[ โก้ ]

หลังจากที่น้องลงไปข้างล่าง ผมก็รู้สึกคอแห้ง เลยลุกไปกินน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะ ปลายเตียง

ระหว่างที่ผมลุก ก็มีคนไลน์มาหาผม

เเพน'เค้ก

ผมรู้ดี..ว่าคนนี้คือแพน

เธอเป็นเด็กเก่าผมครับ ผมบอกเลิกเธอไปนานเเล้ว

เเต่เธอไม่ยอมเลิก เธอบอกเธอรักผมมาก ไม่มีทางเลิกกับผม. ไม่ว่ายังไง เธอก็จะตามผม ผมนี่หมดปัญญา

เพล๊ง!

ผมตกใจหลังจากที่ผมเห็นข้อความนั้นจากเเพน เลยทำให้ผมเผลอทำเเก้วน้ำหลุดมือ

น้องรีบวิ่งเข้ามาหาผม

ผมรีบดับหน้าจอเเล้ววางโทรสัพที่โต๊ะทันที

ผมเดินไปนั่งบนเตียง เเล้วมองมาที่น้องกำลังเก็บเเก้วที่ตกแตกอยู่

ถ้าผมนอกใจน้องอีกครั้ง..ผมคงต้องเลวมากแน่ๆ ทั้งๆที่น้องดีกับผมขนาดนี้ และผมจะไม่มีทางทำแบบนั้น

ถึงเเม้เรื่องเเพน...มันจะยังคงทำให้ผมลำบากใจอยู่ก็ตาม

นั่นสิครับ ผมดูเป็นคนทำอะไรไม่เป็นไปเลย เกรงใจมากเลยนะครับ. น้องก็ดี ครอบครัวน้องก็รักผม ดูเเลผมอีก ผมจะไม่มีวันปล่อยมือน้องเเน่

หลังจากที่ย่าลงไป

เเล้วน้องก็เก็บเศษเเก้ว..เเล้วทำความสะอาดเสร็จ

ถึงเเม้อยากจะให้น้องป้อน เเต่ผมก็เริ่มเกรงใจน้องเเล้ว อยากให้น้องนั่งเฉยๆมั่ง

ผมยิ้มเเละดีใจมาก เท่าที่ผมคบมา น้องนี่เเหละดีสุด ไม่มีเเฟนคนไหนดูเเลผมตอนป่วย เเล้วคอยให้กำลังใจ

ผมงอแงใส่น้องมัน

ผมไม่อยากปล่อยน้องไปเรียนคนเดียวเลย ทั้งห่วงทั้งหวง

. . . . จนตอนนี้เวลา 15:30 น.

ผมใช้ชีวิตอยู่ในห้องนั่งเล่นกับน้องเเล้วก็เเกล้งเล่นกันอย่างสนุกสนาน

จนถึงเวลาที่ผมจะต้องจากกับน้อง

ผมออกจากบ้านของน้องมา ผมว่าจะไปลาย่ากับพ่อน้อง เเต่ก็ไม่เห็นมีใครอยู่ สงสัยไปสวนกันหมด

ผมจะไม่ปล่อยให้เเพนมาทำไรหรือมาทำให้ผมกับนทีต้องเลิกกันเด็ดขาด

ผมจึงไปหาเเพนที่คอนโดแพน

ผมเดินเข้าไปยังห้องเธออย่างรวดเร็ว

แต่ก่อนผมเคยขอร้องให้แพนไม่ไปจากผม เพราะผมไม่ชอบให้ใครมาดูถูกผม เธอไม่ได้คบกับผมเเค่คนเดียว ผมเลยขอร้องให้เธอหยุดที่ผม เเล้วผมจะหยุดที่เธอ

ผมยอมรับ...ผมรู้สึกดีกับเเพนจริงๆ คนนี้เเหละครับที่ผมคบนานสุด ที่บอกว่าหกเดือนกว่า เธอเป็นคนดีนะครับ เเละตอนนี้ผมก็ยังเชื่อ เเต่เพราะเเค่เธอโกรธผม...ผมทำเลวไว้กับเธอเยอะ

ใช่ครับ..เพราะเธอไม่เคยไปตามไล่ตบๆไล่ตีกับผู้หญิงคนอื่น ผมไปนอนกับใครต่อใครเธอก็พยายามไม่ออกนอกหน้าขนาดนั้น เธอไม่ได้เเสดงตัวว่าเป็นเจ้าของผม เพราะกลัวผมเสียหน้าต่อหน้าคนหลายคน

บางครั้งที่ผมมองย้อนกลับมา..ผมก็สงสารเธอนะครับ..ที่ต้องมาทนอะไรเเย่ๆ เเบบนี้กับผมจนผมเจอนที ผมเลยบอกเลิกเธอ. เพราะไม่อยากให้เธอมาเจ็บกับผมอีก

เเพนพูดเเล้วทำท่าจะร้องให้ เเต่เธอคงกลั้นมันเอาไว้ เพราะเธอเป็นผู้หญิงเเกร่งสำหรับผม

เธอเป็นนักเเสดงครับ รูปร่างหน้าตาเธอสวยมาก เธอสวยเหมาะกับนางเอกเกาหลีเลยเเหละ เรื่องที่จะไปทำงานที่เกาหลี เป็นความฝันของเธอเลย เธอเคยพูดกับผมบ่อยๆ จนวันนี้เป็นจริงเเล้วนะ

จริงนะครับ. คนที่เรารักบางคนเราอาจจะใช้ชีวิตคู่กับเขาไม่ได้ อาจจะรักกันอยู่ห่างๆ หรือง่ายๆคือเราเดินด้วยกันไม่ได้ เราเหมาะที่จะรักเเละห่วงกันเเบบเพื่อน..หรือพี่น้อง

ตอนผมคบกับเเพน เราเคยคุยกันว่า ถ้าวันหนึ่ง เเพนไปอยู่ที่เกาหลีจริงๆ เราจะไปกันรอดไหม หรือผมจะอยู่ยังไง เเพนจะทำงานอย่างไร เราต้องเลิกกันเเน่ๆ เเต่ตอนนี้เราเจอทางที่ดีเเล้ว

ผมเเละเเพนกอดกันอย่างอบอุ่น มันเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ห่วงใย เป็นความคิดถึง เราไม่เคยเลิกกันจริงจัง จนตอนนี้ เราเลิกกันจริงจัง เธอเดินตามความฝันเธอ ผมเดินทางตามชีวิตของผม เราต้องเเยกกันจริงๆ มันก็ต้องห่วงเเละคิดถึงกันเป็นธรรมดา

เเพนก็คงรู้สึกอะไรไม่ต่างจากผม..อย่างที่บอกเเหละครับ เราไม่เคยเลิกกันจริงจัง. ทะเลาะกันเเรงๆก็มี มีความสุขด้วยกันก็มี เราผ่านทุกอย่างด้วยกันมาเยอะเหมือนกัน เเต่เราคงไม่ใช่เนื้อคู่กัน มันก็คงต้องจบเเบบนี้

เเล้วผมก็รีบเดินออกจากคอนโดเเพนทันที ผมไม่อยากมองหน้าเเพนให้นานกว่านี้ ผมรู้ว่าเเพนไม่ผิด ที่จะรักผมขนาดนี้ ขนาดผมก็ยังรักเเพน เเต่ไม่ได้รักแบบนั้นเเล้ว

คนที่ผมรักที่สุดหัวใจของผมตอนนี้คือนที ถึงเเม้ว่าเธอจะงานเเสดงเยอะเเค่ไหน เธอก็ไม่ลืมผมว่าผมจะอยู่ยังไง ถึงเเม้ว่าผมจะไปมั่วกับใครต่อใครอยู่

เเพนจะคือผู้หญิงคนเดียวที่ผมรักเเละรู้สึกดี แพนไม่ใช่ผู้หญิงทั่วไปที่ผมนอนด้วยเเล้วทิ้ง เธอเป็นเเม่บ้าน เป็นทั้งคนรับใช้ เป็นทุกอย่างจริงๆ เธอต้องเจอคนที่ดีกว่าผมเเน่ๆ ลาก่อนนะเเพน..

ผมปิดประตูเเล้วลงมายังที่จอดรถ เเล้วขับรถกลับบ้าน

. . . . . . ที่บ้านผม

ผมกดทักไลน์หานที ว่าถึงบ้านเเล้ว

ก็ดูสิครับ เป็นห่วงผมตลอดเเบบนี้จะไม่ให้ผมรักได้ไง

สิ้นสุดบทสนทนา

. . . . . . .

เช้าวันใหม่อันสดใส วันเปิดเทอม

ผมมีเรียนบ่ายครับ เเต่ด้วยความที่ผมไม่ได้เป็นอะไรเเล้ว ผมอยากไปส่งน้อง เลยทำให้ผมตื่นเเต่เช้าไปหาน้องที่บ้าน

07:02 น.

น้องมันเดินออกมาหน้าบ้าน โดยไม่คาดหวังว่าผมจะมารับ เเล้วก็ตกใจกับการมาของผมมาก

ผมรีบขับรถด้วยความเร็วสูง

อีกสักพัก ก็ถึงคณะเรียนผม หรือวิศวะนั่นเอง

น้องมันเเซวเรื่องชุดผม ก็เเน่สิครับผมตื่นมาส่งน้องมัน ใครจะไปใส่สูตรมาล่ะครับ เเค่กางเกงขาสั้นเเละเสื้อยืดสีขาวธรรมดา

ผมยักคิ้วให้น้องมันหนึ่งที เเล้วปิดกระจกขึ้นเเล้วขับรถกลับบ้าน

ตอนนี้ก็เเค่รอให้ถึงเที่ยงเเล้วไปเรียน

ด้วยความที่ผมทนไม่ไหวเลยไปคณะก่อน

11:45 น.

พวกมันทำหน้าเข้าใจกัน

เเพนมาเเล้ว..แล้วก็..

. . . . .ติดตามตอนต่อไป

ฝากติดตามเเละคอมเมนต์ด้วยเด้อ