การกลับมา
-
3วันต่อมา
-
โรงพยาบาล
-
หมอลิน
หิวน้ำ..
-
เมย์
ลิน
-
เมย์
แปปนะแก
-
สายตาของฉันค่อยๆชัดเจนขึ้นเรื่อยๆหลังจากได้ลืมตาตื่นขึ้นมา
-
หมอลิน
ขอบคุณนะ
-
เมย์
ค่อยๆกิน
-
หมอลิน
พี่แทนล่ะ
-
เมย์
คือ..
-
เมย์
เอ่อ..
-
หมอลิน
ว่าไง
-
เมย์ทำท่าทางอ้ำอึ้งไม่ตอบฉัน ทำให้ฉันเริ่มสงสัยเป็นอย่างมากว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น
-
ผู้กองธัน
อ้าว คุณลิน ฟื้นแล้วหรอครับ
-
หมอลิน
ค่ะ
-
เมย์
พี่ธัน
-
ประตูเปิดห้องเปิดออกพร้อมกับผู้กองธันที่ถือถุงข้าวของเต็มสองมือเดินเข้ามาในห้อง โดยมีเมย์เดินไปช่วยถือของเอามาว่าง
-
ผู้กองธัน
หลับยาวไปหลายวันเลยนะครับ
-
หมอลิน
จริงหรอคะ
-
เมย์
แกหลับไป3วันเต็มๆเลย พวกเราเป็นห่วงแทบแย่
-
หมอลิน
3วันเลยหรอ
-
ผู้กองธัน
ใช่สิครับ ไอ้แทนนี่เหมือนคนคลั่งเลยครับ
-
หมอลิน
แล้วพี่แทนไปไหนคะ อยู่ที่กองร้อยหรอคะ
-
ผู้กองธัน
เอ่อ..
-
เป็นครั้งที่สองที่ฉันถามหาพี่แทนแล้วไม่ได้คำตอบ แนเริ่มรู้สึกกลัวที่จะได้รับคำตอบแล้วสิ
-
หมอลิน
เกิด..อะไรขึ้นตอนลินอยู่โรงบาลหรอคะ
-
ผู้กองธัน
คุณลิน..
-
หมอลิน
คะ..
-
ผู้กองธัน
แทนถูกส่งตัวให้กลับไปช่วยที่ปัตตานีครับ
-
หมอลิน
นะ..นานแค่ไหนคะ
-
ผู้กองธัน
อาจจะเป็นเดือนครับ
-
เมย์
เดี๋ยวเขาก็กลับมา
-
หมอลิน
ฮึก..
-
. .
-
ปัตตานี
-
ผบ.สุรชัย
แทน
-
ผู้กองแทน
ครับ
-
ผบ.สุรชัย
เป็นห่วงลินอยู่หรอผู้กอง
-
ผู้กองแทน
ครับท่าน
-
ตอนนี้ผมกับผบ.สุรชัยกำลังรอออกเรือไปทำภารกิจด่วนที่ฐานทัพที่ปัตตานี ซึ่งผมถูกผบ.สุรชัยเรียกตัวมาให้ช่วยทำภารกิจนี้
-
ผบ.สุรชัย
อย่าห่วงไปเลย เดี๋ยวฉันคุยกับลินให้เอง
-
ผบ.สุรชัย
ระหว่างนี้ตั้งใจทำภารกิจให้สำเร็จ ยิ่งเสร็จไว ยิ่งกลับไว ทราบ
-
ผู้กองแทน
ทราบ !
-
ผบ.สุรชัยตบบ่าผมเบาๆหลังผมทำความเคารพเสร็จ ก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปในห้องประชุม ผมเองได้แต่มองขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อมองพระจันทร์ พระจันทร์ดวงเดียวกับที่ลินชอบมอง..
-
ผู้กองแทน
คิดถึง..
-
ผู้กองชาติ
จากแฟนมาหรอครับผู้กอง
-
ผู้กองแทน
ไงชาติ
-
ผมหันไปที่ต้นเสียงก็พบเป็นชาติชาย เพื่อนสมัยฝึกซีลเดินมาทักทาย
-
ผู้กองชาติ
ไง สรุปจากแฟนมา ?
-
ผู้กองแทน
อืม เป็นห่วงเธอ เธอเพิ่งถูกยิง
-
ผู้กองชาติ
แล้วมึงก็มานี่เนี่ยนะ ?
-
ผู้กองแทน
คำสั่งผบ.
-
ผู้กองชาติ
อือ เข้าใจได้อยู่ แต่แฟนมึงเขาจะไม่..
-
ผู้กองแทน
เธอเป็นลูกสาวผบ.สุรชัย
-
ชาติทำหน้าตาเหมือนถึงบางอ้อ แล้วพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่ผมบอกทันที
-
ผู้กองชาติ
พรุ่งนี้ต้องออกเรือจริงๆแล้ว มึงอยากเขียนจดหมายหาเธอหน่อยมั้ยล่ะ
-
ผู้กองแทน
โทรหาก็ได้มั้ง นี่มึงหลุดมาจากยุคไหนหะ
-
ผู้กองชาติ
ลืมไป ออกทะเลบ่อย ชินไปหน่อย 555555
-
ชาติทำท่าเกาหัวแล้วหัวเราะออกมาอย่างเก้อเขิน อาจจะเป็นความเคยชินของมันก็ว่าได้ เพราะชาติอยู่แต่บนเรือและออกทะเลบ่อยๆ จนติดเป็นนิสัยที่ไม่ค่อยได้ติดต่อกับใคร
-
ผู้กองชาติ
เออ งั้นไปละ อยากไปหาแฟนบ้าง
-
ผู้กองแทน
บ้างานแบบมึงมีแฟนด้วย ?
-
ผู้กองชาติ
บ้างานแบบมึงยังมีได้ ทำไมกูจะมีไม่ได้วะ 😑
-
ผู้กองชาติ
กูไปละ พรุ่งนี้เจอกันที่เรือ
-
ผู้กองแทน
เอออ
-
ผมยิ้มส่งไอ้ชาติก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรหาเธอ ได้แต่ภาวนาว่าเธอจะฟื้นและหายดีแล้วอยู่ตลอดเวลา
-
หมอลิน
(พี่แทน..)
-
เมื่อได้ยินเสียปลายสายทำเอาผมรู้สึกโล่งใจและดีใจไม่ใช่น้อย
-
ผู้กองแทน
ฟื้นแล้วหรอคับ
-
หมอลิน
(ค่ะ)
-
ผู้กองแทน
ออกจากโรงพยาบาลรึยังครับคนดี
-
หมอลิน
(ยังค่ะ ลุงหมอกับยัยเพลงอยากให้ดูอาการที่นี่ก่อน)
-
หมอลิน
(พี่แทน..เป็นอย่างไงบ้างคะ ที่นั่นหนาวหรือป่าว)
-
เสียงเธอค่อยๆสั่นเครือเรื่อยๆจนทำให้รู้ได้เลยว่าเธอกำลังเข้มแข็งมากแค่ไหน
-
ผู้กองแทน
พี่สบายดีครับ พรุ่งนี้พี่จะออกเรือ อาจจะติดต่อไม่ได้สักเกือบๆอาทิตย์เลยนะ
-
หมอลิน
(ฮึก..)
-
เสียงสะอื้นของเธอดังออกมาจากโทรศัพท์ทำให้ผมรู้สึกชาที่หัวใจและโกรธตัวเองเป็นอย่างมากที่ไม่สามารถดึงเธอมาอยู่ดูแลเธอได้เลย
-
หมอลิน
(ลินเข้าใจค่ะ)
-
ผู้กองแทน
ลิน พี่รักลินนะ
-
หมอลิน
(ลินรู้..)
-
ผู้กองแทน
พี่จะรีบกลับไปหา ลินรอพี่นะ
-
หมอลิน
(ลินจะรอค่ะ)
-
สิ้นเสียงที่ลินตอบ ลินก็ตัดสายทิ้งไปทันที ผมได้แต่ถอนหายใจแล้วค่อยๆเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกง ก่อนที่จะแหงนขึ้นไปมองท้องฟ้าอีกครั้ง
-
ผู้กองแทน
ฝากความคิดถึงไปหาลินหน่อยนะครับพระจันทร์..
-
🌌🌙🌌
-
. . .
-
1อาทิตย์ต่อมา
-
กองร้อยรักษาดินแดน
-
ห้องพยาบาล
-
พราว
กินข้าวหน่อยนะลิน
-
หมอลิน
ฉัน..
-
ผู้กองคิว
อย่าคิดมากเลยครับคุณลิน ไอ้แทนต้องปลอดภัยกลับมาหาคุณลินอยู่แล้ว
-
หมอเพลง
นั่นสิ กินข้าวหน่อยนะ ตั้งแต่กลับมาจากโรงบาลแกแทบไม่กินอะไรเลยนะ
-
หมอลิน
นี่ก็หลายวันแล้วที่ติดต่อพี่แทนไม่ได้เลย
-
หมอเพลง
ลิน แกเองก็เป็นทหาร เวลาแกทำภารกิจ แกจะสนใจอะไรมากกว่า
-
หมอลิน
ก็..
-
คำพูดของเพลงทำให้ฉันฉุดคิดได้ทันที ทั้งๆที่เมื่อก่อนฉันออกลาดตะเวนบ่อยมากๆ แทบไม่เคยติดต่อกลับไปหาที่บ้านเลยด้วยซ้ำ ครั้งนี้พี่แทนก็คงจะเหมือนฉันสินะ
-
หมอลิน
ฉันคิดได้แล้วเพลง..
-
พราว
อย่าไปเครียดมาก กินข้าวเยอะๆจะได้กินยาพักผ่อน แผลแกยังไม่สมานดีเลย
-
หมอลิน
อื้อ..ฉันจะกินให้หมดเลย
-
ผู้กองคิว
เดี๋ยวผมไปเอาน้ำให้ครับ
-
หมอเพลง
มา ฉันแกะ ปิ่นโตให้
-
ฉันค่อยๆตักข้าวกินพร้อมกับปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเรื่อยๆ ฉันเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอกเลยด้วยซ้ำ ถึงแม้ว่าจะยังเป็นห่วงพี่แทนมากๆ แต่ก็ไม่ทำร้ายตัวเองด้วยการทรมานร่างกายและจิดใจตัวเองแล้ว
-
จ่าเข้ม
หมอลินครับ
-
จ่าเข้ม
มีจดหมายมาส่งครับ
-
หมอลิน
ของลินหรอคะ
-
จ่าเข้ม
จากผู้กองแทนครับ 😊
-
หมอลิน
🙂
-
ฉันรับจดหมายมาด้วยความดีใจที่รู้ว่าเขาส่งจดหมายมาหาฉัน ก่อนที่จะค่อยๆแกะแล้วเปิดอ่านจดหมายฉบับนั้น
-
" ถึงลิน.. ตอนนี้พี่กลับเข้าฝั่งได้สองวันแล้ว แต่โทรศัพท์พี่ล่วงน้ำไปตอนทำภารกิจ อีกไม่เกินหนึ่งอาทิตย์พี่จะกลับไปหาลินที่ค่ายแล้ว อดทนรอพี่อีกหน่อยนะครับ รัก.. แทนไท "
-
จ่าเข้ม
ข่าวดีรึป่าวครับ
-
พราว
นั่นสิแก
-
หมอลิน
ข่าวดี
-
หมอเพลง
จริงหรอแก
-
ผู้กองคิว
ข่าวดีอะไรหรอครับ
-
หมอลิน
อีกหนึ่งอาทิตย์ ผู้กองแทนจะกลับมาแล้วค่ะ
-
ผู้กองคิว
ดีใจด้วยครับคุณลิน
-
จ่าเข้ม
ดีใจด้วยนะครับคุณหมอลิน คราวนี้หมอลินต้องจับผู้กองเผด็จศึกได้แล้วนะครับ 555555
-
หมอลิน
จ่า !
-
หมอเพลง
จริงอย่างที่จ่าว่า
-
จ่าเข้ม
แน่นอนเลยค้าบบบ 55555
-
หมอลิน
😂😂
-
พราว
555555
-
ผู้กองคิว
555555
-
. .
-
2วันต่อมา
-
บ้านแทนไท
-
ผู้กองแทน
ยาย ยายครับ
-
ยายนวลจันทร์
แปปนึงนะแทน
-
เสียงยายนวลตอบรับมาจากในบ้าน ก่อนที่ยายจะรีบเดินมาเปิดประตูผมกับผบ.ที่ขอมาคุยธุระที่บ้าน
-
ยายนวลจันทร์
ใครหรอแทน
-
ผบ.สุรชัย
สวัสดีครับคุณยาย
-
ยายนวลจันทร์
ไหวพระเถอะคุณ
-
ผู้กองแทน
นี่ผบ.สุรชับครับ หัวหน้าผม แล้วก็เป็นพ่อของลิน
-
ยายนวลจันทร์
ยินดีต้อนรับนะคะคุณสุรชัย เชิญในบ้านก่อนค่ะ
-
ยายยิ้มต้อนรับท่านผบ.ก่อนที่จะเดินนำเราเข้ามาในบ้านแล้วไปหยิบน้ำดื่มมาให้ท่านผบ.
-
ผบ.สุรชัย
ขอบคุณมากครับ
-
ยายนวลจันทร์
มานี่มีธุระอะไรหรอคะ หรือแทนมันทำอะไรไม่ดีให้หนูลินช้ำใจ
-
ผู้กองแทน
ป่าวครับยาย ผมแค่จะพูดเรื่องงานแต่งของผมกับลิน
-
ยายนวลจันทร์
งานแต่ง 😳
-
ผู้กองแทน
ครับ
-
ผม ยาย และท่านผบ.คุยรายละเอียดต่างๆรวมถึงเรื่องราวที่ผ่านมาของผมกับลินให้ผบ.และยายฟังอย่างละเอียดก่อนเราจะได้ขอสรุปเรื่องงานแต่งงานที่จะถูกจัดขึ้นไวๆนี้
-
ยายนวลจันทร์
คุณสุรชัยพอใจกับสินสอดที่ยายให้มั้ยคะ
-
ผบ.สุรชัย
พอใจครับ จริงๆผมว่ามันเยอะไปด้วยซ้ำครับ
-
ยายนวลจันทร์
ไม่ได้หรอก คุณเป็นถึงคนใหญ่คนโต มีลูกสาวแค่คนเดียว คิดสะว่าเหมาะสมกับสิ่งที่หนูลินควรจะได้รัยแล้วกันนะ
-
ผบ.สุรชัย
ถ้างั้น ผมโอเคกับทุกอย่างครับ
-
ผู้กองแทน
ขอบคุณครับท่าน
-
ยายนวลจันทร์
เดี๋ยวที่เหลือยายจัดการเอง รับรองสมใจหวังแน่ๆ 🙂
-
1 วันถัดมา
-
สวนหลังบ้าน
-
ผู้กองแทน
ยายครับ
-
ยายนวลจันทร์
หื้อ
-
ผู้กองแทน
แม่รักพ่อที่ตรงไหนหรอครับ
-
ผมล้มตัวลงนอนที่ตักยายก่อนที่จะถามคำถามที่สงสัยมาตลอดชีวิตที่ผมไม่เคยถามมาก่อนเรื่องของพ่อกับแม่
-
ยายนวลจันทร์
ทำไมถึงอยากรู้ล่ะ
-
ผู้กองแทน
ผมแค่อยากรู้ว่าพ่อกับแม่ประคับประครองชีวิตคู่อย่างไง
-
ยายนวลจันทร์
แม่ของแกเล่าให้ย่าฟังว่า เจอพ่อแหตอนไปทำงานที่ค่ายทหารที่สัตหีบนั่นแหละ เมื่อก่อนแม่เราไม่ชอบพ่อเราเลยด้วยซ้ำ
-
ยายนวลจันทร์
พ่อแกเมื่อก่อนเจ้าชู้และบ้างานมาก เหมือนแกเมื่อก่อนไม่มีผิด แม่แกก็เสียใจร้องไห้ ที่พ่อแกไม่ได้รักแม่แกคนเดียวแถมยังไม่ค่อยมีเวลาให้อีก แต่สุดท้าย พ่อแกก็สำนึกได้แล้วขอแม่แกแต่งงาน
-
ยายนวลจันทร์
จนมีแก ออกมาให้ฉันเลี้ยงนี่ไง
-
ยายนวลจันทร์
แม่แกประคับประครองความรักโดยความไว้ใจกันและกัน ให้โอกาส ให้เกียรติ และ ให้ใจ สิ่งเล่านั้นแหละที่ประคับประครองความรัก แต่ก็ไม่ใช่แม่แกแค่คนเดียวหรอกนะ พ่อแกเองก็ช่วยประครองมมตลอดด้วย
-
ผู้กองแทน
พ่อโชคดีจังเลยนะครับ ที่เจอคนแบบแม่
-
ยายนวลจันทร์
ก็เหมือนแกนี่ไง ที่เจอคนแบบหนูลิน
-
ยายลูบหัวผมเรื่อยๆ ก่อนที่จะหยุดแล้วยิ้มตอบผม มันคงเป็นความโชคดีของผมจริงๆ ที่ได้มาเจอกับลิน ทั้งๆที่เมื่อก่อนผมแทบจะไม่เคยจริงจังกับความรักเลยสักครั้ง
-
ผู้กองแทน
ขอบคุณครับยาย
-
ยายนวลจันทร์
จะกลับค่ายเมื่อไหร่
-
ผู้กองแทน
คงจะอีกวันสองวันน่ะครับ อยากเตรียมอะไรให้เสร็จไว้ก่อน
-
ยายนวลจันทร์
อยากแต่งงานขนาดนั้นเลย ?
-
ผู้กองแทน
ครับ อยากแต่งงานกับคนนี้มากๆ 🙂
-
. .
-
2วันต่อมา
-
ห้องพยาบาล
-
ทหาร
หมอครับ ! มีคนถูกยิงคับ
-
หมอลิน
เมย์ แกไปเตรียมอุปกรณ์ผ่าตัดนะ
-
เมย์
ได้
-
หมอลิน
พราว ส่วนแกดูชื่อคนเจ็บชักประวัติแล้วเตรียมถุงเลือดไว้ที
-
พราว
ได้
-
ตอนนี้เรากำลังวุ่นอีกครั้งหลังจากไม่ค่อยมีเคสทหารลาดตะเวนแล้วถูกยิงมานาน ทำเอาเราวิ่งวุ่นเตรียมอุปกรณ์กันเลยทีเดียว
-
หมอเพลง
ฉัน ฉันอยากช่วย
-
หมอลิน
นั่งอยู่เฉยๆ
-
หมอเพลง
อ้าว
-
หมอเพลง
ทำไมล่ะลิ๊นนนน 🥺
-
ผู้กองคิว
คนท้องนั่งนิ่งๆ
-
หมอลิน
มาก็ดีค่ะ ฝากดูเพลงหน่อยนะคะ ช่วงนี้เหมือนจะเห็นเลือดแล้วอยากอ้วกบ่อยๆ
-
หมอเพลง
ฉันป่าวซะ..อุ๊บบ !!
-
ผู้กองคิว
คุณ !
-
ผู้กองคิว
นี่แค่กลิ่นเลือดเองนะคุณ
-
เพลงรีบวิ่งไปอ้วกที่หน้าระเบียงทันทีเมื่อได้กลิ่นเลือดของทหารที่ถูกห่ามไปในห้องปฐมพยาบาลเมื่อครู่
-
หมอลิน
ฉันไปดูคนเจ็บก่อน
-
ผู้กองคิว
ไปเลยครับคุณลิน
-
หมอลิน
ค่ะ
-
2ชั่วโมงผ่านไป
-
เมย์
เสร็จซะที 😓
-
พราว
ไม่เจอเคสแบบนี้นานแค่ไหนแล้วนะ
-
หมอลิน
ยังไม่ชินอีกหรอ
-
หมอเพลง
น้ำ
-
พราว
ขอบคุณค่าคุณแม่
-
เมย์
ขอบคุณค่าคุณแม่
-
หมอลิน
🤭
-
เพลงทำหน้ามุ้ยทันทีที่ได้ยินเมย์และพราวเรียกว่าคุณแม่
-
หมอเพลง
🙄
-
เมย์
นี่พวกแก ฉันมีข่าวดีจะบอกด้วยแหละ
-
พราว
ทำไม ท้องรึไง
-
หมอลิน
???
-
เมย์
พูดเหมือนมีตาทิพย์
-
หมอเพลง
ท้องสินะ
-
เมย์
ใช่
-
หมอลิน
อ๋อ..ท้องนี่เอง
-
หมอลิน
หะ !!!
-
พราว
หะ !!!
-
หมอเพลง
หะ !!!
-
เมย์
ทำท่าอย่างกับไม่เคยเห็นคนท้อง
-
ฉัน เพลง พราว หันหน้าไปมองว่าที่คุณแม่อีกคนที่นั่งกินน้ำอย่างตกใจ
-
พราว
ฉะ..ฉันจะมีหลานอีกแล้วหรอ
-
เมย์
เยส
-
หมอลิน
ดีใจด้วยแกกกก
-
หมอเพลง
ฮือออ ไม่เหงาแล้ววว
-
พราว
ฮืออออ เพื่อนมีลูกไปอีกคนแล้ว 😂
-
เมย์
โอ๋ เดี๋ยวผู้กองนุก็ไปขอแล้วน้าาา 555555
-
หมอลิน
ดีใจกับพวกแกด้วยน้าาา
-
หมอเพลง
กอดกัน 😊
-
นี่เป็นเรื่องที่น่ายินดีเป็นอย่างมากที่รู้ว่าเพื่อนๆเองมีความสุข ฉันเองก็พลอยยิ้มและมีความสุขไปด้วย แม้ว่าจะมีเหงาบ้างแต่ก็ดีกว่าเก่าเยอะ
-
ผู้กองนุ
ไปกินข้าวกันครับ
-
ผู้กองคิว
ไปกินข้าวกันครับ
-
ผู้กองธัน
ไปกินข้าวกันครับ
-
หมอลิน
😶
-
เมย์
😶
-
พราว
😶
-
หมอเพลง
😶
-
คำพูดราวกับการประสานเสียงของผู้กองนุ ผู้กองคิวและผู้กองธันที่ดันขึ้นจากหน้าประตูทำเอาเราที่ยืนกอดกันอยู่ต้องหันหลังไปมองเลยทีเดียว ก่อนที่ทุกคนยืนแยกกันและเดินไปหาคนรักของตัวเอง
-
ผู้กองธัน
ไปกินข้าวกันครับคุณลิน
-
หมอลิน
ยังไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวลินขอจดรายงานก่อนค่ะ ไงจะตามไปนะคะ
-
ผู้กองนุ
ไม่ต้องรีบนะครับ
-
หมอลิน
เอ๋ ?
-
ผู้กองนุ
เอ้ย รีบๆมายะครับ 😓
-
หมอลิน
อ๋อ ได้ค่ะผู้กอง 😅
-
เมย์
รีบๆมาล่ะ
-
หมอลิน
ไปเถอะ 😊
-
ฉันยิ้มและโบกมือให้ทุกๆคนก่อนที่จะนั่งบงที่โต๊ะแล้วจดบันทึกรายงานการใช้ห้องพยาบาลทันที เพื่อจะได้รีบตามไปกินข้าวกับเพื่อนๆ
-
unknow
ทำแผลให้หน่อยครับ
-
หมอลิน
นั่งรอสักครู่นะคะ หมอขอเขียน.. 😶
-
ผู้กองแทน
คิดถึงจังเลยครับ 🙂
-
. . .
-
จบตอน
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น