หลังจากให้เสี่ยวจูไปจัดเตรียมของ หงอี้นั่วก็นอนพักสายตาที่ตั่งนอน ก่อนจะรู้สึกว่ามีสายตาของใครสักคนมาจ้องมอง จึงลืมตาขึ้น พบกับบุรุษรูปงามที่นางเจอที่อุทยานกลาง ชินอ๋อง น้องชายของฮ่องเต้ตัณหานั่น เหตุใดมาอยู่ที่ห้องของนางได้เล่า

“ท่าน !.... ” หงอี้นั่วตกใจจนเกือบจะเสียงดังดีที่อีกฝ่ายรวดเร็วเข้ามาปิดปากนางเสียก่อน

“ เจ้าอยากให้ผู้อื่นรู้หรือว่ามีชายอื่นนอกจากฮ่องเต้มาอยู่ในห้องนอนของฮองเฮา” ชินอ๋องกระซิบก่อนจะปล่อยมือออกจากปากนาง

“ แล้วท่านเล่า มาทำอะไรที่ตำหนักของข้า” หงอี้นั่วถาม ก่อนจะสำรวจอีกฝ่าย หน้าตาคมเข้มต่างจากฮ่องเต้ แถมยังน่าดึงดูกว่ามาก

“ ข้าก็แค่แวะว่าเยี่ยมสตรีที่รุ่ยอ๋องอุ้มมาตลอดทางว่าหน้าตาเป็นเช่นไร แต่มิคิดว่าจะเป็นฮองเฮาที่โดยอุ้มเสียได้” ชินอ๋องพูดถึงเหตุการณ์ที่นางอ่อยรุ่ยอ๋อง แสดงว่าเขาเห็น? ไม่ใช่รุ่ยอ๋องใช้คาถากำบังกายหรือ

“ แล้วเป็นเช่นไรเล่า ข้างดงามสมกับที่ท่านอุส่าห์เสียสละเวลามาดูหรือไม่” หงอี้นั่วแม้ว่าหวั่นใจกลัวแผนผิดพลาด แต่ก็ไม่ปล่อยให้โอกาสตรงหน้าสูญปล่าว จึงใช้มือเล็กลูบไล้ที่สาบผ้าลามจนถึงหน้าอกของอีกฝ่าย

“ งดงามมาก มิคิดว่าฮองเฮาจะงดงามเพียงนี้ ติดเพียงแค่ว่าท่านเป็นสตรีของเสด็จพี่” ชินอ๋องตอบด้วยน้ำเสียงที่เสียดาย

“ หากไม่มีใครเห็นจะว่าอะไรได้หรือ ” หงอี้นั่วเดินเข้าไปใกล้ร่างสูงก่อนจะใช้มือลูบไล้แผงอกตรงหน้า พร้อมปลดเสื้อคลุมผืนบางที่ตนสวมใส่ออก

“ ถ้าข้าอยากที่จะมีชายบำเรอเล่า ชินอ๋องจะทรงรับไว้พิจารณาหรือไม่ ” ไม่ว่าเปล่า หงอี้นั่วจับมือของชายหนุ่มมาบีบเค้นที่หน้าอกของตัวเองก่อนจะเริ่มถอดชุดของอีกฝ่ายออก ซึ่งชินอ๋องก็ให้ความร่วมมืออย่างดี บีบเค้นหน้าอกของเธอจนเกอดรอยนิ้ว ก่อนจะซุกไซ้ที่ลำคอระหงส์ตรงหน้าอย่างหื่นกระหาย มือปบางรีบแกะเชือกผูกเอวของอีกฝ่ายออก เพื่อจะสานต่อกิจกรรม แต่แล้วเสียงจากด้านนอกก็ดังขึ้น

“ ฮองเฮาเพคะ เหล่าพระสนมมากันครบแล้วนะเพคะ ” เสี่ยวจูเรียกเธอจากด้านนอกอย่างรู้ความ

“ อะ อืม ข้าขอแต่งตัวสักครู” หงอี้นั่วแม้จะขัดใจ แต่ก็ต้องละออกจากความรู้สึกกระสันตรงหน้า รีบเดินออกไปสวมชุดให้เรียบร้อย

“ หากคืนนี้ ข้าอยากจะค้างที่ตำหนักเหลียนฮวาแบบเสด็จพี่บ้าง ฮองเฮาจะต้อนรับข้ารึไม่” ชินอ๋องเข้ามากอดนางในชุดที่หลุดรุ่ย จนร่างกายของนางแนบชิดกับแท่งหยกใต้ร่มผ้าที่แข็งขืน

“ หากอยากจะมาผ่อนคลาย ตำหนักข้าว่างเสมอ เพราะวันนี้ฝ่าบาทจะประทับที่อื่น ข้าได้เลือกไว้ให้แล้ว” หงอี้นั่วตอบก่อนจะหันหน้ากลับไปหาอีกฝ่าย ด้วยสายตาที่เย้ายวน

“ แล้วข้าจะมาหา” ชิบอ๋องกล่าวก่อนจะจูบลงที่ริมฝีปากของนางเบาๆก่อนจะกระโดดออกไปทางหน้าต่าง หงอี้นั่วเลยเดินออกไปที่หน้าตำหนัก เพื่อการสอนเหล่านางสนม

“ เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้นหรือไม่เพคะ” เสี่ยวจูที่เห็นเจ้าของตำหนักเดินออกมา ด้วยสีหน้าพึงพอใจแล้ว จึงเกิดคำถามขึ้น

“ เสี่ยวจู”

“ เพคะฮองเฮา”

“ คืนนี้ลำบากเจ้าวางยานอนหลับเหล่านางกำนัล ขันทีและองครักษ์ในตำหนักให้ข้าแล้ว” หงอี้นั่วสั่งการออกไป

“ คืนนี้จะมีแขกหรือเพคะ” เสี่ยวจูถามอยากรู้งาน เพราะหงอี้นั่วเคยบอกไว้ว่า หากวันใดนางสั่งให้วางยานอนหลับคนในตำหนัก แปลว่าตำหนักเหลียนฮวาจะมีแขกนอกจากฮ่องเต้มาประทับ

“ ใช่ แขกคนสำคัญเสียด้วย อย่าพลาดเป็นอันขาด แล้วข้าจะตบรางวัลให้เจ้าอย่างงาม” หงอี้นั่วตอบก่อนจะเดินนวยนาดออกไปพบเหล่าพระสนมต่างๆ

 

“ ถวายบังคมเพคะฮองเฮา” เหล่านางสนมทั้งหลายยอบกายทำความเคารพหงอี้นั่ว

“ ตามสบายเถิด เราคนกันเอง ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรมากนักหรอก”

หงอี้นั่วบอก ทำให้เหล่าสนมลุกขึ้นนั่ง จากนั้นเหล่านางกำนัลของฮองเฮาก็นำดอกไม้สดเข้ามา วางไว้ตรงกลาง พร้อมอุปกรณ์ต่างๆ

“ วันนี้ข้าจะให้พวกเจ้าเลือกกลิ่นกายของพวกเจ้าโดยที่จะต้องไม่ซ้ำกัน ด้วยดอกไม้พวกนี้ จะใช้เพียงชนิดเดียวหรือผสมกันก็ได้” ฮองเฮาบอกเมื่อเห็นเหล่าสนมทำสีหน้าสงสัย

“ ขอประทานอภัยเพคะ ไหนพี่หญิงบอกจะสอนพวกข้าปรนนิบัติฝ่าบาท” มานางสนมยศน้อยผู้หนึ่งเอ่ยถามขึ้น

“ กลิ่นกายนั้นจะช่วยกระตุ้นอารมณ์ได้มากขึ้น อีกทั้งยังทำให้ฝ่าบาทจดจำพวกเจ้าได้ด้วย แต่ลีลาบนเตียงเจ้าคิดหรือว่าข้าจะรั้งฝ่าบาทได้นานถึงเพียงนั้น” หงอี้นั่วอธิบาย ก่อนจะสาธิตการทำน้ำปรุงไว้ประพรมที่ร่างกายให้เหล่านางสนมดู

“ พวกเจ้าลองดมดูเถิด แล้วบอกข้าว่ามีความคิดเห็นเช่นไร” เมื่อทำเสร็จ หงอี้นั่วก็ส่งน้ำปรุงไปให้กุ้ยเฟยลองดมเป็นคนแรกก่อนจะไล่ลำดับไป

“ หอมติดจมูก ไม่ฉุนเหมือนพวกน้ำปรุงที่ขายจากร้านในตลาดเพคะ”

“ กลิ่นเฉพาะตัวมากเพคะ หากได้ดมแล้วนึกถึงฮองเฮาจริงๆเพคะ”

เมื่อได้ดมแล้ว เหล่านางสนมถึงเชื่อและเริ่มเรียนรู้จากสิ่งที่หงอี้นั่วกำลังสอน วันนี้นางสอนการทำน้ช้ำปรุงและการใช้ดอกไม้มาใช้กับเครื่องเรือนและการอาบน้ำ เพื่อให้กลิ่นติดทนนาน เมื่อเหล่าสนมทำเสร็จนางก็เป็นคนตรวจสอบกลิ่นว่าผ่านรึไม่

“ เอาหล่ะ วันนี้ข้าจะสอนเท่านี้ก่อน อีก 4 วันข้าจักสอนวิธีการปรนนิบัติเพิ่มเติมให้กับพวกเจ้า”

“ เหตุใดจึงต้องรอถึง 4 วันด้วยเพคะ” กุ้ยเฟยเอ่ยถาม

“ เพราะภายใน 4 วันนี้ข้าจะให้ฝ่าบาทไปประทับกับกุ้ยเฟย เสียนเฟย และเต๋อเฟย คนละ 1 วัน หากวันสุดท้ายฝ่ายบาทเลือกไปประทับกับใครซ้ำถือว่าเจ้าผ่านการทำน้ำปรุงนี้ แต่ข้าเชื่อว่า เขาจะไปหาพวกเจ้าทุกคนซ้ำกันอย่างแน่นอน” หงอี้นั่วตอบอย่างมั่นใจ

“ เหตุใดพระองค์ถึงมั่นใจนักเพคะ” เต๋อเฟยถาม

“ เพราะข้าเชื่อว่าคนตันหากลับแบบเขานั้น ย่อมไม่มีวันละทิ้งสาวงามอย่างพวกเจ้าได้ และหากเป็นจริงดังข้าว่า ก็แสดงว่าข้าสอนพวกเจ้าถูกวิธีแล้วอย่างไรเล่า ส่วนเหล่านางสนมคนอื่นๆมิต้องน้อยใจไป หลังสอนการปรนนิบัติข้าจะให้พวกเจ้าได้ปรนนิบัติฝ่าบาทแน่ มั่นประพรมน้ำปรุงเข้าไว้เล่า” หงอี้นั่วตอบทุกข้อสงสัยในคราวเดียว พร้อมมอบดอกไม้ที่แต่จะคนเลือกนำไปใช้ในตำหนักได้เลย

“ เอาหล่ะ วันนี้พอแค่นี้ จริตกิริยาอันใดที่สตรีพึงต้องมี ก็ขอให้เจ้านำมาใช้เสีย เชื่อเถอะว่าผู้ชายต้อให้เก่งกาจแค่ไหนก็แพ้สตรีงามอยู่วันยังค่ำ” เมื่อนางพูดจบก็ให้เหล่านางสนมกลับตำหนักไปก่อนที่ตนจะเขียนตำหนักที่ฝ่าบาทจะไปประทับคืนนี้ให้ขันทีไปมอบให้กับกงกงคนสนิทของฮ่องเต้

.

.

.

“ ฝ่าบาทพะย่ะค่ะ ฮองเฮาทรงอยากให้พระองค์ไปประทับที่ตำหนักกุ้ยเฟยในคืนนี้พะย่ะค่ะ” กงกงบอกแก่ผู้เป็นนาย แม้จะสงสัยว่าฮองเฮามีสิทธิ์มาสั่งฮ่องเต้มห้ไปประทับที่ใดก็ได้หรือ

“ เมียรักของเราใจกว้างยิ่ง นางกลัวว่าเหล่านางสนมจะน้อยใจที่เราขลุกอยู่แต่ตำหนักเหลียนฮวา เอาเถอะ ข้าเชื่อสายตาของนาง บอกขันที คืนนี้จุดโคมที่ตำหนักกุ้ยเฟย” ฮ่องเต้เอ่ยสั่งออกไป พร้อมคิดว่าฮองเฮาคู่บัลลังก์ของตนนั้น ใจกว้างกว่าแม่น้ำเสียอีก

 

 

TBC.

 

ตอนตำหนักเหลียนฮวาจะมีแขกคนพิเศษนะคะ รอเราด้วยน้าาา