มึงเปนอะไรแบม

มึงจะไม่เปนอะไรได้ยังไง

มึงไม่เคยเงียบแบบนี้

มีอะไรก็พูดมาสิ

มึงไม่พูดกูจะรุ้ไหม

จะไปไหนยังคุยกันไม่รุ้เรื่องเลย

แบมแบม

มึงอย่ามาขึ้นเสียงใสกูนะ

(พยายามระงับอารามณ์โกรธ)

พูดมาสิกูทำอะไรให้มึงไม่พอใจ

แบมแบม

จะบอกได้หรือยังกูชักจะหมดความอดทนแลวนะ

แบมแบม

?

(เดินไปนั่งคุกเข่าตรงหน้าแบมแบม)

คนดีไหนบอกพี่สิพี่ผิดอะไร

คนดีถึงร้องไห้

ถ้าพี่ผิดพี่จะได้ขอโทษ

หรือเข้าใจอะไรผิดที่จะได้อธิบายให้น้องเข้าใจ

เห้ยมันจะไม่มีได้ไงแบมแบม

แบมแบม

เปนอะไรไหนพูดมาสิ

แบมแบม

(เอามือลูบหัวแบม)

บอกพี่สิเปนอะไร

มาหาพี่มา

นอนนะเดี๋ยวพี่จะกอดเราเอง

อืม ฝากด้วยนะจินยอง

เออ

กูไม่รุ้

กูแค่ถามว่าเปนอะไรสามวัมมานี้ดูแปลกๆไป

ถามคำตอบคำ

แค่แบมแบมก็บอกไม่เปนอะไร

กูก็เลยเปลี่ยนมาเปนพูดดีด้วยอยุ่แบมแบมก็ร้องไห้

อืม

ไม่รุ้

มาร์คมึงได้โกหกอะไรแบมแบมไหม

เปล่าไม่มี

ต้องมีมึงคึดให้ดี

อาการของแบมแบมเหมือนกับตอนนั้น

ตอนที่มิกโกหกแบมแบม

แต่ไม่ต้องห่วงหรอกได้ร้องไห้แลว

ถ้าตื่นขึ้นมามึงค่อยๆถาม

เดี๋ยวแบมแบมพูดเอง

จริงหรอ

เออเดี๋ยวกูกับเจบีกลับก่อนแลวกัน

อืม

ตื่นขึ้นมาแลวต้องพูดกับพี่นะ

พี่จะได้รุ้ว่าเราเปนอะไร

พี่โกหกอะไรเราถึงได้โกธรพี่ขนาดนี้

ฟอด