💙

 

ไม่รู้ว่าเพราะอากาศที่เย็นสบายจากการที่ลมผัดผ่านผ้าม่านเข้ามาหรือเพราะแสงพระจันทร์ที่สว่างสู้กับแสงไฟทั้งเมืองถึงทำให้คนอย่างลิปปกรเอ่ยปากคำเหล่านั้นออกมา

แต่ไม่ว่าจะด้วยอะไรก็คงอยากจะขอบคุณเพราะผมก็รอเวลานี้มานานแล้วเหมือนกัน

“ถ้าลิปไม่ไหวให้มองที่พี่นะคะ”

“อื้อ”

ร่างหนาบรรจงจูบลงไปที่ริมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่อ นุ่มราวกับขนมหวานชิ้นโปรดผลัดกันดูดเลียลิ้มรสริมฝีปากของกันและกันก่อนจะสอดแทรกลิ้นร้อนเข้าไปสัมผัสลิ้นของอีกคน

ตอนนี้ทั้งคู่ใช้ลิ้นควานหาความหวานจากปากของเราทั้งคู่ ไปนานพอสมควร

มือหนาเอื้อมไปลูบไล้บริเวรเอวและหน้าท้องขาวเนียนของร่างบางก่อนจะกระตุกเชือกกางเกงอย่างรวดเร็ว

ติณผละปากออกมาเพื่อย้ายไปซอกคอขาวจูบพรมไปจนถึง ยอดอกชมพูแสนหวานปลายลิ้นที่ไล่ดูดคลึงไม่หยุด

มือที่ไม่อยู่นิ่งถอดกางเกงตัวเองและคนตัวเล็กออกตอนนี้สองคนเหลือเพียงแค่เสื้อที่ใช้ใส่นอนเท่านั้น

“พี่จะใจดีเหลือเสื้อไว้ให้นะคะ กลัวจะหนาว”

"ขี้แกล้งจังนะครับ"

ร่างหนานอนตะแคงมองอีกคนที่นอนหลับตาพวงแก้มแดงราวกับสตรอว์เบอร์รี มือที่ไล้เข้าครอบครองแกนกายร่างเล็กก่อนรูดขึ้นลงช้าๆ

ความเงียบตอนตีสามย่างตีสี่มันคงจะเงียบพอให้เสียงครางในลำคอเบาๆดังขึ้นมาได้

“อือ..อืมม”

ติณกระซิบข้างหูคนตัวเล็กเบาๆก่อนจะจูบซับลงที่ขมับเบาๆก่อนจะสบตาเชิงบอกความรู้สึกที่มีตอนนี้

“ช่วยพี่หน่อยนะคะ...พี่ก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”

คนตัวเล็กหลุดจากมือหนาค่อยเลื่อนตัวลงไปตำแหน่งแกนกายของอีกคนใช้มือเล็กรวบไว้อย่างเบามือก่อนส่งปลายลิ้นออกมาโลมเลียบริเวณปลายแท่งไปจนถึงโคนแท่ง ลิปค่อยๆอ้าปากครอบงำแกนกายเข้าไปจนเต็มปากจากขนาดของพี่เขาปากอิ่มเริ่มรูดขึ้นลงช้าๆ ก่อนจะเร่งจังหวะมากขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้มีคนเผลอครางออกมา

“ก...เก่งจังคนดี” “อืม อึก..อือออ”

ใช้เวลาไม่นานร่างเล็กผละออกจากปากจูบพรมไปทั่วร่างกายติณไปจนถึงซอกคอจบที่ริมฝีปากที่เขาแสนรัก..

“พี่ติณ...ลิปไม่ไหวแล้วค่ะ”

“ครับ”

ติณจับร่างบางหันหน้าเข้ากำแพงจับแขนสองข้างร่างบางไปค้ำหัวเตียงไว้ ก่อนจะยกสะโพกลิปขึ้นมาเพื่อให้เห็นรูปชัดขึ้นง่ายต่อการเข้าไปข้างใน

มือหนาลูบไล้ตามร่างกายจูบซับลงที่แผ่นหลังก่อนจะทำการสอดใส่แกนกายเข้าไปทีละนิดอย่่งช้าๆ

“อึก..พะ...พี่ติณ อื๊ออ”

น้ำตาของคนตัวเล็กที่ไหลออกมาเพราะความเจ็บ

“ทนหน่อยนะคะ เจ็บหน่อยนะ”

“อึก..อืออ..ค่ะ”

ติณกระชับกอดให้แน่นขึ้นกอดจะดันตัวเองเข้าไปจนสุด

“อื๊อออ”

“อ๊า...า”

ร่างหนาใช้ไหล่ของคนตัวเล็กในการยึดตัวเองมืออีกข้างที่กุมสะโพกน้องไว้เพื่อควบคุมจังหวะเข้าออก ติณเริ่มขยับสะโพกตัวเองให้เร็วขึ้นจนทำให้อีกคนแถบจะยึดหัวเตียงไว้ไม่ไหว

“อ๊า...อ๊ะๆ ๆ พะ..พี่ ..อ๊ะๆ”

“อืมม....แน่นจังพี่จะไม่ไหว”

จังหวะที่เร่งขึ้นการกระแทกที่เกิดเสียงจากการกระทบของผิวหนังทั้งคู่ดังไปทั่วห้องแย่างไม่อายพระจันท์ที่มองเข้ามาแต่อย่างใด....ติณจับลิปเปลี่ยนท่าให้พลิกมานอนหงายก่อนจะสอดแก่นกายเข้าไปอีกครั้ง

“อื๊ออออ”

แรงกระแทกที่มากขึ้นตามอารมณ์เกือบทำให้อีกคนแทบขาดใจ

“ไม่ไหว อื้อออ..พี่คะ..ไม่จะ..”

“เดี๋ยว..ค่ะ...ยะ..อย่าเพิ่งนะ”

“อ๊ะๆ ๆ..อื๊อ”

ติณลดจังหวะลงก่อนจะก้มลงไปจูบคนรักที่นอนหอบอยู่ตรงหน้าสอดลิ้นเข้าไปควานหาลิ้นอีกคน และเริ่มขยับสะโพกอีกครังเสียงครางที่ดังในลำคอลิปปกรหายเข้าไปในคอของอีกคน

ความเสียวที่เพิ่มทวีคูณจนลิปเผลอจิกเล็บลงที่ไหล่คนพี่แต่เหมือนจะยิ่งกระตุ้นต่อมอารมณ์ความดิบในตัวติณ แรงกระแทกที่ไม่ยั้ง จนคนเล็กหัวสั่นหัวโยกไปตามจังหวะ

“จะเสร็จ..พี่ติณลิป.... อ๊า”

คนตัวเล็กปล่อยของเหลวขาวขุ่นออกมาจนเปื้อนที่หน้าท้องก่อน...ร่างหนาเร่งความเร็วมากขึ้นเพื่อที่จะตามมาจนในที่สุด

“อื้อ ...อ๊า”

“พี่รักลิปที่สุดเลยนะ..ขอบคุณมากจริงๆ”

“รักพี่ติณเหมือนกันค่ะ”

ทั้งคู่จัดการตัวเองเรียบร้อยก่อนจะกลับเข้ามาในอ้อมแขนของกันและกันปล่อยให้แสงจันทร์สาดส่องพาดบนตัวของทั้งคู่เหมือนรับคำอวยพรให้รักนี้กลายเป็นนิรันดร์ 

🌷