"ตอนนี้เขาพาไลลามาถึงเกาะซิซิลีแล้วนะคะ"

 

ทันทีที่ปลายสายนั้นกดรับสายไลลาก็พูดขึ้นทันที ไลลาอยากมาที่นี่เพราะมีเหตุผลบางอย่างที่เธอนั้นอยากจะรู้

 

"ดีมากไลลา พี่ไม่เคยผิดหวังกับไลลาเลยจริงๆ"

 

"แล้วนี่พี่จะให้ไลลาทำอะไรต่อคะ"

 

"ไปบ้านของมัน"

 

"ให้ไลลาไปบ้านของเขามันยากมากเลยนะคะ ขนาดมาถึงแล้วเขายังให้ไลลาอยู่แต่ในบ้าน"

 

"ก็อ้อนมันสิพี่รู้ว่าไลลาทำได้ แล้วนี่เรื่องของไลลากับมันไปถึงขั้นไหนกันแล้ว"

 

"ก็เรื่อยๆค่ะไลลาพยายามที่สุดแล้ว ไลลากำลังจะทำให้เขารู้สึกกับไลลามากๆ"

 

"ดีมากน้องพี่แต่อย่าลืมล่ะอย่าพลาดซะเองเพราะเมื่อถึงเวลานั้นไลลาจะเป็นคนเจ็บ"

 

"ไลลารู้แล้วค่ะไลลาไม่ตกหลุมที่ตัวเองขุดเอาไว้หรอกค่ะ"

 

"คิดได้แบบนั้นก็ดี"

 

"พี่คะเรื่องเอกสารที่ไลลาขอไม่มีปัญญาอะไรใช่มั้ยคะ"

 

"น้องอย่าห่วงเรื่องนี้ไปเลย ทั้งบัตรประชาชนทั้งทะเบียนบ้านและข้อมูลพ่อแม่หรือหลักฐานอื่นๆไม่มีใครจับได้แน่นอน"

 

"โอเคค่ะไลลาจะได้ไม่ต้องพะวงหน้าพะวงหลังเขาเองก็ไม่ใช่คนโง่"

 

"แต่มันก็ไม่ได้ฉลาดไปมากกว่าเราหรอก"

 

"บอกตามตรงนะคะตอนนี้ไลลายังรู้จักเขาไม่มากพอ ไลลาไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเขาด้วยซ้ำนอกจากข้อมูลที่พี่ให้ไลลาอ่านก่อนจะมาที่นี่ทุกอย่างมันเหมือนว่าไลลาต้องเรียนรู้ใหม่หมด ไลลาจะทำอะไรก็ยังไม่กล้าทำเพราะเขาไม่เปิดให้ไลลาได้เข้าไปเรียนรู้นิสัยใจคอของเขา"

 

"เอาน่าไลลาพี่รู้ว่าน้องเก่งน้องทำได้อยู่แล้ว อย่าลืมสิคุณพ่อท่านไว้ใจให้ไลลาทำงานนี้แล้วไลลาต้องพูดพิสูจน์ตัวเองให้ได้ว่าไลลาสามารถอยู่ในแวดวงธุรกิจของเราได้"

 

"ไลลารู้ค่ะไลลาจะให้ดีที่สุดอะไรที่มันเคยเป็นของเราไลลาจะเอามันคืนมาให้คุณพ่อทั้งหมด และตระกูลฟรานเต้ต้องได้รับกรรมที่พวกเขาทำไว้กับคุณพ่อ"

 

"ดีมากไลลาต้องแบบนี้สิถึงจะสมกับเป็นน้องสาวพี่"

 

"พี่ไลลาต้องวางสายแล้วนะคะ เอาไว้ถ้ามีอะไรคืบหน้าไลลาจะโทรหาใหม่นะคะ ไลลารักพี่กับคุณพ่อนะคะ"

 

"พี่ก็รักไลลา ดูแลตัวเองดีๆนะอย่าเปลืองตัวกับมันมากแล้วก็อย่าเผลอไผลไปตามคารมของมัน"

 

"รับทราบค่ะไลลาวางสายแล้วนะคะ"

 

ไลลากดวางสายหลังจากที่เธอนั้นพูดจบ เธอเปลี่ยนซิมให้กลับมาเป็นเบอร์เดิมที่กราเซียโน่เตรียมไว้ให้ ทันทีที่เปลี่ยนกลับมาเบอร์เดิมแจ้งเตือนก็เด้งจำนวนการโทรเข้าทันที

 

ไลลาเปิดดูแจ้งเตือนก็เห็นเบอร์ของกราเซียโน่โทรเข้ามาเกือบห้าสิบสายและตอนนี้เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นรัวๆจนไลลาเองถึงกับสะดุ้งเพราะตกใจ

 

ปังๆๆๆๆๆๆ ปังๆๆๆๆๆๆๆ ปังๆๆๆๆๆๆ

 

ไลลาเด้งตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิดประตูทันที และทันทีที่ประตูเปิดออกก็เห็นร่างสูงของกราเซียโน่ยืนหน้าบูดหน้าบึ้งอยู่ข้างหน้า

 

"แด๊ดดี๊!!! เคาะอะไรขนาดนั้นคะ"

 

"ฉันโทรหาเธอทำไมถึงโทรไม่ติด"

 

"ไลลาปิดเครื่องค่ะ"

 

"ทำไมต้องปิดเครื่อง"

 

"ไลลาจะนอนค่ะรู้สึกเพลียๆนิดหน่อย"

 

"เป็นห่วงรู้มั้ย คราวหน้าคราวหลังถ้าจะนอนแล้วปิดเครื่องก็อย่าล็อคห้อง"

 

"ค่ะคราวหน้าไลลาจะไม่ทำทั้งสองอย่างนี้แล้ว จะเปิดเครื่องเอาไว้แล้วก็จะไม่ล็อคห้องด้วย"

 

"ดีมาก แล้วนี่หิวรึยัง"

 

"ยังค่ะไลลายังไม่หิว แล้วนี่ทำไมแด๊ดดี๊กลับมาเร็วจังเลยล่ะคะไหนบอกว่าจะทำธุระห้าหกชั่วโมงไงคะแล้วทำไมถึงกลับมา"

 

"ก็เพราะฉันโทรหาเธอไม่ติดไงยัยเด็กดื้อฉันเลยต้องรีบกลับมาหา"

 

"ไลลาขอโทษค่ะ แล้วนี่แด๊ดดี๊จะกลับไปอีกมั้ยคะ"

 

"ไม่แล้วฉันจะอยู่กับเธอที่นี่"

 

"อ้าวแล้วแบบนี้แด๊ดดี๊ก็ไม่ได้ทำธุระของแด๊ดดี๊แล้วน่ะสิคะ"

 

"อื้อเอาไว้พาเธอไปเที่ยวแล้วก็ส่งเธอกลับก่อนฉันค่อยเคลียร์ทีเดียว"

 

"งั้นดีเลยค่ะเราสองคนจะได้อยู่ด้วยกันนานๆเดี๋ยวพอไลลากลับแด๊ดดี๊ก็จะไม่ว่างยาวๆอีกแล้ว"

 

"เรายังมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกนานเด็กดื้อ ถ้าฉันถูกใจใครแล้วฉันไม่ปล่อยให้หายไปไหนได้หรอก"

 

"แล้วถ้าคนนั้นเขาไม่อยากอยู่ล่ะคะแด๊ดดี๊จะทำยังไง"

 

"ไม่มีใครหน้าไหนหนีฉันพ้นหรอกนะเด็กดื้อ"

 

"มันก็หน้าจะจริงอย่างที่แด๊ดดี๊พูดล่ะมั้งคะ"

 

ไลลาพูดก่อนจะยิ้มออกมา กราเซียโน่เองก็ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างงงๆกับคำพูดของไลลาแต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ ทั้งคู่พากันลงไปชั้นล่างของบ้านและออกไปเดินเล่นซักพักใหญ่ก่อนจะพากันกลับมาทานอาหาร

 

ช่วงเช้าของอีกวันไลลาขอให้กราเซียโน่พาเธอไปบ้านพักที่กราเซียโน่อยู่แต่เขาก็ปฏิเสธและพาเด็กสาวไปที่อื่นแทนถึงแม้ว่าไลลาจะทั้งอ้อนทั้งอ่อยสารพัดแต่มันก็ไม่ได้ผลเลยสักนิด

 

"ยิ้มหน่อยสิไลลา เธอหน้าบึ้งตั้งแต่เข้าแล้วนะ"

 

"ไลลาก็ยิ้มแล้วนะคะแต่แด๊ดดี๊ไม่เห็นไม่เอง"

 

"โกรธฉันเหรอ"

 

"ไลลาจะโกรธอะไรแด๊ดดี๊ล่ะคะ"

 

"ก็โกรธที่ฉันไม่พาเธอไปที่บ้านของฉัน"

 

"ถึงแด๊ดดี๊ไม่พาไปไลลาก็ไม่มีสิทธิ์โกรธแด๊ดดี๊หรอกค่ะ"

 

"ที่ฉันพาเธอไปไม่ได้เพราะพ่อฉันอยู่ ท่านไม่ชอบให้ใครเข้าไปวุ่นวาย"

 

"ไลลาเข้าใจค่ะ"

 

ไลลาพูดก่อนจะเดินไปเรื่อยๆพร้อมกับยกกล้องขึ้นมาถ่ายและทันทีที่กราเซียโน่เห็นเขาก็รีบเข้ามาห้ามทันที

 

"ไลลาห้ามถ่ายรูป"

 

"ทำไมคะ"

 

"ตรงนี้ห้าม"

 

"สำคัญเหรอคะ"

 

"ประมาณนั้น"

 

ไลลามองเพ่งเข้าไปในซอยนั้นที่ติดป้ายห้ามเข้า เด็กสาวเกิดอาการสงสัยขึ้นมาโดยทันทีว่าที่ตรงนี้มันมีอะไร กราเซียโน่สังเกตอาการของไลลาก่อนจะจูงมือเธอให้เดินออกไปจากตรงนั้นทันที

 

5ชั่วโมงผ่านไป

 

ทั้งไลลาและกราเซียโน่ทั้งคู่พากันกลับมาที่พักหลังจากที่กราเซียโน่พาเด็กสาวขับรถไปเที่ยวตามที่ต่างๆที่พอจะเที่ยวเล่นได้ และวันนี้ไลลาก็ต้องกลับแล้วเธอไม่สามารถอยู่ที่นี่นานๆได้อีกอย่างพรุ่งนี้เธอต้องไปเรียนด้วย

 

"เสียดายจังเลยนะคะต้องกลับแล้ว"

 

"เอาไว้คราวหน้าฉันพาเธอไปมิลานดีมั้ยเธอจะได้ไม่เบื่อ ที่นี่ไม่ค่อยมีอะไรให้เธอได้ไปเที่ยวหรอก"

 

"ใครบอกฉันจะมาเที่ยวล่ะฉันแค่อยากมาเห็นที่สกปรกๆต่างหาก"

 

เด็กสาวพูดออกมาเป็นภาษาไทยทำเอาคนตรงหน้าทำหน้างงเพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูด

 

"เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะไลลา เธอไม่ได้พูดภาษาอังกฤษฉันไม่เข้าใจ"

 

"ไม่มีอะไรค่ะไลลาแค่บอกว่าที่นี่สวยมากๆ"

 

"อ่อ ถ้างั้นเธอไปเตรียมตัวนะเราจะได้กลับกันเลย"

 

"ค่ะ"

 

 

 

 

#ตอนนี้ไม่ค่อยมีอะไรพิเศษแค่เกริ่นในส่วนของนางเอกให้ได้เข้าใจกันสักนิดก่อนค่ะ

#ไรท์จะขอติดเหรียญบางตอนนะคะหาค่าอาหารแมว ใครสายเปย์ฝากจิ้มดาวด้วยนะคะ😘😘😘