ทำอาหารให้กินหน่อย
× 0
× 0
× 0
นานจน(เกือบ)ลืมเธอ
ตอนที่ 37
"ไปทำอะไรให้กินหน่อย หิวมาก"
อธิปออกคำสั่ง จนหญิงสาวเงยหน้ามองด้วยสายตาอ่อนล้า
"แจ๊สทำอาหารไม่เป็นค่ะ"
"ทำไม่เป็นก็หัดซะซิ เร็วๆด้วย อย่ายืดยาด อ่อ..กินยาคุมด้วยล่ะ ฉันไม่อยากให้ลูกของฉันมีแม่แบบเธอ"
เมื่อได้ยินคำพูดชายหนุ่ม มือที่ถือแผงยาคุมอยู่สั่นระริก
ฉันไม่อยากให้ลูกของฉันมีแม่แบบเธอ อย่างนั้นหรอ?
นี่เธอเป็นผู้หญิงที่แย่มาก ถึงขนาดที่แม้แต่อธิปก็ยังไม่ต้องการเลยหรือไงนะ
ทำไมเขาถึงปากร้ายอย่างนี้?
ปากร้ายไม่พอ ยังใจร้ายมากด้วย
"อ่อ แล้วอย่าได้คิดเอาเรื่องบนเตียงครั้งนี้มาผูกมัดฉันเด็ดขาด เพราะฉันจะไม่รับผิดชอบในตัวเธอ แต่ถ้าเธออยากมีผัวเป็นช่างซ่อมในโรงงานมากนักล่ะก็ ฉันก็จะสงเคราะห์แนะนำเพื่อนฉันให้ได้นะ"
คำพูดของเขายิ่งตอกย้ำให้เธอเจ็บแปลบในใจเพิ่มไปอีก น้ำตาแห่งความน้อยใจหยดลงบนมือที่ถือแผงยาคุมอยู่ จึงค่อยๆยกมือปาดน้ำตา สั่งตัวเองให้รีบหยุดร้องไห้
"ถ้ารังเกียจกันขนาดนั้น เฮียจะมายุ่งกับแจ๊สทำไมคะ?"
"ที่เธอโดนแบบนี้ก็เพราะว่าเธอทำร้ายรสาครั้งแล้วครั้งเล่าไงล่ะ เธอไม่รู้หรือไงว่าเขาสองคนแต่งงานกันมาหลายปีแล้ว ก่อนที่คุณณัฐจะรู้จักเธอซะอีก เธอไม่มีสิทธิ์ไปทำให้สามีภรรยาเขาต้องมีปัญหากัน"
"แจ๊สไม่รู้จริงๆ พี่นาธานไม่เคยเล่าเรื่องพี่รสาให้ฟังมาก่อน แจ๊สคิดว่าเฮียอธิปเป็น.."
"สามีรสา" อธิปพูดต่อให้ หญิงสาวจึงพยักหน้ารับ
"ทำไมไม่ถามดีๆ เธอไม่เคยพูดดีกับใครเลย ทั้งกับรสาหรือกับฉัน คิดเองเออเองทุกอย่าง แล้วรสาตกเลือดยังไม่ได้สติแบบนี้ เธอจะรับผิดชอบได้ไหมจัสมิน"
อธิปพูดด้วยเสียงที่ดังจนหญิงสาวสะดุ้งสุดตัวเมื่อเขาเอ่ยชื่อเธอ
"เฮียจะให้แจ๊สทำยังไงล่ะคะ?"
"ลองคิดดูซิ ว่าความผิดของเธอครั้งนี้จะแก้ไขยังไง เธอก็ไม่ใช่คนโง่ แค่นี้คิดเองก็คงได้มั้ง?"
จัสมินนิ่งเงียบ นึกตามคำพูดชายหนุ่ม น้ำตาเริ่มไหลลงมาอีกครั้ง
ความผิดครั้งนี้ เธอจะรับผิดชอบยังไงดี แล้วพี่นาธานกับพี่รสาจะยกโทษให้เธอหรือเปล่า?
เธอคิดแล้วยังสะอื้นอยู่ จนต้องยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาหลายครั้ง อธิปที่จ้องมองตลอดเมื่อเห็นน้ำตาหญิงสาว ใจที่แข็งของเขาก็อ่อนยวบลง อยากยื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้ โอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขน แล้วพูดปลอบเธอเบาๆ
แต่.. ที่เขาทำได้ตอนนี้คือ
มองเธอด้วยใบหน้าดุดัน อย่างไร้คำพูดปลอบโยนใดๆ
จัสมินลุกจากเตียงอย่างยากลำบาก เธอรู้สึกเจ็บตั้งแต่ท้องน้อยลงมาจนถึงส่วนกลางของร่างกาย พยายามจะยืนให้ตรง แต่ยืนไม่ไหว คอยแต่จะงอตัวแล้วเอามือจับที่ท้องไว้ตลอดเวลา เดินต่อไปได้สองสามก้าวก็ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นเพราะรู้สึกเจ็บทุกครั้งที่ก้าวเดิน
"เป็นอะไรอีกล่ะ จะสำออยไปถึงไหน? ลุกขึ้น!!"
อธิปพูดอย่างรำคาญ เพราะเขาไม่คิดว่าเธอจะเป็นจริงอย่างที่แสดงออกมา
"แจ๊สปวดท้อง ขอพักหน่อยนะคะ"
เสียงเธอเบาหวิวราวกระซิบ จนเขาชะงักไปสีหน้าเป็นห่วงแต่ก็ฝืนพูดเสียงดุ
"ไปทำอะไรให้ฉันกินก่อน แล้วจะไปไหนก็ไป"
จัสมินพยายามยันตัวลุกขึ้นจนสำเร็จ แล้วเดินออกจากห้องนอนตรงไปห้องครัวเปิดตู้เย็นก็ต้องประหลาดใจที่ข้างในนั้นบรรจุไปด้วยเนื้อสัตว์ ผักและผลไม้อยู่เต็มไปหมดแถมมีเครื่องปรุงต่างๆวางอยู่ที่เคาน์เตอร์จึงหยิบออกมาดู หญิงสาวไม่ค่อยได้ทำอาหารทานเองนักเพราะอยู่คนเดียว จึงมักจะหาทานจากข้างนอกมาเสร็จเรียบร้อย
แต่เธอก็พอจะมีความรู้ในเรื่องอาหารไทยอยู่บ้าง เพราะคุณแม่ที่เป็นคนไทยมักจะชวนให้เธอเข้าครัวด้วยบ่อยๆ จึงได้วิชาจากแม่มาพอสมควร มองดูวัตถุดิบที่เอาออกมาวางเรียงราย ตัดสินใจจะทำแค่สองอย่างน่าจะเพียงพอสำหรับผู้ชายตัวสูงอย่างอธิป
แกงเขียวหวานลูกชิ้นปลากราย กับไข่เจียวปู
หลังจากหุงข้าว เธอก็ลงมือทำอาหารทันที เริ่มที่แกงเขียวหวานก่อน ขณะทำจนเกือบเสร็จ อธิปเดินเข้ามายืนใกล้แล้วกอดเธอจากข้างหลัง ใช้สองมือลูบไล้ไปตามเรือนร่างบาง
"มะลิ.. ทำอะไรกิน กลิ่นหอมออกไปข้างนอกเลย"
แว่บแรกที่ได้ยินเขาเรียกชื่อ หญิงสาวนึกไปถึงแม่ผู้ให้กำเนิด มีแต่แม่เท่านั้นที่เรียกเธอว่า "มะลิ" อธิปเริ่มใช้ปากซุกซนไปตามซอกคอ ทั้งที่รู้สึกสยิวกับสัมผัสของเขา แต่เธอก็เบี่ยงตัวออกมาแล้วฝืนพูดว่า
"เฮียนั่งรอก่อนค่ะ ใกล้เสร็จแล้ว"
เขาปล่อยมือจากร่างบางอย่างเสียดาย เดินไปนั่งที่โต๊ะทานข้าวอย่างว่าง่าย นี่ถ้าไม่นับรวมเรื่องเลวร้ายที่จัสมินทำไว้กับศิรสา อธิปกำลังคิดว่าเขากับจัสมินเป็นคู่รักที่เพิ่งแต่งงานย้ายมาอยู่บ้านเดียวกัน ใช้ชีวิตแบบข้าวใหม่ปลามัน
สามีนั่งรอภรรยาทำอาหารแสนอร่อยมาให้ทาน คุยกันกระหนุงกระหนิงตามประสาคู่รัก แต่ชายหนุ่มรีบสะบัดไล่ความคิดบ้าๆนี้ออกไปทันที
คู่รักเหรอ?!?
ไม่ใช่ซิ!! .. มันต้องไม่ใช่แบบนั้น
ถ้าศิรสายังไม่มีความสุข ก็อย่าหวังว่าจัสมินจะได้สัมผัสกับรสชาตินั้นเช่นกัน
เขาคิดขบกรามแน่น จ้องมองเธอที่กำลังยกจานอาหารมาวางบนโต๊ะ ก็เห็นมีแต่จานข้าวของเขาเท่านั้น
"แล้วเธอไม่กินหรอไง?"
เขาถามเสียงดุ จัสมินสะดุดในน้ำเสียงนั้นอย่างรู้สึกกลัว จึงเลี่ยงเดินไปเก็บกวาดทำความสะอาดที่หน้าเคาน์เตอร์ พูดกับเขาโดยไม่มองหน้า
"เฮียทานเลยค่ะ แจ๊สขอเก็บของล้างก่อน"
ไม่มีเสียงตอบจากชายหนุ่ม ได้ยินแต่เสียงลากเก้าอี้ แล้วข้อมือเธอก็ถูกกระชากให้หันกลับไปหาเขาอย่างแรง
"โอ้ย เฮียทำอะไรคะ แจ๊สเจ็บนะ"
"ไปล้างมือแล้วไปนั่งกินด้วยกัน หรือจะให้ฉันกินเธอก่อนที่จะกินข้าว"
อธิปไม่พูดเปล่า แต่เขายังใช้มือกระชากเสื้อยืดตัวจิ๋วที่เธอใส่จนเกือบขาด หญิงสาวรีบยกมือขึ้นจับมือเขาไว้
"เดี๋ยวแจ๊สไปทานด้วยค่ะ ขอตักข้าวก่อน"
เธอละล่ำละลักพูดกับเขาด้วยใจระทึก รีบเดินไปหยิบจานใบใหม่มาตักข้าวแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะทันที
☆☆☆☆☆☆☆☆☆
ยิ่งกว่าจำเลยรักอีกนะเฮียอธิป โหดเกิ้นนน!!! ชักเริ่มสงสารมะลิแล้วซิ T_T
ถ้าชอบขอคนละคอมเม้นท์น้า
