เมียพี่ชาย -ข้อเสนอ-
× 0
× 0
× 0
เมียพี่ชาย
(ตอนที่ 3)
__________________________________________
"ใจร่านดีเหมือนกันนะ บิ้วแค่นี้ก็ใจแตกสะแล้วเหรอ?" ซันชายกระแนะกระแหนเมื่อเห็นร่างบางมีความสุขกับรสสวาททั่เขามอบให้
"นั่นมันเพราะพี่ซันเป็นคนทำไม่ใช่เหรอคะ" ฟ้าใสตอบโต้อย่างไม่เกรงกลัว ดูจากนิสัยของซันชายแล้วยังไงวันนึงเธอก็คงโดนเขาหาเรื่องเพื่อทำเรื่องอย่างว่าอยู่ดี
"ปากดีนี่ อยากให้ฉันกระแทกเอวใส่เธอมากรึไง"
"ที่พี่ซันทำร้ายฟ้าเพียงเพราะแค่เรื่องในวัยเด็กแค่นั้นเหรอคะ เข้าใจนะคะว่าโกรธกันมาก แต่ที่ผ่านมายังเอาคืนฟ้าไม่พออีกเหรอคะ ฟ้าจำอะไรไม่ได้แต่ก็ยอมให้พี่ซันรังแกตลอด เมื่อไหร่พี่ซันจะปล่อยให้ฟ้าเป็นอิสระคะ" ร่างบางพูดระบายออกมาอย่างหมดความอดทน
"...." ไร้ซึ่งคำใดๆ ออกจากปากของชายหนุ่ม เขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ยอมเลิกรังควานเธอสักที คงเพราะเธอชอบสนิทกับผู้ชายคนอื่น
"ต้องทำยังไงหรือชดใช้อีกเท่าไหร่ถึงจะยอมปล่อยกันไปคะ"
"อยากเป็นอิสระจากฉันขนาดนั้นเลยเหรอ"
"ฟ้าแค่จะขอย้ายออกไปอยู่หอค่ะ จะแวะกลับมาบ้านทุกเสาร์-อาทิตย์เพื่อมาไหว้คุณพ่อคุณแม่" ตอนนี้เธออาศัยอยู่กับซันชายแค่สองคน เนื่องจากพ่อแม่ได้เสียไปแล้ว
"ให้เธอทำอะไรแลกเปลี่ยนดีนะ" มือหนาลูบปลายครางของตัวเองเบาๆ พลางครุ่นคิด
"อะไรก็ได้ค่ะฟ้ายอมทุกอย่าง ขอให้ความแค้นที่พี่ซันมีต่อฟ้ามันหมดไป และขอให้ฟ้าได้เป็นอิสระ"
"เธอขอมากเกินไปนะรู้ตัวไหม"
"ฟ้ารู้ค่ะ ถึงได้บอกไงคะว่ายอมทำทุกอย่าง ขอแค่ให้มันจบ"
"อืม.. งั้นเธอมานอนอ้าขาให้ฉันเอาสักอาทิตย์นึงแล้วฉันจะยอมปล่อยเธอไป ตกลงไหม?" ซันชายเลิกคิ้วหนาขึ้นถามอย่างสะใจ เขารู้ดีว่าคนอย่างฟ้าใสไม่มีทางยอมรับข้อเสนอของเขาเด็ดขาด
"...." ร่างบางชะงักไปกับข้อเสนอของชายหนุ่ม แน่นอนว่าเธอไม่โอเคกับข้อเสนอของเขาเอามากๆ แต่ถ้านั่นมันจะทำให้ทุกอย่างจบลงจริงๆ ก็คงต้องยอม เจ็บแล้วจบดีกว่าต้องเจ็บไปเรื่อยๆ "ตกลงค่ะ!"
"วะ..ว่าไงนะ!" ซันชายหน้าเหวอเมื่อได้ยินคำตอบที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินจากปากของฟ้าใส มือหนากำหมัดแน่นเมื่อรู้ว่าเธออยากไปจากเขามากขนาดไหน
"ตามนั้นนะคะ ขอเริ่มเป็นวันพรุ่งนี้จะได้แฟร์ๆ ครบวันแบบตรงเป๊ะ" ร่างบางเอ่ยพูดก่อนจะเดินออกจากห้องของเขาแล้วกลับไปที่ห้องของตัวเอง
ซันชายทิ้งตัวลงบนเตียงนอนพลางเอามือก่ายหน้าผากอย่างเคร่งเครียด เขาคงไม่รู้ตัวว่าตัวเองรักฟ้าใสมากกว่าคำว่าพี่น้อง เพราะเอาแต่ความแค้นในวัยเด็กมาบดบังความรู้สึกพวกนี้เอาไว้ พอรู้ว่าอีกไม่นานเธอจะไปจากที่นี่ก็รู้สึกเจ็บแปล๊บในใจแปลกๆ
"...." ฟ้าใสที่กลับมาถึงห้องได้แต่นั่งคิดถึงเรื่องเมื่อครู่ ลึกๆ เธอก็ไม่ได้อยากออกไปจากที่นี่เลยสักนิด แต่อยู่ต่อไปก็เหมือนว่าจะโดนทำร้ายไม่จบสิ้น ดังนั้นเธอจึงต้องจำใจรับข้อเสนอของเขาและอดทนรอก็เท่านั้น
"ขอโทษนะคะคุณแม่ ไว้ฟ้าจะกลับมานอนด้วยทุกเสาร์-อาทิตย์นะ" มือบางเอื้อมไปหยิบรูปของคนเป็นแม่เข้ามากอดแนบอกเอาไว้แน่นพร้อมกับร้องไห้ออกมา
__________________________________________
To be continued
วันนี้ลงไม่ทันจริงๆ ขอโทษด้วยนะคะ มา1ตอนก่อนน้า🥰
