ตอน
ปรับแต่ง
สารบัญ
ตอนนิยาย ()

ปรับแต่งการอ่าน

พื้นหลังการอ่าน
รูปแบบตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ระยะห่างตัวอักษร

เหตุผลที่.. Intro ..

เหตุผลที่กู ร่าน

Author : B I T Y ( ไบตี้ )

 

 

 

intro …

 

 

 

ณ   โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งยังมีร่างบาง ๆ ของคน คนหนึ่งที่รอคอยคำตอบของคุณหมอที่บอกให้เขาไปรอหน้าห้อง คนคนนั้นก็คือ  นับหนึ่ง เด็กหนุ่มที่เกิดอาการปวดหัวและหน้ามืดจึงเข้ามาปรึกษาแพทย์คุณหมอได้ตรวจร่างกายของร่างเล็กแล้ว จึงบอกให้คนไข้ไปรอข้างนอกเพื่อจะได้ไม่รบกวนคนไข้ท่านอื่น

 

 

 

 

คุณนับหนึ่งคะเชิญทางนี้หน่อยคะ คุณพยาบาลเรียกเด็กหนุ่มที่กำลังนั่งคิดอะไรไปเรื่อย ร่างเล็กเดินไปตามที่คุณพยาบาลบอก จนถึงห้องสีขาว มีผู้ชายใส่แว่นนั่งรอคอยร่างเล็กอยู่

 

 

คนไข้มีอาการแบบนี้นานหรือยังครับ

 

เอ่อ .. ก็สองสามอาทิตย์แล้วครับ

 

คุณหมอเปิดแฟ้มแล้วมองหน้าของเด็กชายร่างเล็กที่กุมมือตัวเองตลอด ๆ

 

 

อายุเท่าไหร่ครับเนี้ย ??“

 

สิบห้าครับ คำตอบของร่างเล็กทำให้คุณหมอต้องตกตะลึงเพราะเคสนี้มีอายุที่น้อยมาก ๆ คุณหมอถึงกับต้องกุมขมับเลยทีเดียว

 

 

 

หมอจะบอกอาการของน้องนะครับ อย่าตกใจนะ เพราะมันมีไม่มากหรอก ที่ผู้ชายจะท้องได้ เคสน้องถือได้ว่าปกติ แต่น้องมีอายุที่น้อยเกินไป หมอกลัวว่าเด็กอาจจะได้รับสารอาหารไม่เพียงพอ คำวินิจฉัยของหมอทำให้ร่างเล็กถึงกับอึ้งและกลืนน้ำลายตัวเองลงคออย่างฝืด ๆ นับหนึ่งมองหน้าของหมออย่างช้า ๆ

 

 

 

 

ผมควรทำอย่างไรดีครับ

 

ควรมาตรวจและฝากครรภ์กับหมอบ่อย ๆ นะครับ และอย่ากังวลเกินไป มันส่งผลถึงเด็กในท้องได้

 

 

นับหนึ่งพยักหน้าเข้าใจและกับมาคิดว่าจะทำยังไงต่อไปดี คุณหมอให้ยาและใบนัดสำหรับร่างเล็ก ร่างเล็กกล่าวคำขอบคุณและเดินออกไปจ่ายเงิน สักพักร่างเล็กก็เดินออกจากโรงพยาบาลเพื่อขึ้นรถจะกลับไปห้องพักของตัวเอง

 

 

 

 

นับหนึ่งเด็กหนุ่มที่ถูกทอดทิ้งตั้งแต่เกิดเพราะพ่อแม่ใจร้ายมาทิ้งไว้ที่ใต้ตึกร้าง โชคดีที่มีพ่อแม่ใหม่รับเลี้ยงแต่ฐานะทางบ้านไม่ดีนัก พออยู่พอกิน อดมื้อกินมื้อไป นับหนึ่งไม่เคยว่าอะไร ทำงานช่วยกับพ่อและแม่มันคือความสุขของพวกเขา และได้ส่งนับหนึ่งมาเรียนโรงเรียนรัฐใกล้บ้าน แต่โชคร้าย พ่อและแม่ของนับหนึ่งที่กำลังออกไปทำงานได้เกิดอุบัติเหตเข้า นับหนึ่งเลยต้องอยู่คนเดียวแต่นับเป็นโชคดีที่คู่กรณีให้เงินนับหนึ่งจำนวนที่สามารถเรียนจบ มหาวิทยาลัยได้

 

 

 

 

เด็กหนุ่มมาถึงห้องพักและวางของที่ทุกสิ่งทุกอย่างลง ร่างเล็กถอนเสื้อผ้าเพื่อจะไปชำระร่างกายตัวเอง ร่างเล็กคิดว่าจะทำยังไงต่อกับชีวิต ที่เข้าไปยุ่งกับรุ่นพี่ที่โรงเรียนเอกชนข้าง ๆ เพราะไปทำงานพิเศษจึงได้เจอกับ เบียร์ รุ่นพี่ ม.5 และเขาได้ตกหลุดรักจึงยอมมีอะไรกับเขา

 

 

นับหนึ่งอาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัวกินยา และนั่งคิดอะไรอยู่สักพัก

 

 

Tru………Tru………..tru

 

 

เสียงโทรศัพท์ของร่างเล็กก็ดังขึ้นนับหนึ่งก็หันไปมองว่าใครโทรมาแล้วเบอร์มันก็ขึ้นโชว์ว่า พี่เบียร์ ร่างเล็กคลี่ยิ้มเล็กน้อยแล้วกดรับสาย

 

 

ครับพี่เบียร์

 

// ไงเราไม่เห็นหน้าเลยนะวันนี้ ไม่มาทำงานเหรอครับ //

 

เอ่อ .. ไม่ครับผมรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปทำครับ

 

// เหรอดีแล้ว .. พี่แค่คิดถึงเลยโทรมาหน่ะ

 

ครับ

 

 

แล้วร่างเล็กก็ตัดสายเขาไป ร่างเล็กคลี่ยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยและถ้าเป็นไปได้พรุ่งนี้ร่างเล็กจะไปบอกข่าวดีให้ร่างหนารับรู้

 

 

เช้าวันต่อมา

 

 

 

ร่างเล็กแต่งตัวมองดูตัวเองในกระจก และก้าวออกจากห้องพักของตัวเอง นั่งวินมอไซค์ตรงไปที่ ที่ทำงานของตัวเอง พอมาถึงร่างเล็กลงจากรถและกำลังเข้าไปทำงาน จู่ ๆ ก็มีเสียงเหมือนทะเลาะดังออกมาจากร้านที่ร่างหนาเป็นลูกของเจ้าของ นับหนึ่งรู้สึกเป็นห่วงจึงเดินไปหาแต่ทว่า

 

 

 

 

เพี๊ยะ !!

 

 

แรงตบจากใครบางคนตบเข้าไปที่ใบหน้าของร่างหนา นับหนึ่งถึงกับอึ้ง และตรงไปช่วยพยุงร่างหนา คนที่ตบเกิดอาการไม่พอใจเป็นอย่างมาก ถึงกับชี้หน้าด่า

 

 

แก !! แกนี้เองสินะ ที่ทำให้ลูกชายฉันผิดปกติ อีเลว !! “

 

ผะ .. ผม ... ผมปะ ! “

 

ออกไปจากชีวิตลูกฉัน และอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ อีผิดเพศผิดมนุษย์

 

ผะ ..ผม โอ๊ย ! “ คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของร่างหนาหยิบไม้แถว ๆ นั้นปาใส่ร่างเล็ก ร่างเล็กที่ไม่รู้เหตุการณ์ถึงกับร้องด้วยความเจ็บปวด ร่างหนาไม่คิดจะช่วยอะไรแม้แต่น้อย ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าบ้านไป

 

 

 

ตาเบียร์บอกมันไปสิว่าเรามีคู่หมั่นอยู่แล้วเลิกยุ่งกับอีนี้

 

 

นับหนึ่งเรามีคู่หมั่นอยู่แล้ว เลิกยุ่งกับเราเถอะนะ ที่ผ่านมาขอบคุณ  การขอบคุณที่ไม่มีการมองหน้าหรือเห็นใจแม้แต่น้อย นับหนึ่งพยายามจะบอกว่าตนกำลังท้องกับเขา เอามามาลูบที่ท้องของตัวเอง แต่ก็ไม่มีแม้แต่จะชายตามามอง

 

 

 

ซ่า !

 

 

ออกไป !!!!!!“ คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของร่างหนาสาดน้ำไปที่ร่างเล็ก ร่างเล็กถึงกับทรุดตัวลงอย่างอ่อนล้า มองใบหน้าที่โกธรจัดของแม่ร่างหนา นับหนึ่งทำอะไรผิด ทำไมถึงกับต้องทำร้ายกันด้วย

 

 

ร่างเล็กลุกตัวอย่างยากลำบาก มองไปที่บ้านคนที่เคยรักเป็นครั้งสุดท้าย และก็กลับมาที่ร้านที่ตัวเองทำงาน

 

 

นับหนึ่ง !! ใครทำอะไรเธอ ทำไมสภาพเป็นแบบนี้

 

ไม่มีอะไรหรอกครับ เฮีย ผมเดินไม่ระวังเอง เอ่อ .. วันนี้ผมขอลาได้มั้ยครับ

 

เออ ๆ ได้ ๆ ทีหลังระวัง ๆ หน่อยนะ ตัวยิ่งเล็ก ๆ อยู่

 

ขอบคุณครับ ร่างเล็กกล่าวคำขอบคุณและเดินไปที่วินมอไซค์ เพื่อกลับห้องพักพอก็เข้าไปในห้องที่มันเหมือนโล่งผิดหูผิดตา ร่างเล็กยืนอยู่หลังประตู ค่อยๆนั่งลงช้า ๆ กอดเข่าร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

ฮึก ๆ ทำไมอะ ร่างเล็กร้องไห้ออกมาอย่างหนัก และมีอาการปวดท้องน้อย ๆ นอนทรุดตัวลงอย่างคนหมดอะไรตายอยาก ลูบท้องตัวเองอย่างน้อยใจ ทำไมชีวิตเขาถึงต้องเกิดมาผิดปกติ ถูกทอดทิ้ง แบบนี้ โชคชะตาทำไมถึงทำเล่นตลกกับนับหนึ่งแบบนี้

 

 

 

ไม่ต้องห่วงนะครับ เด็กดี แม่คนนี้จะทำให้หนูสุขสบายเอง ไม่ต้องเป็นห่วงนะ นับหนึ่งลูบท้องตัวเองที่มีสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ ที่กำลังเติบโตในท้องของเขา นับหนึ่งมองออกไปตรงหน้าที่มีหน้าต่างบานใหญ่ มองออกไปที่ว่าง ๆ เมษบาง ๆ อันกว้างใหญ่

 

 

แม่จะไม่ยอมให้โชคชะตาเล่นตลกอีกแล้ว

 

 

และนั่นคือคำพูดสุดท้ายของร่างบาง ที่จะเปลี่ยนแปลกโชคชะตาตัวเอง

 

 

 

TBC.

 

คุยกันหน่อย ฝากติดตามเรื่องใหม่ของเค้าหน่อยนะ เรื่องนี้ออกแปลก ๆ นิด ๆ เพราะนายเอกท้องได้ เรื่องนี้เน้น Nc ส่วนใหญ่ถ้าไม่ชอบก็กดปิดได้เลยจ้า ฝากถูกใจและกดโหวตให้เค้าด้วยนะ ><

แสดงความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมด ()

ยังไม่มีการแสดงความคิดเห็น