บ้านผู้กองแทน

ตอนนี้เราถึงบ้านของผมเรียบร้อยแล้ว แต่ดูเหมือนยายจะไม่อยู่ โชคดีมากๆที่ผมเอากุญแจบ้านติดมาด้วย

คิวพูดขึ้นก่อนจะเดินนำเข้าไปในบ้านเหมือนกับตนเป็นเจ้าบ้านเสียด้วยซ้ำ ผมเองก็ชินกับการทำแบบนี้ไปตั้งนานแล้วเพราะไอ้คิวมานอนบ้านผมบ่อยๆ

ลินนั่งรถที่เก้าอี้รับแขกก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อหยิบน้ำ แต่ก่อนจะเปิดตูก็เห็นโน็ตที่ยายแปะไว้ให้

ผมกับไอ้คิวเดอนออกมาจากในครัวก็เห็นสาวๆกำลังถ่ายรูปกับดอกไม้ที่ยายมักจะเสียบใส่กระถางไว้เสมออย่างสนุกสนาน ก่อนที่จะเดินกลับมานั่งที่โต๊ะตามเดิม

ไอ้คิวพูดขึ้นก่อนจะวางจานชมพู่ที่ถือมาจากในครัว ก่อนจะหยิบโทรศัพท์จึ้นมาถือไว้ในมือ

หมอเพลงหันไปถามลินก่อนที่จะมองไปทางไอ้คิว

ไอ้คิวที่ได้ยินแบบนั่นก็ยิ้มดีใจก่อนที่จะดึงมือหมอเพลงออกไปด้านนอกแบบๆใทันที่หมอเพลงจะตั้งตัว

ลินหันไปมองนอกหน้าต่างก็เห็นคุณเพลงกับทำท่าทางถ่ายรูป ไอ้คิวเองก็เอาแต่ยิ้มแฉ่งที่ได้ถ่าย

📸

นี่เป็นรูปคู่รูปแรกของเราเลยกว่าได้ ผมเองตั้งแต่เป็นทหารก็ไม่คาอยจะได้ถ่ายรูปเล่นแบบนี้สักเท่าไหร่ พอวันนี้เห็นไอ้คิวถ่ายรูปกับคุณเพลงแล้วเกิดอยากจะถ่ายบ้างซะดื้อๆ แต่ก็ดีเหมือนกันจะได้เก็บเอาไว้ดูตอนคิดถึง

พอลินรู้ว่าทางผบ.สุรชัยรู้ว่าเราคบกันเธอกล้าให้โพสหรือทำอะไรเปิดเผยมากขึ้นกว่าเก่าเยอะเลย

ผมหัวเราะออกมาที่ลงรูปไปไม่กี่นาทีพวกไอ้โอมไอ้แมนไอ้เจมาเม้นอะไรตลกๆ แบบนี้

ผมล้มตัวนอนก่อนจะเลื่อนดูข่าวสารจากเพื่อนๆหลังจากที่ไม่ค่อยได้เล่นโทรศัพท์มานาน

ทุกคนต่างลงรูปผู้หญิงที่ตนรักกับหมด ผมก็ได้แต่ยิ้มว่าคนที่ป่างานอย่างพวกเราจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเขาได้

ผมลึกขึ้นมานั่งที่เก้าอี้ก่อนจะเห็นยายยืนถือถุงของต่างๆยิ้มอยู่น่าประตูก่อนที่ผมจะลุกไปช่วยถือ

ยายที่รู้ว่าลินเปผ้นว่าที่หลานสะใภ้ก็รีบเดินเข้ามาหาลินที่ยืนอยู่ที่เก้าอี้รับแขกทันทีก่อนจะพากันนั่งแล้วคุยเรื่องต่างๆนาๆ ส่สนผมเองก็เดินเอาของเข้าไปเก็บในครัว

Linlanee

ยายของพี่แทนพูดขึ้นมาก่อนจะหยุดยิ้มแล้วเอาแต่จ้องมฉันอยู่แบบนั้น

คำพูดของยายทำฉันใจสั่นไม่น้อย

พี่แทน ผู้กองคิวและยัยเพลงค่อยๆเดินมานั่งที่เก้าอี้รับแขก

ยายยิ้มก่อนที่จะหันมองไปที่เพลง ยัยเพลงก็เอาแต่ยิ้มรับอย่างเดียวอย่างเขินอาย

ผู้ดองคิวทำหน้ามุ้ยทันทีที่ถูกแซว ยัยเพลงก็ยิ้มเจื่อนๆให้ทุกคนเพราะก็รู้ว่ามากพอสมควรว่าผู้กองเคยเจ้าชู้ขนาดไหน นี่เป็นสาเหตุที่ยัยเพลงถึงยังไม่ตกลงปลงใจจะแต่งงานอยู่ถึงทุกวันนี้

พี่แทนลุกจากเก้าอี้ก่อนที่จะนั่งชันเข่าแล้วกอดคุณยาย มันเป็นภาพที่ดูอ่อนโยนเอามากๆ เพราะส่วนใหญ่ก็เห็นแต่ฆ่าคนหรือไม่ก็ทำหน้าดุๆตลอดเวลา

ฉันพูดขึ้นแล้วหันไปยิ้มให้คุณยาย ก่อยที่จัชวนยัยเพลงขค้นเอาของไปไว้บนห้อง

ห้องนอน

เราสองคนทำการสำรวจห้องถึงแม้ว่าห้องนี้จะไม่มีคนใช้ แต่ข้าวของต่างๆก็ถูกทำความสะอาดเรียบร้อยไว้ทั้งหมด

เราสองคนเอาเสื้อผ้าบางส่วนที่จะใส่ออกมาวางไว้ พอคิดๆกันไปก็ถือเสื้อผ้าเก่าลงไปซักด้วยเลย ก่อนจะเดินไปที่เครื่องซักผ้าด้านหลังบ้านและจัดการปั่นผ้ากันทันทีแล้วเดินเข้ามาในครัวไปช่วยคุณยาย

. .

กองกำลังค้ายา

ผมกำลังยืนดูรูปของไอ้ผู้กองหนุ่มที่ฆ่าพ่อของผมตายอย่างรู้สึกแค้นใจ

ผมจ้องมองไปที่ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆไอ้ผู้กองคนนั้นอย่างพอใจ เพราะผมคิดปผนการที่จะแก้แค้นมันออกแล้ว หลังจากที่ผมระเบิดกองร้อยเสร็จ ผมจะชิงดวงใจของมันมา

05:00

ลินทำท่าตกใจที่รู้ว่าเราต้องเตรียมเดินทางไปเชียงใหม่

เมื่อบอกเธอเสร็จผมก็รีบตรงกลับมาที่ห้องและเก็บของใช้ทันที โชคดีที่ไม่ได้เอาอะไรออกมามากจึงทำให้ฉันเวลาไม่นาน

ผมหยุดนิ่งแล้วหันไปมองยายที่ยืนมองอยู่หน้าประตู

คิวที่พอจะดูออกว่ายายต้องการจะคุยกับผมก็ขอตัวลงไปรอด้านล่างทันที

ยายค่อยๆตรงมานั่งก่อนจะยื่นสร้อยพระซึ่งผมก็พอจะนึกได้ว่าเป็นเส้นที่แม่ใาติดตัวตลอดเวลาแม้ในวันที่มาตายแม่ก็ยังห้อยอยู่

ผมค่อยๆคุกเข่าลงก่อนที้ยายจะค่อยๆเอามือลูบหัวช้าๆ ถือว่าเป็นพรที่ผมรู้สึกว่ามีกำลังใจมากที่สุดในชีวิต

คำพูดของยายทำให้ผมรู้สึกว่า ผมจะตายไม่ได้และต้องกลับมาดูแลพวกเธออย่างไงอย่างงั้น

ด้านล่าง

ยายยิ้มให้ทุกคนแล้วยกมือรับไหว้จากไอ้คิว ลิน และหมอเพลง

ยายค่อยๆสวมกอดผมด้วยสีหน้าที่ไม่สบายอย่างเช่นทุกๆครั้งที่ผมลาไปทำภารกิจ ตั้งแต่เป็นทหารมาทุกครั้งที่กลับมาบ้านก่อาจะกลับไปทำงานยายก็มักจะทำแบบนี้เสมอ

ผมรถ

. . .

จบตอน