วุ่น2
-
วันฝึกทหารอาสา
-
ลานกว้าง
-
ผู้กองแทน
วิ่ง !
-
ผู้กองแทน
แค่นี้วิ่งไม่ไม่ได้ก็ไม่ต้องมาเป็นทหาร !
-
ทหารอาสา
ครับ !!
-
ทหารอาสา
ค่ะ !!!
-
หมวดยู้ยี่
😏
-
ตอนนี้ลานกว้างถูกเปลี่ยนให้เป็นสนามฝึกทหารอาสา หลังจากที่ดูสถานที่แล้วก็คิดว่าที่นี่เหมาะที่สุด เพราะคนฝึกหลายๆคนมีลูกอ่อน รวมถึงผมที่เมียกำลังท้อง
-
หมวดยู้ยี่
โอ้ย !
-
หมวดแมน
เห้ย ยี่ล้มไปแล้วมึง
-
หมวดยู้ยี่
แทน ช่วยยี่ด้วย นี่เจ็บขา
-
ผู้กองแทน
ที่เหลือฝึกต่อไป ไม่ต้องหยุด !
-
ผมกับจ่าเข้มเดินไปดูยี่ที่ล้มตัวนั่งอยู่ที่พื้นหญ้าก็เห็นว่ายี่กำลังเอามือกุมข้อเท้าไว้
-
จ่าเข้ม
ให้ผมไม่ช่วยเธอเลยมั้ยครับ
-
ผู้กองแทน
ครับ ไงรบกวนพาเธอไปห้องพยาบาลด้วย เดี๋ยวผมไปดูคนอื่นต่อ
-
จ่าเข้ม
ครับ !
-
หมวดยู้ยี่
แทน !
-
หมวดยู้ยี่
เดี๋ยวสิแทน !
-
หมวดยู้ยี่
โธ่เว้ย !
-
ห้องพยาบาล
-
จ่าเข้ม
หมอลินครับ มีคนข้อเท้าพลิกครับ
-
หมอลิน
อ๋อ..เชิญนั่งก่อนค่ะ
-
หมวดยู้ยี่
ปล่อยได้แล้ว !
-
จ่าเข้ม
เอ่อ..
-
จ่าเข้ม
งั้นฝากด้วยนะครับหมอลิน เดี๋ยวผมจะไปช่วยผู้กองคุมทหารอาสาต่อ ส่วนคุณก็นั่งพักไปก่อน เรียกรวมแล้วจะมาตาม
-
หมวดยี่มีอาการฟึดฟัดหลังเข้ามาที่นี่ก่อนจะทิ้งตัวลงที่เตียงคนไข้
-
หมอเพลง
ให้ฉันช่วยมั้ยลิน
-
หมอลิน
อ๋อ ไม่ล่ะ แกไปดูคนไข้กับพี่หมอก่อนเลย เดี๋ยวฉันตรวจอาการหมวดยี่ก่อน มีอะไรจะเรียกนะ
-
หมวดยู้ยี่
หึ 😏
-
หมอเพลง
ตะโกนเรียกได้เลยนะ เดี๋ยวฉันตามพราวมาช่วย
-
หมอลิน
โอเค
-
หมอลิน
เจ็บตรงไหนคะ
-
พอเพลงเดินออกไปฉันก็สวมถุงมือเดินตรงมาที่เตียงที่หมวดยี่นั่งอยู่ แต่ดูหมวดยี่จะไม่ค่อยให้ความรวมมือสักเท่าไหร่ เพราะเธอไม่ตอบอะไรฉันเลย
-
หมวดยู้ยี่
😏
-
หมอลิน
ตรงนี้หรอคะ
-
หมวดยู้ยี่
โอ้ย !
-
หมอลิน
ไม่มีอาการบวมนะคะ เดี๋ยวทายาแล้วประคบนิดฟน่อยก็น่าจะเบา
-
หมวดยู้ยี่
ไม่ต้องมาทำดีกับฉัน ฉันไม่ต้องการ !
-
หมอลิน
ฉันเป็นหมอที่นี่ค่ะ วันนี้เวรฉัน ถ้าต้องการคนอื่นให้ฉันตามหมอเพลงให้มั้ยคะ ?
-
ฉันตอบหมวดยี่ด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบเพื่อลดการกระทบกระทั่งกับเธอ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่หยุด เธอคว้าแขนฉันไปจับไว้แน่นและทำหน้าไม่พอใจใส่ฉัน
-
หมวดยู้ยี่
ขู่ฉันหรอ ?
-
หมอลิน
ปล่อยฉันค่ะ
-
หมวดยู้ยี่
เจ็บหรอ ?
-
หมวดยู้ยี่
เจ็บก็ดี ถ้าแกยังไม่เลิกยุ่งกับแทนแกเจอมากว่านี้แน่ อีลิน
-
หมอลิน
หึ
-
หมอลิน
เห็นที่จะไม่ได้นะคะ นั่นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของดิฉัน
-
หมวดยู้ยี่
แทนไม่ได้รักแก !
-
หมอลิน
เขาก็ไม่ได้รักคุณ
-
หมวดยู้ยี่
อีลิน !
-
หมอลิน
ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมพี่แทนถึงไม่เลือกที่จะกลับไปหาคุณทั้งๆที่คุณตามมาหาเขาถึงที่นี่
-
หมวดยู้ยี่
แกหมายความว่าไง !
-
หมอลิน
เพราะคุณเป็นแบบนี้ไงคะ
-
ฉันสะบัดแขนออกก่อนที่จะเดินออกมาจากเตียงคนไข้แล้วตรงเข้าไปในห้องพักฟื้นเพื่อให้หาคนอื่นๆ
-
ห้องพักฟื้น
-
หมอเพลง
😶
-
พราว
😶
-
หมอเบน
😶
-
หมอลิน
ทุกคนจ้องลินทำไมกัน 😶
-
พราว
นี่แกร่างเกือบอวตานแล้วใช่ปะ
-
หมอลิน
พราว..
-
หมอเพลง
แท้ๆ ฮอร์โมนคุณแม่แกเริ่มพุ่งปี๊ดแล้ว แกรู้ตัวมั้ย
-
หมอลิน
อย่างไง..
-
หมอเพลง
แกอย่างที่แกพูดกับยัยไข่ยี่เมื่อกี้ไง
-
หมอลิน
หรอ
-
หมอเบน
ลินพยายามอย่าเครียดนะ พี่เป็นห่วงเรื่องลูกของลิน
-
หมอลิน
ค่ะพี่หมอ
-
พราว
แล้วนี่ยัยไข่ยี่มันไปยัง
-
หมอลิน
ไม่รู้สิ
-
พราว
เดี๋ยวฉันออกไปจัดการเอง
-
พราว
แกนั่งอยู่นี่แหละ
-
หมอลิน
เอาจริงดิ
-
พราว
ฉันเป็นพยาบาล ฉันมีหน้าที่ดูแลต่อจากหมอนะ 😊
-
ห้องสังเกตอาการ
-
หมวดยู้ยี่
😡
-
พราว
สวัสดีค่ะคุณไข่ยี่ เอ้ย คุณยู้ยี่
-
หมวดยู้ยี่
นี่ !
-
พราว
อะๆๆ ไม่พูดคำหยาบที่นี่นะคะ ทหารลูกน้องผู้กองแทนอยู่เยอะน้าาาา 🤫
-
หมวดยู้ยี่
😡
-
พราว
เจ็บตรงไหนคะ ให้ฉันช่วยไหม?
-
หมวดยู้ยี่
ไม่จำเป็นฉันจะไปหาแทน
-
ม้าพยศสุดๆ 😏
-
พราว
ไปหาสามีของลินหรอคะ การยุ่งกับสามีคนอื่นแบบนี้ มันจะดีหรอคะ🙂
-
หมวดยู้ยี่
ไม่ใช่เรื่องของแก
-
พราว
หน้าด้านจริงๆ
-
หมวดยู้ยี่
อี!!!
-
พราว
เอาสิ !
-
ผู้กองธัน
ยี่
-
จะมาทำไมนะ เกือบจะโดนแม่ตบสักฉากสองฉากอยู่แล้วเชียว
-
พราว
มาใครหรอคะพี่ธัน
-
ผู้กองธัน
พี่แวะมาดูทหารอาสา เห็นจ่าเข้มบอกว่ามีคนเจ็บขาก็เลยจะแวะมาดู แต่เห็นแบบนี้คงกลับไปฝึกได้แล้วมั้ง
-
หมวดยู้ยี่
ฉันยังเจ็บอยู่ นะทำไมแทนไม่มาดูฉัน
-
ผู้กองธัน
เป็นเมียเขาหรอถึงอยากให้เขามาดู ?
-
หมวดยู้ยี่
ธัน !!
-
หมอลิน
พอแล้วค่ะทุกคน
-
พราว
ลิน
-
ดูเหมือนว่าลินจะไม่ไหวกับสิ่งที่พวกเราเถียงกัน จึงเปิดประตูออกมาจากห้องพักฟื้น แล้วมองมาที่พวกเราอย่างเหนื่อยใจ
-
หมอลิน
ถ้าคุณยี่เดินไหวแล้วก็กลับไปฝึกเถอะค่ะ
-
หมวดยู้ยี่
ฉันไปแน่ไม่ได้อยากจะไปอยู่ตรงนี้นักหรอก
-
ต้องเป็นต้องเป็นคนประเภทไหนกันนะถึงได้มีความคิดแบบนี้
-
พราว
คุยไปก็ไม่มีประโยชน์แล้วลินไปพักเถอะ
-
หมอลิน
อืม
-
ผู้กองธัน
ส่วนเธอก็ไปฝึกได้แล้วอยากสอบตกใช่ไหม
-
หมวดยู้ยี่
แต่ฉันเจ็บขาอยู่นะผู้บังคับบัญชาก็ต้องมาดูสิ!!
-
ผู้กองธัน
ฉันก็เป็นผู้บังคับบัญชาเธออย่าลืมสิว่าเธอลาออกจากทหารแล้วนะ
-
หมวดยู้ยี่
โถ่เว้ย
-
หมวดยี่เดินกระฟัดกระเฟียดออกไปพร้อมกับพี่ธันก่อนออกไปไม่ทันหันมามองหน้าฉันและยิ้มๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแต่ก็พอดูออกว่าเขาไม่อยากให้ฉันทำแบบนั้นสักเท่าไหร่
-
หมอลิน
แกไม่น่าไปพูดแบบนั้นกับหมวดยี่เลยแกก็รู้ว่าเขาเป็นคนไม่ยอมคน
-
พราว
ก็รู้ไงฉันถึงต้องพูดแบบนี้
-
หมอเบน
คุณก็จะเย็นๆหน่อยคุณพราว กำลังท้องอยู่นะ
-
พราว
มันอดไม่ได้นี่คะคุณหมอ
-
หมอลิน
ฉันขอตัวกลับไปนอนที่บ้านพักก่อนนะรู้สึกเวียนหัว
-
หมอเบน
ไหวไหมครับน้องลินพี่อยู่แทนได้นะ
-
หมอลิน
คงต้องรบกวนพี่หมอแล้วล่ะค่ะ
-
พราว
ให้ฉันไปส่งที่บ้านไหม
-
หมอลิน
ไม่ล่ะแกท้องใหญ่แล้วเดี๋ยวจะเดินหกล้มเอา
-
จู่ๆลินก็มีสีหน้าที่ซีดเผือกขึ้นมาดื้อๆ ฉันเองก็ได้แต่เป็นห่วงเพราะว่าดูเหมือนลินจะไม่ค่อยแข็งแรงในเรื่องของการตั้งครรภ์นัก
-
พราว
งั้นก็ได้แกดูแลตัวเองดีๆนะ
-
หมอลิน
ขอบใจนะ
-
ลานกว้าง
-
ผู้กองแทน
ฝึกต่อไป !!
-
หมวดแมน
ไอ้แทนพอแล้วมั้ง
-
ผู้กองแทน
ไม่ได้ถ้าครั้งไหนมีเหตุการณ์ความรุนแรงเกิดขึ้น พวกเขาจะรับมือกันได้หรอ
-
หมวดแมน
ตอนนี้มือฝึกมาตั้งแต่เช้าแล้วนะเว้ย นี่มันก็บ่ายสองเข้าไปแล้ว
-
เมื่อผมมองดูนาฬิกาก็พบว่าเป็นเวลาบ่ายสองกว่าๆแล้วจริงๆคิดไปคิดมาก็อยากกลับไปดูลินเหมือนกันไม่รู้ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง
-
ผู้กองแทน
งั้นก็ได้
-
ผู้กองแทน
ฝากมึงไปบอกให้ทหารอาสาฝึกด้วยมาเจอกันอีกทีตอน 18:00 น
-
หมวดแมน
ห่วงเมียขึ้นมาเลยสิมึงอ่ะ
-
ผู้กองแทน
เออ ฝากมึงคอยดูยี่ด้วยไม่รู้ว่าเธอจะทำอะไรอีก
-
หมวดแมน
ไม่ต้องห่วง
-
แมนตบบ่าผมเบาๆก่อนที่ผมจะเดินไปที่ห้องพยาบาล เพื่อไปดูลินว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่
-
ห้องพยาบาล
-
ผู้กองแทน
ลิน
-
พราว
อ้าวผู้กองลินไม่อยู่นะคะเพิ่งกลับไปบ้านเมื่อสักพักเอง
-
หมอเบน
ใช่ครับ แต่ดูสีหน้าลินไม่ค่อยดีเลยคุณลองตามไปดูหน่อยก็ดีนะครับ
-
ผู้กองแทน
ขอบคุณมากครับ ขอตัวก่อนนะครับ
-
ผู้กองแทน
แล้วเมื่อกี้ที่ยี่มา ไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมครับ
-
พราว
เอ่อ...
-
เมื่อผมถามเรื่องยี่ทุกคนก็ทำเสียงอึกอัก ไม่มีใครตอบคำถามผมเลยสักคน แต่ก็พอจะเดาได้ว่าคงจะมีปัญหาแน่ๆ
-
หมอเบน
ไว้คุณถามลินเองดีกว่าครับ
-
ผู้กองแทน
ครับ
-
บ้านพัก
-
ผู้กองแทน
ลิน
-
ผู้กองแทน
ลินอยู่ไหนครับ พี่เอาข้าวมาให้
-
เมื่อเดินเข้ามาถึงตัวบ้านผมก็วางปิ่นโตลงบนโต๊ะกับข้าวแล้วเรียกลินแต่ก็ไม่ได้เสียงตอบรับกลับมา จึงเดินขึ้นไปตามที่ชั้นสองของบ้าน ปรากฏว่าเธอก็ไม่ได้อยู่ที่ห้องนอน
-
ผู้กองแทน
ไม่อยู่แฮะ
-
ไปไหนของเธอนะ พอมองออกไปข้างนอกหน้าต่างเพื่อที่จะมองทะลุไปยังหลังบ้านก็ยังไม่พบเธอจึงตัดสินใจลงมาข้างล่างครั้ง
-
ผู้กองแทน
ลิน
-
ผู้กองแทน
ไฟห้องน้ำเปิดอยู่นี่หน่า
-
ผู้กองแทน
ลิน !!
-
จังหวะที่เห็นไฟห้องน้ำเปิดอยู่จึงเดินเข้าไปดู แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นลินสลบล้มลงอยู่ที่พื้นหน้าห้องน้ำ เมื่อเห็นดังนั้นผมก็รีบเข้าไปประคองเธอขึ้นมาและเรียกเธอทันที
-
ผู้กองแทน
ลิน!
-
หมอลิน
พี่แทน..ลินปวดท้อง..
-
เธอลืมตาตื่นขึ้นมาเหมือนคนไม่มีเรี่ยวแรง แล้วพูดแต่ว่าเธอปวดท้องเมื่อได้ยินคำที่เธอบอกผมก็อุ้มเธอแล้วตรงไปที่ห้องพยาบาลทันที
-
ผู้กองแทน
ทำใจดีๆไว้ก่อนนะลิน
-
หมอลิน
ฮือ..พี่แทนลินปวดท้อง
-
เธอเอามือกุมท้องไว้อย่างแน่นแล้วร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดผมเองที่เห็นดังนั้นก็รู้สึกเจ็บปวดทรมานมากไม่ต่างจากเธอเลย
-
ห้องพยาบาล
-
ผู้กองแทน
หมอช่วยลินด้วย !!
-
หมอลิน
โอ๊ย..พี่หมอลินปวดท้อง
-
พราว
อุ้มลินไปนอนที่เตียงเลยค่ะผู้กอง !
-
หมอเบน
ให้ทางค่ายเตรียมรถเพื่อพาเธอออกไปที่โรงพยาบาลด่วนเลยครับ !
-
ผู้กองแทน
หมอลินจะเป็นอะไรไหมครับ !
-
หมอเบน
ตั้งสติก่อนผู้กอง คุณรีบไปตามคนให้เขาเอารถมารับลินไปที่โรงพยาบาลในเมืองด่วนเลยครับ
-
ยิ่งเห็นลินร้องเจ็บปวดทรมานจากอาการปวดท้อง ผมก็ยิ่งรู้สึกเหมือนคนไม่มีสติที่จะทำอะไรเลย แต่ก็พยายามจะดึงสติกลับมาตามที่หมอเบนเรียก พอรวบรวมสถิติได้ก็รีบวิ่งออกมาจากห้องพยาบาลเพื่อไปเอารถมารับเธอไปที่โรงพยาบาลทันที
-
โรงพยาบาล
-
1 ชั่วโมงผ่านไป
-
ห้องกึ่งวิกฤต
-
ผู้กองแทน
หมอครับ เมียผมกับลูกเป็นอย่างไงบ้างครับ
-
หมอสูติ
อาการน่าเป็นห่วงครับ แต่ก็ถือว่าปลอดภัยดีทั้งแม่ทั้งลูก
-
หมอเบน
ทำไมลินถึงปวดท้องหนักขนาดนั่นล่ะครับ
-
ผู้กองแทน
นั่นสิครับ
-
หมอสูติ
หมอลินมีภาวะเสี่ยงครรภ์เป็นพิษมากเลยครับ หลังจากที่ลองๆค้นประวัติดู หมอลินเมื่อ2ปีก่อนเคยมาหาหมอเรื่องของมดลูกที่มีความผิดปกติ
-
แบบนี้เองสินะเราถึงมีลูกยาก ทั้งๆที่ผมและลินก็ดูแข็งแรงกันทั้งคู่
-
ผู้กองแทน
แล้วแบบนี้จะส่งผลถึงเด็กในท้องมั้ยครับ
-
หมอสูติ
คงต้องให้หมอลินนอนนิ่งๆ อยู่เฉยๆแบบนี้สักระยะครับ
-
หมอสูติ
ที่สำคัญ พยายามอย่าให้เธอเครียด
-
หมอสูติ
ไม่งั้นเธอมีสิทธิแท้งลูกได้ตลอดเวลาเลย
-
ผู้กองแทน
ผมเข้าไปเยี่ยมเธอได้รึยังครับ
-
หมอสูติ
เชิญครับ รบกวนให้ใครไปทำเรื่องเอกสารสักคนนะครับ
-
หมอเบน
เดี๋ยวผมกับรสาไปให้ก็ได้ครับ ผู้กองเข้าไปดูลินเถอะ
-
รสา
ใช่ค่ะ พี่แทนไปดูพี่ลินเถอะ
-
ผู้กองแทน
ขอบคุณครับ
-
ห้องพักฟื้น
-
ผู้กองแทน
ลิน
-
หมอลิน
ฮึก...
-
เมื่อเดินเข้ามาถึงก็เห็นลินกำลังนอนตัวสั่นเหมือนกำลังร้องไห้อยู่
-
ผู้กองแทน
ร้องไห้ทำไมครับ
-
หมอลิน
ลินกลัวเสียลูกไป..
-
ผู้กองแทน
โธ่ลิน..
-
ผู้กองแทน
ไม่เป็นไรนะครับ พี่อยู่ตรงนี้แล้ว
-
ผู้กองแทน
ถึงอย่างมันจะต้องดีขึ้น
-
หมอลิน
...
-
เธอเอาแต่หันหลังไม่พูดไม่จาเอาแต่ร้องไห้อยู่อย่างนั่น
-
ผู้กองแทน
อย่าคิดมากนะครับ หมอบอกว่ายิ่ง ลินเครียดยิ่งมีผลต่อเด็กนะ
-
ผู้กองแทน
วันนี้เหนื่อยน่าดูเลยสินะ หิวข้าวมั้ย
-
หมอลิน
พี่แทน.. 😢
-
ผู้กองแทน
ลุกกินข้าวหน่อยนะ พี่ซื้อข้ามต้มมาให้แหนะ
-
น้ำตาลูกผู้ชายของผมไหลออกมาอีกครั้งเพราะความกลัวเสียเธอและลูกไป
-
หมอลิน
ลินจะสู้ค่ะ พี่สู้ไปกับลินนะ..
-
ผู้กองแทน
พี่จะไม่ทิ้งลิน
-
ผมโผล่เข้ากอดเธอไว้อย่างแน่น ลินเองก็เอาแต่ซุกอกแล้วปล่อยโฮออกมาไม่หยุด ทุกอย่างมันเกือบจะดีอยู่แล้วเชียว ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับเราด้วนนะ..
-
หมอลิน
ร้องไห้แบบนี้ไม่หล่อเลยนะ 😂
-
ผู้กองแทน
พี่..
-
เธอผละผมออกก่อนจะพูดแซวออกมาทั้งๆที่เธอก็กำลังร้องไห้อยู่
-
ผู้กองแทน
กินข้าวต้มหน่อยนะ จะได้กินยาพัก
-
หมอลิน
ลินจะกินให้หมดเลยค่ะ 😂
-
ผู้กองแทน
พี่ป้อนนะ
-
หมอลิน
ค่ะ
-
เหตุการณ์ต่างๆรวมถึงเรื่องวันนี้ทำเอาผมไม่กล้าที่จะทำอะไรให้เธอเสียใจอีกเลย ผู้หญิงคนนี้ต้องอดทนมาไม่รู้จักกี่เรื่องต่อกี่เรื่อง ผมจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรเธอและลูกเป็นอันขาด เธอจะต้องเป็นผู้หญิงที่มีความสุขมากที่สุดเท่านั้น
-
. . .
-
จบตอน
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น