คนรักที่แสนโหดร้าย
× 0
× 0
× 0
นานจน(เกือบ)ลืมเธอ
ep.49 คนรักที่แสนโหดร้าย
รพ.แซนวู้ด
อธิปเดินเข้าห้องพิเศษวีไอพีของศิรสาที่โรงพยาบาลแซนวู้ดด้วยใบหน้าอันยุ่งเหยิง เพราะเมื่อคืนจัสมินเป็นไข้ทับระดู ตัวร้อนและหนาวสั่นทั้งคืนจนทำให้เขาต้องโทรศัพท์ไปขอแลกเวรกับเพื่อน โดยให้เพื่อนทำงานกะกลางคืน เพื่อที่เขาจะได้มีเวลาดูแลเธอ ส่วนชายหนุ่มก็ไปทำงานแทนเพื่อนในช่วงกลางวัน
ขณะอยู่ที่โรงงาน เขาก็ห่วงพะวงถึงแต่สาวน้อยที่ตอนเช้าก่อนเขาจะออกจากคอนโด เธอยังหลับสนิทอยู่บนเตียง แม้ไข้จะลดลงแต่ก็ยังอดห่วงไม่ได้ นึกอยากโทรศัพท์ไปหาเพื่อถามอาการแต่เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาใจกลับไม่กล้ากดโทร.ไปหาเธอ กลัวการปฏิเสธ
ถ้าเธอตัดสายเขาทิ้งล่ะ?
ชายหนุ่มเปิดประตูห้องพักผู้ป่วยวีไอพีเข้าไปเห็นศิรสาที่นั่งสะอื้นจนตัวโยนอยู่บนเตียงผู้ป่วย มีศศิพิมยืนโอบกอดน้องสาวไว้ ไร้เงาของพ่อแม่อธิปและณัฐนิธาน คิ้วหนาเข้มขมวดเข้าหากันทันทีที่เห็นภาพนั้น
"ป๊ากับม๊าล่ะพิม" เขาถามเบาๆ ก่อนเดินไปหย่อนก้นนั่งที่เก้าอี้ปลายเตียงอย่างเหนื่อยล้า
"ลุงเฮงกับป้าวันกลับไปพักที่คอนโดแล้วค่ะ"
"แล้วรสาร้องไห้ทำไม?" อธิปเสียงเข้มถามทันที
"ฮือ ฮือ ฮือ"
เมื่อได้ยินเสียงทักจากพี่ชายก็ทำให้ศิรสาร้องไห้หนักขึ้นไปอีก
"ก็คุณจัสมินน่ะซิคะพี่อธิป" ศศิพิมพูดขึ้น
"จัสมินทำไม?"
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอีกครั้ง ใจกระตุกวูบเมื่อได้ยินน้องสาวพูดถึงคนที่เขาเองก็กำลังคิดถึงอยู่เช่นกัน
"คุณจัสมินมาที่นี่ค่ะ"
"อะไรนะ? จัสมินมาที่นี่หรอ?"
น้ำเสียงที่ตกใจของอธิปพลอยทำให้สองสาวหันไปมองหน้าเขาพร้อมกัน
"ใช่ค่ะ มาก็ไม่มาเปล่า ยังจะมาทำให้รสาร้องไห้อีก"
ศศิพิมพูดพลางใช้มือลูบผมปลอบน้องสาว อธิปตกใจมากกับสิ่งที่ได้รับรู้ ชายหนุ่มเพ่งมองไปข้างหน้าอย่างโกรธจัด
ยัยเด็กบ้า!!!!
เมื่อไหร่จะหยุดสร้างความเดือดร้อนให้รสาซะทีนะ??
เขาคิดพลางขบกรามเน้น
"ที่รสาร้องไห้ ก็เพราะว่าปลื้มใจที่น้องแจ๊สมา..."
ศิรสายังไม่ทันอธิบายว่าเธอร้องไห้เพราะดีใจที่จัสมินสำนึกผิดแล้วมาขอโทษ และตอนนี้ทั้งสองคนก็ปรับความเข้าใจกันเรียบร้อยแล้ว
แต่อธิปก็ผลุนผลันออกไปจากห้องด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับซะก่อน โดยไม่ได้ทันฟังที่ศิรสาเล่าให้จบ ปล่อยให้สองสาวมองหน้ากันอย่างสงสัยในพฤติกรรมของพี่ชาย
"อ้าวพี่อธิป จะรีบไปไหนคะ? รสายังพูดไม่จบเลย"
☆☆☆☆☆☆☆☆☆
วิวริเวอร์คอนโด
ภายในห้องครัวที่แสนจะเรียบง่าย มีมุมสำหรับทำอาหารและเคาน์เตอร์เล็กๆกับเครื่องใช้ไฟฟ้าสำหรับประกอบอาหารอยู่ไม่กี่ชิ้น เพราะเจ้าของห้องไม่ได้ใช้ครัวทำอาหารบ่อยนัก
จัสมินกับวันกำลังช่วยกันคัดแยกสิ่งของที่สาวน้อยซื้อมาจากห้างสรรพสินค้าส่วนใหญ่จะเป็นของสดอย่างเนื้อสัตว์ อาหารทะเล รวมไปถึงผักและผลไม้
วันรู้สึกถูกชะตากับเด็กสาวเป็นพิเศษ แม้เธอจะอายุเพียงยี่สิบเอ็ด แต่การพูดจากลับดูมีวุฒิภาวะมากกว่าอายุ สองสาวต่างวัยได้พูดคุยกันทุกเรื่องอย่างสนุกสนาน จนวนมาถึงเรื่องคนรักของจัสมินอีกรอบ หญิงสาวเล่าแค่เพียงว่าคนรักของเธอทำงานเป็นช่างซ่อม เพิ่งรู้จักกันไม่นาน
"ป้าชักอยากเห็นหน้าผู้ชายที่โชคดีคนนั้นซะแล้ว"
หญิงสาวตอบรับคำพูดของเพื่อนบ้านสูงวัยเพียงแค่ยิ้มอ่อนๆเท่านั้น เธอจะบอกวันได้อย่างไรว่าเธอกับอธิปไม่ได้เป็นแฟนกัน เขาแค่ต้องการแก้แค้นเธอเท่านั้น
"อยู่กันสองคนคงสวีทกันน่าดูเลยซินะ" วันยังถามต่อ
"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ เขาไม่หวานเลยสักนิด" เธอพูดพลางนึกไปถึงใบหน้าตี๋ที่มักจะบึ้งตึงกับเธอตลอดเวลา
"ผู้ชายก็งี้แหละจ๊ะมะลิ ภายนอกอาจดูแข็งๆแต่ข้างในอ่อนนุ่มนิ่มจะตาย ป้ารู้ดีเพราะสามีกับลูกชายป้าเขาเป็นอย่างนั้น"
"คงไม่ทุกคนมั้งคะ? อย่างน้อยก็ไม่ใช่เฮีย"
"เฮียหรอจ๊ะ?" แฟนหนูมะลิมีเชื้อสายจีนหรอ?"
"ใช่ค่ะ ตี๋มาก เวลายิ้มมองแทบไม่เห็นตาเลยค่ะ"
ขณะที่สองสาวกำลังเม้าท์อย่างสนุก เสียงประตูห้องที่ถูกเปิดออกอย่างแรงดังโครมคราม จนทั้งสองคนสะดุ้งพร้อมกัน จัสมินชะเง้อไปมองต้นทางของเสียงแล้วเม้มปาก
"สงสัยเฮียจะกลับมาแล้วค่ะคุณป้า เดี๋ยวแจ๊สขอไปดูหน่อยนะคะ"
หญิงสาวรีบเดินออกจากห้องครัวไปทันที วันจึงหยุดมือที่กำลังจัดเก็บสิ่งของลง เธออยากเห็นหน้าคนรักของมะลิชัดๆว่าจะหล่อสู้ลูกชายเธอได้หรือเปล่า?
จึงเดินตามไปช้าๆแต่ก็ต้องหยุดชะงักเท้าลง ยืนตัวชาทันทีที่ได้ยินเสียงคมเข้มที่คุ้นเคยตะคอกใส่หญิงสาวราวกับไม่ใช่คนรักกัน
"เธอไปหารสาที่โรงพยาบาลทำไม?"
"คะ..คือแจ๊ส ไปหาพี่.." หญิงสาวพูดเสียงตะกุกตะกักอย่างตกใจ
"ไปพูดอะไรให้รสาเสียใจอีก ถึงได้ร้องไห้ฟูมฟายขนาดนั้น"
"เปล่านี่ค่ะ แจ๊สยังไม่ได้ทำอะไรเลย"
หญิงสาวรีบปฏิเสธแต่เหมือนจะทำให้เขาโมโหหนักขึ้น อธิปเดินเข้าไปใกล้ใช้มือแข็งราวกับคีมเหล็กบีบที่ต้นแขนเรียวเล็กอย่างแรง จนจัสมินพูดออกมาอย่างเจ็บปวดว่า
"เฮียปล่อยแจ๊สนะคะ แจ๊สเจ็บ"
"เจ็บหรอ? แล้วที่เธอทำคนอื่นเจ็บมานับครั้งไม่ถ้วนล่ะ ฉันเห็นกับตาว่ารสาร้องไห้เพราะเธอ"
"แจ๊สแค่ไปคุยด้วยเฉยๆ"
"แค่คุยเฉยๆ แล้วรสาจะร้องไห้ทำไม?"
"แจ๊สไม่ทราบจริงๆค่ะ"
"แล้วเมื่อคืนที่ทำเป็นไข้หนาวสั่นน่ะ แกล้งป่วยใช่ไหม? จะเรียกร้องความสงสารจากฉันหรอ? บอกไว้ตรงนี้เลยนะว่าฉันไม่มีทางเห็นใจผู้หญิงอย่างเธอ เธอมันร้ายกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะเลย"
ชายหนุ่มบีบแขนสาวน้อยแรงขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าสวยออกอาการเจ็บปวดจนน้ำตาเริ่มไหลลงมา
เมื่อเขาเห็นเธอร้องไห้จึงหยุดการกระทำลงแล้วผลักร่างบางจนกระเด็นไปกระแทกผนังห้องอย่างแรงจนร่างบางทรุดลงไปกองกับพื้น
"โอ้ยยย!!!!"
"อย่ามาสำออย มารยาของเธอมันใช้กับฉันไม่ได้ จำไว้นะจัสมิน ถ้าเธอทำให้รสาเสียใจอีก ฉันเอาเธอตายแน่"
พูดจบชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องแล้วปิดประตูจนเสียงดังสนั่น ทิ้งให้จัสมินที่ยังร้องไห้สะอึกสะอื้นค่อยๆยันกายตัวเองลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก
ส่วนหญิงสูงวัยอีกคนที่ยืนช็อคอยู่ในห้องถัดไป เธอได้ยินบทสนทนาตั้งแต่ต้นจนจบทุกประโยคของหนุ่มสาว วันยืนกำมือแน่นอย่างข่มอารมณ์ที่รู้ความจริงว่า คนรักที่แสนโหดร้ายของมะลิคือ
อธิป
ลูกชายของเธอเอง
☆☆☆☆☆☆☆☆☆
อาตี๋ลูกชายม๊าใจร้ายมากค่ะ //แอบกระซิบข้างหูคุณแม่สามี
ถ้าชอบ .. ขอคนละคอมเม้นท์น้าาา
