ฟื้น...
-
พัคคิมยอน
เห้ย...เอาตัวน้องมันไปไว้ห้องกู
-
เจน
ไอเหี้ย!
-
เจน
ไม่ไหวเเล้วเว้ย!
-
RM
!
-
จองกุก
!
-
วี
!
-
จะรอให้มันทำร้ายน้องฉันทำไมล่ะ!
-
ฉันวิ่งเข้าไปถีบไอนั้นอย่างเต็มแรง โดยไม่สนใจอะไร
-
วินาทีนี้ไม่กลัวแม่งแล้ว
-
RM
เชี่ยย!
-
RM
เอาไงอ่ะ
-
จองกุก
ลุยเลยครับ
-
ฝั่งเเตะต่อยกันไปมา...
-
พัคคิมยอน
หยุด!
-
.ชัดปืน
-
เจน
เชี่ย...
-
จองกุก
!!!!
-
RM
!!!!
-
วี
มึงจะทำไร
-
พัคคิมยอน
เก่งกันนักนิ
-
พัคคิมยอน
กลัวหรอ...หึ
-
พัคคิมยอน
ไม่ช้าหรอก
-
พัคคิมยอน
กูจะจัดการพวกมึงเอง
-
พัคคิมยอน
เหมือนที่มึงทำกับน้องกูไง..
-
.ชักปืน
-
จีมิน
เห้ย!!!!หยุดนะเว้ย!!!!
-
. .
-
จองกุก
ไอจีม
-
RM
มาได้ไงว่ะ
-
. .
-
จิน
มึงว่างปืนลงนะเว้ย
-
จิน
ทางนี้ตำรวจเขาล้อมไว้หมดแล้ว
-
จิน
มึงไม่รอดแน่
-
ชูก้า
ปล่อยเพื่อนกูมา!
-
. .
-
พัคคิมยอน
หึ...ปล่อยให้โง่หรอ
-
พัคคิมยอน
ถ้ากูตายมันก็ต้องตาย!
-
.เล็งปืนไปที่วี
-
ปัง!
-
. .
-
เจน
!!!
-
RM
!!!
-
จีมิน
!!!
-
จิน
!!!
-
ชูก้า
!!!
-
วี
ไม่.....
-
วี
ไม่..นะ
-
วี
อย่า.....อย่าเป็นอะไรนะ
-
จองกุก
ผม...
-
จองกุก
ขอ....โทษ
-
หัวใจของผมแทบหยุดเต้น...
-
ตอนนี้มันทำอะไรไม่ถูก...ได้แต่พูดคำว่าไม่
-
ผมต้องรู้สึกยังไง...
-
วี
นาย...อย่าเป็นอะไรนะ
-
วี
แข็งใจไว้ก่อนๆ
-
จองกุก
ผม...ขอโทษ
-
จองกุก
ขอ....
-
จองกุก
โทษ....
-
วี
เลิกพูดคำนี้ได้แล้ว
-
ตอนนี้น้ำตาของผมมันไหลอาบแก้มไปหมดแล้ว
-
มันทำอะไรไม่ถูกจริงๆ
-
. .
-
ตำรวจ:ว่างปืนลง!
-
พัคคิมยอน
หึ...
-
พัคคิมยอน
อยากโง่มารับเอง...
-
วี
มึง..
-
พัคคิมยอน
เป็นไง
-
พัคคิมยอน
คราวนี้รู้สึกยัง
-
พัคคิมยอน
มึงรู้สึกยังไง!
-
วี
ไอเหี้ย!
-
ผมรีบคว้าปืนจากตำรวจทันที
-
. .
-
จีมิน
เห้ย!ใจเย็น!
-
เจน
ว่างปืนนะเว้ย
-
จิน
เดี๋ยวมันจะเป็นเรื่องใหญ่มากกว่านี้
-
ชูก้า
ใจเย็นๆ
-
. .
-
จองกุก
อย่า...
-
เสียงจากคนข้างหลังพูดขึ้น...
-
พัคคิมยอน
มึงจะยิ่งกูไม่ใช่หรอ
-
พัคคิมยอน
ยิ่งดิ!
-
วี
กูไม่ยิ่งมึงหรอก
-
วี
มึงมันชั่ว..
-
พัคคิมยอน
หึ....
-
พัคคิมยอน
คิดว่าจะแน่
-
.
-
พัคคิมยอน
งั้นกูจะยิ่งมึงเอง
-
ปัง!
-
ตำรวจ:กุมตัวด่วน!
-
พัคคิมยอน
เห้ย!!
-
พัคคิมยอน
ปล่อยดิว่ะๆ
-
. .
-
เจน
เชี่ย!
-
เจน
ไปโรงบาลเร็ว!!!
-
. .
-
จีมิน
ไอกุกๆ
-
จีมิน
มึงแข็งใจไว้นะ
-
จองกุก
ขอโทษ.....คุณ..
-
จองกุก
วีด้วย...
-
จองกุก
เขา...คง...ไม่ยกโทษ
-
จองกุก
ใ...ให้..ใช่ไหม
-
จีมิน
มึงจะพูดอะไรนักหนา
-
จีมิน
มึงแข็งใจไว้ก่อน
-
จีมิน
รอถึงโรงบาลก่อน
-
ผมคงทำได้แค่...ขอโทษ
-
ก่อนที่ตา..ผมจะปิดลง...กับลมหายใจที่เบาลงเรื่อยๆ....
-
3วันผ่านไป.
-
. .
-
.
-
หลังจากเกิดเหตุการในครั้งนั้นทุกคนแทบไม่กินข้าวกินปลากันเลย
-
เกิดขึ้นแบบนี้ใครมันจะรับไหวล่ะ...
-
วี
ตื่นได้แล้วนะ...
-
วี
ฉันยกโทษให้....
-
วี
ฮึก...
-
วี
ฉัน...มันโง่เอง
-
วี
ฉันเข้าใจนายนะ..
-
วี
ฟื้นขึ้นมา...
-
ตลอด3วันผมเอาแต่ร้องไห้พูดซ้ำๆเดิมๆอยู่แบบนี้
-
ผมไม่ได้โดนยิ่งหรอกนะแต่เป็นจองกุกที่เข้ามารับแทน ส่วนรอบสองที่มันจะยิ่งเป็นตำรวจต่างหาก
-
ผมควรโดนเองมากกว่า...ไม่น่าเป็นเขา
-
ก็ผมมันโง่ไง....
-
. .
-
เจน
เลิกโทษตัวเองได้แล้วเว้ย
-
วี
กูมันโง่...
-
เจน
...
-
วี
กูแม่ง...น่าตายตั้งแต่ตอนนั้นว่ะ
-
เจน
กูบอกให้มึงเลิกโทษตัวเองไง
-
วี
...
-
เจน
มึงโทษตัวเองเขาฟื้นมาไหมล่ะ
-
วี
...
-
เจน
มึงพักบ้างนะเว้ย...
-
เจน
ถ้าจองกุกตื่นขึ้นมาเห็นมึงผอมขนาดนี้
-
เจน
เขาก็ยิ่งเป็นห่วงนะ
-
วี
ขอบใจ
-
วี
กูรู้แล้ว...
-
เจน
กูเข้าใจเว้ย.
-
เจน
กูไม่กวนล่ะ
-
. .
-
วี
ได้ โปรด..
-
วี
ฟื้นมาเถอะ...
-
. .
-
01:43
-
วี
///หลับ
-
จองกุก
คุณ....
-
จองกุก
วี....:)
-
วี
หืม..
-
วี
เห้ย!!!!
-
วี
นายๆ
-
วี
นาย...ฟื้นแล้ว!
-
วี
หมอ!!!!
-
∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆
-
ไรท์
แหะๆตัดจบแบบนี้~
-
ไรท์
วันนี้ว่างง เลยมาแต่งให้นะง้าบบ
-
ไรท์
งงไหม?งงบอกนะ
-
ไรท์
จะพยามแต่งน้าา
-
ไรท์
-
ไรท์
หนูฝากเรื่องนี้ด้วย~
-
ไรท์
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค้าา🙏
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น