พูดมาก

แต่งช้าเดี๋ยวไม่หล่อ

มันมาเป็นชุดไงครับ

อิจฉาอ่ะดิ

อ๊ะ

ออกไปเลยๆ

เดี๋ยวเสื้อยับหมด

อืมทำไม//ตบตูดอีกคน

ทะไมๆ

จะทำไรผม

ถ้า18แล้วจะทำไม

เสร็จกับผีสิ!

หึ้ย!

จะรีบไปไหน

ทำไมวิ่งลงมาขนาดนี้

หนีอะไรมา

แล้วแต่งตัวซะขนาดนี้จะไปไหน

ไปบ้านผมครับ

พ่อกับแม่ผมอยากเจอ

อ่อ

ก็ดีเหมือนกัน

ให้เขาได้เห็นหน่อย ส่งเงินมาช่วยเป็นปีๆ

ไม่ต้องรู้หรอก

ดูแลลูกน้าดีๆล่ะ

ครับ

แฮร่ๆ ไม่มีอะไรหรอกครับ//ปิดปากอีกคน

อ..อ่อ

ถ้านายพูดอะไรอีกพี่จะไม่ไว้ชีวิตนายแล้วนะ//กระซิบ

ระวังคำพูดนายไว้หน่อย

ไว้หน้ากูด้วย

อื้มมม~

หึ

แค่นี้ก็เหนื่อยแล้วรึไง

แม่จะเป็นไรไป

จะได้รู้ว่าเรา...

.....

อย่าทำแบบนี้

เดี๋ยวกูอดใจไม่ไหว

ว้าว

เซียวจ้านโตขึ้นเยอะเลย

ไง สบายดีนะ

มานั่งก่อนสิ

คงหายแล้วนะ

พ่อช่วยเขา...

ใช่

ทำไมพ่อไม่บอกผม

บอกอะไรกัน

เซียวจ้านก็อยู่นี้แล้วไง

ได้สิจ๊ะ

.....

เราขอโทษนะ

เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น

เรารู้แล้วว่าชีวิตไม่ได้สวยหรูขนาดนั้น

คนทำความผิดย่อมหนีไม่พ้น

ขอโทษแทนพ่อเราด้วย

อื้ม

ขอบคุณนะ//กอด

ไปง้อพี่ป๋อได้แล้ว

คงหึงแล้วมั้ง

แล้วก็วันนั้น

ไม่ๆ

ไปเถอะ

ผมเอง

คนแก่ขี้งอน

พี่อ่ะแหละ

โห้

ยากขนาดนี้เลยหรอ

.....

จะให้ไปไหนล่ะ

ไม่ๆ

พี่ไล่ผม ผมจะไม่ไปไหน

ไม่

อ..เอ่อ

ผม...ผมขอโทษ

....

ก..ก็ได้...