สวมเขา
× 0
× 0
× 0
นานจน(เกือบ)ลืมเธอ
ตอนที่ 1
ครื้นน .. ครื้นน
เปรี้ยงงงงง !!!
ในยามค่ำคืนที่ท้องฟ้าอาบไปด้วยสายน้ำไหลพร่างพรูจนกลายเป็นสายฝนตกกระหน่ำลงมาสู่พื้นดิน ผู้คนที่เดินสัญจรอยู่บนฟุตบาทและตามท้องถนนต่างพากันชุ่มฉ่ำและเปียกปอน
ศิรสา นุชนาวา
สาวสวยในวัยยี่สิบสี่ เดินฝ่าสายฝนเย็นฉ่ำจนรู้สึกหนาวยะเยือก
เธอกำลังจะเดินไปรอรถเมล์ เพราะมีนัดกับ วาทิต แฟนหนุ่มที่บ้านของเขาตอนสองทุ่ม แต่เพราะยังเคลียร์งานไม่เสร็จ ทำให้ตอนที่เธอออกจากออฟฟิศเวลาก็ปาไปเกือบสามทุ่มแล้ว
หญิงสาวลงจากรถเมล์หน้าปากซอย เดินเข้ามาอีกนิดหน่อยก็จะเจอบ้านหลังใหญ่ของชายหนุ่ม ที่มีเนื้อที่ค่อนข้างกว้างขวางสมฐานะของวาทิต ลูกชายคนเดียวของท่านนายพลวิวัฒน์
มองนาฬิกาที่ข้อมือ สี่ทุ่มครึ่ง เลยเวลานัดมานานมากแล้ว เธอพยายามโทรศัพท์หาเขามาร่วมชั่วโมงแต่เขาไม่รับสาย จึงรู้สึกร้อนใจและเป็นกังวลว่าจะมีเรื่องอะไรที่ร้ายแรงหรือเปล่า?
ศิรสาเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นจนมาถึงประตูรั้ว เปิดประตูเล็กด้านข้างแล้วเดินเข้าไปอย่างคุ้นเคย เงยหน้าขึ้นมองไปห้องนอนชายหนุ่มที่อยู่ชั้นบนของบ้านยังเปิดไฟอยู่ นึกโล่งใจที่อย่างน้อยเขาก็อยู่บ้าน
"คุณรสามาหาคุณวาหรอคะ?" ป้าจันแม่บ้านทักขึ้นก่อนยกมือรับไหว้หญิงสาว
"ค่ะป้าจัน พี่วาอยู่บ้านหรือเปล่าคะ? รสาพยายามโทร.หาหลายครั้ง แต่พี่วาไม่รับสายเลย"
"ตอนหัวค่ำยังเห็นเดินอยู่แถวนี้ สงสัยจะขึ้นข้างบนไปแล้วค่ะ เดี๋ยวป้าไปตามให้นะคะ"
"ดึกแล้วรสาไม่รบกวนป้าจันดีกว่าค่ะ เดี๋ยวขึ้นไปหาพี่วาเอง มีธุระคุยไม่นาน ขอบคุณนะคะป้าจัน"
สาวสวยเดินขึ้นบันไดไปชั้นสอง ตรงไปที่ห้องวาทิตอย่างคุ้นเคย แต่เสียงพูดคุยที่เล็ดลอดออกมาจนถึงหน้าห้อง ทำให้ศิรสาชะงักเท้าทันที เพราะนอกจากจะมีเสียงของว่าที่คู่หมั้นเธอแล้ว ยังมีเสียงของผู้หญิงอีกคนที่รู้สึกคุ้นหูมาก
พี่วาคุยกับใครน่ะ?
เธอขมวดคิ้ว ยืนฟังเรื่องราวที่ทั้งสองพูดคุยกันด้วยน้ำเสียงแปลกๆ
"พี่วา อ่าา แรงๆหน่อยสิที่รัก"
"แพท เธอนี่สุดยอด ถึงใจพี่จริงๆ"
ศิรสาค่อยๆ เอื้อมมือที่สั่นระริกไปจับลูกบิดประตู
ประตูไม่ได้ล็อค!!
เธอแง้มมันออกเพียงเล็กน้อย มองไปบนเตียงก็เห็นภาพวาทิตกับ ปภาวี หรือ แพท เพื่อนร่วมงานของศิรสากำลังกอดจูบกันในสภาพเปลือยเปล่าทั้งคู่
ศิรสายืนช็อคกับภาพที่เห็น เธอนิ่งไปนานอย่างทำใจไม่ได้ น้ำตามันไหลมาเองโดยไม่รู้ตัว ที่เธอต้องอยู่เคลียร์งานจนดึก ทำให้ผิดนัดกับวาทิต ก็เพราะปภาวีขอร้องให้เธอทำงานแทน อ้างว่าจะพาพ่อไปโรงพยาบาล แต่ที่ไหนได้.. กลับแอบมาหาว่าที่คู่หมั้นของเธอนี่เอง
นี่สองคนสวมเขาให้เธอมานานแค่ไหนแล้ว?
ทำไมเขาถึงนอกใจเธอไปมีอะไรกับเพื่อนเธอได้ล่ะ??
ใจร้าย! ใจร้ายที่สุด!!
หญิงสาวเฝ้าแต่คิดวนเวียนจนน้ำตานองหน้าตอนนี้เธอคล้ายคนล่องลอยที่สติขาดผึ่ง เดินลงมาด้านล่างของบ้านไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่ป้าจัน เธอจึงเดินออกไปอย่างไร้จุดหมาย
☆☆☆☆☆☆☆
พี่วามีกิ๊กซะแล้ว รสาจะว่ายังไงคะ?
