INTRO...

“ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปไม่ต้องมาทำงานที่บริษัทผมอีกแล้วนะคุณภีม”

เสียงประธานบริษัทอย่างราชันย์ดังขึ้นสร้างความตกใจเป็นอย่างมากให้กับร่างโปร่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าเพราะสีหน้าของเขาเจือนลงไปอย่างเห็นได้ชัด

“ผะ…ผมทำอะไรผิดเหรอครับคุณราชันย์” ภีมวิทธิ์หรือ 'ภีม' ชายหนุ่มนักเรียนนอกที่เพิ่งเรียนจบปริญญาโทและเข้าทำงานกับบริษัทแห่งนี้ด้วยตำแหน่งเลขานุการของประธานบริษัทถามขึ้นอย่างสงสัยระคนเสียใจเป็นอย่างมากเพราะเจ้าตัวเพิ่งจะเริ่มทำงานที่นี่ได้เพียงแค่อาทิตย์เดียวเท่านั้น

“ไม่ผิดหรอกคุณทำงานทุกอย่างที่ผมมอบหมายได้เป็นอย่างดี” ราชันย์ตอบก่อนจะลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูงพลางมองไปยังอีกฝ่ายที่ได้แต่ขมวดคิ้ว

“แล้วทำไมคุณถึงไล่ผมออกล่ะครับ”  ภีมทำหน้าเศร้าก่อนจะตัดสินใจพูดในสิ่งที่ตัวเขาไม่เข้าใจออกไป

“ใครบอกว่าผมไล่คุณออก” ร่างสูงตอบอีกคนกลับหน้าตาย

“อะไรนะครับ!?” ภีมถามขึ้นอย่างไม่เชื่อหูก่อนประธานบริษัทอย่างราชันย์จะค่อยๆ อธิบายเขากลับ

“ผมไม่ได้ไล่คุณออกเพียงแต่โยกย้ายตำแหน่งของคุณให้ไปอยู่ในความดูแลของเพื่อนผมเท่านั้น”

“เพื่อน?”                                                

“ใช่พอดีตำแหน่งของคุณที่นี่ผมยกมันให้กับพนักงานอีกคนไปแล้ว” ร่างสูงแสยะรอยยิ้มร้ายออกมาอย่างนึกสนุกเมื่อพูดถึงอีกคนที่เขากำลังจะรับเข้ามาทำงานในตำแหน่งนี้แทนภีมวิทธิ์

“พอจะบอกผมได้มั้ยครับว่าใคร” ร่างโปร่งถามขึ้นอย่างสงสัยเพราะกลัวว่าคนที่มาแทนจะทำงานต่อจากเขาได้ไม่ดีเพราะถ้าหากเป็นคนที่เขาพอจะรู้จัก ภีมก็ยังสามารถไปกำชับกับคนนั้นได้

“เขายังไม่เข้ามาทำงานแต่สำหรับคนนี้ผมจำเป็นต้องจ้างเขาจริงๆ” ราชันย์พูดเพียงแค่นั้น แต่มันกลับทำให้ภีมสบายใจขึ้นเพราะร่างโปร่งเชื่อว่าหากราชันย์มั่นใจก็แสดงว่าคนๆ นั้นมีดีพอจะรับตำแหน่งนี้แทนเขา

“แล้วบริษัทเพื่อนของคุณราชันย์?” ภีมวิทธิ์ถามเมื่อยังไม่ทราบข้อมูลของบริษัทใหม่ที่เขาจะต้องไปทำงาน

“จริงสิ ผมลืมไปเลย…นี่เป็นข้อมูลและระเบียบการทำงานคร่าวๆ ที่ทางนั้นส่งมาให้กับผมเพื่อที่คุณจะได้อ่านและทำความเข้าใจก่อนเริ่มงาน” ร่างสูงยื่นแฟ้มบางที่บรรจุเอกสารเพียงสองสามอย่างให้กับร่างโปร่ง

ภีมรับเอาแฟ้มที่ว่าก่อนจะล้วงเอกสารข้างในออกมาและกวาดสายตาอ่านเนื้อความที่ระบุทั้งคุณสมบัติประจำตำแหน่ง ลักษณะงานประจำตำแหน่งหรือแม้กระทั่งเงินเดือนที่เขาจะได้รับซึ่งมันมากกว่าที่นี้อยู่ประมาณนึงจนร่างโปร่งถึงกับเบิกตาโพรง

“เงินเดือน?”

“ตามนั้น”

“งั้นก็คงมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ” ภีมแย้งเมื่อจำนวนเงินเดือนที่เขาจะได้สูงกว่ามาตรฐานตามวุฒิของเขาอยู่หลายหมื่น

“เรื่องนี้ผมเองก็ไม่รู้คุณต้องไปถามทางโน้นเขาเองมากกว่าเห็นว่าได้มากกว่าบริษัทผมใช่มั้ย” ราชันย์ถามก่อนที่ภีมจะพยักหน้ายอมรับออกมาอย่างไม่ปิด

“มันก็ใช่ครับแต่ผมคิดว่ามันมากจนเกินไป” ภีมเริ่มหนักใจกับข้อเสนอที่อีกบริษัทให้มาจนไม่กล้าตัดสินใจ

“ไม่มีอะไรมากไปหากทางนั้นเขาเต็มใจจ่ายหรอก เอาเป็นว่าถ้าคุณตกลงเพื่อนผมบอกให้เข้าไปหาวันมะรืนนี้”

“มะรืนนี้เลยเหรอครับ”

“พอดีพนักงานของมันกำลังขาดอยู่เลยเร่งรัดคุณนิดหน่อยไม่ว่ากันนะ”

“เอ่อ…ครับ” ภีมไม่นึกถือสาก่อนจะถอนหายใจและเอ่ยคำพูดออกไปอีก

“ถ้าอย่างงั้นแล้วคุณราชันย์ครับ” ร่างโปร่งเดินเข้าไปหาราชันย์

“มีอะไร”

มือเรียวยื่นออกไปตรงหน้าของร่างสูงก่อนที่คนเป็นนายจะยื่นมือของตัวเองคว้าจับกับมือของอีกคนเอาไว้

“ขอบคุณคุณราชันย์มากนะครับแม้ว่าจะเพียงแค่อาทิตย์เดียวแต่ผมก็ได้เรียนรู้งานจากคุณมาก” ภีมพูดออกมาจากใจจริง

“ขอให้คุณโชคดี” ร่างสูงเองก็เอ่ยอวยพรอีกคนกลับเช่นเดียวกัน

“ยินดีที่หลังจากนี้ไปผมก็เคยได้ร่วมงานกับคุณครับ” ภีมโค้งตัวลงก่อนจะก้าวเดินออกจากห้องไปท่ามกลางสายตาที่ราชันย์ใช้มองอีกฝ่ายจนกระทั่งประตูห้องถูกปิดลงด้วยฝีมือคนข้างนอกอย่างแผ่วเบา ราชันย์ทรุดนั่งลงบนเก้าอี้อย่างคิดหนัก สายตาที่เขาใช้มองไปยังประตูห้องยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน

มันคือสายตาที่เต็มไปด้วยความหนักใจ…หนักใจเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังจะเจอกับอะไรที่ตัวเขาเองไม่สามารถห้ามได้นอกเสียจากยอมเล่นตามหมากของเพื่อนอีกคนที่กำชับมาอย่างแน่นหนัก

++++++++++++

ภีมเดินกลับมายังโต๊ะของตัวเองก่อนจะทรุดตัวนั่งลงพลางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่จนมินตราพนักงานฝ่ายบุคคลที่บังเอิญเดินผ่านมาต้องออกปากถาม

“คุณราชันย์เรียกภีมไปคุยเรื่องอะไรเหรอ”

“ผมโดนย้าย”

“โดนย้าย!?” มินตราตะโกนลั่นอย่างไม่เชื่อหูก่อนที่พนักงานคนอื่นๆ แถวนั้นจะหันมาให้ความสนใจกับพวกเขาทั้งคู่ทันที

“ใช่วันนี้ก็ทำงานวันสุดท้ายแล้วด้วย” ร่างโปร่งพูดออกมาอย่างระเหี่ยใจก่อนจะเอนหลังพิงพนักพร้อมกับปิดเปลือกตาลงเพื่อทบทวนเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้น

“ทำไมเร็วแบบนี้ล่ะ” มินตราลากเก้าอี้ที่ว่างบริเวณนั้นมานั่งอย่างใคร่รู้

“ไม่รู้เหมือนกันเห็นว่าทางนั้นขาดพนักงานผมเองก็ยังงงๆ อยู่เลย” ภีมถอนหายใจออกมาอีกระลอกก่อนที่รุ่นพี่ในที่ทำงานคนนี้จะถามขึ้นอีก

“แล้วย้ายไปไหนล่ะ”

“ไม่รู้”

“อ้าว!”

“ก็ผมยังไม่ได้สนใจบริษัทนั้นนี่นาแค่รู้ว่าจะโดนย้ายก็จุกจนพูดไม่ออกแล้ว”

“แต่พี่อยากรู้จังเลยอะภีม” เสียงหวานที่ถูกส่งออกมาโดยขาเม้าท์ประจำบริษัททำเอาภีมที่ปิดพับดวงตาอยู่ถึงกับขนลุก

“ในแฟ้มนี่แหละครับถ้าพี่มินอยากรู้ก็เปิดดูได้เลยแต่ตอนนี้ขอผมทำใจสักพักนะ” ร่างโปร่งเอื้อมมือตบลงบนแฟ้มที่ถูกวางไว้บนโต๊ะก่อนที่มินตราจะหยิบขึ้นมาเปิดดูทันที

“หูย~ ไม่ใช่เล่นๆ เลยนะภีมนี่มันบริษัทคู่ค้ารายใหญ่ของเราเลยนะ” ภีมลืมตาขึ้นก่อนจะถามอีกฝ่ายถึงคำพูดที่เพิ่งจะได้ยิน

“พี่มินว่าไงนะครับ”

“ก็นี่ไง! ทำไมนายถึงไม่รู้เรื่องอะไรอย่างนี้นะ!” มินตราเอ็ดก่อนจะหยิบเอาเอกสารแผ่นดังกล่าวออกมาพร้อมกับยื่นไปตรงหน้าของเขาและชี้ไปยังชื่อบริษัทที่เด่นหราบนหัวกระดาษด้วยท่าทีตื่นเต้น

“ก็ผมเพิ่งมาทำงานได้แค่อาทิตย์เดียวนี่นา ผมไม่รู้หรอกครับว่าใครเป็นมิตรหรือเป็นศัตรู” ภีมที่มองตามปลายนิ้วเรียวพูดขึ้น

“ได้ทำงานที่นี่ก็ไม่ต้องคิดมากแล้วภีมเอ้ย!” นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มกวาดมองเนื้อความข้างในอีกครั้งก่อนจะสะดุดเข้ากับชื่อบริษัทที่ตัวเขาเองกลับไม่รู้จักจนต้องเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง

“ขนาดนั้นเลย?”

“แหงล่ะแว่วๆ มาว่าสิ้นปีที่แล้วทำกำไรตั้งหลายร้อยล้านแหนะ” มินตราว่าพลางตาลุกวาว

“โชคดีแล้วกันนะน้องรักไว้ว่างๆ มาหากันบ้างนะพี่คิดถึง” มือเรียวตบลงบนไหลของร่างโปร่งก่อนที่มีนตราจะเดินจากไปในที่สุด

ภีมวิทธิ์หันกลับมามองแผ่นกระดาษตรงหน้าอย่างครุ่นคิดอีกครั้ง ชื่อบริษัทที่ไม่เคยเห็นหากแต่มันกลับทำให้เขารู้สึกคุ้นหูขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ

'CHOM Group Co., Ltd.'

บริษัทนี้ลงทุนจ้างเขาด้วยเงินเดือนสูงขนาดนั้นเพื่ออะไรกันนะ!?

#สั้นไปมั้ยถามใจเธอดู

รออ่านเรื่องนี้กันด้วยนะ

จะพยายามแต่งควบคู่ไปกับ ราชันย์พ่ายรัก

พระเอกนิสัยพอๆ กับราชันย์แหละ (ไม่คล้ายจะเป็นเพื่อนกันได้ไงล่ะ -_-'')

หากใครชอบแนวฉุดกระชากลากถูก็แนะนำเรื่องนี้นะ ฮึๆ

เม้นท์ๆ โหวตๆ เป็นกำลังใจกันด้วยนาาาาา

ฝากเพจด้วยจร้าาาาา