24 [に じゅうよん]
-
เที่ยงวันนั้น
-
เนเนะ
อื่อ..
-
เนเนะ
กี่โมงแล้วนะ..
-
??
เที่ยงแล้ว
-
เนเนะ
อื่อ...เที่ยงแล้วหรอ
-
เนเนะ
ขอนอนอีกหน่อยแล้วกัน
-
??
ได้สิ
-
เนเนะ
...
-
เนเนะ
(ด..เดี๋ยวนะ..)
-
เนเนะ
(ฉันอยู่บ้านคนเดียวไม่ใช่หรอ)
-
เนเนะ
(ย..อย่าบอกนะว่า...ขโมย!!)
-
เนเนะ
(เดี๋ยวสิ ขโมยที่ไหนจะมาคุยกับเรากัน)
-
เนเนะ
(หรือว่า..)
-
??
นี่...เนเนะ
-
พรึบ!!
-
เนเนะรีบสะดุ้งตัวขึ้นจากที่นอน
-
เนเนะ
สะ...สะ...สะ
-
สึคาสะ
หื้ม? :)
-
เนเนะ
สึคาสะคุง!!
-
เนเนะ
เข้ามาในห้องฉันได้ไง!!
-
สึคาสะ
ใจเย็นๆสิเนเนะ
-
สึคาสะ
ผมเป็นสิ่งลี้ลับนะ
-
สึคาสะ
แค่ลอยเข้ามามันไม่ได้ยากอะไรหรอก
-
เนเนะ
ต..แต่นี่มันห้องฉันนะ
-
เนเนะ
เข้ามาในห้องสาวน้อยโดยที่ไม่ขออนุญาตแบบนี้
-
เนเนะ
มันเสียมารยาทนะ สึคาสะคุง
-
เนเนะ
ลงไปรอข้างล่างเดี๋ยวนี้เลย!
-
เนเนะพูดด้วยความโกรธเล็กน้อย
-
สึคาสะ
ไม่เห็นต้องโกรธกันเลยนี่นา
-
สึคาสะ
ค้าบๆ ไปก็ได้
-
สึคาสะทำท่าจะลอยออกไปทางข้างนอกแต่...
-
เนเนะ
ไปทางประตูดีๆสิยะ!
-
สึคาสะ
ก็ได้...
-
ว่าแล้วสึคาก็เดินไปเปิดประตูห้องแล้วลงไปรอข้างล่าง
-
เนเนะ
เห้ออ พูดดีๆก็รู้เรื่องนี่นา
-
เนเนะ
ไปอาบน้ำดีกว่า
-
เนเนะเดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมผ้าขนหนูของเธอ
-
.
-
.
-
.
-
เวลาผ่านไปพอสมควรหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเนเนะก็ลงไปหาคนที่มารออยู่
-
เนเนะ
ทำอะไรอยู่หรอ สึคาสึคุง
-
หญิงสาวพูดกับคนที่เดินไปเดินมาทั่วบ้านของเธอ
-
เนเนะ
(ฉันบอกให้มารอข้างล่างแต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะลงมาเดินสำรวจแบบนี้)
-
สึคาสะ
นี่เนเนะเหงาไหม?
-
เนเนะ
ก่อนหน้านี้ก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรอว่าฉันชินแล้ว
-
สึคาสะ
ชินแล้วก็ไม่ได้แปลว่าไม่เหงาไม่ใช่หรอ..
-
เนเนะ
...
-
เนเนะ
อืม...
-
สึคาสะ
เห็นไหม เหงาจริงๆด้วย
-
สึคาสะ
ให้ผมมาอยู่เป็นเพื่อนทุกวันไหม
-
เนเนะ
ม...ไม่เป็นไรหรอก
-
สึคาสะ
ไม่ต้องเกรงใจผมหรอก
-
เนเนะ
แค่ฉันมีพวกนายแบบนี้ทุกวันก็ดีมากพอแล้วจริงๆ
-
เนเนะ
เพราะฉะนั้นเชื่อฉันสิ
-
เนเนะ
ฉันไม่เป็นอะไรหรอก
-
สึคาสะ
เห้อ...
-
สึคาสะ
ผมหิวแล้ว ทำอะไรให้กินหน่อยสิ
-
เนเนะ
อ..เอ๋ สึคาสะคุงเป็นวิญญาณนะ
-
เนเนะ
กินอะได้ด้วยหรอ
-
สึคาสะ
ได้สิ..
-
เนเนะ
อืมมม...แล้วอยากกินอะไรละ
-
สึคาสะ
นั่นสินะ
-
สึคาสะ
ขอเป็น..โดนัทแล้วกัน
-
เนเนะ
โดนัทหรอ??
-
สึคาสะ
อื้ม ผมว่าจะเอาไปฝากอามาเนะด้วย ฝากทำเผื่อด้วยนะ
-
เนเนะ
ได้สิ เดี๋ยวฉันทำเผื่อมิสึบะด้วยเลยแล้วกัน
-
สึคาสะ
เจ้าวิญญาณเร่ร่อนนั่นไม่เห็นจำเป็นเลย
-
สึคาสะ
แค่ผมกับอามาเนะก็พอแล้ว
-
เนเนะ
ไม่ได้นะสึคาสะคุง
-
เนเนะ
มิสึบะก็เป็นเพื่อนพวกเราเหมือนกัน
-
สึคาสะ
ตามใจเนเนะแล้วกัน
-
สึคาสะ
ให้ผมช่วยทำนะๆ
-
เนเนะ
เอ๋..ไม่เป็นไรหรอกแแค่นี้เองฉันทำคนเดียวก็ไหว
-
สึคาสะ
ก็ผมจะช่วยยย
-
.
-
.
-
สุดท้ายก็จบที่สึคามาช่วย(ป่วน)เนเนะ
-
เนเนะ
เอาละ เสร็จแล้ว
-
เนเนะพูดหลังจากผูกโบว์ให้ถุงโดนัททั้งสองถุงเรียบร้อยแล้ว
-
เนเนะ
อันนี้ของฮานาโกะคุง ส่วนอันนี้ของมิสึบะคุงนะ
-
เนเนะชี้ถุงทั้งสองถุงที่มีโบว์สีไม่เหมือนกัน
-
สึคาสะ
แล้วของผมละ?
-
เนเนะ
นี่ไง มากินพร้อมกันนะ
-
เนเนะชี้ไปที่โดนัทที่ถูกจัดวางอยู่ในจาน
-
สึคาสะ
นั่นสินะ กินกับเนเนะต้องอร่อยกว่าอยู่แล้ว
-
สึคาสะว่าพลางหยิบถุงโดนัททั้งสองใส่เข้าไปในเสื้อ
-
.
-
.
-
ในขณะที่กิน
-
เนเนะ
นี่...สึคาสะคุง
-
สึคาสะ
หื้ม?...มีอะไรหรอ
-
เนเนะ
สึคาสะไว้ใจฉันไหม?
-
สึคาสะ
ก็ไว้ใจนะ ทำไมหรอ
-
เนเนะ
ฉันก็ไว้ใจสึคาสะคุงนะ
-
เนเนะ
คือว่า...
-
เนเนะ
สึคาสะมีความลับอะไรจะบอกฉันหรือเปล่า
-
สึคาสะ
...
-
เนเนะ
ข..ขอโทษที่อยู่ๆก็พูดออกมานะ
-
เนเนะ
เพียงแต่หลังๆมานี่ฉันมาคิดว่าฉันเองก็ไม่ค่อยรู้จักอะไรสึคาคุงเลย
-
เนเนะ
มีแต่สึคาสะคุงที่รู้เรื่องของฉันมากขึ้นเรื่อยๆ
-
เนเนะ
ฉันก็เลยคิดว่า...
-
ปัง!!!
-
เสียงตบโต๊ะของสึคาสะดังขึ้น ดังมากจนเนเนะต้องสะดุ้ง
-
เนเนะ
...
-
สึคาสะ
ผมบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าคนที่รู้เรื่องของผมไปมากๆจะเป็นอันตราย!!!
-
สึคาสะ
ทำไมเนเนะไม่ฟังผมบ้าง!!!
-
เนเนะ
ข..ขอโทษ
-
สึคาสะ
ผมกลับก่อนนะ!!
-
เนเนะ
ด..เดี๋ยวสิ
-
ยังไม่ทันได้พูดต่อ สึคาสะก็หายไปต่อหน้าต่อตาของเนเนะ
-
เนเนะ
ไปแล้วหรอ..
-
เนเนะ
ไม่เห็นต้องโกรธขนาดนั้นเลย
-
เนเนะ
(นี่ฉันผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ?)
-
เนเนะ
(ฉันก็แค่...)
-
เนเนะ
(อยากรู้เรื่องของสึคาสะคุงบ้างแค่นั้นเอง...)
-
.
-
.
-
.
-
.
-
W R I T E R
เพิ่มสกิลความอยากรู้อยากเห็นให้เนเนะ5555
-
W R I T E R
To be continue...♥
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()