นนท์และคินน์นั่งเงียบด้วยกันทั้งคู่ ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลยหลังจากที่คินน์บอกว่าจะจีบนนท์ นนท์เองก็ทำเป็นไม่สนใจหันมองป่าไม้และลำธารแทน

"พี่นนท์ คินน์ ลงมาข้างล่างเร็ว ไปเดินเล่นกัน"เฟิร์นที่เดินมาตอนไหนไม่รู้เรียกให้ทั้งสองลงไปข้างล่าง

"เอ่อ อืม" นนท์ตอบรับก่อนจะลุกขึ้นไปล็อคห้องและเตรียมจะเดินลงไป

"มาสิ เฟิร์นมาเรียกแล้ว" นนท์ว่าออกมาก่อนจะเดินนำหน้าคินน์ลงไป

"ขอโทษนะคะที่ให้รอนาน พอดีเฟิร์นอาบน้ำแต่งตัวใหม่เลยช้า" หญิงสาวบอกออกมาอย่างรู้สึกผิด

"ไม่เป็นไร ว่าแต่เราจะไปเดินเล่นไหนหรอ" นนท์ถามขึ้นด้วยความสนใจ

"ตรงสะพานก่อนค่ะ ตรงนั้นสวยดีเฟิร์นอยากไปถ่ายรูป" หญิงสาวบอกออกมาอย่างร่าเริง

"ไปสิ" นนท์ว่าก่อนจะเดินตามหญิงสาวไปโดยมีคินน์และทิวเดินตามหลังมาอีกที

เมื่อมาถึงสะพานต่างคนก็ต่างถ่ายรูปนนท์เองก็เดินเล่นไปด้วยถ่ายภาพไปอวดเพื่อนไปด้วย นนท์หันไปมองทิวกับเฟิร์นหยอกล้อกันก็ทำให้ร่างบางเผลอยิ้มบางๆออกมา

"พี่เคยเชื่อคำว่ารักแรกพบมั้ย" อยู่ๆคินน์ก็ถามขึ้นไม่รู้ว่าคินน์เดินมาจากไหน

"ไม่รู้สิ ไม่เชื้อมั้ง" นนท์ตอบแบบไม่ค่อยใส่ใจนัก

"แต่ผมเชื่อนะ" คินน์ว่าออกมาก่อนจะมองหน้านนท์นิ่งๆ

"ผมไม่เคยชอบผู้ชาย แต่พอผมเห็นพี่ครั้งแรก มันทำให้ผมตกหลุมรัก" คินน์ว่าออกมาสีหน้าจริงจัง

นนท์หันมามองหน้านิดๆก่อนจะถอนหายใจออกมา

"แต่พี่เป็นผู้ชาย และเธอก็ยังเด็กเธอยังไม่รู้หรอกนะว่าความรักมันเป็นยังไง" นนท์ว่าออกมาก่อนจะหันหลังและทำท่าจะเดินหนี

"พี่เปิดโอกาสให้ผมได้มั้ยละ" คินน์ถามออกมาอีกพร้อมเดินมาดักหน้านนท์เอาไว้

"เฮ้อ พี่ขอโทษนะ แต่พี่คงให้โอกาสเธอไม่ได้ ไปชอบคนที่เขาดีกว่าพี่เถอะ" นนท์ว่าออกมาเสียงเรียบ

"ผมชอบใคร ผมชอบจริง และผมก็จะไม่ปล่อยคนคนนั้นไปพี่คอยดู" คินน์พูดจบนนท์ก็เดินหนีออกไปทันที ร่างบางเดินไปบอกกับเฟิร์นว่าจะกลับที่พักให้เดินเล่นกันไปเลย เพราะเขารู้สึกเหนื่อย เฟิร์นก็ไม่ได้ว่าอะไรนนท์จึงกลับมาที่พักทันที

ร่างบางเดินกลับมาที่พักก่อนจะเปิดประตูเข้าไปและล้มตัวลงนอนอย่างหมดแรง เขาโทรไปสั่งอาหารที่เค้าท์เตอร์ไว้แล้ว เพราะวันนี้คงไม่ออกไปไหนอีก

เช้า

วายุตื่นขึ้นมาก่อนจะพบว่าตัวเองเผลอหลับยาวที่โซฟาจนถึงเช้า ร่างสูงลุกขึ้นนั่งก่อนจะสะบัดหัวไล่ความมึนออกไป ก่อนกลับจะกลับมาที่ห้องและอาบน้ำออกไปบริษัท

ไม่นานวายุก็มาถึงบริษัทของเขา

"ทำไมเมื่อคืนคุณไม่ไปตามผม" วายุถามเคนออกมาเสียงเรียบ

"ขอโทษครับ ผมอยากให้นายพักผ่อน ตั้งแต่ที่นายกลับมาจากเชียงใหม่นายก็ยังไม่ได้พักเลย" เคนพูดบอกก่อนก่อนจะก้มหัวให้คนเป็นเจ้านายเล็กน้อย

"อืมไม่เป็นไร ขอบใจที่เป็นห่วงผม" วายุว่าออกมาก่อนจะนั่งดูเอกสารไปเรื่อยๆ

"เรื่องนั้นไปถึงไหนแล้ว" วายุถามออกมาทั้งที่ตามองเอกสาร

"ผมพาตัวไปไว้ที่โกดังครับ ทั้งบ้านที่ดินทุกอย่าง มันเคยเอามาจำนองกับเราหมดแล้วครับ ตอนนี้มันเลยไม่มีอะไรที่จะมาต่อรองได้ ผมเลยรอให้นายมาดูก่อนว่าจะเอายังไง" เคยพูดบอกออกมา

"อืม งั้นตอนเย็นเดี๋ยวผมเข้าไป แล้วอีกเรื่องที่ผมให้คุณจัดการล่ะ" วายุถามก่อนจะเงยหน้ามองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

"พี่คมบอกว่าอยู่ที่แม่กำปองครับ" วายุขมวดคิ้วนิดๆเมื่อได้ฟังคำตอบจากเคน

"อืม ให้คนตามดูเรื่อยๆผมสังหรณ์ใจไม่ดี" เคนก้มหน้ารับคำก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานของวายุไป วายุเองก็ทำงานไปเรื่อยๆ

..

นนท์ที่ตื่นขึ้นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นตั้งแต่เช้ามืดอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยเพื่อเตรียมตัวไปเที่ยวอีกที่

"พี่นนท์ ตื่นนานแล้วหรอคะ" เฟิร์นตะโกนถามออกมาจะระเบียงห้องตนเอง

"นานแล้วครับ ทำไมเราตื่นเช้าจัง" นนท์ตอบกลับและถามกลับไป

"ไม่คุ้นที้มั้งคะ แหะๆ" หญิงสาวตอบกลับมาพร้อมส่งยิ้มหวานมาให้

"ว่าแต่วันนี้พี่นนท์จะไปเที่ยวไหนหรอคะ" เฟิร์นถามออกมาอีก

"พี่ว่าจะไปไหว้พระและก็ไปน้ำตกหนะ" นนท์บอกออกมาและส่งยิ้มไปให้

"น่าเสียดายจังเลยนะคะ พวกนั้นยังไม่ตื่นเลยไม่งั้นเราคงได้ไปด้วยกัน" เฟิร์นพูดออกมาอย่างเสียดาย

"วันนี้ไม่ได้เที่ยวด้วยกัน งั้นคืนนี้พี่นนท์ต้องมาดื่มกับพวกเรานะคะ" เฟิร์นต่อรองออกมาก่อนจะทำหน้าอ้อนๆ

"ก็ได้ครับ" นนท์เลี่ยงไม่ได้เลยจำใจตอบกลับไป หญิงสาวยิ้มร่าทันที

"งั้นเดี๋ยวพี่ขอตัวก่อนนะ" นนท์บอกก่อนจะกลับเข้าไปเก็บของ วันนี้นนท์ไปเที่ยวในแม่กำปองหลายที่โดยถามทางเที่ยวไปเรื่อยๆ

ค่ำ

นนท์กลับมาถึงก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากินข้าวเสร็จแล้วก็เดินไปยังบ้านพักของพวกเฟิร์น เพราะก่อนหน้านั้นเฟิร์นก็มาบอกอีกรอบ

"อ่า พี่นนท์มาแล้ว นั่งเลยค่ะ" เฟิร์ดจัดแจงที่ให้นั่งลงข้างตนและคินน์

"ไปเที่ยวสนุกมั้ยครับ" คินน์ถามขึ้น

"อืม ก็สนุกดี แล้วพวกเธอล่ะไปเที่ยวไหนกันบ้าง" นนท์ตอบคินน์แล้วหันไปถามเฟิร์นกับทิว

"เที่ยวในที่พักนี้แหละครับ แค่ในนี้ก็สวยมาก" ทิวบอกออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

นนท์นั่งมองทิวกับเฟิร์นหยอกล้อกันเหมือนเดิมร่างบางผุดยิ้มขึ้นมาบางๆโดยไม่รู้เลยว่ามีอีกคนจ้องมองอยู่

"อ่าว ชนน!!" ทั้งสี่คนก็ดื่มกันไปเรื่อยๆ คุยเรื่องตลกเฮฮากันไปเรื่อยๆ นนท์เองก็เริ่มเมาเต็มที่ เหตุผลที่นนท์กล้าที่จะเมาก็เพราะเท่าที่ดูๆแล้ว เด็กพวกนี้น่าจะรวยไม่มีพิษมีภัยอะไรคงไม่คิดจะรูดทรัพย์เขาหรอก

"ไอ้ทิวพอแล้ว เห็นมั้ยพี่เขาเมาแล้วเนี่ย" คินน์ว่าออกมาพร้อมดึงแก้วในมือของนนท์ออก

"คินน์ ไปส่งพี่นนท์ที่ห้องหน่อยสิเดินกลับเองคงไม่ไหว" เฟิร์นพูดบอกด้วยความเป็นห่วง

"อืม ไอ้ทิวช่วยหน่อย" คินน์หันไปบอกทิวให้มาช่วยพยุงนนท์ไปส่งที่ห้องพัก

ไม่นานคินน์และทิวก็พานนท์มาถึงที่ห้อง

"เดี๋ยวกูดูเขาก่อน มึงกลับไปดูเฟิร์นก่อนเถอะท่าทางจะแย่เหมือนกัน" คินน์บอกออกมาทิวพยักหน้ารับก่อนจะเดินกลับบ้านพักของตน

"พี่นนท์ไหวมั้ย" คินนท์ถามออกมาก่อนจะพาร่างบางมาที่เตียงและเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ

"อื้ออ เอาออกไป" นนท์ครางออกมาเสียงแผ่วเบา เมื่อมีบางอย่างมากระทบใบหน้า

"พี่นนท์ เดี๋ยวผมเช็ดหน้าให้ก่อนจะได้สดชื่น" คินน์ที่เดินเอาผ้าขนหนูชุบน้ำแล้วมาเช็ดหน้านนท์เบาๆ

"ไม่ อื้ออ ฮึก คุณมันใจร้ายฮึก คุณวายุ" นนท์ร้องไห้โฮออกมา คินน์เองเมื่อได้ยินชื่อใครอีกคนก็ชะงัก

"พี่นนท์ เดี๋ยวให้ผมเช็ดหน้าก่อน" คินน์ยังคงเช็ดหน้าออกให้นนท์อย่างแผ่วเบา

"ผมคิดถึงคุณ ฮึก คุณมันใจร้าย ฮือ" คินน์ได้แต่มองหน้านนท์นิ่งๆ เขารู้สึกไม่พอใจอย่างบอกไม่ถูกที่ร่างบางตรงหน้าเรียกหาคนอื่น

"ผมไม่ใช่เขา" คินน์พูดจบก็ประกบจูบนนท์ทันที

"อื้อ อืม" มือบางยกขึ้นมาคล้องคอของร่างสูงข้างบนเอาไว้

คินน์ผละปากออกเบาๆ หน้านนท์แดงก่ำไปเพราะฤทธิ์ของเหล้า

"คุณวายุ" นนท์พึมพำออกมาพร้อมปล่อยมือออกจากคอของคินน์แล้วหลับไปทันที

คินน์มองคนตรงหน้านิ่งๆก่อนจะลุกขึ้นเอาผ้าไปตากไว้ล็อคประตูแล้วกลับบ้านพักของตัวเองทันที

..

หลังจากที่กลับจากบริษัทร่างสูงก็กลับมาอาบน้ำและออกไปยังโกดังทันทีโดยมีเคนขับรถให้

"คะ..คุณวายุ ผะ..ผม ขะ..ขอ ร้อง" ชายวัยกลางคนตรงหน้าร้องขอออกมาอย่างน่าสงสาร

"ผมให้เวลาคุณแล้ว กฎก็คือกฎนะครับ มีปัญญากู้ ก็ต้องมีปัญญาจ่าย" วายุว่าออกมาเสียงเย็นๆ

"ผะ..ผมขอเวลา" เขาพูดออกมาเสียงกระท่อนกระแท่น

"ผะ..ผมมีหลานชะ..ชายคนนะ..นึง ผะ..ผมจะให้มันมะ..มาทำงานกับคุณ"ชายคนนั้นต่อรองออกมา

"คนผมเยอะแล้ว ขอโทษทีที่ผมทำตามคำขอของคุณไม่ได้" วายุว่าออกมาเสียงเรียบ ใบหน้าแสดงความเรียบเฉยและเย็นชา

"ผะ..ผมขอร้อง ผะ..ผมก็จะทำงานชดใช้คุณ ให้หลานผมมาทำด้วยผมจะหาเงินมาชดใช้คุณผมไม่อยากให้หลานผมต้องอยู่คนเดียว" ชายวัยกลางคนขอร้องออกมา วายุนั่งเงียบก่อนจะลุกขึ้นยืน

"ถ้าคุณคิดจะหักหลังผมเมื่อไหร่ คนแรกที่จะไม่มีชีวิตอยู่เลยก็คือหลานของคุณ" วายุว่าออกมาก่อนจะเดินจากไป หัวใจของชายวัยกลางคนสว่างวาบอีกครั้ง

"ผมสัญญา ผมจะจงรักษ์ภักดีต่อคุณ คุณวายุ" เขายกมือขึ้นไหว้อย่างขอบคุณ

"บอกภพจัดการด้วยแล้วกัน" วายุหันมาบอกเคนก่อนจะเดินออกไปจากโกดังทันที

ร่างสูงให้เคนตรงกลับมาบ้านทันที วันนี้เขาต้องกลับมาเคลียงานที่ยังตกค้างอยู่ที่บ้าน

"นายจะเข้าไปที่ผับอีกมั้ยครับ" เคนถามออกมาเมื่อเข้ามาในห้องทำงานของวายุ

"ไม่ล่ะ ผมฝากจัดการเรื่องของหลานชายเขาด้วยนะ" วายุบอกออกมา เขาหลายถึงหลานของชายคนนั้น

"ทำไมนายถีงเชื่อใจหมอนั้นล่ะครับ" เคนถามออกมาอย่างสงสัย

"ดูก็รู้ว่ามันเป็นหมารับใช้ของใคร" วายุพูดขึ้นมาเสียงเรียบ เคนพยักหน้ารับรู้ว่าเจ้านายพูดหมายถึงใคร

"ส่วนหลานของมัน ผมฝากคุณเป็นคนดูแลด้วยนะเคน"วายุพูดบอกออกมาอีก

"ถ้านายรู้แล้วว่ามันเป็นคนของใครแล้วทำไมถึงยังจะรับเด็กนั้นอยู่ล่ะครับ" เคนถามออกมาอย่างสงสัย

"ก็เพราะว่าผมไม่รู้ว่าหลานของมันจะเป็นเหมือนมันมั้ย" วายุพูดบอกก่อนจะเปิดเอกสารดูแล้วไม่พูดอะไรต่อ ส่วนเคนก็ได้แต่นั่งลงช่วยงานวายุเงียบๆ

เช้า

นนท์ตื่นเช้าขึ้นมาด้วยความหนักอึ้งในหัว ร่างบางกรอกตาไปมานิดๆก่อนจะขยับลุกขึ้น

"อื้ออ ปวดหัวชะมัด" นนท์พึมพำออกมาเบาๆ

"เรากลับมาที่ห้องได้ยังไงกันนะ" นนท์นั่งคิดแต่ก็คิดไม่ออกก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแล้วไปสั่งข้าวกิน

"อ้าวพี่นนท์ ตื่นแล้วหรอคะ" เฟิร์นร้องทักทายยิ้มๆ พวกเขากำลังสั่งอาหารเหมือนกัน

"อืม เมื่อคืนหนักไปหน่อยหน่ะเลยตื่นสาย" นนท์ตอบกลับไปพร้อมส่งยิ้มบางๆไปให้

"เออ แล้วเมื่อคืนพี่กลับไปที่ห้องได้ยังไงหรอ" นนท์ถามขึ้น คินน์ชะงักไปนิด

"คินน์กับทิวไปส่งค่ะ เพราะพี่เมามาก" เฟิร์นพูดบอก นนท์หันไปหาชายหนุ่มทั้งสองก่อนจะเอ่ยขอบคุณออกไป

เมื่อทั้งสี่คนนั่งทานข้าวกันอิ่มแล้วเฟิร์นเลยชวนไปนั่งเล่นที่คาเฟ่ นนท์ก็ตกลงเพราะยังรู้สึกแฮ้งๆอยู่

เมื่อเดินมาถึง ทิวและเฟิร์นก็เดินไปสั่งเครื่องดื่มทิ้งให้นนท์อยู่กับคินน์สองคน

"วายุชื่อผู้ชายใช่มั้ยครับ" คินน์ถามขึ้น นนท์ชะงักกึกกับคำถามของคินน์ เมื่อเห็นว่านนท์มองหน้าอย่างขอคำตอบคินน์เลยพูดออกมา

"เมื่อคืนพี่พูดถึงเขา" คินน์ว่าออกมาอีกนนท์นิ่งไปนิดใบหน้าหวานหน้าหม่นไปลงอย่างเห็นได้ชัด

"พี่คงรักเขามาก ผมคงไม่กล้าจีบพี่อีกแล้วล่ะ เพราะจีบยังไงพี่ก็คงไม่ใจอ่อน" คินน์ว่าออกมาเสียงเรียบสายตาหม่นลงเล็กน้อย

"ขอโทษนะ" นนท์ว่าออกมาอย่างรู้สึกผิดและทั้งสองคนก็นั่งเงียบไม่มีใครพูดอะไรออกมา

"คุยอะไรกันคะ หน้าเครียดกันเชียว" เฟิร์นถามขึ้นทำลายความเงียบที่เข้ามาปกคลุม

"ป่าวหรอก แล้วไอ้ทิวล่ะ" คินน์ตอบกลับก่อนจะถามหาเพื่อนอีกคน

"กำลังตามออกมาขี้เกียจรอเลยเดินออกมาก่อนมันสั่งอะไรก็ไม่รู้" เฟิร์นบ่นออกมาไม่จริงจังนัก

"เอ่อ พี่นนท์คะ วันนี้พวกเราจะออกไปเที่ยวน้ำตกไปด้วยกันมั้ยคะ" เฟิร์นถามนนท์ขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น

"ไม่ดีกว่า เมื่อวานพี่ไปมาแล้วน่ะ วันนี้เลยว่าจะเที่ยวเล่นอยู่ในที่พักนี้แหละ" นนท์ว่าออกมาพร้อมส่งยิ้มไปให้

"หว้าเสียดายจัง แล้วพี่นนท์กลับวันไหนหรอคะ" หญิงสาวทำหน้าเสียดายก่อนจะถามออกมาอีก

"พรุ่งนี้ครับ พอดีพี่ต้องรีบกลับไปทำงาน" นนท์บอกออกมาหญิงสาวพยักหน้ารับรู้ ไม่นานเครื่องดื่มก็ออกมาเสริฟพร้อมกับทิวที่เดินออกมา

..

วายุตื่นเช้าขึ้นมาเขาอาบน้ำกินข้าวและกลับเข้ามาทำงาน ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิมกว่าจะข่มตาลงนอนได้ก็นานพอสมควร เพราะเอาแต่คิดถึงอีกคนที่ไม่รู้ว่าตอนนี้ทำอะไรอยู่กับใคร

"นนท์เป็นยังไงบ้าง" วายุถามเคนทึ่เข้ามาทำงานช่วยเขาตั้งแต่เช้า

"สบายดีครับ คุณนนท์เหมือนจะเที่ยวอยู่กับกลุ่มเด็กวัยรุ่น2-3คน" เคนบอกออกมาตามที่พี่ชายของตนบอก คิิ้วหนาขมวดเข้ากันทันที

"เห็นพี่คมบอกว่าน่าจะรู้จักกันตอนไปเที่ยวน่ะครับ" เคนบอกออกมาอีก

"ผู้หญิงหรือผู้ชาย" วายุถามขึ้นเสียงนิ่งเรียบ

"ผู้ชายสองหญิงหนึ่งครับ" วายุนิ่งเงียบไม่ตอบอะไร

"แล้วเรื่องหลานเดชาล่ะ" วายุถามเรื่องของเดชาคนที่เขายอมให้เข้ามาทำงานเพื่อใช้หนี้

"มันบอกหลานมันแล้วครับ หลานมันก็ตกลงแต่" เคนเว้นวรรคไว้วายุเงยมองหน้านิดๆ

"มีอะไร" ร่างสูงก้มลงไปทำงานต่อเหมือนไม่ใช่เรื่องน่าสนใจ

"ป่าวหรอกครับ หลานมันตัวเล็กๆเหมือนผู้หญิงผมเลยคิดว่ามันไม่น่าจะเหมาะกับงานแบบนี้" เคนพูดบอกออกมาตามความเป็นจริง

"อืม งั้นคุณก็สอนงานเอกสารไม่ก็พามาฝากไว้กับป้าละไมที่นี้ก็ได้" วายุตอบออกมา เคนพยักหน้ารับก่อนจะก้มทำงานต่อ

บ่าย

นนท์เดินเที่ยวในที่พักไปเรื่อย ที่นี้มีทั้งลำธารไหลผ่าน มีมั้งสะพานยาวเกือบๆ200เมตร ไหนจะคาเฟ่เล็กน่ารักตรงนี้อีก นนท์ดื่มด่ำกับบรรยากาศรอบๆตัวพรางคิดถึงเรื่องที่คินน์พูด เขาพูดถึงวายุงั้นหรอ แล้วเมื่อคืนเขาพูดอะไรออกไปบ้างนะ

 

 

เรื่อยๆไปก่อนน๊า เม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ🥰🙏