เหตุผลที่.. Intro ..
เหตุผลที่กู “ ร่าน “
Author : B I T Y ( ไบตี้ )
intro …
ณ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งยังมีร่างบาง ๆ ของคน คนหนึ่งที่รอคอยคำตอบของคุณหมอที่บอกให้เขาไปรอหน้าห้อง คนคนนั้นก็คือ “ นับหนึ่ง ” เด็กหนุ่มที่เกิดอาการปวดหัวและหน้ามืดจึงเข้ามาปรึกษาแพทย์คุณหมอได้ตรวจร่างกายของร่างเล็กแล้ว จึงบอกให้คนไข้ไปรอข้างนอกเพื่อจะได้ไม่รบกวนคนไข้ท่านอื่น
“ คุณนับหนึ่งคะเชิญทางนี้หน่อยคะ “ คุณพยาบาลเรียกเด็กหนุ่มที่กำลังนั่งคิดอะไรไปเรื่อย ร่างเล็กเดินไปตามที่คุณพยาบาลบอก จนถึงห้องสีขาว มีผู้ชายใส่แว่นนั่งรอคอยร่างเล็กอยู่
“ คนไข้มีอาการแบบนี้นานหรือยังครับ “
“ เอ่อ .. ก็สองสามอาทิตย์แล้วครับ “
คุณหมอเปิดแฟ้มแล้วมองหน้าของเด็กชายร่างเล็กที่กุมมือตัวเองตลอด ๆ
“ อายุเท่าไหร่ครับเนี้ย ??“
“ สิบห้าครับ “ คำตอบของร่างเล็กทำให้คุณหมอต้องตกตะลึงเพราะเคสนี้มีอายุที่น้อยมาก ๆ คุณหมอถึงกับต้องกุมขมับเลยทีเดียว
“ หมอจะบอกอาการของน้องนะครับ อย่าตกใจนะ เพราะมันมีไม่มากหรอก ที่ผู้ชายจะท้องได้ เคสน้องถือได้ว่าปกติ แต่น้องมีอายุที่น้อยเกินไป หมอกลัวว่าเด็กอาจจะได้รับสารอาหารไม่เพียงพอ “ คำวินิจฉัยของหมอทำให้ร่างเล็กถึงกับอึ้งและกลืนน้ำลายตัวเองลงคออย่างฝืด ๆ นับหนึ่งมองหน้าของหมออย่างช้า ๆ
“ ผมควรทำอย่างไรดีครับ “
“ ควรมาตรวจและฝากครรภ์กับหมอบ่อย ๆ นะครับ และอย่ากังวลเกินไป มันส่งผลถึงเด็กในท้องได้ “
นับหนึ่งพยักหน้าเข้าใจและกับมาคิดว่าจะทำยังไงต่อไปดี คุณหมอให้ยาและใบนัดสำหรับร่างเล็ก ร่างเล็กกล่าวคำขอบคุณและเดินออกไปจ่ายเงิน สักพักร่างเล็กก็เดินออกจากโรงพยาบาลเพื่อขึ้นรถจะกลับไปห้องพักของตัวเอง
นับหนึ่งเด็กหนุ่มที่ถูกทอดทิ้งตั้งแต่เกิดเพราะพ่อแม่ใจร้ายมาทิ้งไว้ที่ใต้ตึกร้าง โชคดีที่มีพ่อแม่ใหม่รับเลี้ยงแต่ฐานะทางบ้านไม่ดีนัก พออยู่พอกิน อดมื้อกินมื้อไป นับหนึ่งไม่เคยว่าอะไร ทำงานช่วยกับพ่อและแม่มันคือความสุขของพวกเขา และได้ส่งนับหนึ่งมาเรียนโรงเรียนรัฐใกล้บ้าน แต่โชคร้าย พ่อและแม่ของนับหนึ่งที่กำลังออกไปทำงานได้เกิดอุบัติเหตเข้า นับหนึ่งเลยต้องอยู่คนเดียวแต่นับเป็นโชคดีที่คู่กรณีให้เงินนับหนึ่งจำนวนที่สามารถเรียนจบ มหาวิทยาลัยได้
เด็กหนุ่มมาถึงห้องพักและวางของที่ทุกสิ่งทุกอย่างลง ร่างเล็กถอนเสื้อผ้าเพื่อจะไปชำระร่างกายตัวเอง ร่างเล็กคิดว่าจะทำยังไงต่อกับชีวิต ที่เข้าไปยุ่งกับรุ่นพี่ที่โรงเรียนเอกชนข้าง ๆ เพราะไปทำงานพิเศษจึงได้เจอกับ “ เบียร์ “ รุ่นพี่ ม.5 และเขาได้ตกหลุดรักจึงยอมมีอะไรกับเขา
นับหนึ่งอาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัวกินยา และนั่งคิดอะไรอยู่สักพัก
Tru………Tru………..tru
เสียงโทรศัพท์ของร่างเล็กก็ดังขึ้นนับหนึ่งก็หันไปมองว่าใครโทรมาแล้วเบอร์มันก็ขึ้นโชว์ว่า พี่เบียร์ ร่างเล็กคลี่ยิ้มเล็กน้อยแล้วกดรับสาย
“ ครับพี่เบียร์ “
// ไงเราไม่เห็นหน้าเลยนะวันนี้ ไม่มาทำงานเหรอครับ //
“ เอ่อ .. ไม่ครับผมรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปทำครับ “
// เหรอดีแล้ว .. พี่แค่คิดถึงเลยโทรมาหน่ะ “
“ ครับ “
แล้วร่างเล็กก็ตัดสายเขาไป ร่างเล็กคลี่ยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยและถ้าเป็นไปได้พรุ่งนี้ร่างเล็กจะไปบอกข่าวดีให้ร่างหนารับรู้
เช้าวันต่อมา
ร่างเล็กแต่งตัวมองดูตัวเองในกระจก และก้าวออกจากห้องพักของตัวเอง นั่งวินมอไซค์ตรงไปที่ ที่ทำงานของตัวเอง พอมาถึงร่างเล็กลงจากรถและกำลังเข้าไปทำงาน จู่ ๆ ก็มีเสียงเหมือนทะเลาะดังออกมาจากร้านที่ร่างหนาเป็นลูกของเจ้าของ นับหนึ่งรู้สึกเป็นห่วงจึงเดินไปหาแต่ทว่า
เพี๊ยะ !!
แรงตบจากใครบางคนตบเข้าไปที่ใบหน้าของร่างหนา นับหนึ่งถึงกับอึ้ง และตรงไปช่วยพยุงร่างหนา คนที่ตบเกิดอาการไม่พอใจเป็นอย่างมาก ถึงกับชี้หน้าด่า
“ แก !! แกนี้เองสินะ ที่ทำให้ลูกชายฉันผิดปกติ อีเลว !! “
“ ผะ .. ผม ... ผมปะ ! “
“ ออกไปจากชีวิตลูกฉัน และอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ อีผิดเพศผิดมนุษย์ “
“ ผะ ..ผม โอ๊ย ! “ คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของร่างหนาหยิบไม้แถว ๆ นั้นปาใส่ร่างเล็ก ร่างเล็กที่ไม่รู้เหตุการณ์ถึงกับร้องด้วยความเจ็บปวด ร่างหนาไม่คิดจะช่วยอะไรแม้แต่น้อย ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าบ้านไป
“ ตาเบียร์บอกมันไปสิว่าเรามีคู่หมั่นอยู่แล้วเลิกยุ่งกับอีนี้ “
“ นับหนึ่งเรามีคู่หมั่นอยู่แล้ว เลิกยุ่งกับเราเถอะนะ ที่ผ่านมาขอบคุณ” การขอบคุณที่ไม่มีการมองหน้าหรือเห็นใจแม้แต่น้อย นับหนึ่งพยายามจะบอกว่าตนกำลังท้องกับเขา เอามามาลูบที่ท้องของตัวเอง แต่ก็ไม่มีแม้แต่จะชายตามามอง
ซ่า !
“ ออกไป !!!!!!“ คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของร่างหนาสาดน้ำไปที่ร่างเล็ก ร่างเล็กถึงกับทรุดตัวลงอย่างอ่อนล้า มองใบหน้าที่โกธรจัดของแม่ร่างหนา นับหนึ่งทำอะไรผิด ทำไมถึงกับต้องทำร้ายกันด้วย
ร่างเล็กลุกตัวอย่างยากลำบาก มองไปที่บ้านคนที่เคยรักเป็นครั้งสุดท้าย และก็กลับมาที่ร้านที่ตัวเองทำงาน
“ นับหนึ่ง !! ใครทำอะไรเธอ ทำไมสภาพเป็นแบบนี้ “
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ เฮีย ผมเดินไม่ระวังเอง เอ่อ .. วันนี้ผมขอลาได้มั้ยครับ “
“ เออ ๆ ได้ ๆ ทีหลังระวัง ๆ หน่อยนะ ตัวยิ่งเล็ก ๆ อยู่ “
“ ขอบคุณครับ “ ร่างเล็กกล่าวคำขอบคุณและเดินไปที่วินมอไซค์ เพื่อกลับห้องพักพอก็เข้าไปในห้องที่มันเหมือนโล่งผิดหูผิดตา ร่างเล็กยืนอยู่หลังประตู ค่อยๆนั่งลงช้า ๆ กอดเข่าร้องไห้ออกมา
“ ฮึก ๆ ทำไมอะ “ ร่างเล็กร้องไห้ออกมาอย่างหนัก และมีอาการปวดท้องน้อย ๆ นอนทรุดตัวลงอย่างคนหมดอะไรตายอยาก ลูบท้องตัวเองอย่างน้อยใจ ทำไมชีวิตเขาถึงต้องเกิดมาผิดปกติ ถูกทอดทิ้ง แบบนี้ โชคชะตาทำไมถึงทำเล่นตลกกับนับหนึ่งแบบนี้
“ ไม่ต้องห่วงนะครับ เด็กดี แม่คนนี้จะทำให้หนูสุขสบายเอง ไม่ต้องเป็นห่วงนะ “ นับหนึ่งลูบท้องตัวเองที่มีสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ที่กำลังเติบโตในท้องของเขา นับหนึ่งมองออกไปตรงหน้าที่มีหน้าต่างบานใหญ่ มองออกไปที่ว่าง ๆ เมษบาง ๆ อันกว้างใหญ่
“ แม่จะไม่ยอมให้โชคชะตาเล่นตลกอีกแล้ว “
และนั่นคือคำพูดสุดท้ายของร่างบาง ที่จะเปลี่ยนแปลกโชคชะตาตัวเอง
TBC.
คุยกันหน่อย ฝากติดตามเรื่องใหม่ของเค้าหน่อยนะ เรื่องนี้ออกแปลก ๆ นิด ๆ เพราะนายเอกท้องได้ เรื่องนี้เน้น Nc ส่วนใหญ่ถ้าไม่ชอบก็กดปิดได้เลยจ้า ฝากถูกใจและกดโหวตให้เค้าด้วยนะ ><
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น