บ้านแทนไท

หลังจากเรื่องหมวดยี่ผ่านไปได้สองวันฉัรและพี่แทนก็รีบขึ้นมาจัดการเรื่องงานแต่งทันที โดยการกลับมาถามยายพี่แทนในส่สนของสถานที่และรายละเอียดต่างๆ

โดยการลงมากรุงเทพครั้งนี้ ผู้กองนุและพราวตามมาด้วยเรื่องจากว่าทางผู้กองนุก็จะมาคุยเรื่องงานแต่งเช่นกันแต่คงจะเป็นเดือนถัดไป

เมื่อถึงตัวบ้าน ฉันกับพราวก็เดินตรงเข้าไปในครัวพร้อมกับขนมต่างๆที่ซื้อติดมือมาระหว่างทาง ก่อนจะค่อยๆบรรจงจัดจานและเตรียมน้ำไปให้คุณยายและคนอื่นๆ

ห้องรับแขก

หลังจากพราวพูดจบผู้กองนุก็ถึงกับสำลักขนมตามที่พราวบอกทันทีทำเอาพวกเราหัวเราะลั่นออกมา

พี่แทงจูงมือฉันเดินขึ้นมายังชั้นสองของบ้านก่อนจะหยุดอยู่หน้าประตูห้องนอนของแม่พี่แทนที่ฉันเคยมานอนข้างเมื่อหลายเดือนก่อน แต่ก็ยังไม่เปิดประตูเข้าห้องสักที

นี่ฉันจะถูกเซอร์ไพส์หรือพี่แทนจะพูกเซอร์ไพส์เองแน่นะ เขาตอนนี้ก็ดูประหม่าไม่ต่างไปจากฉันเลยแม้แต่น้อย

ฉันหลับตาลงช้าๆ ก่อนที่จะรู้สึกว่ามีมือมาจับฉันไว้พร้อมกับเสียงเปิดประตูห้อง

ในห้อง

ผมเองที่เปิดห้องมาก็ต้องตะลึงพอสมควรเทื่อเห็นชุดที่ยายเตรียมไว้ให้ลิน เพราะผมเองก็เพิ่งจะเคยเห็นเป็นครั้งแรก

เมื่อจัดแจงกับลินเสร็จผมก็นั่งคุกเข่าลงพร้อมกับแหวนเพชรวงหนึ่งที่เลือกซื้อไว้เมื่อตอนมาสัตหีบ

น้ำตาลินไหลอาบแก้มนวลๆของเธอเป็นสาย เธอทั้งร้องไห้และยิ้มออกมาในเวลาเดียวกันทำเอาผมเองก็เริ่มรู้สึกอยากจะร้องไห้ตามเธอออกมา

ชุดที่ยายเตรียมไว้ให้นั่นสวยสมกับที่ยาย้ป็นคนเลือกจริงๆ เพราะมีทั้งชุดราตรีที่ถูกสวมใส่หุ่นเอาไว้ในห้องและชุดไทยที่ถูกวางไว้ที่เตียง

. . .

วันแต่ง

แงเสียงขบวนขันหมากดังขึ้นไม่ไกลจากตัวบ้านคุณพ่อฉันเท่าไหร่ ทำเอาตื่นเต้นจนมือเท้าเย็นไปหมด โชคดีที่มีพราวเมย์และเพลงอยู่ข้างๆตบอดเวลา

เพลงกับเมย์ดูเหมือนจะตื่นเต้นมากว่าคนจะแต่งอย่างฉันสะอีกเพราะเอาแต่ชะโงกมองขบวนขันหมากตลอดเวบา

รสายิ้มเจื้อนๆก่อนจะยกมีไหว้พวกเราอีกครั้ง เมื่อฉันเห็นอย่างนั้นก็เข้าไปรับไหว้เธอทันที

เมย์ พราว และเพลงต่างก็ยิ้มให้รสาที่ดูเหมือนเธอจะน้ำตาคลออยู่ รสาเองไม่ใช่คนร้ายมาจากข้างในเพียงแต่ว่าเธอยังเด็กเท่านั่นเอง

ทุกคนค่อยๆเดินออกไปจากห้องเพื่อไปเตรียมกั้นประตูเงินประตูทองก่อนจะเข้ามายังตัวบ้าน เหลือแต่พี่เบนที่กำลังจะเดินเข้ามาหาฉันในห้องก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้

. .

หน้าบ้าน

เมื่อขบวนมาถึงตัวบ้านก็ต้องหยุดเดินเพราะเจอสาวๆฝ่ายเจ้าสาวมากั้นประตูเงินประตูมองดักไหวที่ทางเข้าบ้าน

เมื่อเข้าผ่านมาได้หนึ่งประตูก็ต้องหยุดที่ประตูเงินประตูอีกครั้ง

ผมเข้ามาถึงตัวบ้านก็ต้องพบกับญาติผู้ใหญ่ฝั่งผม ฝั่งลินและผู้ใหญ่ที่นับถือนั่งรออยู่แทบจะเต็มเก้าอี้ที่จัดไว้ให้

ไม่น่าเชื่อว่าพอจะได้แต่งจริงๆ ผมกลับประหม่าเป็นอย่างมากทั้งๆที่เราก็เจอกันแทบทุกวัน

ก้อกๆ 🚪

. .

5เดือนผ่านไป

บ้านพัก

เพรี๊ยะ !

10:00

ลานกว้าง

หลังจากที่หมอเบนและรสาตัดสินใจไม่ไปเรียนต่อที่LA หมอเบนก็เลือกที่จะมาทำงานเป็นหมออาสาที่นี่ เพราะหวังให้รสาไม่เหงาและเลิกคิดมากเรื่องลุงเฉลิม

หลังจากที่ผมแต่งงานหนึ่งเดือน นุก็แต่งงานกับคุณพราวต่อทันที โดยงานแต่งงานก็จัดไปอย่างเรียบง่ายที่บ้านคุณพราวที่กรุงเทพ

นุพูดแทงใจดำผมเป็นอย่างมาก ตั้งแต่แต่งมาก็ใช่วิธีธรรมชาติมาโดยตลอด แต่ก็ยังไม่ติดสักทีจนตอนนี้คนอื่นๆนำโด่งกันไปมากแล้ว

หรือว่าต้องพึ่งเครื่องมือซะจริง..

3เดือนต่อมา

ห้องพยาบาล

พราวตอนนี้อายุครรภ์ปาไป4เดือนเห็นจะได้ ท้องก็เริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ทำอะไรไม่สะดวกเหมือนเมื่อก่อน ส่วนเมย์กับเพลง ก็เพิ่งคลอดลูกไล่ๆกันเมื่อกี่อาทิตย์ที่แล้ว เหลือแต่ฉันที่ตอนนี้รับทึกอย่างหนักมากๆ เพราะยังไม่ท้อง

คุณนุค่อยๆประคองพราวกลับบ้านพัก เมื่อส่งพราวเสร็จฉันก็หันไปเตรียมขอทำแผลต่อ โชคดีหน่อยที่พี่หมอเบนมาทำงานเป็นอาสาที่นี่ไม่งั้นฉันคงทำอะไรคนเดียวไม่ไหว

10นาทีผ่านไป

ดูเหมือนคู่นี้จะมีลุ้นได้คบกันเป็นอย่างมาก พี่หมอเบนดูเป็นคนอบอุ่นและใจเย็นขึ้นเยอะตั้งแต่เจอกับรสา

โต๊ะทำงาน

"ผู้พันแกดูเหมือนอยากมีลูกมาเลย"

ฉันตัดสินใจหยิบที่ตรวจครรภ์ในลิ้นชักก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อลองตรวจครรภ์

ห้องน้ำ

18:00

บ้านพัก

ฉันเป่าเทียนจนบ้านเรามืดไปหมด รู้ตัวอีกทีพี่แทนก็ไปเปิดไฟแล้วก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้

พี่แทนจับมือของฉันไปวางไว้ที่อกข้างซ้ายเพื่อบอกเป็นนัยต์ๆว่าของขวัญนั้นคือใจของเขา

ฉันเอาแท่งตรวจครรภ์วางไว้บนมือก่อนที่จะนับ1-3เพื่อให้เขาลืมตามาดูของขวัญที่ฉันจะให้

ภาพพี่แทนที่กำลังกระโดดโล้ดเต้นอย่างดีใจทำเอาฉันถึงกับยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว ไม่น่าเชื่อจริงๆว่าฉันจะท้องแล้ว..

. . .

จบตอน