่เคยมีสิ่งใดหรือใครๆลุกล้ำเข้าไปเลยสักครั้งตั้งแต่เขายอมมอบกายให้เพลิงไปตอนนั้น เขายังรักและซื่อสัตย์กับคำพูดของตัวเองอยู่เสมอ ว่าเพลิงจะเป็นผู้ชายคนเดียวของเขาและจะเป็นตลอดไป
น้ำตาหยดเล็กๆไหลรินออกมาเมื่อความจุกและเจ็บตีปะทะกัน เพลิงเห็นเช่นนั้นก็ไม่รอช้ารีบก้มลงไปกดจูบดูดซับหยดน้ำตาออกจากใบหน้าหวานอย่างนุ่มละมุน
"อื้อ! ผ..ผมเจ็บ!"
"อย่าเกร็งครับ ฮื้มม"
ปลอบคนใต้ร่างด้วยเสียงละมุนพร้อมกับกดจูบซุกไซ้ไปที่ลำคอขาว ลิ้นเรียวลากไล้ไปตามผิวหนังเนียนพอให้หัวใจดวงน้อยวูบไหว ความวาบหวามทั้งความเจ็บตีกันจนวุ่นวายไปหมด คนตัวเล็กต้องกัดปากขยุ้มผ้าปูไว้เพื่อระบายอารมณ์ที่มี
"อ่า.. คุณ.. เบา!"
คนตัวเล็กครางแทบไม่เป็นภาษาเมื่อยามที่นิ้วถูกเพิ่มเข้าไปเป็นนิ้วที่ 3 แรงขยับและหมุนคว้านภายในทำให้ปั่นป่วนท้องน้อยพอสมควร ไหนจะมือหนาที่กอบกุมแก่นกายเล็กของเขาไว้อีก แรงขยับรูดกับแรกชักเข้าออกที่โพลงนุ่มทำให้แทนคุณบิดตัวเร่าๆจนอยู่ไม่สุขเลยทีเดียว
"ฮึก.. อื้ออ มะ.. ไม่ไหว"
แรงขยับที่แก่นกายเล็กเพิ่มความเร็วมากขึ้น ไหนจะลิ้นร้อนของคนตัวโตที่ระรัวลงมาที่ยอดอกเม็ดสวย จนร่างเล็กเกร็งอยู่ไม่สุขทั้งหูอื้อดวงตาพล่ามัวจนมองอะไรแทบไม่เห็น มันเป็นความสุขปนความทรมานที่แยกออกจากกันไม่ได้จริงๆ
"อ๊ะ อื้มม! ซีดดด!"
สุดท้ายก็ทนต้านทานไม่ไหวต้องกระตุกตัวเกร็งปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาเป็นจำนวนมาก นับตั้งแต่จากกับเพลิงมาตั้งแต่ 4 ปีก่อนเขาก็ไม่เคยทำเรื่องพวกนี้อีกเลย เพราะเอาแต่เลี้ยงลูกและทำงานทำให้เขาไม่สนใจและลืมเรื่องพวกนี้ไป
"ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ"
คำๆนี้ทำเอาแทนคุณถึงกับใบหน้าเห่อร้อน เขาเคยโดยเพลิงว่ามาแล้วครั้งหนึ่งว่าน่ารัก เพราะเขาดันปลดปล่อยง่ายและเร็วเกินไปราวกับคนไร้ประสบการณ์
"น่ารักอะไรเล่า ไม่ต้อง.."
"ไม่พูดแล้วครับ ครางอย่างเดียวก็พอ"
คนชอบแกล้งก้มลงกระซิบริมใบหู คนฟังยิ่งร้อนใบหน้าเข้าไปกันใหญ่ ต้องขอบคุณที่ภายในห้องไม่สว่างมากมีเพียงแต่เสียงรำไรที่ลอดผ่านผ้าม่านหน้าต่างมาเท่านั้น ไม่อย่างนั้นเพลิงคงจะได้เห็นใบหน้าหวานแดงก่ำราวกับลูกเชอรี่แน่ๆ
เมื่อปรนเปรอความสุขให้คนตัวเล็กจนได้ปลดปล่อยก็ต้องถึงเวลามอบความสุขให้กับตัวเองบ้าง เพลิงพาร่างหนาของตัวเองสอดแทรกเข้าไปตรงกลางระหว่างขาของแทนคุณ พร้อมกับก้มลงจูงหน้าท้องแบนที่มีรอยผ่าตัดจางๆ และอดที่จะถามไม่ได้
"เจ็บมั้ย?"
"เจ็บครับ แต่ได้ธารามาก็ถือว่าคุ้ม"
คำตอบทำให้ใจคนฟังวูบไหวเล็กน้อย รู้สึกผิดหวังที่แทนคุณแอบปันใจให้ชายอื่นหลังจากหนีออกมา แต่ถึงอย่างนั้น ณ ตอนนี้แทนคุณก็ได้เลิกรากับชายคนนั้นไปแล้ว เหมือนกับเขาเองที่มีคนผ่านเข้ามาในชีวิตมากมาย ไม่ผิดอะไรที่แทนคุณจะมีอย่างเขาบ้าง
"อิจฉาสามีคุณจัง... ได้ลูกน่ารักๆอย่างธารา"
"คุณเพลิง.."
แทนคุณวูบไหวภายในใจไม่น้อยกับคำพูดของคนบนร่าง ไม่มีบทสนทนาใดๆต่อจนความเงียบเข้ามาปกคลุม ทั้งสองยังคงเอาแต่จ้องหน้ากันโดยไม่มีคำพูดใดๆ และเหมือนทุกๆอย่างที่ทั้งสองกำลังทำร่วมกันอยู่นี้ได้ชะงักลงไปเสียแล้ว
"รังเกียจรึเปล่า"
ตัดสินใจถามทั้งที่ตนไม่ได้มีคนใหม่อย่างที่เพลิงนึก
"ไม่.. ทุกอย่างมันเป็นแค่อดีต ขอเพียงแค่คุณสัญญาว่าจะไม่... ไม่โกหกเพลิงอีกก็พอ"
คนฟังชะงักนิ่ง แน่นอนว่าตอนนี้เขากำลังโกหกคนตรงหน้าอยู่ แถมยังเป็นเรื่องสำคัญมากเสียด้วย ถ้าเพลิงรู้ทีหลังว่าธาราเป็นลูกเขาจะโกรธตนไหม แต่ถึงยังไงก็ยังไม่พร้อมที่จะบอกอยู่ดี
"จริงๆผมมีอีกเรื่องที่ไม่ได้บอก... ผมขอเวลาอีกสักนิดได้ไหม"
อ้อนวอนคนตรงหน้าไปหวังว่าหากเขารู้ความจริงความโกรธของเพลิงจะลดลงบ้าง
"ก็ได้... เพลิงเชื่อใจคุณนะ"
"ครับ"
จุ๊บ
เสียเวลากับการสนทนาอยู่นาน เมื่อตกลงใจกันได้คนบนร่างก็ไม่รอช้ารีบก้มหน้าลงไปประกบปากอวบอิ่มทันที ผิวหนังร่างกายของทั้งสองบดเบียดเสียดสีกันอีกครั้งจนอารมณ์เริ่มพุ่งสูง
มือหนาลูบไล้ควานหาน้ำสีขุ่นของคนตัวเล็กที่พึ่งปลดปล่อยออกมา ก่อนจะใช้มือปาดเอาน้ำพวกนั้นป้ายไปที่ปากโพลงนุ่มและแก่นกายของตัวเองเพื่อใช้เป็นตัวหล่อลื่นชั้นดี
ขณะที่ปากจูบแก่นกายใหญ่ก็ได้จดจ่อไปที่ปากโพลงนุ่มอย่างละเมียดละไม คนตัวโตค่อยๆกดความเป็นชายของตัวเองเข้าไปช้าๆจนส่วนหัวลอดผ่านไปได้
"อึก!!"
ความคับแน่นและแรงเสียดสีทำให้คนใต้ร่างกระตุกตัวเล็กน้อย ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวไปตามแรงปวด ท้องน้อยแบนราบกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงลมหายใจหอบถี่
"อื้ออ! จ..เจ็บ ครับ!"
"อย่า.. อื้มม อย่าเกร็งครับคนดี"
ริมฝีปากบางกดจูบขมับคนใต้ร่างเพื่อเป็นการปลอบขวัญ คนตัวเล็กแสดงอาการเกร็งจนเขาไม่สามารถขยับแก่นกายให้เข้าต่อได้
"ดีครับ อืมม ดี.. ดีมาก"
คำชมเริ่มหลุดออกมาจากปากของคนตัวโต เมื่อแทนคุณยอมผ่อนปรนลมหายใจและลดความเกร็งลง ช่องทางรักลดแรงตอดรัดจนคนบนร่างเริ่มขยับตัวได้ง่าย เปิดโอกาสให้แก่นกายใหญ่จมหายไปในโพลงนุ่มในพลิบตา
แรงขยับเนิบนาบเริ่มบรรเลงเมื่อร่างกายของทั้งสองเริ่มเข้าที่ เพลิงข่มใจขบกรามแน่นหักห้ามไม่ให้ตัวเองกระแทกกระทั้นตามแรงอารมณ์ที่มี เพราะเกรงว่าคนใต้ร่างจะรับไม่ไหว
มือหนาสองข้างค้ำยันกับพื้นเตียงนุ่มยกตัวขึ้นพอให้มองเห็นใบหน้าหวานได้ชัด แต่ ณ ตอนนี้แทนคุณกลับหลับตาปี๋ไม่กล้าสู้หน้าเขาเสียเลย
"คุณ.."
"อึก! ค..ครับ"
"มอง... อื้มม มองหน้าเพลิงหน่อย"
ร้องขอพร้อมๆกับช่วงล่างที่เริ่มขยับเร็วมากขึ้น เสียงเนื้อกระทบเนื้อเริ่มดังสอดประสานกับลมหายใจหอบถี่ คนใต้ร่างหัวใจเต้นแทบกระเด็นออกจากตัว เพราะเมื่อลืมตามาก็เจอกับสายตาที่กำลังมองเขาอย่างโลมเลีย สายตานั้นกำลังบอกเขาว่า หากกลืนกินร่างกายเขาได้เพลิงคงกลืนเขาลงท้องไปแล้วแน่ๆ
"อ้ะ! อ้ะ! บ..เบา หน่อย คุณเพลิง!"
ร่างบางหัวสั่นหัวครอนไปตามแรงกระแทก มือเล็กสองข้างยกขึ้นมากึ่งจับกึ่งจิกแขนหนาที่ค้ำยันกับเตียงไว้แน่น
แรกกระแทกที่ปวดแสบเริ่มแปลผันเป็นอีกหนึ่งอารมณ์ที่สอดแทรกเข้ามา ซึ่งเขารู้ดีว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร...
มันคือความเสียวซ่าน
ที่เพลิงคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้เขาได้
"คุณ... ฮื้มม ดีมาก.. ข้างในคุณดีมาก"
คนตัวโตครางชมเสียงกระเส่า ใจคนฟังวาบหวามพอๆกับท้องน้อยที่สุดแสนจะปั่นป่วน อาการปวดหนึบตรงแก่นกายเล็กเริ่มกำเริบขึ้นมาอีกครั้ง เพียงร่างกายต้องการจะปลดปล่อยมือเล็กข้างนึงก็รีบยื่นไปจับและขยับชักรูดให้ตัวเองทันที
"อื้มม คุณเพลิง.. ผมไม่.. ไม่ไหว"
"ครับที่รัก"
เพียงเห็นว่าคนตัวเล็กกำลังจะเสร็จเป็นครั้งที่สอง คนบนร่างก็รีบขยับกระแทกกระทั้นเข้าไปในโพลงนุ่มให้เร็วขึ้น ยิ่งเห็นมือเล็กกำลังขยับชักแก่นกายให้ตัวเองยิ่งทำให้เพลิงแทบคลั่ง จนสุดท้ายทั้งสองก็ต้านทานความเสียวกระสันของตัวเองไม่ไหวจนต้องปลดปล่อยน้ำสีขุ่นของตัวเองออกมา
"ฮื้มมม ซีดด!!"
"อื้อออ"
สองคนครางซูดปากตัวเองลั่น น้ำรักสีขุ่นของคนตัวเล็กถูกฉีดพ่นออกมาเลอะเปื้อนหน้าท้องแบนราบอีกครั้ง ซึ่งในขณะที่อีกคนกลับฉีดพ่นเข้าไปในตัวของแทนคุณจนหมดทุกหยาดหยด
แฮ่ก!
เสียงหอบหายใจของทั้งสองดังขึ้นพร้อมๆกัน ก่อนที่คนตัวโตจะทิ้งตัวลงซบกับอกขาวเนียนอย่างหมดแรง
"คุณเพลิง ผมหนักลุกได้แล้ว"
ทำไล่เมื่อคนบนร่างเริ่มขยับตัวเนิบนาบช่วงล่างอีกครั้ง
"เพลิงหยุดไม่ได้ครับ ขออีกหน่อยนะ"
อ้อนวอนคนตัวเล็กพร้อมกระพริบตาปริบๆอยู่บนอกขาวเนียน ถึงคนตัวเล็กจะไม่ยอมยังไงก็คงห้ามศึกครั้งที่สองไม่ทันเสียแล้ว
"แต่ขา... ขาผมสั่นไปหมดแล้ว" ตอบกลับทั้งที่อายจนแทบจะมุดเตียงหนี
"งั้นคุณนอนเฉยๆ เพลิงจัดการเอง"
"คุณเพลิง.."
ว่าจบก็จับพลิกร่างบางให้นอนตะแคงพร้อมๆกับที่คนตัวโตล้มตัวลงนอนข้างๆ โดยไม่ให้ทางเชื่อมหลุดออกจากกัน และโอบรอบประคองด้านหลังของร่างบางไว้ จนคนถูกกระทำหัวใจเต้นถี่กับท่วงท่าใหม่ที่ไม่เคยลิ้มลอง
ร่างหนาที่ทับซ้อนร่างบางอยู่ข้างหลังเริ่มขยับเนิบนาบตามอารมณ์อีกครั้ง พร้อมๆกับมือหนาที่จับประคองขาเรียวข้างหนึ่งให้ยกขึ้นเพื่อให้ช่องทางเปิดกว้างขึ้นกว่าเดิม
"อื้ออ คุณเพลิง.. ม..ไม่เอา"
เป็นท่าที่เขาอายมากในเวลานี้ ขาเรียวถูกยกสูงขึ้นในขณะที่ตอนตะแคง ถึงแทนคุณจะมองไม่เห็นแต่ก็พอเดาได้ว่าสายตาของคนที่อยู่ด้านหลังกำลังจับจ้องอะไรอยู่ และมันคงเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้นอกจากจ้องมองสะโพกขาวมนของเขาอยู่นั่นเอง
"ไม่ต้องอาย อื้มม เห็นหมดแล้ว"
กระซิบหลังหูพร้อมกดจูบที่ท้ายทอยหนึ่งที ศึกครั้งนี้คงไม่จบอยู่ที่สองยกเป็นแน่ เพราะคนอย่างเพลิงคงจะคิดทบต้นทบดอกกับช่วงเวลา 4 ปีที่หายไปอย่างแน่นอน
ไม่รู้ว่าร่างกายของทั้งสองสอดประสานกันน่านเท่าไหร่ แต่ที่แทนคุณจำได้คือร่างของเขาถูกจับพลิกไปมาจนครบทุกมุมทุกองศา และคำๆเดียวที่เพลิงเอ่ยออกมาหลังจากฉีกพ่นน้ำรักเข้าไปในกายของเขาทุกครั้งนั่นก็คือ...
"เพลิงรักคุณนะ... แต่เพลิงหยุดไม่ได้ ขอโทษนะครับที่รัก"
คำๆนี้เอ่ยออกมาครั้งแล้วครั้งเล่าจนกินเวลาเกินกว่าหนึ่งชั่วโมง ความอ่อนล้าและเหน็ดเหนื่อยทำให้คนตัวเล็กหลับคาอกแกร่งไปในที่สุด
.
-----------------------------
ฟินกันไหมเอ่ย อิอิ
กลับไปอ่านต่อที่จอยลดานะคะ
