บทที่ 20
× 0
× 0
× 0
บทที่ 20
มิถุนายืนนิ่งมองเพลงพิณกอดโซลทันทีที่เจอหน้า นี่น่ะ มันเดจาวูหรือไงกัน เธอคิดทำท่าจะเดินกลับไปที่ห้องครัวแต่โซลจับมือเธอไว้ เขาคลายกอดเพลงพิณออกมองสีหน้าอีกฝ่ายด้วยความงุนงง ทั้งสองมองกระเป๋าเดินทางข้างกายเพลงพิณ
" เธอมาที่นี่ได้ไงกัน เพลง " โซลถามชวนให้เพลงพิณนั่ง แล้วดึงมิถุนาให้นั่งลงที่ข้างเขา เพลงพิณส่งยิ้มที่ดูฝืดฝืนมาให้ทั้งคู่
" ขอโทษนะ โซล ที่จู่ๆก็มาแบบนี้ -- ฉันโทรศัพท์ไปหาโรมขอที่อยู่ของเธอมาจากเขาน่ะ " เพลงพิณตอบ โซลถอนหายใจออกมาบางๆเขาใช้ข้อนิ้วนวดที่หัวตาเบาๆ ไอ้พี่เฮงซวย! เขาคำรามเบาๆ " อย่าไปว่าโรมเลย ฉันรบเร้าโรมเองแหละ ฉันแค่ไม่รู้จะไปไหน -- " สีหน้าของเพลงพิณซีดเซียว ปากของเธอสั่นน้อยๆ มือของเธอบีบกันแน่น " ฉันจะหย่ากับเขานะ โซล "
โซลถลึงตามองคนตรงข้าม มิถุนายกมือขึ้นปิดปากตัวเอง โซลพึ่งจะเล่าให้เธอฟังว่าเพลงพิณเป็นภรรยาของลูกพี่ลูกน้องทางฝั่งแม่ ตอนที่โซลอยู่ไฮสคูล เพลงพิณตามลูกพี่ลูกน้องของเขามาเรียนต่อที่อเมริกาอยู่ถึงสี่ถึงห้าปีเลยทำให้พวกเขาค่อนข้างสนิทกัน และวันนั้นที่โรงพยาบาลหลังจากมิถุนารีบออกจากโรงพยาบาลไป เพลงพิณก็พึ่งรู้ตัวเองว่าท้อง
" พูดอะไรน่ะ เพลง -- เธอจะหย่ากับพี่วี ล้อกันเล่นหรือไง! เธอกำลังท้องนะ จะหย่าได้ไง! " โซลพูดน้ำเสียงเกือบดัง ออกอาการเดือดดาล มิถุนาที่นั่งข้างๆต้องยื่นมือไปจับแขนโซลไว้เขาถึงเย็นลง
เพลงพิณส่ายหน้า เธอเม้มปากเบาๆ พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล " ครั้งนี้จริงนะ โซล " พูดจบเพลงพิณก็ไม่อาจต้านทานน้ำตาที่ล้นเอ่อออกมาได้ โซลทำอะไรไม่ถูกมิถุนารีบลุกเข้าไปนั่งข้างๆ หยิบกระดาษทิชชู่ส่งให้เพลงพิณ
" เกิดเรื่องบ้าอะไรกัน เพลง " โซลถาม
" วีมีคนอื่น วีมีผู้หญิงอื่น โซล! " เพลงพิณร้องไห้โฮออกมาเธอหันไปกอดมิถุนาที่ดูตกใจเล็กน้อย มิถุนากอดปลอบ
" ใจเย็นนะคะ คุณเพลง " มิถุนาเงยหน้ามองโซลที่หน้าเครียด เขาปล่อยให้มิถุนาปลอบเพลงพิณจนเธอสงบลง
" เรื่องมันชักบ้าไปกันใหญ่แล้วนะ หย่าเหรอ -- แล้วเด็กล่ะ " โซลออกอาการหงุดหงิด เขาเดินเข้ามาในห้องนอนมองหาเสื้อสูทของตัวเอง " เสื้อสูทป้าขิมเอาไปไว้ไหนนะ! " น้ำเสียงเกรี้ยวกราด มิถุนาหันไปหยิบเสื้อสูทที่วางอยู่บนเตียงส่งให้
" ใจเย็นๆนะ โซล " มิถุนาจับมือของโซลมากุมไว้ เธอส่งยิ้มให้ โซลถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อเห็นสีหน้ายิ้มแย้มของมิถุนา เขารับเสื้อสูทมาจากเธอ
" ขอโทษ " โซลก้มลงหอมแก้มเธอ " ฉันกำลังร้อนใจน่ะ เรื่องบ้าแบบนี้ไม่ควรเกิดขึ้น " โซลว่า " โลกรู้ว่าพี่วีรักเพลงพิณมากขนาดไหน พี่วีมีผู้หญิงคนอื่นคือสิ่งสุดท้ายที่จะเกิดขึ้นบนโลกนี้เลย -- ฉันจะโทรหาพี่วีถามให้รู้เรื่องว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ "
" เรื่องคุณเพลง ฉันจะช่วยดูให้นะ " มิถุนาพูด
" ขอบใจนะ มิน " โซลยิ้มแล้วจูบที่หน้าผากของเธอ " ตอนนี้คงทำอะไรไม่ได้ เธอจะว่ายังไงถ้าเพลงต้องอยู่กับเราที่นี่ชั่วคราวน่ะ " โซลถาม " ฉันไม่อยากให้เราต้องทะเลาะกันเพราะคนอื่นอีก ถ้าเธอไม่อยากให้เพลงอยู่ที่นี่ ฉันจะให้เพลงไปอยู่ที่โรงแรมแทน "
" ที่นี่เป็นห้องของนายนะ นายตัดสินใจเถอะ ฉันเคารพการตัดสินใจของโซลนะ " มิถุนาว่า " ให้คุณเพลงอยู่ที่นี่ก่อนก็ได้ อย่างน้อยก็มีฉันคอยดู และถ้าฉันต้องไปทำงานป้าขิมก็ยังช่วยดูให้ได้ "
โซลยิ้มกว้างก่อนสวมกอดมิถุนา " เธอนี่สมควรเป็นภรรยาของฉันอย่างที่สุดเลยนะ มินมิน รักเธอจัง " มิถุนาอดขำกับท่าทีของโซลไม่ได้
" ไปทำงานได้แล้ว ผู้บริหารไม่ควรเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีในการเข้าประชุมสายให้ลูกน้องเห็นนะ " มิถุนาทำทีเป็นดุ
" ครับผม " โซลคลายกอด " ไปทำงานก่อนนะ ที่รัก -- เย็นนี้เจอกันครับ " มิถุนาพยักหน้ารับก่อนจะเขย่งเท้าขึ้นจุ๊บที่แก้มของโซลคืน
" เจอกันค่ะ "
************
" คุณเพลงอยากได้อะไรบอกมินนะคะ " มิถุนาเอ่ยกับเพลงพิณที่เอาแต่นั่งเงียบ อีกฝ่ายหันมายิ้มบางๆให้ สีหน้าเศร้าอย่างเห็นได้ชัด
" เพลงต้องขอโทษคุณมินด้วยนะคะที่ทำให้เดือดร้อน "
มิถุนาส่ายหน้า " อย่าคิดแบบนั้นเลยนะคะ ยังไงคุณก็เป็นญาติของโซลทำตัวตามสบายเถอะนะะคะ "
" ขอบคุณมากนะคะ -- ระหว่างนี้ถ้ามีอะไรให้เพลงช่วยบอกได้เลยนะคะ คุณมิน "
มิถุนาพยักหน้ารับก่อนปล่อยให้เพลงพิณจัดการเอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าของตัวเองในห้องนอนอีกห้อง
" วันนี้มินขอที่ทำงานไม่เข้าออฟฟิส ยังไงถ้าคุณเพลงมีอะไร ป้าขิมมาบอกมินได้เลยนะคะ มินนั่งทำงานอยู่ที่ระเบียงค่ะ " มิถุนาบอกป้าขิมที่พยักหน้ารับอย่างยินดี ตลอดเกือบทั้งวันไม่มีวี่แววว่าเพลงพิณจะมาขอความช่วยเหลือใดๆ มิถุนากับป้าขิมสลับกันเดินไปดูเพลงพิณที่เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องนอน มิถุนาแอบหวั่นใจว่าเพลงพิณจะคิดสั้นจนเธอไม่สามารถเอาใจจดจ่ออยู่ที่งานตัวเองได้ จนกระทั่งช่วงเย็นป้าขิมเดินเข้ามาหาเธอ
" คุณเพลงเป็นอะไรเหรอคะ ป้าขิม " มิถุนาลุกพรวด ป้าขิมรีบยกมือห้าม
" คุณเพลงไม่ได้เป็นอะไรค่ะ คุณมิน " ป้าขิมส่งยิ้มอ่อนโยนให้เธอ " ป้าแค่จะมาถามว่าคุณมินจะทำอาหารเย็นให้คุณโซลมั้ยคะ ป้าจะได้เตรียมของให้ค่ะ "
" อ่อค่ะ " มิถุนาถอนหายใจบางๆออกมา มองนาฬิกาบนมือถือ " ค่ะ เดี๋ยวมินทำอาหารให้โซลเองค่ะ " ว่าแล้วเธอก็เดินไปกับป้าขิมเข้าไปในครัว
" วันนี้คุณมินจะทำอะไรคะ "
" วันก่อนป้าขิมได้สายบัวมาใช่มั้ยคะ มินว่าจะทำผัดสายบัวกับกุ้ง แล้วก็น้ำพริกไข่เค็มผักสด แล้วก็แกงจืดเต้าหู้ค่ะ " มิถุนาเอ่ยชื่อเมนูออกมาพลางรวบผมของตัวเองขึ้น " มินวานป้าขิมช่วยหยิบของออกจากตู้เย็นให้หน่อยนะคะเดี๋ยวมินไปเตรียมอุปกรณ์ "
" ให้เพลงช่วยนะคะ " มิถุนาหันกลับไปมอง เพลงพิณเดินเข้ามาในครัวท่าทางดูสดชื่นกว่าเมื่อเช้า " คุณมินกำลังจะทำอาหารใช่มั้ยคะ เพลงช่วยนะ " มิถุนามองสายตาของเพลงพิณก่อนจะพยักหน้ารับ
ทั้งมิถุนาและเพลงพิณต่างก็ช่วยกันทำอาหารมื้อเย็นโดยมีป้าขิมเป็นลูกมือ ถึงจะพูดแบบนั้นพอถึงเวลาจริงๆเพลงพิณก็เกือบจะทำหน้าที่แทนมิถุนาทั้งหมด
" กลับมาแล้วคร้าบ ที่รัก " โซลเดินถลาทิ้งตัวกอดมิถุนาไว้ " เหนื่อยจังเลยครับ คุณมิถุนา " โซลพูดกดปลายจมูกลงบนแก้มนุ่มๆของเธอ
" โซล! คุณเพลงอยู่ด้วยนะ " มิถุนาร้องบอก แก้มเธอแดงระเรื่อเมื่อสบตากับเพลงพิณ โซลหันกลับมา
" โอ๊ะ! โทษที เพลง " โซลพูด " ปกติฉันชินน่ะ นึกว่าอยู่กับมิถุนาแค่สองคน "
" ไม่เป็นไร โซล " เพลงพิณส่ายหน้า สีหน้ายิ้มแย้มมากขึ้นกว่าเมื่อเช้า " แหมแต่ว่านะ ไม่เคยเห็นโซลจะหวานกับผู้หญิงแบบนี้มาก่อนเลย นอกจากตอนวันเกิดฉันที่เธออุตส่าห์นั่งรถไฟไปซื้อเค้กที่ฉันอยากกินจากอีกเมืองหนึ่งมาให้ "
" เรื่องเก่าแล้ว เพลง จะเอามาพูดทำไมอีก " โซลเข่นเขี้ยว หน้าแดงที่ถูกขุดเอาเรื่องในอดีตมาพูด " แต่ว่านะเค้กนั่นก็เละตุ้มเป๊ะเลยนิ เพราะฉันดันไปเจอคู่อริเลยมีเรื่องชกต่อยกัน ใช่มั้ย "
" ใช่ๆ ตลกชะมัดเลย ตอนเปิดกล่องออกมา " เพลงพิณเสริมแล้วทั้งคู่ก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน ขณะที่มิถุนาได้แต่ยิ้มบางๆ ก่อนจะหยิบเสื้อสูทเดินเลี่ยงเข้าไปในห้องนอน
" ทำอะไรอยู่ครับ ที่รัก " โซลกอดมิถุนาจากด้านหลัง หลังเห็นเธอเดินเข้ามาในห้องนอนเขาก็เดินตามเธอเข้ามา
" เก็บเสื้อสูทของนายไง " มิถุนาตอบ
" ให้ป้าขิมจัดการก็ได้นิ " โซลว่าพลางดึงมิถุนาให้นั่งลงตามเขาที่ปลายเตียง เขามองหน้ามิถุนา " ไม่สบายใจเรื่องเพลงอยู่หรือเปล่า มิน "
มิถุนามองแววตาอ่อนโยนของโซล ช่วงนี้เขามักจะมองเธอด้วยสายตาแบบนี้มันทำให้เธอยิ่งหลงรักผู้ชายคนนี้มากขึ้น " ฉันแค่อิจฉาคุณเพลงน่ะ " เธอตอบพลางเม้มปากเบาๆ " ดูเหมือนว่าโซลกับคุณเพลงจะมีช่วงเวลาที่ดีร่วมกันพอยิ่งเห็นว่าโซลกับคุณเพลงดูสนิทสนมกันฉันก็เลยอดอิจฉาไม่ได้ " เธอส่งยิ้มแห้งอย่างรู้สึกผิดให้เขา
" ขอโทษนะ โซล "
โซลมองมิถุนาด้วยแววตาแห่งความสุข ผู้หญิงตรงหน้าเขากำลังพยายามอย่างเต็มที่ที่จะทำให้เขาสบายใจเขาจูบที่ปากของมิถุนา
" ฉันบอกหรือยังว่าฉันรักเธอ มิน "
มิถุนาพยักหน้าอมยิ้มน้อยๆ " บอกแล้ว "
" ฉันก็ยังยืนยันคำเดิมนะว่าตอนนี้หัวใจของฉันมีแค่เธอคนเดียว " โซลพูดก่อนจูบเธออีกครั้ง " ฉันโทรศัพท์หาพี่วีแล้วล่ะ "
" ตกลงเป็นเรื่องจริงมั้ย " มิถุนาถาม
" เรื่องไหนดีล่ะ เรื่องหย่าหรือเรื่องที่ว่ามีคนใหม่ " โซลว่า " เรื่องหย่าพี่วีไม่รู้เรื่องนี้เลย เกือบเป็นบ้าไปเลยตอนฉันบอกรู้มั้ยว่าเพลงจะหย่าน่ะ -- ส่วนเรื่องนั้นเขาบอกเป็นเรื่องเข้าใจผิด "
" ยังไง "
" พี่วีไปงานเลี้ยงฉลองวันเกิดเพื่อน แล้วทีนี้ก็ดื่มฉลองกันหนักไปหน่อย กลับบ้านไม่ได้เลยต้องนอนค้างที่บ้านเพื่อน " โซลตอบ สีหน้าบ่งบอกความเครียด " เธอเดาต่อสิว่าเพื่อนคนนั้นผู้ชายหรือผู้หญิง "
" ผู้หญิง "
โซลพยักหน้า มิถุนาพูดอะไรไม่ออก " ฉันกล้าพูดเลยว่าผู้ชายที่เมาไม่ได้สติกับผู้หญิงที่เมาไม่ได้สติยังไงก็ไม่รอดเรื่องแบบนั้นไปแน่ " โซลพูด
" งั้นคุณวีก็ -- "
" พี่วีบอกมันไม่มีอะไรเกิดขึ้น "
" ถ้าคุณวีบอกแบบนั้น เราก็ควรจะเชื่อสิ " มิถุนาพูดน้ำเสียงจริงจัง โซลเลิกคิ้วมองมิถุนาที่กำลังทำหน้าตาขึงขัง" ตอนนี้น่ะไม่ใช่เวลาที่จะมาหาความจริงว่าคุณวีทำหรือไม่ทำ -- เรามาคิดดีกว่าว่าทำยังไงให้เขาสองคนได้คุยกัน "
" พี่วีพยายามโทรหาและส่งข้อความหาเพลงล่ะ แต่รายนั้นคงโกรธมากเลยไม่รับสายไม่อ่านข้อความเลย -- พี่วีตอนนี้ติดโปรเจคต้องไปภูเก็ตเลยยังมาตอนนี้ไม่ได้น่ะ "
" ถ้าอย่างนั้นคงต้องรอให้คุณเพลงใจเย็นกว่านี้หน่อยแล้วค่อยอธิบาย ขืนพูดไปตอนนี้อาจจะยิ่งทำให้เรื่องบานปลายไปกันใหญ่ "
โซลพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย
*************
อ้าวๆ อยู่ดีๆ เพลงพิณก็ขอมาอาศัยหลบพักใจที่นี่ซะอย่างนั้น รอตามกันต่อนะคะว่าพวกเขาจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ยังไง ^^
ขอบคุณทุกการติดตาม / ทุกคอมเม้น และทุกกำลังใจมากๆเลยนะคะ
