บทที่ 1 มาเฟียใจยักษ์
-
08:36
-
แสงเเดดที่ลอดส่องออกมาจากผ้าม่านสีขาวบางๆ
-
ทำให้เปลือกตาคู่สวยขยับอย่างช้าๆ
-
ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนค่อยๆปรับโฟกัส กับภาพตรงหน้า
-
ภาคินทร์
ตื่นสักที
-
ณิชา
เฮือก!!
-
ณิชา
นะ..นี่นายเข้ามาได้ไง
-
ภาคินทร์
ก็นี่บ้านฉัน
-
ณิชา
อะ..เอ่อ
-
ร่างสูงที่เปลือยท่อนบนและมีเพียง ผ้าเช็ดตัวพาดเอวไว้ ปรายตามองมาทางเธอ
-
ณิชา
ออกไปเลยไอบ้า !
-
ภาคินทร์
เออ
-
ภาคินทร์
เเค่มาดูเฉยๆว่าตายยัง
-
ภาคินทร์
ลงไปกินข้าวด้วย
-
ปัง
-
เสียงประตูปิดลง
-
ณิชา
เฮือก..เขาจะสังเกต เห็นมั้ยเนี้ย!?
-
ร่างบางวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความตื่นตระหนก
-
ก่อนจะยืนอยู่หน้ากระจก
-
พร้อมกับ..คอนเเทคเลนส์สีดำ
-
ณิชา
คงไม่ทันสังเกตหรอกมั้ง..
-
. . .
-
-เลห์รักสลับตัว-
-
บทที่1 มาเฟียใจยักษ์
-
. . .
-
-Part ณิชา-
-
ทุกคนคงจะสงสัยใช่มั้ยว่าฉันมาอยู่บ้าน ไอ้มาเฟียสุดโหดนั่นได้ยังไง?
-
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า..
-
2 เดือนที่เเล้ว
-
•บ้านนเรศพิไพศาล•
-
นเรศ
แกต้องไปอยู่กับคู่หมั้นพี่สาวเเก
-
ณิชา
หะ
-
ณิชา
อะไรเนี่ยพ่อ
-
ณิชา
หนูงงไปหมดแล้ว
-
นเรศ
อีกไม่กี่เดือนพี่สาวเเกจะ ต้องเเต่งงานกับคุณภาคินทร์
-
นเรศ
แต่พี่เเกไม่อยากทดลองอยู่กับเขา
-
ณิชา
มันไม่เกี่ยวอะไรกับหนูเลยนะพ่อ!
-
ณิชา
คู่หมั้นพี่นิรา พี่นิราก็ดูเเลเองสิ
-
นเรศ
ทำเพื่อพี่เเกไม่ได้หน่อยเหรอ
-
ณิชา
หนูทำเพื่อพี่มาตลอดนะพ่อ
-
ณิชา
เเต่พี่นิราไม่เคยทำอะไรเพื่อหนูเลย
-
ณิชา
นี่ยังจะเรื่องนี้อีกหนูยอมไม่ได้จริงๆ!
-
นเรศ
อย่ามาขึ้นเสียงกับพ่อ!
-
ณิชา
พ่อก็รู้
-
ณิชา
หนูรู้
-
ณิชา
พี่นิราเที่ยวเล่นอยู่กับผู้ชายมากหน้าตาหลายตลอด
-
ณิชา
คงติดพันกับใครอยู่เเน่ๆถึงโยนภาระให้น้องเเบบนี้
-
นเรศ
แกต้องเข้าใจ
-
นเรศ
ว่าการหมั้นของนิรากับภาคินทร์ เขาหมั้นกันมาตั้งเเต่ยังเด็ก
-
นเรศ
ไม่ได้สมัครใจ
-
นเรศ
ให้เวลาพี่เเกทำใจหน่อยไม่ได้รึไง
-
ณิชา
พ่อ! หนูต้องเรียนให้จบ
-
ณิชา
หนูไม่มีเวลาไปทำเรื่องไร้สาระเเบบนั้นหรอก
-
นเรศ
งั้นถ้าแกไม่ช่วยพี่เเกเรื่องนี้!
-
นเรศ
แกก็ไม่ต้องเรียนต่อ!
-
นเรศ
ฉันจะไม่ส่งเเกเรียน!
-
ณิชา
พ่อ!!
-
ฉันมองพ่อเเบบตัดพ้อ
-
ทำไมพ่อต้องเข้าข้างพี่ทุกเรื่อง
-
ตั้งเเต่เเม่จากไปพ่อก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน
-
นเรศ
ฉันไม่เคยขออะไรแกนะณิชา!
-
นิรา
ทำตามพ่อเขาไปสิน้องรัก:)
-
เสียงผู้มาใหม่เเทรกขึ้นมา
-
นั่นก็คือ นิรา พี่สาวฝาเเฝดของฉันเอง
-
ณิชา
เเต่ หนูไม่อยากโกหกใคร!?
-
นิรา
เรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้ายที่ฉันจะขอให้แกทำ
-
นิรา
อยู่กับเขาจนจะถึงงานเเต่งงาน
-
นิรา
ถ้าเขาทำดีกับแกพี่จะเเต่ง
-
ณิชา
บ้าอะไรเนี่ย...
-
นิราจับมือฉัน
-
สายตาที่น่าสงสารส่งมาทางฉัน
-
ทำให้ฉันนึกสงสารเเละใจอ่อนทุกที
-
ณิชา
ได้..เเต่นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายนะ
-
ณิชา
ที่ชาจะทำเพื่อพี่
-
นิรา
ขอบใจแกมาก
-
พี่นิราโผลเจ้ากอดฉันเเบบปลาบปลื้มใจสุดๆ
-
นเรศ
ดีมากลูกรัก
-
พ่อส่งยิ้มให้ฉันเเบบคลายกังวล
-
ณิชา
แล้วคุณภาคินทร์จะไม่จับ ผิดหนูได้เหรอ?
-
นิรา
จะจับผิดได้ไง ฉันกับแกเหมือนกันทุกอย่าง
-
นิรา
ยกเว้นสีตา
-
นิรา
เเกก็ใส่คอนเเทคเลนส์สีดำละกันนะตอนไปอยู่ที่นั่น
-
ณิชา
อืม...
-
ณิชา
โอเค
-
และนั่นแหละคือจุดเริ่มต้น
-
ที่ฉันต้องมาใช้ชีวิตอยู่กับไอคุณชายมาเฟียบ้านี่
-
-End part ณิชา-
-
.
-
❤⚡
-
วายุ
เป็นไงบ้างครับคนสวย
-
นิรา
เรียบร้อยค่ะที่รัก
-
นิรา
ฉันส่งยัยน้องสาวโง่นั่นไปละ555
-
วายุ
คุณนี่มันร้ายจริงๆ:)
-
นิรา
เจอกันนะคะ
-
นิรา
ที่คอนโดคุณ
-
วายุ
รอนะครับ ;)
-
นิรา
😈😘
-
-
-
. . . .
-
-ปัจจุบัน-
-
•คฤหาสน์ภาคินทร์•
-
ตึกตึกตึก
-
ณิชาวิ่งลงจากบันไดด้วยความเร่งรีบ
-
เพราะกลัวคนที่รออยู่ที่โต๊ะอาหารจะหงุดหงิด
-
เมื่อเธอเดินมาถึง
-
ภาคินทร์
วิ่งทำไม?
-
ภาคินทร์
ไร้มารยาท
-
ณิชา
...
-
คนตัวเล็กได้เเต่ก้มหน้างุดเดินเงียบๆเเทน
-
และไปนั่งเก้าอี้
-
ร่างสูงมองอีกคนละคิ้วขมวด
-
ภาคินทร์
นั่งไกลจังนะ
-
ณิชา
อะ..เอ่อ
-
ณิชา
ปกติฉันนั่งใกล้คุณเหรอคะ?
-
ภาคินทร์
เหอะ
-
ภาคินทร์
แทบจะนั่งตักให้ได้
-
ณิชาได้ยินอย่างนั้นก็อยากจะเอาหัวโขก โต๊ะอาหารสักร้อยครั้ง
-
พี่นิรานะพี่นิรา ทำไมชอบทำแบบนี้อยู่เรื่อย
-
ณิชา
แหะๆ
-
ณิชา
วันนี้ฉันอยากนั่งสบายๆน่ะค่ะ
-
ณิชา
และคงจะนั่งเเบบนี้ตลอดไป
-
ภาคินทร์
แล้วเเต่
-
ภาคินทร์
ไม่ได้พิศวาสอะไร
-
ณิชา
...
-
อะไรของเขา! หญิงสาวคิดในใจ
-
และอาหารก็นำมาเสิร์ฟ
-
เรานั่งทานกันเเบบเงียบสุดๆ
-
เงียบชนิดที่ว่าได้ยินเสียงเเม่ครัวหลังบ้าน
-
-ลูกน้อง-
นายจะเข้าบริษัทเลยมั้ยครับวันนี้?
-
ภาคินทร์
อืม ไปเตรียมรถ
-
ครืด
-
ร่างสูงลุกขึ้นเเละเดินออกไป
-
•โรงรถ•
-
-ลูกน้อง-
แปลกนะครับ
-
ภาคินทร์
แปลกอะไร?
-
-ลูกน้อง-
ที่วันนี้คุณนิราไม่ตามนายมา
-
-ลูกน้อง-
ปกติจะวิ่งตามตลอด
-
ภาคินทร์
หึ
-
ณิชา
เดี๋ยวว!
-
ณิชา
นายรอด้วย ฉันไปด้วย
-
ณิชารีบวิ่งมาทันที เพราะเธอจะไปมหาลัยสายน่ะสิ!
-
ภาคินทร์
นั่นไง
-
ภาคินทร์
ไม่ทันขาดคำ
-
ณิชา
แฮ่กกๆ..นี่คุณภาคินทร์
-
ภาคินทร์
?
-
ณิชา
นายช่วยพาฉันไปส่งมหาลัย หน่อยได้มั้ย นะๆ ฉันสายเเล้ว
-
ภาคินทร์
ไม่ยักรู้ว่าเรียนด้วย?
-
ณิชา
เอ๊ะ! เรียนสิ
-
ร่างบางมองอีกคนอย่างไม่เข้าใจ
-
ภาคินทร์
เหรอ
-
ภาคินทร์
ปกติก็เห็นชอบเเต่งตัวเเรดๆ
-
ภาคินทร์ค่อยๆเดินมาใกล้อีกคน
-
จนไปชิดประตูรถ
-
และยื่นหน้ามาใกล้
-
ภาคินทร์
ไปอ่อยผู้ชาย
-
ณิชา
...
-
-ลูกน้อง-
เอ่อ..ตกลงจะให้ผมไปส่ง คุณนิราด้วยมั้ยครับนาย?
-
ณิชามองภาคินทร์อย่างมีความหวัง
-
ภาคินทร์
ไม่ต้อง
-
ภาคินทร์
รถเมล์มี
-
ภาคินทร์
ก็นั่งไปดิ
-
ปึก
-
คนตัวสูงปิดประตูใส่หน้าอีกคนอย่างเเรง
-
-ลูกน้อง-
เอ่อ..จะดีเหรอครับนาย
-
ภาคินทร์
:)
-
ภาคินทร์ยิ้มมุมปากอย่างผู้มีชัย
-
อย่างยัยนั่นเหรอจะไปรถเมล์
-
ต้องอ้อนวอนเขาเเน่ๆ
-
ณิชา
เหอะ
-
ณิชา
ไม่ไปก็ไม่ไป
-
ณิชา
ฉันไปรถเมล์ได้
-
ณิชา
คนยิ่งรีบๆอยู่เห้อ
-
ณิชาวิ่งออกประตูคฤหาสน์และไปโบกรถเมล์ทันที
-
ก่อนที่จะไม่ลืมตะโกนใส่อีกคนว่า
-
ณิชา
ไอมาเฟียใจยักษ์!!!
-
ภาคินทร์
นี่เธอ!?
-
และณิชาก็ขึ้นรถเมล์
-
-ลูกน้อง-
เอ่อนาย ไปเลยนะครับ
-
ภาคินทร์
รออะไรอยู่ละ
-
ภาคินทร์
ออกรถ!!
-
-ลูกน้อง-
ครับๆๆ
-
ภาคินทร์รู้สึกเสียหน้าชะมัด
-
แต่ไม่อยากเชื่อสายตา
-
ว่าผู้หญิงที่ถือตัวดีสูงส่งขนาดนั้น
-
จะใจเด็ดนั่งรถเมล์เเบบคนธรรมดาๆได้ด้วยแฮะ
-
ภาคินทร์
หึ
-
ภาคินทร์
รอบนี้เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ
-
ภาคินทร์
คืนนี้เธอเจอดีเเน่
-
ภาคินทร์
:)
-
-
-
. . .
-
See you around.
-
#สีฟ้าผู้อ่อนโยน :)
-
ไรท์ สีฟ้าผู้อ่อนโยนเองง
เป็นไงกันบ้างงง
-
ไรท์ สีฟ้าผู้อ่อนโยนเองง
ไรท์เเต่งเเนวรักๆเรื่องเเรกเลย
-
ไรท์ สีฟ้าผู้อ่อนโยนเองง
ถ้าชอบหรืออยากติชมยังไงก็ คอมเม้นพูดคุยกันได้น้า~💙
-
ไรท์ สีฟ้าผู้อ่อนโยนเองง
ฝากพี่ภาคินทร์กับน้องณิชาด้วยนะคร้าาา
-
ไรท์ สีฟ้าผู้อ่อนโยนเองง
ไว้เจอกันบทต่อไปเนอะ บายยย.
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น