อ้อมกอด(ของพี่ภู)
-
บ้านแพม
-
Pam Talk
-
แม่
แพมกลับมาก็ดีแล้วนะลูก
-
แม่
แม่จะได้ไม่ต้องห่วงเรื่องงาน
-
แม่
แม่จะได้มีเวลาดูแลคุณพ่อแพมมากขึ้นด้วย
-
แพม
ค่ะ
-
แพม
แล้วตอนนี้มีงานอะไรให้แพมช่วยบ้างละคะ
-
แม่
ก็มีอาทิตย์หน้าแพมต้องไปดูงานที่ต่างจังหวัดกับภู
-
เขาอีกแล้วหรอ
-
แพม
ทำไมแพมต้องไปกับเขาล่ะคะ
-
แม่
ก็ภูเขาเป็นหุ้นส่วนหลักของงานนี้แล้วก็มีเพื่อนเขาอีกคน
-
แม่
แพมต้องไปกับพี่เขาแทนแม่
-
แม่
แม่จะได้ดูแลพ่อ
-
แม่
แล้วน้องเพลงจะเรียนต่อที่นี่เลยใช่มั้ย
-
แม่
แม่จะได้จัดการเรื่องเรียนให้เรียบร้อย
-
นี่ฉันจะหนีเขาไม่พ้นจริงๆใช่มั้ย
-
แค่คิดว่าต้องไปกับเขาฉันก็รู้สึกแย่แล้ว
-
แพม
ค่ะ
-
แพม
แพมจะให้น้องเพลงเรียนต่อที่นี่เลยค่ะ
-
แพม
ส่วนเรื่องงานแม่ให้คนอื่นไปไม่...
-
แม่
ตอนนี้ไม่มีใครช่วยงานแม่แล้ว
-
แม่
น้ำอุ่นก็ได้งานใหม่แล้ว
-
แม่
ก็เหลือเรานี่แหละ
-
แพม
ก็ได้ค่ะ
-
แพม
แล้วแพมต้องไปกับเขากี่วันคะ
-
แม่
2 อาทิตย์จ่ะ
-
แม่
แม่อยากให้เราศึกษางานกันพี่เขาทั้งหมดแทนแม่
-
แม่
แม่จะบอกให้พี่เขาสอนงานลูก
-
แพม
ให้คนอื่นสอนแทนเขาก็ได้นี่คะ
-
แม่
เรามีอะไรรึเปล่า
-
แม่
ทำไมเหมือนไม่อยากจะ...
-
แพม
เปล่าค่ะ
-
แพม
ไม่มีอะไรค่ะ
-
แพม
แพมแค่เกรงใจเขา
-
แพม
ลำบากเขาเปล่าๆ
-
ภู
ไม่ลำบากหรอกครับ
-
ภู
เรื่องแค่นี้สบายมาก
-
ภู
น้องแพมไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ
-
มากไหนเนี่ย
-
แม่
ขอบใจมากนะลูก
-
ภู
ครับไม่ต้องเกรงใจนะครับ
-
ภู
ผมมีวุฒิภาวะมากพอ
-
ภู
ที่จะแยกเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานออกจากกันได้ครับคุณอา
-
นี่ไอ้บ้า
-
แพม
😡
-
แขวะฉันเก่งจริงๆๆๆ
-
แพม
แพมก็ไปได้ค่ะ
-
แพม
ยังไงก็แค่เรื่องงาน
-
แพม
แพมฝากคุณแม่ดูน้องเพลงด้วยนะคะ
-
แพม
ส่วนเรื่องเรียน
-
แพม
คุณแม่อยากให้น้องเพลงเรียนโรงเรียนไหนตามสบายเลยนะคะ
-
แม่
จ่ะ
-
แม่
ภูทานอะไรมารึยัง
-
แม่
ทานกลางวันกันอานะ
-
ภู
ด้วยความยินดีครับ
-
เขาหันมาทำหร้ายียวนใส่ฉัน
-
แพม
งั้นแพมขึ้นไปดูน้องเพลงก่อนนะคะ
-
แม่
น้องเพลงนั่งรอเราที่โต๊ะตั้งนานแล้วลูก
-
ทำไมฉันยิ่งหนีต้องยิ่งเจอเขานะ!!!
-
แพม
คะ...ค่ะ
-
ภู
งั้นเราเดินไปพร้อมกันเลยนะครับ
-
ภู
เชิญครับคุณอา
-
แม่
จ่ะ
-
คุณแม่เดินนำออกไปก่อน
-
ฉันกำลังจะเดินตามคุณแม่ไป
-
เดินเข้ามาโอบที่เอวฉัน
-
แพม
นี่ปล่อยนะ
-
ภู
ไม่
-
ภู
เดินไปด้วยกันสิ
-
แพม
ปล่อยฉันสิ
-
แพม
เดี๋ยวมาเห็น
-
ภู
ก็เห็นไปสิ
-
แพม
เมื่อไหร่นายจะเลิกกวนประสาทฉันห๊ะ
-
ภู
ใครกวนกันนะ
-
แพม
นาย!!!
-
ฉันพยายามแกะมือออกจากการเกาะกุมของเขา
-
แต่เขากลับเอามืออีกข้างมากอดฉันไว้
-
จนตอนนี้เหมือนเขาโอบฉันไว้จากทางด้านหลัง
-
ภู
ผอมลงรึเปล่า
-
แต่เสียงที่เริ่มอ่อนลงของเขา
-
แพม
เรื่องของฉัน
-
แพม
ปล่อยได้แล้ว
-
ภู
น้องเพลงเป็นลูกฉันใช่มั้ย
-
แพม
ไม่ใช่
-
แพม
น้องเพลงเป็นลูกของฉันกับแฟนใหม่ที่เจอกันที่อังกฤษ
-
ฉันโกหกคำโต
-
ภู
โกหก
-
แพม
ไม่เชื่อก็เรื่องของนาย
-
แพม
ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องมานั่งอธิบายให้นายฟังอยู่แล้ว
-
แม่
ทำไมไม่มากันสักทีละลูก
-
เสียงแม่ที่ดังเข้ามา
-
ทำให้ฉันหลุดจากการเกาะกุมของเขา
-
และเดินเข้ามาในห้องอาหาร
-
น้องเพลง
ทำไมม๊ามาช้าจังคะ
-
แพม
ม๊าคุยงานกับคุณลุงเขาอยู่ค่ะ
-
แพม
เลยมาช้า
-
แพม
ม๊าขอโทษนะคะที่ให้รอ
-
น้องเพลง
ไม่เป็นไรค่ะ
-
แม่
ทานกันเถอะลูก
-
ทุกคนนั่งทานข้าวกันโดยมีหนูน้อยชั่งพูดสร้างรอยยิ้มให้ทุกคนบนโต๊ะอาหารได้ตลอดการทานอาหารมื้อนั้น
-
จบตอน
-
...
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น