"แลมป์คะ..หนูแน่ใจแล้วนะเพราะถ้าผ่านช่วงเวลานี้ไปหนูรู้ใช่ไหม.."

ร่างหนาเงียบลงก่อนจะจ้องไปที่ดวงตาคู่สวยที่กำลังเขินอายกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นแก้มขาวร้อนผ่าวจนส่งผลให้แดงไปถึงใบหูของคนตัวเล็ก

"รู้อะไรคะ"

ผมเอื้อมมือไปลูบแก้มสีแดงบางๆก่อนเลื่อนมาเชยคางขึ้นมาช้าๆให้มองได้ถนัดก่อนจะตอบสิ่งที่อยู่ในใจตอนนี้

"หนูจะไม่มีวันไปไหนได้อีกแล้ว"

"ถ้าผลลัพธ์ออกมาเป็นนั้น..หนูก็คงตัดสินใจไม่ผิดแล้วละค่ะ"

":)"

ร่างบางลุกขึ้นมานั่งบนเตียงตรวจตัวใหม่เพื่อหันหน้าเข้าหาคนที่นั่งมองอยู่ข้างเตียงก่อนจะประคองหน้าร่างหนาให้พอดีก่อนจะก้มลงกดลงบนริมฝีปากที่ร้อนผ่าวไม่ต่างจากแก้มของเขาทั้งคู่

ร่างบางเริ่มการจูบที่ไม่มีการรุกล้ำดูดกลืนริมฝีปากของกันและกันจนเกิดเสียงที่ชวนกระตุ้นความต้องการของอีกคนให้สูงขึ้นไปอีก

คนตัวสูงไม่มีเหลือแล้วความอดทน ใช้เท้าเหยียบจุดปรับเตียงให้ต่ำลงมาเท่ากับระดับตัวเขาเองรั้งเอวคนตัวเล็กเข้ามาโอบชิดตัวเองเริ่มรัดแน่นอยู่บนตักเพื่อช่วยให้บั้นท้ายสวยกดความต้องการของเขาไม่ให้มากไปกว่านี้

ก่อนสอดลิ้นอุ่นเข้าไปควานหาความหวานอย่างไม่รู้จักพอ มือสองข้างทำหน้าที่กระชากชายเสื้อแลมป์ให้หลุดออกมาจากกางเกง มือหนาสองข้างที่ไร้การควบคุม เลื้อยเข้าไปสัมผัสผิวขาวราวน้ำนมที่โหยหามานาน บีบคลึงเอวบางจนเผลอทำอีกคนเผลหลุดคางออกมาในลำคอขณะที่ปากทั้งคู่ยังไม่หลุดจากกัน

"อือ..ออ..อ"

มือบางสวยเอื้อมไปปลดกระดุมอย่างรนรานปลดได้บ้างไม่ได้บ้าง มือไม้ที่แทบจะไม่มีแรงเพราะถูกรุกแรงเกินจะทนไหวตัวแค่นี้สู้พี่เขาไหวที่ไหน รู้ตัวอีกทีกระดุมและซิปกางเกงของทั้งคู่ก็ถูกปลดออกทั้งคู่ ก่อนจะมีมือหนาที่เริ่มก่อนอีกครั้งกับการกอบกุมของรักร่างบางรูดขึ้นลงเบาจนทำอีกคนไม่ไหวต้องผละตัวเองออกมาหายใจ

"อื๊อ..ออ..อพี่..อืออ"

มือข้างที่เหลือรั้งคอคนบนตักลงมาซุกไซร้หาความหอมอย่างกระหายพร้อมมือที่ไม่หยุดขยับทำเอาร่างบางเผลอกำลุ่มผมคนรักอย่างลืมตัว

"น...นะ....หนูมะ..ไม่ไหว..อื้ออ.."

มือประคองหัวของอีกคนออกจากซอกคอก่อนประกบปากลงไปที่อวัยวะเดียวกันบดจูบอย่างร้อนแรงลิ้นที่สอดเข้าหากันและกันเพื่อควานหาความหวานอีกครั้งช่วยกระตุ้นอารมณ์จนแทบจะทะลุปรอทความต้องการ มือบางล้วงแกนกายของอีกคนขึ้นมากอบกุมรูดขึ้นลงด้วยจังหวะที่เร็วจนทำร่างหนาหลุดครางออกมา

"อ๊าาา...หนู.."

คนตัวเล็กปล่อยโอกาสให้คนรักได้หายใจเพียงไม่นานก่อนจะรั้งคอมาจูบต่อ มือหนาเร่งจังหวะรูดขึ้นลงจนทำให้คนบนตักถึงจุดหมายน้ำขาวขุ่นพุ่งเลอะกางเกงของทั้งคู่

"อื๊อออ...หนูทำพี่เลอะเลย"

"ทำพี่เลอะ ก็ถอดให้พี่สิคะ"

ร่างบางลงมือจัดการถอดกางเกงคนพี่ออกก่อนจะนั่งคุกเข่าลงที่ระหว่างขาของคนตรงหน้า มือบางกอบกุมแกนกายตรงหน้าอีกครั้งรูดขึ้นลงด้วยความเร็วที่มากพอจะทำให้อีกคนพูดไม่เป็นคำ

"หนู...บะ..เบาค่ะ..เบาหน่อย"

คนตัวเล็กไม่ฟังปล่อยมือออกก่อนใช้ปากกอบกุมจนมิดปากอิ่มรัดแน่นรูดขึ้นลงอย่างคล่องแคล่ว ความถี่เพิ่มขึ้นตามเสียงคราง

"ละ...แลมป์พี่จะไม่ไหวนะอื้อออ..ออ"

ปากที่รัดแน่นรูดขึ้นลงสลับใช้ปลายลิ้นหยอกเย้าที่ปลายแกนกายสัมผัสได้ถึงของเหลวไหลซึมออกมาเล็กน้อยทำให้กระตุ้นคนตัวเล็กไม่น้อย

"พี่ไม่ไหวแล้ว"

"อ๊ะ !"

คนตัวสูงช้อนแขนอุ้มคนตรงหน้าขึ้นเตียงตรวจก่อนจะถอดกางเกงอีกคนออกให้พ้นทางปากหนาพรมจูบไปทัั่วร่างกายก่อนแทรกตัวไปในหว่างขาร่างบางที่นอนหอบเพราะความเสียวที่เพิ่มขึ้นทุกวินาที ปลายลิ้นโลมเลียที่ยอดชมพูแสนหวานอย่างเพลิดเพลิน

"อื้ออ..สะ..เสีย..อือออ"

ร่างหนาเคลื่อนตัวขึ้นไปจุมพิตอ่อนโยนก่อนจะยกขาสองข้างร่างบางมาพาดบนต้นขาตัวเองทั้งสองข้าง

"สัญญานะ ว่าจะให้พี่คนเดียวบนโลกนี้ที่มีโอกาสครอบครองแลมป์"

"สัญญา"

"มันจะเจ็บหน่อยนะ"

"มากไหมคะ"

"ไม่ต้องกลัวนะพี่มียาแก้ปวดที่ออกฤทธิ์ได้ดีกว่ามอร์ฟีนสะอีก"

"อื้อ"

ร่างสูงหยิบเจลล่อลื่นที่วางอยู่ชั้นอุปกรณ์ตรวจคนไข้ข้างเตียงมาปาดที่ทางเข้าสีชมพูและปลายแกนกายของตัวเองให้ง่ายต่อการเข้าไป

"ไม่เกร็งนะ..เชื่อในยาแก้ปวดของพี่ไหม"

"เชื่อใจพี่มากกว่า"

"น่ารักจัง...พี่จะเข้าไปแล้วนะ"

"อื้อ"

คนตัวสูงดันแกนกายเข้าไปในช่องทางรักอย่างเบามือแต่คงไม่เบาสำหรับครั้งแรก คนตัวเล็กที่พยายามอดทนอย่างหน้าเอ็นดูน้ำตาที่เริ่มไหลออกมาคงหมายถึงความเจ็บปวด..คงได้เวลาแล้ว

"เก่งมานะคนเก่ง อดทนอีกนิดนะคะพี่จะให้ยาแก้ปวดแล้ว"

"ฮึก....อื้อ"

ร่างหนาก้มลงไปประกบจูบที่ริมฝีปากคนที่อยู่ใต้ร่างสอดลิ้นอุ่นเข้าไปเบี่ยงความสนใจเพิ่งแรงบดจูบให้ร้อนแรงขึ้นก่อนจะดันเข้าไปจนหมดแท่ง

"อ๊าาาาาาาา..."

"เข้าไปหมดแล้ว..อือ..อ พี่ขยับนะ"

คนตัวเล็กทำได้แค่พยักหน้า สะโพกหนาเริ่มขยับเข้าออกจนถึงช่วงเวลาที่ทั้งคู่ชินกับร่างกายของกันและกันเปลี่ยนความเจ็บปวดเป็นความเสียวซ่าน เอวบางที่แอ่นรับความเสียวทำให้คนที่เห็นอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปพรมจูบและดูดกลืนจุกชมพูที่ล่อให้คนที่มองอดใจไม่ได้พร้อมกับการกระแทกเข้าออกจนแทบไม่มีแม้จังหวะให้หยุดพัก

"อ๊ะ...อะ..พะ..อ๊ะลึก..ลึกมาก"

"มันร้อนมาก...ข้างในหนูมันร้อน..แถมรัดแน่นไปหมด อือออ..อ๊าา"

แรงกระแทกถี่มากขึ้นเสียงครางที่ดังลั่นไปทั่วห้องจนต้องปิดเสียงด้วยจูบไปหลายครั้ง

"คนดี ขึ้นมามองหน้าพี่หน่อยนะคะ"

"อื๊ออ...พี่..ทะ..ไทด์"

คนตัวสูงประคองคนตรงหน้าขึ้นมาให้กลายเป็นตอนนี้แลมป์นั่งอยู่บนตักของเขา เมื่อเข้าที่เข้าทางคนตัวเล็กเริ่มขยับเอวตัวเองขึ้นลงความเสียวที่มากขึ้นความเร็วก็มากขึ้นจนเผลอขยำลุ่มผมคนพี่ไปอย่างไม่รู้ตัว ปากอีกคนที่ไม่อยู่นิ่งก็เอาแต่ดูดเลียหน้าอกน้องอย่างหยุดไม่ได้

"หนูคะเร็วกว่านี้ได้ไหม อื๊อ..พี่ไม่ไหวแล้ว"

"หนูไม่ไหว อ๊ะ...อ๊าา"

ร่างหนาจับคนบนตัวนอนราบลงที่เตียงอีกครั้งเริ่มขยับจังหวะสะโพกให้เร็วขึ้นจนอีกคนเผลอแอ่นเอวด้วยความเสียวอย่างควบคุมไม่ได้

"หนูคะ...อืออ..อึก"

"คะ...อ๊ะ ..อ๊ะ"

"พี่หวง..หนูไม่ไหวแล้ว...เป็นของพี่นะ..คะ"

"ก็..อือ..อ๊ะเป็นอยู่นี้ไง...อ๊ะ..อย่าเร็วนักสิอ๊าา"

"ถ้าตกลง..ยกนิ้วนางข้างซ้ายขึ้นมาค่ะ"

"ห๊ะ"

ร่างบางที่ไม่เข้าใจในเหตุการณืมีแต่ความเสียวที่วิ่งผ่านความรู้สึกตอนนี้ยกมือซ้ายขึ้นมากรีดนิ้วนางยื่นให้คนตรงหน้าร่างหนาก้มไปข้างตัวเพื่อใช้ปากคาบบ้างอย่างขึ้นมา นั้นก็คือ 'แหวน' ก่อนจะใช้ปากสวมลงบนนิ้วนาง

"พะ..พี่ไทด์....อ๊ะเร็วไป!!!"

แรงกระแทกที่ดังลั่นไปทั่วห้องผสมกับเสียงครางของทั้งคู่ ความรู้สึกที่มากมายผสมกันไปหมด

ตอนนี้ความเร็วของการกระแทกมากขึ้นดั่งส่งสัญญาณของการถึงจุดหมายของทั้งคู่

"ไม่ไหวแล้วว หนูคะ"

"ไม่ไหวเหมือนกัน จะเสร็จ"

"พร้อม..กั..กันนะ"

"อ๊าาาาา"

หลังจากจัดการตัวเองเรียบร้อยจึงได้มานั่งคุยกัน

"หมายความว่าอะไรคะ"

คนตัวเล็กตั้งคำถามพร้อมยกนิ้วที่สวมแหวนขึ้นมา

"ก็หวงบอกไม่แล้วไง"

"นี้คือ ?"

"จองไว้ไงละ แสดงความเป็นเจ้าของ"

"แล้วทำไมต้องตอน...หึ่ย !!"

"ก็อยากเป็นเจ้าของหนูในช่วงเวลาที่ทำให้เป็นของพี่นิ"

"ทำไมร้ายนักเนี่ย"

"ไม่เคยบอกว่าใจดีเลยนะ ต่อไปนี้ระวังตัวไว้ละกัน"

"จะทำอะ...ไร"

"ไหนๆก็ใส่แหวนแล้ว ย้ำความเป็นเจ้าของหน่อยนะคะ"

"อื้อออออออ พี่ไทด์ !!"

 

 

 

 

 

ขอบคุณทุกคนตลอดมาเลยนะคะ :)