ร้ายลวงรัก 5
-
07:00
-
ติ๊ด!...ติ๊ด!...ติ๊ด!...
-
เสียงนาฬิกาดังขึ้นจนเวย์ตื่น เขาขยี้หัวตัวเองไล่ความง่วงออกไป ก่อนจะหันมามองมายด์ที่นอนเอาผ้าโปะหัวลดไข้อยู่บนเตียง เขาลุกจากโซฟาที่นอนมาทั้งคืนมาดูอาการมายด์
-
เวย์
เห้อ...ไข้ลดละ
-
แล้วเวย์ก็ลุกออกจากห้องปล่อยให้มายด์ได้พักผ่อนและตัวเองจะได้กลับไปนอนต่อที่ห้อง แต่ยังไม่ทันได้เข้าห้อง คุณย่าก็เรียก
-
คุณย่า
ตาเวย์ มายด์เป็นไงบ้าง
-
เวย์
ย่าอยากรู้ย่าก็ขึ้นไปดูมันเองสิ ผมเฝ้ามันตามที่ย่าสั่งแล้วผมจะกลับไปนอนพัก
-
คุณย่า
เดี๋ยวเถอะนะ ทำไมทำนิสัยไม่ดีเลย
-
คุณย่า
เอ้านี่! มาเอาชามข้าวต้มไปให้มายด์แล้วยาแก้ไข้ แล้วไม่ต้องขัดคำสั่งย่านะ
-
คุณย่ายืนถาดที่วางชามข้าวต้มกับห่อยามาให้เวย์ ให้เอาไปให้มายด์กินเวย์รับมาด้วยสีหน้ายู่ยี่ แต่ก็ต้องทำเพราะขัดย่าไม่ได้
-
เวย์เดินถือถาดข้าวต้มมาที่ห้องของมายด์ ซึ่งมายด์ก็ยังไม่มีทีท่าจะลุก เวย์จึงทำการปลุก
-
เวย์
เห้ย! ตื่นมากินข้าวต้มกินยา
-
มายด์
อื้อออ..
-
มายด์ค่อยๆขยับตัว แล้วค่อยๆลืมตามมองเวย์ที่นั่งทำหน้าตึงมองอยู่ข้างๆ
-
เวย์
หายดีแล้วอย่าสำออย..เอ้านี่ข้าวต้มกับยากินซะ!
-
มายด์
อื้มม!
-
เวย์
ลีลาอีกล้ะลุกมา กูรู้มึงไหวแล้วเร็วๆรีบๆกินกูจะได้กับห้องไปนอน
-
มายด์
พี่เฝ้าผม...?
-
เวย์
เออ ไม่ต้องถามไรแล้วกินซะ
-
มายด์
มันร้อน....
-
เวย์
ก็เป่าดิ...
-
เวย์ลุกไปนั่งรอมายด์กินข้าวต้มที่โซฟา จ้องมองมายด์ด้วยสายตาดุตลอดเวลา มายด์ก็นั่งกินข้าวต้ม จนหมดและกินยาต่อ
-
เวย์
กว่าจะหมดมัวแต่เล็มอยู่นั่นแหละ เอาชามมาเดี๋ยวกูเอาไปเก็บ
-
เวย์
และไม่ต้องคิดนะว่าที่กูดูแลมึงเพราะกูหายเกลียดมึงแล้ว ที่กูทำเพราะคุณย่าสั่งเข้าใจ!
-
มายด์
อืม ผมก็ไม่ได้คิดว่าพี่จะเป็นคนที่ดีได้เหมือนกัน
-
เวย์
หึ! พอหายก็ปากดีเลยนะ อืมมหายดีแบบนี้กูจะได้หาเรื่องมึงต่อได้
-
มายด์
ผมถามพี่หน่อยนะ พี่กับผมจะอยู่อย่างสงบสุขไม่ได้หรือไง?
-
เวย์
ไม่ ถ้ามึงอยากให้กูเลิกเกลียดมึง มึงก็มาเป็นทาสกูสิ!
-
เวย์
ถ้าเกิดมึงยอมทำตามที่กูสั่งทุกอย่างกูก็จะไม่หาเรื่องมึง และไม่ไล่มึงออกจากบ้านคุณย่า
-
เวย์
ก็ถือว่าชดใช้บุญคุณที่กูอุตส่าห์ช่วยมึงที่มึงตกน้ำไง
-
มายด์
คนอย่างพี่อะนะ กับอีกแค่ผมยอมเป็นทาสให้พี่ใช้เล่นๆ แล้วพี่จะเลิกเกลียดผมอะนะ เชื่อได้หรอว่ะ!
-
เวย์
คนอย่างกูพูดอะไรไม่เคยผิดคำ ไม่ดีหรือไง?
-
มายด์
ก็ได้ ผมยอมเพราะเพื่อให้คุณย่าสบายใจ ไม่อยากเห็นคุณย่าต้องมาหนักใจ
-
มายด์
และก็ถือว่าผมจะชดใช้บุญคุณพี่แล้วกัน พอใจไหม!
-
เวย์
เออ! และนับตั้งแต่วันนี้ไม่ว่ากูจะอยากได้อะไร ต้องการอะไร มึงต้องคอยหามาให้และทำตามที่กูบอกทุกอย่าง
-
มายด์
อืม
-
เวย์
งั้นกูไปและเสียเวลาพักผ่อนกูมาทั้งคืน ไว้กูจะให้มึงชดเชยกูทีหลัง
-
เวย์เดินออกจากห้องหน้าอย่างสะใจ ที่ใช้ข้ออ้างเรื่องบุญคุณให้มายด์ยอมมาเป็นทาสตัวเองได้ ส่วนมายด์ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่รอรับชะตากรรมที่ดันตกลงไปแล้ว
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น