นานจน(เกือบ)ลืมเธอ
ตอนที่ 28
"รถกระป๋องไปไหนหรอคะ ทำไมพี่อธิปขับเบนซ์มา รสาไม่คุ้นเลยค่ะ"
"ฮ่า ฮ่า พี่ก็ไม่คุ้น เจ้ากระป๋องเข้าอู่นะซิ เกเรจังเลยพักนี้"
อธิปพูดยิ้มๆอย่างอารมณ์ดี ด้วยตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายผลิตอย่างเขาจะมีรถยนต์ประจำตำแหน่งพร้อมคนขับให้อยู่แล้ว แต่เขาเองไม่ค่อยมีธุระได้ไปไหนนอกจากกลับบ้านที่ต่างจังหวัดกับไปหาศศิพิมและศิรสาที่บ้านของสองสาวเท่านั้น จึงไม่ค่อยใช้รถของโรงงานมักจะใช้รถยนต์ของตัวเองมากกว่าเพราะสะดวกและไม่ชอบให้คนขับรถต้องมานั่งรอเขาเป็นเวลานานๆ
ในช่วงที่ชายหนุ่มเริ่มทำงาน ป๊าเฮงของเขาได้ยกรถยนต์ญี่ปุ่นคันเล็กที่ครอบครัวใช้งานที่บ้านต่างจังหวัดให้กับเขาไว้ใช้งาน มันมีอายุเกินสิบปีแล้วซึ่งทุกคนจะคุ้นเคยกันดีในชื่อ
"เจ้ากระป๋อง"
ต่อมาหม่าม๊าวันของเขาหรือป้าวันของศิรสาได้ออกรถเบนซ์คันใหม่ป้ายแดงให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนแทน เพื่อความเหมาะสมกับหน้าที่การงาน แต่เขาเองไม่ค่อยได้ใช้คันนี้ มักจะเอารถเบนซ์ไปจอดทิ้งไว้ที่คอนโดเป็นส่วนใหญ่เพราะถนัดขับเจ้ากระป๋องมากกว่า
"ใช้สลับกันบ้างก็ดีค่ะ รสาไม่ค่อยเห็นพี่อธิปขับคันนี้เลย ระวังสนิมจะขึ้นนะคะ"
เมื่อโดนน้องสาวแซว อธิปหนุ่มหน้าตี๋ก็หัวเราะชอบใจจนมองแทบไม่เห็นลูกนัยตา
"ก็พี่เอาไปจอดทิ้งไว้ที่คอนโด มันไกลไปหน่อยน่ะรสา ส่วนใหญ่พี่จะพักที่บ้านพักในโรงงานไม่ค่อยได้ไปนอนที่คอนโดสักเท่าไหร่ เลยไม่ได้เปลี่ยนเอาคันนี้มาใช้สักที"
ทั้งสองพูดคุยกันอย่างสนุกสนานจนอธิปขับรถเข้ามาจอดในห้างดังแห่งหนึ่งใจกลางกรุงแล้วพากันเดินไปยังโซนเฟอร์นิเจอร์ทันที ชี้ชวนกันดูสินค้าที่โชว์ไว้อย่างมากมายจนเลือกแทบไม่ถูก
"พี่อธิปอยากได้ห้องโทนสีไหนคะ"
"อืม ขาวดำก็ได้ครับ ไม่เอาชมพูนะ"
อธิปบอกศิรสา จนหญิงสาวหัวเราะเสียงใส
"แล้วถ้าพี่อธิปมีแฟน เธอไม่ชอบขาวดำล่ะคะ พี่จะทำยังไง สาวๆเขาชอบสีหวานทั้งนั้นแหละค่ะ"
"นี่บ้านพี่นะรสา ต้องตกแต่งแบบที่พี่ชอบซิครับ ถ้าแฟนพี่ไม่ชอบก็ให้เขาไปอยู่บ้านตัวเองละกัน"
"แหม คนเป็นแฟนกันก็ต้องอยากอยู่ด้วยกันซิคะ พี่อธิปไม่อยากอยู่กับแฟนหรอ?"
"ให้พี่หาแฟนให้ได้ก่อนเถอะจ้า"
อธิปพูดขึ้นใช้นิ้วมือจิ้มหน้าผากน้องสาวเบาๆ แล้วทั้งสองก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน แต่เมื่อมองเห็นบางอย่างทำให้เสียงหัวเราะของศิรสาขาดหายไป จนพี่ชายต้องหันไปมองตามสายตาเธอ ถามอย่างสงสัยว่า
"มองอะไรหรอรสา?"
"คุณจัสมินค่ะ สาวลูกครึ่งสวยๆคนนั้นไงคะ น้องสาวคุณพอลหุ้นส่วนของพี่ณัฐ"
อธิปมองตามนิ้วมือของศิรสาก็ไปสะดุดกับหญิงสาวร่างบางรูปหน้าสวยหวาน ดูจากหน้าตายังเด็กอยู่มาก เธอมีใบหน้าละม้ายคล้ายคนยุโรปผสมเอเชีย รูปร่างสูงขาว ขาที่เรียวยาวรับกับรองเท้าส้นสูงจนแลดูเธอสูงมากขึ้น
จัสมินที่รู้สึกเหมือนถูกจ้องมองจึงหันไปรอบๆก็ไปสบตากับศิรสาที่มากับหนุ่มตี๋คนหนึ่ง แม้ใบหน้าจะหล่อเหลาแต่เขากลับแต่งตัวแสนธรรมดา เสื้อยืดเก่าๆกับกางเกงยีนส์ขาสั้นแค่เข่าสภาพซ่อมซ่อ แถมลากรองเท้าแตะมาห้างอีกด้วย
แฟนยัยรสาหรอเนี้ย?
ดูแต่งตัวเข้าซิ ไม่ให้เกียรติสถานที่เอาซะลย
เธอนึกตำหนิผู้ชายคนนั้นในใจ จนมันแสดงออกมาทางสายตาและใบหน้า เธอเบะปากเล็กน้อยแต่อธิปกลับมองเห็นกิริยานั้นโดยตลอด
อะไรของยัยเด็กฝรั่งนี่นะ
นิสัยแย่จัง เหยียดคนชะมัด
เขาคิด แม้จะรู้กิตติศัพท์ของจัสมินจากปากศิรสามาบ้าง แต่ก็ไม่คิดว่าเด็กสาวจะมารยาทแย่มากขนาดนี้จนอดคิดไม่ได้ว่า
เธอเกิดมาในครอบครัวแบบไหนกันนะ?
จัสมินเดินเข้ามาใกล้ศิรสา เธอจึงทักทายเจ้านายตามมารยาท
"สวัสดีค่ะคุณจัสมิน"
"สวัสดีค่ะ" สาวลูกครึ่งตอบรับด้วยหางตา จนคนถูกมองชะงักไปทันที
"ได้ข่าวว่าเธอแต่งงานแล้วหรอรสา? ยินดีด้วยนะ" เธอพูดต่อแล้วปรายตามองไปทางอธิปจนชายหนุ่มสะดุดในน้ำเสียงนั้น
"ขอบคุณค่ะคุณจัสมิน"
"มาหาของแต่งบ้านกันหรอ ตามสบายนะ"
พูดจบร่างระหงส์ของจัสมินก็เดินตัวปลิวจากไปทันทีโดยไม่มีการร่ำลาแต่อย่างใด
"ทำไมหุ้นส่วนคุณณัฐถึงพูดแบบนั้นล่ะ" อธิปถามอย่างสงสัย ทำให้หญิงสาวแอบยิ้มอ่อนก่อนจะเฉลยว่า "คุณจัสมินคงคิดว่าพี่อธิปเป็นสามีรสาน่ะซิคะ"
"อ้าว แล้วคุณณัฐยังไม่ได้แนะนำให้รู้จักกันหรอเนี้ย?"
"รสายังไม่พร้อมค่ะพี่อธิป เลยขอร้องพี่ณัฐว่าอย่าเพิ่งบอกใคร กลัวจะมีคนว่ารสาไม่คู่ควรกับพี่ณัฐ"
"คิดมากน่า น้องของพี่เหมาะสมกับคุณณัฐที่สุด มั่นใจในตัวเองเข้าไว้ซิจ๊ะ"
ชายหนุ่มพูดปลอบและให้กำลังใจไปพร้อมกันจนทำให้หญิงสาวยิ้มออกมาได้
"ว่าแต่.. ยัยเด็กนี่นิสัยแย่มาก ถ้าเป็นน้องเป็นนุ่งล่ะก็พี่จะจับตีให้ก้นลายเลย"
อธิปพูดต่ออย่างหัวเสีย หญิงสาวจึงหันมาจับมือเขาไว้ยิ้มให้อ่อนๆ แล้วตอบกลับไปว่า
"ลูกสาวคนเล็กค่ะพี่อธิป พ่อแม่คงตามใจ"
"รสาก็ลูกคนเล็ก อาศักดิ์ก็สปอยจะตายไป แต่ไม่เห็นมีนิสัยเหยียดคนแบบนี้เลย พี่ว่าเป็นที่ตัวบุคคลแล้วล่ะ อย่าไปโทษว่าเป็นเพราะลูกคนเล็กเลย ยัยจัสมินนี่มารยาทแย่จริงๆ"
☆☆☆☆☆☆☆
เวลาผ่านไปสองชั่วโมงกว่าๆ อธิปขับรถเข้ามาจอดที่บ้านศิรสาแล้วลงจากรถช่วยกันถือของกินที่แวะซื้อระหว่างทางเดินเข้าบ้านมาเจอณัฐนิธานและศศิพิมนั่งคุยกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
"ไปช้อปจนหมดตัวหรือยังคะสองพี่น้อง"
ศศิพิมยิ้มทักน้ำเสียงสดใส ตั้งแต่เธอเปลี่ยนไตมารู้สึกได้ว่าร่างกายแข็งแรงขึ้น ใบหน้าผิวพรรณที่เคยดำคล้ำก็กลับมาขาวสว่างใสเหมือนเดิม
"โห เฟอร์นิเจอร์สมัยนี้แพงจัง เห็นคอนโดเล็กๆไม่กี่ตารางวา ก็หมดไปหลายแสนเหมือนกันนะพิม"
อธิปนิ่วหน้าบ่บอุบอิบ จนณัฐนิธานอดขำไม่ได้ จึงพูดปลอบไปว่า
"ผมแต่งบ้านหลังนี้เหมือนไม่ค่อยมีเฟอร์นิเจอร์อะไร แต่หมดไปเกือบสองล้านนะครับพี่อธิป"
"จริงหรอคุณณัฐ?"
อธิปพูดไปก็มองภายในห้องไปอย่างพิจารณา จริงอย่างที่ณัฐนิธานพูด บ้านนี้มีของตกแต่งน้อยชิ้นแต่ดูแล้วแต่ละอย่างค่อนข้างมีราคาตามรสนิยมของคนจ่ายเงิน
"หิวยังคะ รสาซื้อของกินมาเพียบเลย"
เธอเดินเข้าไปใกล้สามี ยื่นหน้าเข้าไปถามจนเกือบชิด เขายิ้มให้แล้วพูดว่า
"หิวแล้วค่ะ เอาของมานี่ เดี๋ยวพี่จัดใส่จานให้ หนูมาเหนื่อยๆนั่งพักก่อนนะคะ"
ณัฐนิธานหยิบของในมือภรรยามาถือไว้ แล้วเดินเข้าไปในครัวทันที
ศิรสายิ้มกว้างออกมา นิสัยชอบดูแลเอาใจใส่ของสามีแม้จะผ่านไปกี่ปีก็ไม่เคยเปลี่ยน จึงหันไปเปรยกับอธิปว่า
"ต่อไปถ้าพี่อธิปมีแฟน ต้องดูแลแฟนแบบนี้นะคะ ผู้หญิงชอบให้ผู้ชายเอาใจค่ะ รู้ไว้นะคะพี่ชาย"
☆☆☆☆☆☆☆
รสาได้สามีดีจังเลย .. อิจจุง
ถ้าชอบขอคนละคอมเม้นท์น้า