มนตรีญานั่งมองทั้งคู่ด้วยความอิจฉา ริษยา ทำไมต้องเป็นพร้อมรักที่ได้ดีไปเสียทุกเรื่อง ตั้งแต่สมัยเรียนจนกระทั่งถึงตอนนี้ แต่เธอกลับทำอะไรก็ไม่ได้ดีซักอย่าง

ส่วนวีรชัยก็มองทั้งคู่ด้วยความเสียดาย เสียดายที่ครั้งหนึ่งเขากับพร้อมรักเคยคบกัน แต่เขากลับมีความอดทนไม่มากพอ ถ้าตอนนั้นเขาทนต่อความเย็นชาของพร้อมรักได้ ตอนนี้ตำแหน่งสามีของเธออาจจะเป็นของเขาก็ได้

“อะแฮ่ม จะจีบกัน จะหวานกันก็เกรงใจเพื่อนหน่อยเถอะ” เสียงล้อเลียนจากพีรภัทรดังขึ้น

“อย่าพูดมากนะหลานเขย เดี๋ยวอาไม่ให้จีบหลานสาว เดี๋ยวจะหนาวเอา”

“โหย ไอ้พร้อม อย่าเล่นแบบนี้สิ” เสียงโอดครวญของว่าที่หลานเขยของเธอดังขึ้น

“คิกๆๆ”

“ขำพี่เหรอลูกพลับ นี่แหน่ะ” พีรภัทรหันไปบีบแก้มแฟนสาว จนอีกฝ่ายหันหน้าหนีโวยวายใหญ่

“โอ้ยยยย ฉันเบื่อพวกมีแฟน ขอตัวก่อนแล้วกัน เหม็นความรัก” องศารักลุกขึ้นยืน แล้วเดินออกไปทันที

“แกจะไปไหนองศา” พร้อมรักตะโกนถามเพื่อน ที่ลุกเดินไปแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย

“ไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวมา” อาศาตะโกนตอบเพื่อน แล้วก็เดินออกจากร้านไป

“พี่ภีมขา มิ้นอยากกินเมนูนี้ค่ะ สั่งให้ด้วยนะคะ อันนี้ด้วยค่ะอันนี้ๆด้วย” มนตรีญาเอนตัวมาหาพีรภพ เพื่อชี้เมนูอาหารที่อยู่ในมือของพร้อมรัก

“อยากกินเยอะขนาดนั้นก็สั่งเองเถอะ” พร้อมรักยื่นเมนูอาหารให้คนช่างสั่ง

“นี่” มนตรีญาโกรธจนหน้าดำหน้าแดง แต่ก็ไม่กล้าด่าเพื่อนข้ามหัวพีรภพ 

“อะไร” พร้อมรักจ้องหน้าคนช่างสั่ง พร้อมสำหรับการมีเรื่องเต็มที

“พอเถอะมิ้น” วีรชัยเอ่ยห้ามเสียงดุ ทำให้มนตรีญามีท่าทีกระฟัดกระเฟียดเล็กน้อย แต่ก็ยอมหยุด

องศารักเดินออกจากห้องน้ำ ด้วยความที่มัวแต่ก้มมองโทรศัพท์จึงทำให้เดินชนกับคนที่เข้ามาอย่างจัง 

“โอ้ย” ด้วยอารามตกใจ จึงเผลอปล่อยโทรศัพท์มือถือตกลงพื้น 

“ขอโทษครับ ผมไม่ทันมอง” เขาก้มเก็บโทรมือถือทั้งสองเครื่องขึ้นมา แล้วยื่นหนึ่งเครื่องมาให้เธอ

“ทำไมไม่ดูคนเลยห๊ะ มือถือแตกหรือเปล่าเนี่ย” เธอหยิบโทรศัพท์จากมือคนตัวสูงด้วยสีหน้าหงุดหงิด เงยหน้ามองเขาหน้าพร้อมหาเรื่องเต็มที่

แต่พอได้มองหน้าเท่านั้นแหละ อ้าปากค้าง มองคนตัวสูงตรงหน้า ตาไม่กระพริบ ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนหล่อขนาดนี้เลยให้ตายสิ ตัวสูงใหญ่ ตาสีน้ำผึ้ง มีเครานิดๆ ปากระจับได้รูป สีชมพูระเรื่อ ให้ตายสิ นี่มันสเปคเธอเลย 

‘แม่จ๋าองศาอยากได้’ องศารักเพ้อรำพึงอย่างลืมตัว

“เอ่อ คุณครับ คุณ” ชายหนุ่มกล้ามใหญ่โบกมือตรงหน้าเธอ เมื่อเห็นว่าเธอยืนอ้าปากค้างอยู่

“อะ คะ คะ” องศารักกระพริบตาถี่ๆ เมื่อได้สติ 

“ขอโทษอีกครั้งนะครับ” เขาก้มศีรษะให้เธอเล็กน้อย

“ไม่เป็นไรค่ะ ศาไม่ทันระวังเอง ต้องขอโทษคุณ...” เธอทำท่านึก คล้ายกับตั้งคำถามว่าเขาชื่ออะไร

ชายหนุ่มยิ้มมุมปากอย่างรู้ทันคนตัวเล็กตรงหน้า “ผมเชย์ครับ คุณ...”

“องศาค่ะ ขอโทษนะคะ ศาขอตัวก่อน” ด้วยความที่ฉี่ก็ปวด ผู้ชายก็อยากจะคุย แต่การเข้าห้องน้ำสำคัญกว่า จึงต้องเอ่ยขอตัวจากเขา องศารักยิ้มให้ชนินทรนิดหนึ่ง ก่อนจะรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ แต่ก็ยังหันหลังมองคนตัวสูง

ชนินทรยิ้มขำคนที่อยากได้เขา จนเพ้ออยู่ในใจ พลางส่ายศีรษะเล็กน้อย เก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋ากางเกง แล้วเดินออกจากบริเวณนั้น

“แล้วเจอกันใหม่นะสาวน้อย” เขาคิดในใจ เพราะรู้ว่าอย่างไรเขากับเธอก็ต้องได้เจอกันอีกแน่นอน

“นึกว่าโถส้วมทับตายแล้วซะอีก” เป็นประโยคแรกที่พร้อมรักทักขึ้น เมื่อเพื่อนเดินกลับเข้ามานั่งยังเก้าอี้ตัวเดิม หลังจากผ่านไปเกือบสิบห้านาที

“คนเยอะนะแก ฉันต้องรอตั้งหลายคิว ฉี่แทบจะราด” ประโยคหลังกระซิบบอกเพื่อนเบาๆ เพราะกลัวสามีของเพื่อนจะได้ยินไปด้วย

“นึกว่าไปแอ๊วหนุ่มที่ไหนซะอีก”

“แกรู้ได้ยังไงพร้อม” องศามองพร้อมรักตาโต เพื่อนรู้ได้ยังไงว่าเธอไปทำอะไรมา ไม่ใช่บังเอิญไปเห็นตอนเธอยืนคุยกับคุณเชย์หรอกนะ หลังจากออกจากห้องน้ำ เธอพยายามมองหาเขาอีกครั้งแต่ก็ไม่เจอ คิดว่าคงไม่มีโอกาสได้เจอเขาอีกแล้วละ

“หึหึ แสดงว่าเรื่องจริง ใคร บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ”

“ไม่มีอะไรหรอกน่า กินๆไปเถอะ อาหารมาเต็มโต๊ะแล้วเนี่ย” 

“เปลี่ยนเรื่องเก่งแหละอะ” พร้อมรักกำลังจะอ้าปากคาดคั้นเพื่อนต่อ แต่ก็โดนคนข้างกายป้อนไก่ทอดชิ้นใหญ่เข้ามาเต็ฒปากพอดี

ปล. เรื่องขององศารัก คือ นิยายเรื่อง อ่านใจ ทำนายรัก ซึ่งเป็นเรื่องต่อไปของไรท์นะคะ ตอนนี้ถือเป็นน้ำจิ้มแล้วกัน อิอิ