ร้ายลวงรัก 8
-
07:00
-
เวย์ลืมตาตื่นขึ้นมาจากที่นอนหลับไปทั้งคืน เขาเหลือบตามองมายด์ที่นอนอยู่ข้างๆ ไม่มีวี่แววจะตื่นขึ้นมา เวย์ลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ก่อนจะลุกเดินออกจากห้องไป โดยไม่ได้สนใจมายด์ที่ยังนอนอยู่
-
เวย์กลับไปที่ห้องตัวเองอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาหาข้าวเช้ากิน เจอคุณย่ากำลังนั่งทานข้าวอยู่พอดี
-
คุณย่า
เอ้า ตาเวย์ นึกไงตื่นเช้าปกติมายด์จะตื่นก่อนแก เออว่าแต่มายด์ยังไม่ตื่นหรือไง?
-
เวย์
ไม่รู้มัน คุณย่าก็ตามไปปลุกมันที่บ้านสิครับ
-
คุณย่า
อ่ะ! งั้นแกนั่นแหละ ไปตามมายด์มาทานข้าวเช้ากับย่าและกัน นี่เป็นคำสั่ง!
-
เวย์
ผมไม่ใช่คนรับใช้มันนะคุณย่า
-
คุณย่า
ไปเดี๋ยวนี้!
-
เวย์
โอเค! ขัดไม่ได้สินะ
-
เวย์เดินหงุดหงิดไปที่บ้านของมายด์ ขึ้นไปถึงห้องนอนก็ยังเห็นมายดืนอนอยู่อย่างนั้นท่าเดิมไม่ขยับไปไหน เวย์เดินไปนั่งข้างๆเตียงเอื้อมมือไปเขย่าตัวให้มายด์ตื่น
-
เวย์
เห้ย! ตื่น จะตายเลยหรือไง
-
เวย์จับตัวมายด์พลิกมาหา ตัวมายด์ร้อนมาก มีเหงื่อออกเต็มใบหน้า หน้าที่ขึ้นสีแดงชัดเจน และมายด์ยังอยู่ในสภาพที่เปลือยคราบน้ำเหนียวขุ่นแห้งเกาะตามหน้าท้องยังไม่ได้ถูกการชำระล้างออก
-
เวย์
เห้ย! มึงแกล้งสำออยใส่กูป่าวเนี่ย
-
เวย์
ตัวร้อนชิบหาย จะตายป่าวว่ะ
-
เวย์เริ่มหน้าเสียเมื่อมายด์ไม่สบายไม่มีทีท่าว่าจะตื่น เวย์จึงหาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดทำความสะอาดให้มายด์หาเสื้อผ้ามาใส่และอุ้มตัวมายด์ไปขึ้นรถพาไปโรงพยาบาล คุณย่าเห็นเวย์อุ้มมายด์ออกมาก็ตกใจ
-
คุณย่า
ตาเวย์! มายด์เป็นอะไร
-
เวย์
ไอ้นี่มันตัวร้อนมากเลยครับคุณย่า ถ้าปล่อยไว้มันตายคาบ้านแน่ๆ ผมพามันไปโรงพยาบาลก่อนนะครับ
-
คุณย่า
งั้นเวย์รีบพามายด์ไปเลยลูกเดี๋ยวอาการมายด์จะแย่
-
เวย์
อย่าเป็นห่าไรไปนะเว้ย!
-
เวย์รีบขับรถพามายด์มายังโรงพยาบาล พอส่งตังถึงหมอเวย์ก็โล่งใจ
-
สักพักมายด์ก็ถูกให้น้ำเกลือแล้วนอนพักฟื้นที่โรงพยาบาลสักสองวัน เพราะมีไข้สูงมาก
-
มายด์ค่อยๆรู้สึกตัวจากอาการไข้ มองไปรอบๆห้องที่ไม่คุ้นเคย หันไปเจอเวย์นั่งเฝ้าอยู่ที่โซฟา
-
มายด์
ที่..นี่ ที่ไหน..
-
เวย์
โรงพยาบาลไง เกือบตายแล้วไหมมึงอะ!
-
มายด์
เพราะใครหละ...
-
เวย์
จะโทษกูว่างั้น
-
มายด์
ก็พี่อะ...ทำผมเกือบตาย
-
เวย์
อ่อนแอเเอง แต่เมื่อคืนมึงก็ยอมกูเองอย่ามา!
-
มายด์
พี่บังคับผมไม่ใช่หรือไง...
-
เวย์
หุบปากไป! หรืออยากจะโดนเข็มอื่นนอกจากเข็มฉีดยา
-
มายด์
พี่มันเลว ไม่รู้จะหาคำไหนมาด่าพี่อะ
-
เวย์
ก็บอกให้หุบปาก และนอนเฉยๆไป ยังไงถึงมึงด่ากู มึงก็เป็นของกูอยู่ดี หึ!
-
มายด์ทำหน้ายู้แล้วพลิกตัวนอนตะแคงหลบสายตาจากเวย์ ที่ยังนั่งเฝ้าอยู่
-
บีม
มายด์! มึงเป็นไงบ้างว่ะ
-
บีมเพื่อนมายด์รีบหน้าตาตื่นเข้ามาหามายด์เมื่อรู้ว่ามายด์เข้าโรงพยาบาล เวย์หันไปมองด้วยสายตาไม่พอใจ
-
บีม
เนี่ยกูไปหามึงที่บ้านมาแต่คนที่บ้านคุณย่ามึงบอกว่ามึงอยู่โรงพยาบาล กูเลยรีบมาหามึง มึงเป็นไรมากป่าวว่ะ
-
มายด์
จะตกใจอะไรขนาดนั้น กูแค่เป็นไข้
-
บีม
ก็กูเป็นห่วงไง
-
เวย์
หึ คุยกันไม่เห็นหัวกันเลยเนอะ!
-
บีม
เอ่อ ขอโทษทีครับ พี่เวย์ใช่ไหม ที่มายด์บอก
-
เวย์
เออ
-
มายด์
แล้วนี่มึงไม่มีไปติวหรอ มาหากูได้เนี่ย
-
บีม
มี แต่กูขอเลื่อน ก็ห่วงมึงเนี่ย
-
มายด์
กูโอเคแล้ว ขอบใจมากที่ห่วง
-
เวย์
หึ! ป่วยจะตายยังจะอ่อยได้อีกนะ
-
เวย์พูดเหน็บมายด์ มายด์หันไปมองและก็หันมาสนใจบีมต่อ
-
บีม
เห้ย มายด์มีรอยแดงที่คอมึงด้วยอะ เป็นไรป่าวว่ะ
-
มายด์
ห้ะ! รอย..ย แดงไหน
-
มายด์
ที่คออะหรอ
-
มายด์เอามือมาปิดรอยเอาไว้แล้วหันไปมองเวย์ ที่นั่งยิ้มเยาะอยู่ข้างๆหน้าตาเฉย
-
มายด์
ยุงมันกัดอะ ยุงที่บ้านมันร้ายกัดจนไข้กูขึ้นเลย
-
บีม
ดูแลตัวเองบ้างดิว่ะ งั้นนอนพักเหอะกูไม่กวนละ
-
เวย์
เป็นห่วงกันดีจังเนอะ เพื่อนแบบไหนว่ะ
-
บีม
พี่พูดแบบนี้หมายความว่าไร
-
เวย์
คิดไรมากกว่านั้นหรือเปล่า
-
บีม
แล้วพี่คิดว่าผมคิดอะไร ผมกับมายด์เราเป็นเพื่อนสนิทกัน
-
เวย์
สนิทกัน หึ!
-
บีม
หรือว่าพี่อยากให้ผมคิดกับมายด์เป็นอย่างอื่น ผมก็ไม่ขัดนะ
-
มายด์
ไอ้บีม พอเถอะอย่าไปต่อปากต่อคำกับ คนคนนั้นเลย
-
เวย์
คนคนนั้นที่มึงว่า ก็เป็น.....
-
มายด์
ไม่ต้องพูดและกลับบ้านไปได้และ ผมมีไอ้บีมแล้วเดี๋ยวมันเฝ้าผมต่อเอง
-
เวย์
กลัวมันรู้หรือไง
-
บีม
รู้? รู้เรื่องอะไรกัน มายด์?
-
มายด์
ผมบอกให้พี่กลับไปไง
-
เวย์
เออ
-
เวย์
มึงตามกูออกมา กูมีเรื่องจะคุย
-
เวย์เรียกบีมออกมาคุยนอกห้อง
-
บีม
พี่มีไร ผมว่าพี่อาการแปลกๆ ตอนที่ผมมาหามายด์
-
เวย์
กูจะบอกไรให้นะ ตอนนี้มายด์คือคนของกู ส่วนมึงเป็นแค่เพื่อนแค่นั้นก็พอ!
-
บีม
ห้ะ! มายด์เป็นของพี่ อย่าบอกนะว่าพี่...
-
บีม
อ้อ! ที่มายด์ต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะฝีมือใช่ไหม พี่ทำอะไรมัน
-
เวย์
มึงก็เห็นรอยที่คอมันแล้วหนิ ก็เลิกมาวนเวียนกับมันได้เเล้ว
-
บีม
ผมไม่ฟังคำที่พี่บอก เพราะพี่ไม่ได้มี่ค่าพอที่จะมาสั่งผม
-
เวย์
งั้นเพื่อนมึงคงต้อง....
-
บีม
ผมไม่ยอมให้พี่ทำอะไรมายด์มันแน่ๆ
-
เวย์
ก็ลองดูสิ ถ้ามึงคิดว่าทำได้
-
เวย์เดินกลับไปที่รถและกลับไปบ้าน สวนบีมเดินเข้าไปในห้องเฝ้ามายด์ต่อ
-
บีม
มายด์ระหว่างมายด์กับไอ้พี่เวย์นั่น มันยังไงกันแน่
-
มายด์
ระหว่างกูกับพี่เวย์ อะไร ยังไงหรอ?
-
บีม
พี่มันบอกกู ว่ามึงเป็นของมัน สรุปมันยังไง
-
มายด์
กู...
-
บีม
แสดงว่าจริงใช่ไหม ไอ้พี่เหี้ยเอ้ย! รู้งี้กูน่าจะต่อยแม่งกลางโรงพยาบาลซะเลย
-
มายด์
ไอ้บีมใจเย็นๆ
-
บีม
มายด์กูว่ามึงเลิกยุ่งที่บ้านนั้นเถอะว่ะ กูขอ
-
มายด์
ไอ้บีมแต่คุณย่าเขามีบุญคุณกับกูนะเว้ย เขาก็เหมือนย่าแท้ๆกูคนนึง
-
บีม
และไอ้พี่เวย์มันมีบุญคุณอะไรกับมึง
-
มายด์
เขา...เคยช่วยกูตอนที่กูจมน้ำ
-
บีม
แต่มันก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะเอามาย่ำยีมึงป้ะ!
-
มายด์
กู...
-
บีม
เอาเถอะกูจะไม่ห้ามมึงก็ได้ แต่ถ้าไอ้พี่นั่นทำอะไรมึง มึงบอกกูกูจะปกป้องมึงเอง
-
มายด์
อืมม
-
บีม
พักผ่อนเถอะ
-
บีมคงคิดกับมายด์มากกว่าเพื่อนจริงๆ แต่ก็นะคำว่าเพื่อนมันไม่สามารถเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ กลัวความสัมพันธ์มันจะไม่เหมือนเดิม อยู่ดูแลไปอย่างนี้คงดีกว่า
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น