ลมที่พัดผ่านต้นไม้...🌳 ใบไม้ที่ปลิวไสว...🍃

บรรยากาศใน หม่อตี่(สุสาน)ช่างเงียบเหงา..... แสงแดดอ่อนทาบผ่านหินอ่อน2แผ่น ที่ติดบน หม่อเฮวก(หลุมศพ)

นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ใส่ใจบรรยากาศรอบข้างแบบนี้... ...คงนานพอๆกับที่เด็กสาวได้จากบ้านไปเรียนที่อื่น....

ตอนนี้เธอได้กลับมาแล้ว กลับมาในที่แห่งนี้ ที่แห่งความสุข เพื่อน ครอบครัว ......

เบสท์...เด็กสาวที่แสนจะธรรมดา หน้าตาบ้านๆ ป๊าเป็นลูกครึ่งจีน ส่วนแม่ไทยแท้ เรียกอีกอย่างว่า "ลูกเสี้ยว" แต่หน้าตาเธอกลับไทยแท้ ต่างจากเฮียทั้งสอง ที่หน้าตาเหมือนป๊า....

ตอนนี้ทุกอย่างมันช่างจืดจางเหลือเกิน.... จากครอบครัวที่มีกัน 5 คน กลับกลายเป็นแค่ 3 คนพี่น้อง....

เด็กสาวเดินเข้ามาในห้องที่คุ้นเคย เป็นเวลา 3ปี ที่เธอจากบ้านหลังนี้ เพื่อไปเรียนที่อื่น...

บ้านเบสท์เป็นตึกเดี่ยวที่ความห่างระหว่างตึกแค่มอไซค์ผ่านได้ น่าแปลก ที่ หน้าต่าง ของตึกทั้งสองมันตรงกัน ราวกับว่าตั้งใจ

เบสท์กับคิมเป็นเพื่อนเล่นกันตั้งแต่เด็ก คิมเป็นลูกครึ่งจีน ที่หน้าจิ้มลิ้ม กว่าเบสท์เสียอีก ทุกครั้งผู้คนจะได้ยิน เสียงเด็กหญิงและชายสองคน ตะโกนโหวกเหวกจากชั้นสอง แต่ส่วนมากจะเป็นเสียงเบสส์เสียมากกว่า

. . .

เบสท์ค่อยๆเปิดหน้าต่างออก เพราะมันค่อนข้างเก่า แต่ก็ได้เจอหน้าตาของเพื่อนบ้านจอมกวน ที่ยิ้มทะเล้นรออยู่ที่หน้าต่าง

ปิดหน้าต่าง

. . . .

ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ....เบสท์