THE DARK 3 

..ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน.. 

@โรงเรียนมัธยมนานาชาติ 

เวลาล่วงเลยมาถึงช่วงพักกลางวัน หลังจากที่นักเรียนได้เรียนในช่วงเช้าจบเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็รวมตัวกันที่โรงอาหารทันที.. 

หญิงสาวในเครื่องแบบนักเรียนเสื้อสีขาวแขนสั้น ผูกเนกไทลายสก็อตสีน้ำตาลและสวมกระโปรงลายสก็อตสีน้ำตาลสั้นเหนือหัวเข่าเล็กน้อย ส่วนล่างสุดสวมถุงเท้าสีขาวและรองเท้าผ้าใบสีขาว เธอดูน่ารักเหมือนตุ๊กตาไม่มีผิดแต่แม้เธอจะดูน่ารักอย่างไร แต่ก็ยังโดดเหยียดในเรื่องฐานะมาโดยตลอด.. 

เพียงเพราะเธอไม่ใช่ทายาทโดยแท้จริงของตระกูล Bold หนึ่งในตระกูลที่อยู่ในแก๊งแสงตะวันที่มีอำนาจล้นฟ้า แต่เธอเป็นเพียงลูกบุญธรรมที่ถูกชุบเลี้ยงมาเสมือนกับลูกคนหนึ่งแม้ว่าทุกคนในแก๊งจะยอมรับและรักเธอก็ตาม แต่ผู้คนภายนอกนั้นต่างไม่เคยยอมรับเธอเลยสักครั้ง.. 

พลอยฟ้าซื้ออาหารเสร็จก็นั่งทานบนโต๊ะทันที เธอไม่มีเพื่อนคบเลยแม้แต่คนเดียว เพราะคนในโรงเรียนนี้นั้นจะคบแต่คนที่รวยและมีอำนาจเท่านั้น.. 

แม้ว่าเธอจะเป็นเพื่อนกับโอดินและออสติน แต่ก็ไม่เคยถูกปฏิบัติดีๆอย่างที่ทุกคนทำกับพวกเขาเลยสักนิด เธอเปรียบเสมือนแกะดำในโรงเรียน..!! 

เธอตักอาหารเข้าปากได้ไม่กี่คำผู้ชายสามสี่คนก็เดินตรงเข้ามาหาเธอ ผู้คนในโรงอาหารก็จ้องมองดูสถานการณ์พร้อมกับลุ้นว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อรู้ว่าผู้ชายเหล่านั้นกำลังจะเข้าไปแกล้งพลอยฟ้าที่นั่งอยู่คนเดียว.. 

"นี่ๆ.." 

"นี่เธอ.." 

"เธอเป็นลูกบุญธรรมของตระกูลBoldจริงรึเปล่า? 

"เป็นลูกบุญธรรมถูกเลี้ยงยังไงหรอบอกหน่อยสิ" 

"ได้กินข้าวดีๆเหมือนคนในแก๊งหรือเศษอาหารกันล่ะ? 

ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมาทำให้ทุกคนในโรงอาหารหัวเราะเสียงดังท่าทางชอบใจ พลอยฟ้าได้แต่กำหมัดแน่นแต่ไม่ยอมตอบโต้ใดๆออกไป.. 

"ดูสิ..กำหมัดด้วย" 

"คิดจะต่อยฉันหรอ" 

"มีเงินจ่ายค่าเสียหายหรือเปล่า Ha Ha Ha.." 

"แล้วได้เงินมาโรงเรียนวันละเท่าไหร่หรอ พอจะสั่งอาหารดีกว่านี้ได้หรือเปล่า" 

"หรือต้องประหยัดแล้วเก็บเงินส่งให้พ่อแม่ที่อยู่เกาะบ้านนอก" 

"พ่อของเธอเป็นบอดี้การ์ดจริงหรือเปล่า" 

"บอดี้การ์ดที่เรียกอีกอย่างว่าคนใช้อะนะ?  

"Ha Ha Ha.." 

"ลูกคนใช้ ลูกคนใช้ ลูกคนใช้" ผู้ชายพวกนั้นพูดขึ้นมาพร้อมๆกันเพื่อทำให้เธอรู้สึกอายและไม่สามารถอยู่โรงเรียนนี้ได้อีกต่อไป.. 

ปังงง !!!! 

เสียงประตูเข้ามายังโรงอาหารถูกถีบอย่างแรงด้วยฝีมือของใครบางคน ออสตินเดินเข้ามาพร้อมกับโอดินพี่ชายของเขาคนที่ถีบประตูเสียงดังคงเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่ออสติน..!! 

ในมือของชายหนุ่มถือลูกบาสเกตบอลเอาไว้แน่น ก่อนที่จะโยนใส่หน้าผู้ชายพวกนั้นอย่างแรง..จนหน้าหงายไปตามๆกัน.. 

"แค่ไปเอาลูกบาสแป๊บเดียว" 

"ไม่คิดว่าจะมีคนกลายเป็นหมาอยู่แบบนี้" ออสตินพูดขึ้นมา 

"คนที่เป็นหมาไม่ใช่เธอนะพลอยฟ้า! 

"แต่คือทุกคนในนี้ !! ออสตินกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ ก่อนจะหันไปจ้องมองผู้ชายสามสี่คนที่เข้ามาหาเรื่องหญิงสาวเขาแสยะยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อยสายตาจ้องมองพวกนั้นราวกับปีศาจ.. 

"ออสติน..อย่า" โอดินเหมือนจะรู้ว่าฝาแฝดของเขานั้นคิดจะทำอะไรจึงรีบห้ามเอาไว้ แต่ก็ไม่ทัน..!! 

ออสตินหยิบลูกบาสเกตบอลขึ้นมาทุบลงบนใบหน้าของผู้ชายสามสี่คนนั้นรัวๆราวกับคนบ้าที่กำลังเสียสติแม้ว่าโอดินและพลอยฟ้าพยายามจะห้ามแต่ก็สู้แรงของเขาไม่ไหว ในตอนนี้ไม่มีใครกล้าเข้ามาห้ามออสตินเลยสักคนเดียว.. 

"ลูกบุญธรรมงั้นหรอ! 

ตุ๊บๆๆๆ ~ 

"กินเศษอาหารงั้นหรอ! 

ตุ๊บๆๆ ~ 

"ลูกคนใช้แล้วมันทำไม!! 

"พวกมึงหนักตรงไหนไม่ทราบ" 

ตุ๊บ ๆๆ  

"บอดี้การ์ดก็คือคนในแก๊งเว๊ย!! 

"ไม่ว่าจะลูกใคร พลอยฟ้าก็คือคนในแก๊ง" 

"เป็นคนของกู !! 

"พวกมึงห้ามแตะ!! ออสตินหายใจหอบเล็กน้อยก่อนที่จะหยุดใช้ลูกบาสเกตบอลทุบผู้ชายดังกล่าว หลังจากที่พวกมันได้สลบกันไปแล้ว ในเวลาที่เขาโมโหไม่มีใครที่จะสู้แรงของออสตินได้เลยแม้แต่คนเดียว รวมถึงโอดินผู้เป็นพี่ชาย.. 

"มีใครอยากมีปัญหากับกูอีกไหม? 

"ใครยังจะกล้าแตะเธออีกไหม? ออสตินหันไปถามทุกคนในโรงอาหาร ทุกคนในที่นั้นได้แต่ก้มหน้าก้มตาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ.. 

"ดี !  

"ไม่งั้นกูเอาพวกมึงตายแน่! ออสตินเน้นย้ำน้ำเสียงหนักแน่นสายตาเอาจริง ทุกคนต่างรับรู้ถึงความโหดร้ายของออสตินมาตั้งแต่สมัยเด็กๆจนถึงปัจจุบัน.. 

"ออกไปกันเถอะ" โอดินรีบดึงออสตินและพลอยฟ้าออกมาจากโรงอาหารทันที เพราะไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้.. 

พวกเขาทั้งสามคนหนีขึ้นมาบนดาดฟ้าของโรงเรียน.. 

"ใจเย็นลงบ้างหรือยัง? โอดินเอ่ยถามน้องชาย 

"นิดหน่อย" 

"ออสติน" พลอยฟ้าจับแขนชายหนุ่มเบาๆก่อนจะพูดขึ้นมา.. 

"ขอบคุณนะที่ปกป้องฉัน" 

"แต่นายไม่น่าทำแบบนี้เลย" 

"เพราะกลับไปนายต้องโดนพ่อลงโทษแน่ที่ทำร้ายคนอื่นอีกแล้ว" 

"ฉันเคยบอกนายแล้วไงว่าอย่าใช้อารมณ์เพราะมันจะทำให้นายเดือดร้อน" 

"เรื่องแค่นี้ฉันทนได้" พลอยฟ้ายิ้มขึ้นมาทั้งน้ำตา 

"เธอไม่ควรทนกับเรื่องแบบนี้" 

"มันไม่ถึงตายหรอก" 

ทันใดนั้นเองโอดินก็พูดขึ้นมา.. 

"ฉันจัดการให้เรียบร้อยแล้วนะ ฉันขอกล้องวงจรปิดจากทางโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว และจะส่งเรื่องไปถึงผู้ปกครองของผู้ชายพวกนั้นว่าลูกๆของพวกเขามีความประพฤติเป็นอย่างไร ยังมีอีกหลายอย่างที่พวกเขาทำไม่ดีเอาไว้กับอีกหลายคน ฉันจะจัดการส่งให้พ่อแม่ของพวกเขาครั้งเดียวเลยถ้าเป็นไปได้ก็จะใช้โอกาสนี้บีบให้พวกเขาออกจากโรงเรียนจะได้ไม่ต้องมากลั่นแกล้งพลอยฟ้าอีก" 

"ส่วนเรื่องพ่อเดี๋ยวฉันช่วยพูดให้อีกแรง นายจะได้ไม่ต้องถูกลงโทษ" โอดินพูดขึ้นมาเขามักจะหาทางออกโดยไม่ใช้ความรุนแรงแบบนี้อยู่เสมอ นี่คือข้อที่แตกต่างอย่างชัดเจนในนิสัยของโอดินและออสติน.. 

"เห็นไหมออสติน" 

"ปัญหามันไม่ได้แก้ไขด้วยความรุนแรง" 

"แถมความรุนแรงยังสร้างปัญหาเพิ่มขึ้นอีกไม่จบไม่สิ้น" 

"ยังดีนะที่โอดินช่วยเคลียร์ให้ได้" 

"ฉันนึกว่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ซะแล้ว" พลอยฟ้าถอนลมหายใจเล็กน้อยก่อนจะยิ้มกว้างออกมา สายตาของเธอจ้องมองโอดินยิ้มๆแววตาเป็นประกาย.. 

"ไม่ว่าฉันจะทำยังไง" 

"ในสายตาของเธอโอดินก็ดีกว่าเสมอสินะ" ออสตินคิดในใจด้วยความรู้สึกน้อยใจเล็กน้อย เขาหลงรักพลอยฟ้ามาตั้งแต่เด็กๆ แต่ในสายตาของเธอนั้นโอดินคือที่หนึ่งอยู่เสมอ.. 

@คฤหาสน์ตระกูล Dark 

"ทำไมใช้ความรุนแรงอีกแล้ว! เธโอพ่อของพวกเขาเอ่ยถามลูกชาย เมื่อได้เห็นคลิปในกล้องวงจรปิด.. 

"พวกมันแกล้งพลอยฟ้าครับ" 

"แล้วไม่มีวิธีอื่นแล้วหรอที่จะจัดการกับปัญหานี้" 

"ตอนนั้นผมโมโหนึกอะไรไม่ออก" 

"ลูกโตพอที่จะแยกแยะให้ออกได้แล้วนะ พ่อเคยบอกแล้วไงว่าให้ใช้สมองมากกว่าความรุนแรง เพราะทางออกมันไม่จำเป็นต้องใช้ความรุนแรงเสมอไป" 

"พ่อจะตีผมอีกแล้วใช่ไหมครับ ถ้างั้นก็ตีผมเลย" ออสตินยืนกอดอกยอมรับความผิดอย่างลูกผู้ชาย.. 

"พ่อ..อย่าตีออสตินเลยนะครับ" 

"น้องยังเด็ก ถ้าจะตีก็ตีผมเถอะ" โอดินเดินเข้ามากอดน้องชาย แม้ว่าออสตินจะพยายามปกป้องผู้คนมากมายไม่ว่าจะเป็นพลอยฟ้าหรือแม้แต่น้องๆคนอื่นๆ แต่คนที่คอยปกป้องเขาอยู่เสมอก็คือโอดินผู้เป็นพี่ชายนั่นเอง.. 

"พ่อจะไม่ตีใครทั้งนั้น" 

"แต่ออสตินต้องไปปฏิบัติธรรมให้ใจเย็นลงกว่านี้" เธโอถอนลมหายใจเฮือกใหญ่ 

"อะไรนะครับ! 

"ลูกฟังไม่ผิดหรอก มันคงเป็นทางออกสุดท้ายที่จะทำให้ลูกใจเย็นลงบ้าง" 

"พ่อตีผมเถอะครับ ผมเข้าวัดไม่ได้หรอกมันร้อน" 

"ออสตินพ่อไม่ได้ล้อเล่นนะ" 

"พ่อตีผมเถอะครับ ตีผมเถอะ" 

แม้ว่าออสตินจะพยายามขอร้องอ้อนวอนให้พ่อใช้บทลงโทษโดยการตีก้นเหมือนเดิม แต่พ่อของเขาก็เอาแต่ส่ายหน้าหลังจากนั้นออสตินก็ต้องไปปฏิบัติธรรมเป็นเวลาสองอาทิตย์เต็มๆที่วัดป่าแห่งหนึ่งซึ่งไม่มีแม้แต่ไฟฟ้า..!! 

--------------------- 

ความใจร้อนนี้ติดตัวมาตั้งแต่เด็กๆ  

(คอมเมนต์เกี่ยวกับนิยายเพื่อเป็นกำลังใจให้หน่อยนะคะ)