บทนำ
"ศิวา....ปะ...ปู่อยากให้หลานแต่งงานกับหนูเกษรา..." ชายแก่พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
"เพราะอะไรครับ....ทำไมผมจะต้องไปแต่งงานกับคนที่ไม่เคยเห็นหน้าด้วยครับ" ชายหนุ่มพูดอย่างไม่เข้าใจ เกษราคือใครเขายังไม่รู้จักเลย
"เธอเป็นคนดี ขยันทำงาน และซื่อสัตย์ ปู่รู้ว่าศิวาไม่อยากแต่งงานกับคนที่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน แต่คนที่ปู่เลือกให้เธอเหมาะสมกับหลานจริงๆนะ ปู่จะได้นอนตายตาหลับที่เห็นหลานมีคู่ครองที่ดีและเหมาะสม"
"แต่ผม...."
"เถอะนะลูก...ทำเพื่อคุณปู่ครั้งสุดท้ายถือว่าแม่ขอ"
"แต่ผม....ผมยังไม่อยากแต่งงานครับแม่...และอีกอย่างผมกับผู้หญิงคนนั้นเราก็ยังไม่เคยเจอกันเลยและก็ไม่ได้รักกันด้วย"
"แต่งๆไปเดี๋ยวก็รักกันเองนั่นแหละ" พ่อของชายหนุ่มพูดเสียงห้วนๆ
"ครับ...ผมจะแต่ง" ชายหนุ่มขบกรามแน่นพร้อมกับตอบออกไป จากนั้นเขาก็หันหลังเดินออกไปที่ประตูทันที
"พ่อ!!คุณพ่อ!!" เสียงเรียกตะโกนดังทำให้ชายหนุ่มหยุดชะงักทันที
"ปะ....ปู่" น้ำตาของลูกผู้ชายไหลออกมาอย่างไม่อายสายตาใคร ชายชราที่ก่อนหน้านี้ได้สั่งเสียไว้กับเขา ณ ตอนนี้ได้สิ้นใจลงแล้ว....
ศิวา ชายหนุ่มรูปงามอายุ26ปีเรียนจบปริญญาเอกมาจากนิวยอร์ก และได้กลับมาบริหารงานอยู่ที่บริษัทของปู่เขา ซึ่งพ่อของเขาได้ไปบริหารอยู่อีกที่นึงส่วนนี้เขาเลยต้องมาบริหารเอง ศิวามีนิสัยดื้อรั้นไม่ค่อยฟังคำของใครมีเพียงปู่คนเดียวเท่านั้นที่ศิวาฟัง ไม่ชอบให้ใครมาออกคำสั่งและก็ไม่ชอบให้ใครมาออกความคิดเห็นในเรื่องที่เขาไม่อนุญาตให้เข้ามายุ่ง เขามีผู้หญิงเข้ามาติดพันมากมายแต่มันก็แค่ทางผ่านเพราะเขาไม่เคยคิดที่จะจริงใจกับใครขออยู่แบบนี้จนกว่าจะเจอผู้หญิงที่ถูกใจและคิดว่าเธอจะเป็นแม่ของลูกได้
เกษรา หรือ เกด อายุ25ปี เรียนจบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยดังแห่งนึง ตอนนี้เธอได้เข้าทำงานเป็น CEO ให้กับบริษัทใหญ่นึงซึ่งเป็นของพ่อศิวา เธอมีนิสัยเรียบร้อย พูดจาอ่อนหวาน แต่เธอไม่อ่อนแอ น้อยคนนักที่จะได้เห็นด้านร้ายๆของเธอถ้าไม่มีใครมากระทำเธอก่อนเธอก็จะไม่ทำใครเช่นกัน
เธอเป็นเด็กหญิงที่สู้ชีวิตเพราะเธอเคยลำบากมามากๆจนกระทั่ง เจ้าสัวมนัส ผู้ที่ฉุดรั้งเธอออกมาจากวงวนจุดนั้น ส่งเสียให้เธอได้เรียนสูงๆมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเธอ เพียงเพราะอยากจะไถ่บาปในบางสิ่งบางอย่างที่เคยได้ทำเอาไว้
จนกระทั่งเธอเรียนจบได้เข้ามาทำงานที่บริษัทของเขา บุญคุณในครั้งนี้เธอจะไม่มีวันลืมเลยและจะตอบแทนเมื่อโอกาสนั้นมาถึง
"เธอใช่มั้ยเกษรา!"
"ค่ะ.....ดิฉันเองเกษรา"
"ไปทำอีท่าไหนล่ะ ปู่ของฉันถึงอยากให้ฉันกับเธอแต่งงานกัน เหอะ!"
"จะพูดอะไรรบกวนให้เกียรติกันหน่อยนะคะ ถึงคุณจะเป็นถึงหลานชายของเจ้าสัวมนัส ผู้มีพระคุณของฉันแต่อย่าลืมสิคะคุณไม่ได้มีพระคุณอะไรกับฉัน"
"ฮึ! ปากดีให้มันได้แบบนี้ตลอดไปก็แล้วกัน ต่อไปนี้เธอจะได้ลิ้มลองคำว่านรกบนดินว่ามันมีรสชาติเป็นยังไง ความเจ็บปวด ความทรมานมันจะฝังลึกเข้าไปอยู่ในเลือดของเธอจนเธอกระอักมันออกมา" ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะถอยตัวเดินออกไปปล่อยให้เกษรายืนงงอยู่คนเดียว
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น