Sm-11 

[พิสูจน์ I] 

 

“…” รู้ได้ยังไงว่าฉันหาข้ออ้าง ฉลาดเกินไปแล้ว! 

 

“ฮึ ที่บอกว่าชอบฉันก็โกหกสินะ” น้ำเสียงเย็นๆ ติดเย้ยหยัน แววตาเขาเย็นชาขึ้นมาอีกระดับ อุตส่าห์เล่นละครมาถึงขนาดนี้ จะให้มันเสียเปล่าไปง่ายๆ แบบนี้ได้ยังไงกัน 

 

เอาก็เอาวะยัยซอ! ยังไงซะนี่ก็ไม่ใช่จูบแรกระหว่างแกกับเขาสักหน่อย! 

 

ไม่รีรอให้เสียเวลา ฉันยกสองมือขึ้นคว้าแก้มสากไรเคราอ่อนๆ ก่อนจะประกบริมฝีปากลงบนริมฝีปากหนาเย็นเฉียบด้วยความรวดเร็ว สองตาจ้องนิ่งสบตากับเขา แววตาคมวูบไหวเล็กน้อยก่อนมันจะกลับมาราบเรียบไร้อารมณ์เหมือนเคย 

 

ฉันไม่รู้ว่าตัวเองประกบริมฝีปากนิ่งๆ แบบนั้นนานแค่ไหน มันก็แค่การแตะปากกันเท่านั้น แค่นี้ฉันทำได้อยู่แล้ว ทว่าขณะที่กำลังจะผละตัวออก ท้ายทอยกลับถูกฝ่ามือหนากดทับ ร่างของฉันถลาเข้าหาเฮียสิงห์อีกครั้ง ริมฝีปากที่ก่อนหน้านี้เพียงแตะกันเบาๆ กลายเป็นแนบชิดมากกว่าเดิม 

 

“อื้อ…” ฉันร้องประท้วงด้วยความตื่นตระหนก เฮียสิงห์จงใจสอดเรียวลิ้นเข้ามาในโพรงปากฉันอย่างถือวิสาสะ ฉันพยายามจะเม้มปากปฏิเสธเขาก็แล้ว แต่ถูกฟันแหลมคมขบกัดจนต้องยอมเผยอปากรับสัมผัสกรุ่นร้อนของเขา เวลาผ่านไปกี่นาทีไม่รู้กว่าเขาจะยอมผละออกจากจูบกระชากวิญญาณนี่ ฉันแทบจะขาดอากาศหายใจหมดแรงในอ้อมแขนของเขา 

 

นี่มันมากไปหรือเปล่า… ฉันเปลืองตัวเกินไปแล้ว! 

 

“แบบไหนที่เรียกว่าจูบ เข้าใจหรือยัง?” เสียงกระซิบใกล้หูเรียกเกลียวขนในกายลุกชันไปหมด หัวใจดวงน้อยเต้นตึกตักไม่เป็นภาษา นี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่ฉันรู้สึกอ่อนไหว หวั่นไหว หรือจะอะไรก็ช่าง! แต่มันคือครั้งแรกที่มีใครสักคนทำให้ฉันรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองขนาดนี้ 

 

เฮียสิงห์ร้ายเกินไป… เขามันสิงโตตัวร้ายชัดๆ! 

 

ปึง! 

 

เสียงเปิดประตูเข้ามาด้วยความรุนแรงทำฉันสะดุ้งตกใจรีบหันไปมอง ไหนว่าล็อคประตูแล้วไง… แล้วใครเปิดเข้ามากันละเนี่ย? 

 

“สิงห์! นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!” 

 

ฉันกะพริบตาปริบๆ มองร่างบางในชุดนักศึกษารัดรูปผู้เปิดประตูเข้ามา ดวงตาสวยเฉี่ยวกวาดไปทั่วพื้นห้องก่อนจะหยุดลงที่ฉันซึ่งกำลังนั่งอยู่บนตักเฮียสิงห์ แววตาตื่นตกใจของเธอแปรเปลี่ยนเป็นประหลาดใจ คิ้วสวยขมวดมุ่นจ้องหน้าฉันสลับกับเฮียสิงห์ไปมา 

 

“อะไรกัน? ผู้หญิงคนนี้เป็นใครเหรอ? แล้วทำไมถึงไปนั่งตรงนั้น?” เธอยิงคำถามรัวเร็ว ฉันที่เพิ่งตั้งสติได้รีบถอยตัวออกจากตักเฮียสิงห์ แต่ก็เหมือนเดิม มือหนาโอบเอวฉันไว้แน่น แถมยังกดตัวฉันให้แนบชิดกับแผงอกแกร่งมากกว่าเดิม 

 

“ดะ เดี๋ยวค่ะ…” มือเล็กค้ำแผงอกเขาเพื่อรักษาระยะห่าง แต่กลับถูกมือหนาปัดออกอย่างไม่ไยดี พอเงยหน้าจะแย้งก็ได้รับแววตาเย็นชาตอบกลับมา 

 

“อยู่นิ่งๆ” คำนี้อีกแล้ว ทำไมเขาสั่งเก่งขนาดนี้ ไม่รู้เหรอว่าฉันไม่ชอบ! 

 

“ปล่อย” ฉันกระซิบเสียงเบาอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ 

 

“อย่าดื้อสายซอ” อยู่ๆ ก็รู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมา ไม่ใช่ความรู้สึกที่มาจากเขา แต่มันมาจากด้านหลังฉัน พอหันกลับไปมองก็เจอกับสายตาดุดันของผู้หญิงคนนั้น ก่อนความรู้สึกนั้นจะสลายไปพร้อมกับการปรากฏตัวของผู้ชายอีกคน 

 

“โทษทีว่ะ พริมรั้นจะเข้ามาให้ได้ กูรั้งไม่ทัน” เขาคือผู้ชายท่าทางเถื่อนๆ ที่เจาะจิวตรงหางคิ้วเพื่อนของเฮียสิงห์ก่อนหน้านี้ เขาเดินเข้ามาในห้องแล้วโอบไหล่เธอคนนั้นที่น่าจะชื่อพริม ดูจากท่าทางนั้นแล้ว ทั้งสองคนน่าจะเป็นแฟนกัน 

 

“แหม… ก็เคย์ไม่บอกพริมนี่ว่าสิงห์กำลัง ‘กินเหยื่อ’ อยู่ ไม่งั้นพริมคงไม่เข้ามาขัดจังหวะการล่าของเขาหรอก” 

 

สีหน้าเธอกลับมาปกติแล้ว แต่คำพูดของเธอนั้นแฝงนัยยะบางอย่าง คล้ายกับต้องการจะสื่อว่าฉันก็คือเหยื่อทั่วไปที่เฮียสิงห์กำลังล่า จริงอยู่ถ้าใครมองจากสถานการณ์ตอนนี้ก็คงจะคิดแบบนั้น แต่มันอดหงุดหงิดไม่ได้จริงๆ แฮะ 

 

“ฉันขอตัวกลับก่อนดีกว่าค่ะ” ฉันตัดบทด้วยการจะลุกขึ้นจากตักแกร่ง หมดเวลาเล่นละครของฉันแล้ว ไม่รู้หรอกว่าเฮียสิงห์จะติดกับของฉันไหม ในเมื่อเขาให้ฉันพิสูจน์ฉันก็พิสูจน์ไปแล้ว แถมเขายังจูบฉันซะดูดดื่มขนาดนั้น ต่อให้เขาไม่เชื่อฉัน อย่างน้อยเขาก็น่าจะสนใจฉันบ้างแล้วล่ะ 

 

ใครจะจูบคนที่ตัวเองไม่สนใจบ้างล่ะ จริงไหม? 

 

“เดี๋ยว” เฮียสิงห์ยอมให้ฉันลุกขึ้นยืน แต่ไม่ยอมปล่อยมือฉัน และการกระทำของเราสองคนตกเป็นเป้าสายตาของคนหน้าประตูทั้งสองเช่นกัน ฉันเหลือบมองไปทางเธอคนนั้นเล็กน้อย สายตาที่เธอมองมามันเต็มไปด้วยความหึงหวง ความริษยาอย่างไม่คิดจะปิดบัง 

 

อะไรกันล่ะนั่น… 

 

“มีอะไรเหรอคะ ฉันต้องกลับไปเรียนต่อนะ” ฉันละสายตากลับมามองเฮียสิงห์ซึ่งเขาเองก็จ้องฉันอยู่ 

 

“ฉันจะไปส่ง” 

 

“คะ?” ฉันตกใจจริงๆ นะเนี่ย… เฮียสิงห์จะเดินไปส่งฉันที่ตึกคณะงั้นเหรอ… 

 

เฮียสิงห์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เขาสูงกว่าฉันมาก ทั้งรูปร่างสุดแสนเพอร์เฟค ทั้งใบหน้าหล่อเหลาคมคายราวกับเทพบุตรแกะสลัก ทั้งนิสัยเย็นชาเข้าถึงยาก แต่กลับน่าดึงดูด น่าค้นหา ทั้งฐานะที่เรียกได้ว่ามีกินไปทั้งชาติ และที่โดดเด่นสุดก็คือความเป็นสิงห์สนามบิ๊กไบค์ของเขาที่ไม่เป็นรองใคร ฉันกล้าพูดได้เลยว่าดีกรีของผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา ความฮอตปรอทแตกของเขาก็ด้วย แล้วผู้ชายสุดแสนจะเพอร์เฟคขนาดนี้คิดจะเดินไปส่งฉัน? 

 

ถามจริง… เขาอยากจะฆ่าฉันทางอ้อมใช่ไหม? 

 

ให้ตายเถอะ! ฉันต้องโดนพวกผู้หญิงเอามีดมาแทงตายในเร็ววันนี้แน่ๆ! 

 

โอ๊ย… ปวดใจจังเลย ฮือ! 

 

......... 

TALK 

โง้ยยยยย >//< เค้าจูบกันอีกแล้วแม่จ๋าาา ฟินนนนน 

เฮียคือแบบร้ายยยย กราวใจมากค่าาาา