.

.

.

นิยายเรื่องนี้ แต่งขึ้นตามจินตนาการณ์

ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับศิลปิน

และไม่มีเจตนาทำร้ายศิลปินหรือบุคคลในภาพ

เนื้อเรื่องเป็นเพียงการสมมุติไม่ใช่เรื่องจริง

.

.

.

หลังจากโรม วาเนอร์ขยายธุรกิจการสื่อสารในกรุง บรัสเซลส์ ประเทศเบลเยี่ยม

ตระกูลวาเนอร์จึงย้ายมาอยู่ที่บรัสเซลส์เป็นการถาวร

.

ร่างสูงโปร่งระหงของ ชีวาวลัย วาเนอร์ก้าวลงจากรถของสนามบินไปยืนหน้าประตูเหล็กดัดสีขาว ดวงตากลมใสมองคฤหาสน์สีขาวหลังใหญ่ของตระกูล วาเนอร์

การ์ดที่ยืนหน้าประตูเบิกตากว้างตกใจ รีบเข้าไปโค้งคำนับคุณหนูเล็กซึ่งเปรียบเสมือนนางฟ้าของคนทั้งบ้าน

ร่างงามสมส่วนในชุดเดินทาง เดินผ่านประตูเข้าไปในห้องโถงใหญ่

ดวงตาคู่งามมองร่างกลมป้อมของเด็กผู้ชายน่าตาน่ารัก น่าชังกำลังคลานเล่นอยู่ในห้อง

ชีวาวลัย กางแขนรับร่างกลมเข้าไปกอดและหอมแก้ม หนูน้อย เซติ วาเนอร์ เป็นลูกชายของรัชชากับจันทร์เจ้า ดวงตากลมโตไม่แพ้ผู้เป็นอาจ้องหน้าแล้วยิ้มหวานให้ มือป้อมโอบรอบคอระหง

ชีวาวลัยยิ้มพลางหอมแก้มหลานชายอีกฟอดใหญ่ เสียงอาหลานหัวเราะประสานกันอย่างมีความสุข

เสียงหวานของจันทรฺ์เจ้าเรียกหาลูกชายตัวน้อย ทำให้อาหลานสบตากันยิ้มๆแล้วความคิดซุกซนก็เกิดขึ้น

เจ้าหลานชายพยักหน้ารับความคิดของคุณอา ปรบมืออย่างชอบใจ นิ้วเรียวยาวแตะริมฝีปากตัวเองเพื่อเป็นสัญญาณไม่ให้ส่งเสียง

จันทร์เจ้ายืนถือขวดนมเดินตามหาลูกชายสุดที่รัก ใบหน้าคมสวยส่ายไปมา พอไม่เห็นก็เดินตรงไปยังห้องทำงานของสามี มือบางเปิดประตูเข้าไป ทำให้พ่อโรมและรัชชาซึ่งนั่งคุยกันอยู่หันไปมอง

เธอบอกอย่างกังวล รัชชารีบเดินไปที่ห้องโถงใหญ่ของบ้านอย่างร้อนใจ ดวงตาคมเข้มกวาดมองไปรอบๆ โรมเดินตามออกมาพร้อมกับจันทร์เจ้า

พอได้ยินเสียงเครียดๆของพี่สะใภ้ ชีวาวลัยก็มองหน้ากลมป้อมที่ซบอยู่กับอก เสียงเอะอะของรัชชากับจันทร์เจ้าทำให้ ปิ่นปี เดินออกมาจากห้องสมุดเล็กที่อยู่ปีกซ้าย

จันทร์หันไปตอบน้ำตาคลอ และก่อนที่ทุกคนจะแตกตื่นตกใจมากกว่าเดิม สองอาหลานก็ค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกมาตรงหน้าทุกคน

จันทร์เจ้าหอมแก้มยุ้ยอย่างแสนรัก ก่อนจะยิ้มให้ร่างบางที่ยืนทำตัวลีบอย่างสำนึกผิด รัชชา ปิ่นปี โรมต่างยิ้มออกมาอย่างดีใจที่เห็นนางฟ้าของครอบครัวกลับมา

หญิงสาวพนมมือไหว้พี่สะใภ้แล้วเข้าไปสวมกอดพี่ชาย รัชชาส่ายหน้าไปมาแต่แววตาเปี่ยมไปด้วยความสุข

ปิ่นปีบอกพลางยกมือลูบศีรษะนุ่มอย่างแสนรัก ชีวาวลัยเข้าไปหอมแก้มผู้ให้กำเนิดทั้งสองอีกครั้งก่อนจะขึ้นบันใดไป

ปากร้องแต่พยายามแทรกเข้าไปในอกแม่ ทำให้จันทร์เจ้าหน้าแดงซ่าน รัชชารีบไปหยิบขวดนมที่วางอยู่บนโต๊ะมาให้ทันที

จันทร์เจ้าหน้าแดงซ่านตีแขนสามีเบาๆรัชชาจึงยื่นมือไปรับร่างป้อมของลูกชายมาอุ้มเสียเอง มืออีกข้างก็โอบเอวบางพากันเดินไปที่ห้องนั่งเล่นที่อยู่หน้าธารน้ำตก

ปิ่นปี บอกเสียงเศร้าๆหากเป็นความสุขของลูกเธอก็คงไม่มีห่วงอะไรอีก โรมบีบมือบางยับย่นตามวัยเบาๆอย่างให้กำลังใจก่อนจะโน้มไปจูบแก้มเบาๆอย่างแสนรัก

.

เสียงเคาะประตูห้องทำงาน ทำให้หัวข้อการสนทนาของโรมและรัชชาหยุดลง ก่อนจะหันไปมองร่างระหงของนางฟ้าประจำบ้านเดินเข้ามา

ชีวาวลัยเดินเข้าไปโอบเอวหนาของบิดาแล้วหอมแก้มเบาๆก่อนจะนั่งลงข้างๆโรมยกมือลูบศรีษะเล็กของลูกสาวด้วยความอบอุ่น

รัชชาส่งเอกสารที่วางอยู่ตรงหน้าให้น้องสาว มือเรียวสวยหยิบขึ้นไปอ่านอย่างสนใจก่อนจะเงยหน้าสบตาบิดา

คิ้วโก่งสวยดุจคันศรขมวดเข้าหากันเป็นปมอย่างแปลกใจ เพราะสาเนอร์กุ๊ปมีเครือข่ายเป็นบริษัทเกี่ยวกับการสื่อสารแทบทั้งสิ้น

หญิงสาวพยักหน้า สายตาจ้องมองพี่ชายเพื่อรอฟังคำอธิบาย

โรมยิ้มให้ ชีวาวลัยขยับไปโอบเอวบิดาและหอมแก้มฟอดใหญ่อย่างขอบคุณ

.

ณ. ตึกวาเนอร์เทเลคอม

ชีวาวลัยตาโตอย่างดีใจเพราะชื่อที่เลขาเอ่ยมาเป็นเพื่อนสนิทของเธอที่เป็นคนไทยเรียนมหาลัยที่ฝรั่งเศสด้วยกันจนจบ

สี่สาวก็พากันไปร้านอาหารไทย เพื่อระลึกความหลังโดยมีสารถีคนสนิทขับรถให้ตลอดเส้นทาง

.

.

จบตอน