ทั้งสองคนเหมาะสมกัน
× 0
× 0
× 0
นานจน(เกือบ)ลืมเธอ
ตอนที่ 14
อินโฟเอ็นจิเนียร์
ณัฐนิธานขับรถสปอร์ตสีดำป้ายแดงของตัวเองมาจอดตรงที่จอดรถใกล้กับประตูเล็กทางเข้าบริษัทของศิรสา ซึ่งพนักงานน้อยคนจะใช้ประตูนี้ เพราะจะอยู่ด้านหลังออฟฟิศ เธอมองซ้ายมองขวาอย่างระแวงกลัวจะมีคนเห็น แต่โชคดีที่รถของสามีติดฟิล์มกรองแสงสีดำสนิททำให้คนภายนอกมองเข้ามาไม่เห็น หญิงสาวทำท่าจะลงจากรถ ชายหนุ่มก็เอื้อมมือไปจับต้นแขนไว้ เธอหันมามองขมวดคิ้วสวยเป็นเชิงถาม
"เอามื้อเที่ยงไปด้วยค่ะ"
เขาพูดยิ้มๆแล้วชูถุงผ้าที่ใส่กล่องอาหารให้ เธอมองถุงนั้นนิ่งจนสามีต้องขู่ว่า
"ถ้าไม่รับไป เดี๋ยวพี่เอามาให้ตอนกลางวันฝากพี่รปภ.คนนั้นให้หนูก็ได้ค่ะ พี่ก็อยากรู้จักเพื่อนที่ทำงานหนูเหมือนกัน"
สามีพูดยังไม่ทันจบดีเธอก็กระชากถุงนั้นมาจากมือเขาทันที ทำให้เขายิ้มอย่างพอใจ
"เย็นนี้พี่มารับตรงนี้นะคะ ถ้าหนูไม่มาพี่จะเข้าไปตามในออฟฟิศนะรสา"
คำพูดเชิงขู่ของเขา เธอได้ยินเต็มสองหูแต่ไม่ได้โต้ตอบกลับไป เปิดประตูลงรถไปอย่างเงียบๆ สายตาลอกแลกคอยมองเพื่อนร่วมงานด้วยเกรงว่าจะมีคนเห็นเธอ เดินเข้ามาในบริษัทเหลือบตาไปเห็นวาทิตเดินพูดคุยหัวเราะเอาแขนคล้องมากับปภาวีอย่างคนมีความสุข เมื่อเขาเห็นศิรสาจึงรีบดึงมือปภาวีออกทันที แล้วเดินเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว
"รสา มานานหรือยังครับ? พี่ซื้อปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหูมาฝาก"
"ขอบคุณค่ะ แต่ขอไม่รับดีกว่า คือรสาทานมาแล้วค่ะ"
คิดในใจ ก็ณัฐนิธานเพิ่งบังคับให้เธอกินแซนวิสทูน่ากับโกโก้ร้อนมาในรถ จนไม่สามารถกินอะไรได้อีกแล้ว
"หวัดดีจ๊ะแพท ไม่เจอนานเลย แพทสบายดีนะ"
"อืม ก็สบายดีจ๊ะรสา"
"งั้นรสาไปก่อนนะ บายจ๊ะ"
ช่างเป็นบทสนทนาของเพื่อนร่วมงานที่สั้นเหลือเกิน เมื่อพูดจบเธอก็รีบเดินแยกออกมา คิดในใจว่า
ศิรสาเพิ่งบอกเลิกเขาได้เพียงวันสองวันเท่านั้น วาทิตกับปภาวีก็เปิดตัวกันซะแล้ว แต่ก็ดีนะที่วาทิตมูฟออนไว เธอจะได้ไม่รู้สึกผิดมากไปกว่านี้
"รสา รอเดี๋ยว"
เสียงหวานๆของปภาวีพูดไล่หลังมา ทำให้หญิงสาวหันกลับไปมอง ปภาวีวิ่งตรงมาหาเธอโดยไร้เงาของวาทิต
"แพทมีเรื่องจะคุยกับรสาหน่อย พอมีเวลาไหม?"
ศิรสาพยักหน้าทำให้สองสาวเดินตามกันมาจนถึงโต๊ะทำงานของศิรสา ปภาวีจึงเปิดประเด็นที่ต้องการพูดทันที
"เอ่อ คือ.. เรื่องของแพทกับพี่วา.."
ปภาวีเริ่มต้นอย่างกระดากอาย แต่ศิรสาก็ยิ้มให้แล้วพูดว่า
"รสารู้แล้วจ๊ะ ทั้งสองคนเหมาะสมกันมากนะ รสายินดีด้วย"
"แพทขอโทษ แพทไม่ได้ตั้งใจให้มันเกินเลยแบบนี้"
"ไม่ต้องมาขอโทษรสาหรอก เรื่องแบบนี้มันไม่ใช่ความผิดของใคร รสาเข้าใจจ๊ะ"
"แล้วรสาไม่เสียใจหรอ?" ปภาวีถามจ้องหน้าเพื่อนสาวอย่างพยายามจับผิด
"วันแรกที่รู้ก็มีบ้างนะ แต่พอได้คุยกับพี่วาแล้วรสากลับสบายใจมากกว่า ที่ได้เห็นพี่ชายที่เคารพกับเพื่อนตัวเองได้ลงเอยกัน"
"พี่ชาย?" เพื่อนสาวถามเสียงสูง
"ใช่จ๊ะ รสาคิดกับพี่วาแบบพี่น้อง ไม่ได้คิดเกินเลยไปกว่านี้จริงๆนะ แพทสบายใจได้"
ปภาวีมีสีหน้าประหลาดใจเพราะคิดว่าศิรสากับวาทิตคบหากันอยู่ เธอที่มีนิสัยชอบเอาชนะแอบคิดว่าถ้าเธอแย่งเขามาจากเพื่อนรักได้ ศิรสาคงร้องไห้ฟูมฟายซึ่งมันจะทำให้เธอสะใจมาก แต่นี่ศิรสากลับบอกคิดกับวาทิตเพียงแค่พี่น้อง แล้วที่เธอลงแรงกายไปกับวาทิตก็ไม่คุ้มกันเลยซิเนี้ย
เธอเข้ามาทำงานที่นี่วันเดียวกับศิรสา แถมอยู่แผนกเดียวกันอีก ทำให้สนิทกันมาก ทั้งที่เธอเองก็สวยกว่าและแต่งตัวทันสมัยกว่าเพื่อนสาวแต่กลับมีหนุ่มๆในออฟฟิศต่างพากันมารุมจีบศิรสามากกว่าเธอ จนทำให้เธอรู้สึกอิจฉา
ทั้งที่เธอเจอวาทิตที่มีดีกรีเป็นถึงลูกท่านนายพลก่อนที่ศิรสาจะเจอเขาแท้ๆ พอเขาเข้ามาในกลุ่ม หญิงสาวก็แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขามาจีบเธอ แต่ที่ไหนได้เขากลับจีบเพื่อนสาวที่แสนธรรมดาคนนี้แทน
ทำไมนะ? ทำไมช่างไม่ยุติธรรมเลย?
ปภาวีจึงพยายามทุกวิถีทางที่จะทำให้วาทิตเป็นของเธอคนเดียว พอรู้ว่าทั้งสองนัดกันไปเดทที่ไหน เธอก็จะพาตัวเองไปอยู่แถวๆนั้นทุกครั้ง จนศิรสาต้องชวนเธอไปไหนต่อไหนด้วยเสมอ ทำให้เธอมีโอกาสเข้าหาวาทิตถึงที่บ้าน ยั่วยวนเขาจนทำให้ทั้งสองคนมีอะไรเกินเลย เป็นเหตุให้ศิรสากับวาทิตต้องเลิกรากัน
ปภาวีทำสำเร็จ เธอได้ผู้ชายที่ต้องการมาแล้ว เป้าหมายต่อไปเธออยากเข้าไปทำงานในตำแหน่งที่ศิรสาทำอยู่
ผู้ช่วยเลขาซีอีโอ
เธอพยายามไปหาที่เรียนและฝึกฝนภาษาอังกฤษกับภาษาจีน แม้จะไม่ใช่ทางถนัดของตัวเองแต่เธอก็จะทำเพื่อแย่งงานของศิรสามาเป็นของตัวเองให้ได้ สักวันเธอจะทำให้คุณเลขาหรรษพรเห็นในความสามารถของเธอ แล้วเขี่ยศิรสาออกไป เธอคิดในใจ
ศิรสา.. คอยดูนะ ฉันจะทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงไร้ค่าให้ได้
"แพทไปทำงานเถอะ รสาโอเคจ๊ะ ยินดีด้วยจากใจเลยนะ"
เสียงพูดของศิรสาทำให้ปภาวีตื่นจากภวังค์ เธอพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับออกไป ซึ่งสวนทางกับหรรษพรที่เดินเข้ามาทำงานพอดี
"หวัดดีค่ะพี่พร"
ศิรสาทักเสียงใสจนหรรษพรมองอย่างสงสัย ก่อนตัดสินใจถามออกไปตรงๆ
"รสา เขาเม้าท์ให้แซดทั้งออฟฟิศว่าเราเลิกกับวาทิตเพราะเด็กแพทนี่ใช่ไหม?"
"รสากับพี่วายังไม่ได้เป็นแฟนกันนะคะ จะเรียกว่าแย่งคงไม่ได้หรอกค่ะพี่พร"
"งั้นก็เป็นเรื่องจริงซินะ ยัยเด็กแพทนี่ร้ายเหมือนกัน ต่อไปจะประมาทไม่ได้ซะแล้ว นี่รสารู้เรื่องบริษัทเราหรือยัง?"
หรรษพรเปลี่ยนเรื่องพูดพลางจ้องหน้าจริงจัง จนศิรสาถามอย่างสงสัย
"มีอะไรหรือเปล่าคะ?"
"ก็เมื่อวานที่ผู้บริหารมาประชุม มีข้อสรุปว่า จะมีบริษัทข้ามชาติมาถือหุ้นใหญ่ในบริษัทของเราจริงน่ะซิรสา เริ่มงานวันนี้วันแรกเลยด้วย"
"จริงหรอคะ? แล้วมันมีผลอะไรกับพวกเราหรือเปล่าคะ?"
"มีกฏเกณฑ์พิเศษเพิ่มขึ้น จะมีการคัดคนออกด้วยนะ เขาจะใช้เอไอมาแทนคนที่ให้ออกไป"
"เอไอ? ปัญญาประดิษฐ์น่ะหรอคะ?"
"ใช่จ๊ะ เหมือนบริษัทใหม่ที่เข้ามาจะถนัดด้านเอไอ เป็นเจ้าของเดียวกับโรงพยาบาลแซนวู้ดฮอสพิทอลน่ะจ๊ะ"
"มิสเตอร์นาธาน แซนวู้ด"
ศิรสาอุทานชื่อนี้ออกมาทันที หรรษพรถามหญิงสาวอย่างรู้สึกทึ่ง
"ใช่ รสารู้จักมิสเตอร์นาธานด้วยหรอ?"
"มะ..ไม่หรอกค่ะ เคยได้ยินเขาคุยกันน่ะค่ะ"
ศิรสาตอบไม่เต็มเสียงนัก เธอจะพูดได้อย่างไรล่ะว่า มิสเตอร์นาธานพาเธอไปรักษาที่โรงพยาบาลของเขา แถมไม่คิดค่าใช่จ่ายใดอีกด้วย ทั้งที่เขามีพระคุณกับเธอมากขนาดนี้แต่เธอกลับไม่เคยเจอหรือเห็นหน้าเขาเลยสักครั้งเดียว
☆☆☆☆☆☆☆
แพท..นี่ร้ายเหมือนกันนะ ระวังไว้หน่อยก็ดีนะรสา #ไรท์เป็นห่วง 😁
