เจ้าเด็กน้อยทั้งสอง  เป็นเพราะพ่อเจ้าทั้งนั้นที่ทำให้พวกเจ้าต้องเป็นเเบบนี้ "  เขาโอบอุ้มร่างน้อยๆของทั้งสองก่อนที่จะหลบหนีไป  เขาคนนั้นคือ เฉินจางหย่ง เเค่ชื่อก็คงพอรู้เเล้วว่าเป็นใคร

เขาคือ พระอนุชาคนละมารดาขององค์จักรพรรดิที่เกิดจากพระสนมกุ้ยเฟย หลังจากที่มารดาเสียก็ถูกฮองเฮาเลี้ยงพร้อมๆกับพี่ใหญ่หรือเฉินอี้หมิ่นซึ่งห่างกันสี่ปี 

"  พวกเจ้าช่างน่ากัดเสียจริงๆ "  ดูเเก้มของหลานเขาสิน่าฟัดยิ่งหนัก พ่อเจ้านี่น่าตียิ่งจะขอพี่สะใภ้เเต่งงานจำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้ไหม 

"  แอร้ๆ~  "  เหมือนฟางเอ๋อร์ต้องการจะสื่อสารอะไรกับเขา โตขึ้นเจ้าต้องงามมากเเน่ๆพี่ใหญ่คงจะต้องอกเเตกตายเป็นเเน่เเท้

"  ไปอยู่กับข้าสักพักนะหลานรัก "  เขาพาหลานๆกระโดดข้ามหลังคาเรือนจนถึงตำหนักของเขาเเละค่อยพาเด็กๆไปนอนที่ๆได้จัดให้โดยเฉพาะ 

ตัวเขานั้นถึงจะเป็นองค์ชายเจ้าสำราญเเต่มิมีชายา อนุ หรือสาวใช้อุ่นเตียงให้ปวดหัวเพราะดูจากองค์ชายหลายคนที่มีอนุล้นเรือนวันๆเจอเเต่เรื่องตัวเขานั้นไม่นิยมความยุ่งยากมิอยากปวดหัวด้วยเรื่องสตรีขอมีชายาเพียงคนเดียวเท่านั้นเเต่ก็ยังหามิพบ 'ข้าคงมิขึ้นคานก่อนหรือ ' ไปที่ใดก็หาได้เจอสตรีที่ตรงใจไม่มันช่างยากเย็นเหลือเกิน 

"  องค์ชายมีคนมาขอพบพะย่ะค่ะ "  องครักษ์คนสนิทมาเเจ้งเเก่เข้าว่ามีคนมาขอพบ  ดึกดื่นปานนี้ใครกันขอเข้าพบช่างมิรู้มารยาทเสียจริงๆ 

"  ข้าคงมิได้มารบกวนเวลานอนของท่านหรอกกระมัง "  นางอยากรู้นักเขาลักเอาลูกๆของนางมาทำไมกันน้องสามีช่างพิลึกยิ่งนัก

"  พี่สะใภ้.....เอ่อ ท่านมาที่นี่ทำไมหรือขอรับ  "  พี่สะใภ้คงมิรู้หรอกนะว่าข้าลักเอาบุตรเเละบุตรีของท่านมา 

"  ลูกๆของข้าอยู่ไหนจางหย่ง  "  

เขานิ่งไปก่อนที่จะสารภาพออกมาขนาดพี่ชายเขายังกลัวนางเเล้วตัวเขาละจะเหลืออะไร

"  พี่สะใภ้อย่าโกรธข้าเลย ท่านพี่ ให้ข้าพาเด็กๆมาเพื่อที่จะขอท่านเเต่งงานน่ะขอรับ  "  นี่สามีนางลงทุนเกินไปหรือไม่ถึงขนาดที่ให้น้องชายมาขโมยลูกๆเนี่ย 

"  พี่ชายเจ้านี่นะเล่นใหญ่เกินไปเสียจริงๆ  "  ​​​​​​ ไม่ต้องเสียเวลาเขาตอบพี่สะใภ้ในทันที

"  ข้าก็คิดเช่นนั้นเหมือนกันเเต่เพราะพี่ใหญ่อยากจะทุ่มเทให้ท่านเท่านั้น  "   พี่ใหญ่เขานะมิอยากจะบอกเเต่ก็จะบอกทุกวันนี้เช้า สาย บ่าย ก็ คิดถึงเเต่ท่านลินเหมยเเละลูกๆจนข้าก็เบื่อกับความหลงภรรยาของท่านพี่เหลือเกินถ้าได้เเต่งเข้ามาก็คงร้องเรียกหาเเต่พี่สะใภเป็นเเน่

"  ท่านอย่าพึ่งบอกกับท่านพี่เลยนะขอรับ "  ตัวเขายังมิอยากตายนะ 

"  ขอมิบอกหรอก  ข้าเเค่อยากจะเเกล้งคืนเท่านั้น  "  รอยยิ้มของอีกฝ่ายทำเอาเขาขนลุก  'ท่านพี่ใหญ่คงรอดยากเเล้วล่ะ'

"  เดี๋ยวข้าจะช่วยดูเเลเด็กๆให้ท่านเเละพี่ใหญ่เชิญตามสบายมารับเมื่อใดก็ได้ตามที่ต้องการ "  

"  เจ้ามิมีงานอันใดทำหรือ  "  น้องสามีคนนี้เเลดูว่างเหลือเกิน

"  ไม่มีข้าเลยจะเลี้ยงหลานให้ท่านอย่างไรเล่า  ถือซะว่าพักผ่อนก็ได้ "  หาอะไรทำในยามนี้คงมีเเต่เลี้ยงหลานเท่านั้นแหละ

"  ทำไมเจ้ามิหาชายาสักคนเหล่า "  นางเเสนนั้นสงสัยทั้งที่เฉินจางหย่งก็เป็นองค์ชายที่เจ้าสำราญเข้าออกหอนางโลมเป็นว่าเล่นเเต่ไม่มีเเม้เเต่สาวใช้อุ่นเตียง 

"  ข้ามิรีบมีหรอกพี่สะใภ้  "  หวังว่าพี่สะใภ้จะมิถามอันใดหรอกนะ   เขามีหญิงที่ต้องตาต้องใจเเล้วเเต่นางดันเป็นมารเเต่คงเป็นมารที่น่ารักที่สุดเป็นเเน่ (เหมือนพี่ชายสุดๆขี้มโน)

"  จริงหรือหย่งหย่งนัยน์ตาของเจ้ามันฟ้องชัดๆ "  

"  พี่สะใภ้อย่าล้อข้าาาา  "  อยู่นางก็ล้อกันเเบบนี้เขาก็อายเป็นนะ

"  ข้าไม่ล้อก็ได้  ขอไปจัดการกับพี่ชายเจ้าก่อนนะ "   ได้เวลาจัดการสามีสุดที่รักเเล้ว หึหึ

 

"  ชายาทำไมเจ้ามองข้าอย่างนั้นเล่า  "  นางมองเขาเเปลกๆเหมือนมีอะไรสักอย่าง

"  ท่านคิดมากเกินไปหรือเปล่า "  แผนการได้เริ่มต้นขึ้นเเล้วสามี

"  ข้าว่าไปอาบน้ำกันดีไหมเจ้าค่ะ "  ก็มิรู้จะเเกล้งอะไรดีเอาเเบบนี้เเล้วกัน

"  อืม  งั้นไปกันเถอะ  "  

สามีผู้โชคร้ายของข้าหวังว่าท่านจะไม่คลั่งตายไปสักก่อนนะเจ้าค่ะ 

"  เหมยเอ๋อร์ข้ามาเเล้ว.....เจ้า "  มาถึงเเล้วอ้าปากค้างเลยนะพ่อคุณ

"  ท่านเป็นอันใดหรือเปล่าเจ้าค่ะ หน้าเเดงๆ "  สามีของนางน่าเเกล้งเหลือเกิน

"  เสื้อผ้าเจ้าทำไมมัน....มัน...มันถึงได้เป็นเเบบนี้เล่า "  ชุดนางทำเอาเขาอยากจะฉีกมันเหลือเกินทั้งบางแถมเเนบสนิทกับเนื้อนวล 

"  พอดีข้าไปดูผ้ามาใหม่เห็นว่ามันเหมาะกับหน้าร้อนดีเลยสั่งตัดมาเจ้าค่ะ ข้าว่ามันสวยดี "  สามีนางดูเหมือนจะพยายามอดทนอดกลั้นอยู่

"  ท่านช่วยนวดขาให้ข้าได้หรือไม่เจ้าค่ะ "  หวังว่าท่านจะอดทนไหวนะ

"  เจ้าจะเเกล้งข้าหรือ "  เหมือนท่านจะรู้เเล้วเเต่ช้าไปเสียหน่อยนะ 

"  ข้ามิได้เเกล้งซะหน่อย  "  เเถได้เเถไป

"  คนขี้เเกล้งต้องถูกลงโทษ "  ไม่ได้มันจะเป็นเเบบนี้ไม่ได้

" ทำไมเป็นเเบบนี้กันเล่า "  ข้าต้องเป็นฝ่ายเเกล้งท่านสิมิใช่ท่านเป็นฝ่ายเเกล้งข้า

"  เจ้าต้องถูกสามีผู้นี้ลงโทษเสียเเล้ว "  ไม่นะมันต้องไม่เป็นเเบบนี้

"  เจ้าพร้อมหรือยัง "

"  ไม่  ข้ามิพร้อม " 

"  งั้นเริ่มกันเลย "

"  ไม่เอา...อื้อออ "  สามีบ้าเจ้าทำกับข้าเเบบนี้มิได้นะ 

* ยังไม่แก้คำผิด